Μήπως θέλει «κάτι να μας πεί», το γκρέμισμα των Σταυρών στον σεισμό της Αθήνας ;

Ήταν μήπως "τυχαία" η παράδοξη στρέβλωση του μεταλλικού Σταυρού στον Ναό της Θεοτόκου μέ τον τρούλο χωρίς ρήγμα καί σκίσιμο ώστε σαν κάποια «δύναμη» να τον περιέστρεψε με μανία γιά να τον πλαγιάσει μετά οριζόντια;

Στήν μεσαία κορυφή λείπει ο μεγάλος πέτρινος Σταυρός

Ήταν μήπως "τυχαίο" καί το ξήλωμα του κεντρικού Σταυρού στην Αγία Ειρήνη και "τυχαία" η αποσόβηση θανατηφόρου ατυχήματος μέσα σε πολυσύχναστο δρόμο εάν ο μεγάλος πέτρινος όγκος έπεφτε πάνω σε διαβάτη ;

Μήπως όλα αυτά θέλουν κάτι, "μυστικά" να μάς πούνε, κι΄εμείς έχουμε φραγμένη την λογική μας και δεν κατανοούμε την γλώσσα τους; Ανεχθήκαμε σαν λαός και ειδικά τής πρωτεύουσας, κάθε εχθρικό του Χριστού και διεστραμμένο νομοσχέδιο, και δεν μιλήσαμε!

Μέχρι καί τέμενος τού Μωάμεθ τού εχθρού του Σταυρού  φτιάξαμε καί μάλιστα με δικά μας έξοδα. Έξοδα τού κάθε φορολογούμενου Έλληνα. Καί σε λίγο θα ακούμε και την φωνή του Χότζα μέσα στήν πρωτεύουσα.

Έ, μά πιά, τί μάς χρειάζονται οι Σταυροί και οι Εκκλησιές όταν δεν τίς σεβόμαστε και δεν τίς τιμούμε στήν πράξη;

VIDEOs




Ο ισχυρός σεισμός που σημειώθηκε στις 19 Ιουλίου λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι της Παρασκευής στην Αττική με επίκεντρο τη Μαγούλα, έγινε ιδιαιτέρως αισθητός στην Αθήνα και προκάλεσε μία αλληλουχία μετασεισμών…

Το παράδοξο είναι ότι λύγισε ο μεταλλικός Σταυρός πάνω στον τρούλο του ιστορικού Ναού της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Μοναστηράκι !

Και το λέμε παράδοξο και περίεργο για να μη το πούμε και ΣΗΜΕΙΟ, μια και η τεκτονική, ή και απλή σεισμική φόρτιση μπορεί να γκρεμίζει δομημένα στοιχεία αλλ΄όμως δεν στρεβλώνει μέχρι κοπής βαρειά μεταλλική κατασκευή όταν μάλιστα γύρω από τον κουμπέ του τρούλου δεν έχει σημειωθεί ούτε ρήγμα ούτε σχίσιμο του πεδίου όπως φαίνεται καθαρά στην φωτογραφία...

"Αυτό το παιδάκι θα γίνει Άγιος"

Τό πατρικό σπίτι του Αγίου Παϊσίου, σήμερα τόπος προσκυνήματος στην Κόνιτσα...

---

Ο Όσιος Παΐσιος, η μνήμη του οποίου εορτάζεται στις 12 Ιουλίου, από τα παιδικά του χρόνια είχε το Θεό σύμμαχο, οδηγό και εμπνευστή του.

Για όλα, μόνος του ένιωθε αδύνατος και ανίσχυρος. Με το Θεό αποκτούσε ισχύ. Και όσο πιο στενοί γινόταν οι δεσμοί του με το Θεό, τόσο ισχυρότερα ήταν τα βιώματά του.

Συνομήλικοί του, που δεν ζουν σήμερα, αλλά άφησαν αναμνήσεις τους σε συγγενείς τους, αλλά και μικρότεροί του, που τον αναστράφηκαν από κοντά, καθώς και αναφορές του ιδίου και συγγενών του, διέσωσαν περιστατικά από τη ζωή του στην Κόνιτσα, τόσο την παιδική και εφηβική, όσο και τη μοναχική.

Ο όσιος Παΐσιος πάλευε συνεχώς να απαλλαγεί από την αμαρτία και αναδείχτηκε σε αγρό, που ανήκε στο Θεό, και καλλιεργούνταν απ' Αυτόν.

Από την Ηγουμενίτσα στην Κόνιτσα

Όταν η οικογένεια του Πρόδρομου Ενζεπίδη, πατέρα του μικρού Αρσενίου (μοναχού Παϊσίου αργότερα), που τότε ήταν μόλις 40 ημερών, μαζί με άλλους Μικρασιάτες, εκδιώχθηκε από την Καππαδοκία και συγκεκριμένμα από τα Φάρασα, έμεινε για μικρό χρονικό διάστημα στον Πειραιά και στην Κέρκυρα.

Τελικά προωθήθηκε στην Ηγουμενίτσα με την προοπτική της μόνιμης εγκατάστασης και της παραχώρησης κτημάτων, στο πλαίσιο της ανταλλαγής πληθυσμών, αφού οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες θα πήγαιναν στην Τουρκία.

Τελικά δεν έφυγαν και μετακινήθηκαν οι Μικρασιάτες στην Κόνιτσα, παρότι αρχικά δεν ήθελαν.

"Αυτό το παιδάκι θα γίνει Άγιος"

Ο Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης, ένας ασκητής Πνευματικός « στο Άγιον Όρος της Αθήνας…».

πατήρ Ευμένιος Σαριδάκης

Ο Εξομολογητής των λεπρών, πού Αγίασε κι΄αυτός "μέσα στην Ομόνοια τής Αθήνας…"    

Στις 23 Μαΐου του 1999, ο Ουρανός υποδεχόταν έναν νέο Άγιο της εποχής μας, έναν Άγιο μάλιστα, ο οποίος φρόντιζε επιμελώς να έχει καλά κρυμμένη την Αγιότητά του. Ο λόγος για τον όσιο Γέροντα Ευμένιο Σαριδάκη.

Ένας από τους ανθρώπους που έζησε από πολύ κοντά τον αγιασμένο αυτόν άνθρωπο, ήταν ο Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, ο οποίος τον είχε Πνευματικό κατά την περίοδο που διέμενε στην Αθήνα. Τον παρακαλέσαμε να καταθέσει κάποιες από τις εμπειρίες του, προς πνευματική ωφέλεια του λαού του Θεού. Εκείνος, παρά το βαρύτατο πρόγραμμά του, ανταποκρίθηκε ευγενικά στην παράκλησή μας αυτή.

-- ( Ορθ.Αλήθεια.) Σεβασμιώτατε, την ευχή σας. Ας πούμε κατ’ αρχάς, πότε γνωρίσατε τον Γέροντα;

-- Μητροπολίτης Μόρφου (Μ.Μ.): Το 1981. Και το θυμάμαι πολύ καλά, διότι τότε αστειεύονταν οι υπόλοιποι λεπροί στο Λοιμωδών, λέγοντάς του, «πάτερ Ευμένιε, μπήκες και εσύ στα –ήντα. Μου είχε κάνει εντύπωση το χιούμορ των λεπρών. Επίσης ήταν η χρονιά που εξελέγη για πρώτη φορά στην εξουσία ο Ανδρέας Παπανδρέου. ήταν τότε 50 ετών, είχε γεννηθεί το 1931.

--Ο.Α. : Πώς τον γνωρίσατε;

--Μ.Μ.: Τον Γέροντα μού τον γνώρισε μία Τετάρτη του Μ. Κανόνος ο μακαριστός Γεράσιμος Φωκάς, ο για 22 μόνο ημέρες Μητροπολίτης Κεφαλληνίας. Έψαχνα να βρω Πνευματικό και μου είπε για τον π. Ευμένιο ότι είναι καλός, δεν ξέρω όμως αν Εξομολογεί. Την εποχή εκείνη δεν ήταν ούτε ως Πνευματικός γνωστός.

Όταν του είπα ότι. Θέλω να εξομολογηθώ κοντά σε σας, Γέροντα, μου είπε, μα εγώ δεν εξομολογώ υγιείς, μόνον τους λεπρούς. Του λέω, το λέτε για να λυπηθώ που δεν είμαι λεπρός; Γέλασε και μου είπε, εκεί στα Ιλίσια που μένεις έχει Πνευματικούς. Εκεί να πας.

Εγώ έφυγα λυπημένος, αλλά όταν έφτασα στην πόρτα με φώναξε να επιστρέψω...