Τετάρτη 26 Οκτωβρίου 2016

26 Οκτωβρίου – Άγιος Δημήτριος Θεσσαλονίκης ! Δύο σύγχρονα φοβερά θαύματα του Αγίου Δημητρίου στά 1906, στον τότε Πασά της Θεσαλονίκης…






Άγιος Δημήτριος , ανώτερος Στρατιωτικός Διοικητής Θεσσαλονίκης
 ( 284 - 305 μχ )
----------------------------------------

Πρίν λίγες μέρες ψάχνοντας στο παλιό σεντούκι τού σπιτιού μου,  σέ κάποια κίτρινα  και παραμελημένα βιβλία, βρήκα μια ξεχωριστή περιγραφή για δυό φοβερά θαύματα του Αγίου Δημητρίου πού είχε κάνει στα 1906 και πού ελάχιστοι σήμερα τά γνωρίζουν...

Τά βρήκα σ΄ ένα βιβλίο αυτοβιογραφίας με τίτλο « Ο Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, 1884 – 1980» , με 700 τόσες σελίδες, όλες ξεχωριστές και υπέροχες. Όποιος το διαβάσει δεν θα χάσει…


Κυριακή 9 Οκτωβρίου 2016

Επίσκοπος Λογγίνος, ένας πατέρας 400 παιδιών !


Δεν είναι ακαδημαικός, ούτε εφευρέτης, ούτε εξωγήινος.
Είναι εθνικός ήρωας στην Ουκρανία παρότι είναι Ρουμάνος. Γιατί;
Επειδή είναι ένας πραγματικά σωστός ΑΝΘΡΩΠΟΣ !
Είναι μόλις  50 ετών και έχει 400 παιδιά !

Τα 33 από αυτά τα έχει υιοθετήσει, ενώ έχει την κηδεμονία των υπόλοιπων. Τα μεγαλώνει σε δύο μοναστήρια. Στο Μπαντσένι και στο Μποιάν.
Πρόκειται για τον επίσκοπο Λογγίνο.

Τον γνωρίσατε πρώτη φορά μέσα από την ταινία «ΤΟ ΦΡΟΥΡΙΟ».Όταν γυρίστηκε η ταινία ήταν ο ιερομόναχος Μιχαήλ (Ζαρ).



Ξέρω ότι αυτή η ταινία άγγιξε πολλές ψυχές. Ξέρω πως άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές πολλών. Είναι μία ταινία για αγγέλους και αγίους ή αλλιώς για αγάπη και χριστιανική ομολογία. Είναι για την ψυχή μία δοκιμασία. Η παρουσία του Θεού σε αυτό το μοναστήρι είναι έντονη, τα θαύματα καθημερινά.

Σας παρουσιάζουμε λοιπόν μία συνέντευξη του Επίσκοπου Λογγίνου,εξίσου συγκινητική που ίσως βοηθήσει να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα στην ζωή μας...
--- Δοκίμασα πολλά στη ζωή μου αλλά όλοι οι δρόμοι με οδήγησαν στην Εκκλησία, στην πίστη, στον Θεό. Εαν θα μου έλεγε κάποιος όταν έμεινα ορφανός και μόνος σε αυτόν τον κόσμο, πήγαινε στο μοναστήρι να γίνεις μοναχός, να υπηρετήσεις τον Κύριο, θα πήγαινα. Ο Θεός όμως μου έδωσε άλλον σταυρό, άλλον δρόμο,για να περάσω από πολλά βάσανα και θλίψεις και να φτάσω εκεί που βρίσκομαι σήμερα .Επειδή όταν έμεινα μόνος μου σε αυτόν τον κόσμο...
-Σε ποιά ηλικία;
-Στα δεκαέξι μου. Ήμουν μικρός και φιλάσθενος. Εργαζόμουν πολύ. Μία μέρα πήγαινα σχολείο και μία μέρα άρμεγα τις αγελάδες στην φάρμα για να μπορώ να ζήσω.. Την νύχτα φύλαγα τις αγελάδες στην φάρμα, καθάριζα, και το πρωί πήγαινα στο σχολείο.
Όλα τα παιδιά έφευγαν από κοντά μου επειδή μύριζα κοπριά, εγώ όμως είχα μέσα μου ειρήνη... Και έτσι άρχισε η ζωή μου. Θυμάμαι όμως τον μεγαλύτερο πόνο μου...
 Βγαίνοντας στο κατώφλι του σπιτιού μου και βλέποντας να βγαίνει ο καπνός από τις καμινάδες των γειτόνων, ρωτούσα τον Θεό: