Πέμπτη 8 Σεπτεμβρίου 2016

Ζητούνται άνθρωποι του Θεού να σώσουν την κοινωνία μας ! Υπάρχουν άραγε;




Ο ταπεινός παπαδάκος του


χωριού, ο αείμνηστος παπα-


Γιώργης  Κούκης. Παρακάτω ένα φοβερό θαύμα πού έγινε επί τών ημερών του...



---------------


Είναι ανάγκη κάποιες φορές να λέγονται κάποιες αλήθειες

για να τις μαθαίνει κι΄ ο έξω κόσμος πού δεν τις ξέρει.

Κι΄ αυτό, όχι μόνο γιατί το απαιτεί η δικαιοσύνη του Θεού, αλλά και διότι πρέπει να γίνονται γνωστές στους

ανθρώπους.


Εδώ και κάποια χρόνια λοιπόν, ζούσε στην ορεινή

Τριχωνίδα Αιτωλοακαρνανίας  ένας Άγιος γέροντας και

αληθινός άνθρωπος του Θεού, ο παπα- Γιώργης  Κούκης. |

Ήταν εφημέριος για πολλά χρόνια στην Ενορία

Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμπελίων Τριχωνίδος. Αρχικά τον

γνωρίσαμε όταν ήμασταν μαθητές του Δημοτικού

Σχολείου, που ερχόταν στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου

Ποταμούλας να μας εξομολογήσει. Τον γνωρίσαμε και

αργότερα όταν μεγαλώσαμε, τον γλυκύ και πράο αυτό

γέροντα.


Ο π. Γεώργιος Κούκης, από νέος «την αγαθήν μερίδα εξελέξατο» πού λένε και τα ιερά βιβλία. Αφιέρωσε την ζωή του σε ότι καλύτερο υπάρχει, στον ίδιο το Θεό. Γεννήθηκε το έτος 1908 στο χωριό Αμπέλια Τριχωνίδος. Της 27 Ιουλίου 1942 έγινε διάκονος και της 23 Αυγούστου του ιδίου έτους πρεσβύτερος, από τον τότε Μητροπολίτη Ναυπακτίας  Ευρυτανίας αείμνηστο Γερμανό.



Από τότε έως το 1980 που συνταξιοδοτήθηκε, ήταν εφημέριος στο χωριό Αμπέλια, όπου αγωνίστηκε πολύ για τον τόπο του. Αγωνίστηκε σε όλους της τομείς της ενοριακής ζωής, που του εμπιστεύθηκε η Εκκλησία. Στα χρόνια της ιερατικής του διακονίας, έγινε ο καλός Πνευματικός Πατέρας και σύμβουλος των ενοριτών του. Υπήρξε καλός κυβερνήτης του πνευματικού σκάφους της ενορίας του. Υπήρξε άνθρωπος ταπεινός, μειλίχιος, προσηνής με ήθος ορθόδοξο και ιεροπρεπές.

Άνθρωπος αγάπης και καλοσύνης, υπομονής και εργατικότητας.



Ήταν ένας απλός κληρικός με παιδική καρδιά και γι’ αυτό αγαπήθηκε από της ενορίτες του και όχι μόνο. Ήταν άξιος λειτουργός των μυστηρίων του Θεού. Τελούσε της Ιερές ακολουθίες και τα μυστήρια του Θεού, μετά φόβου και τρόμου.
Εργάστηκε και ως εξομολόγος εκτός από το χωριό του και στα γύρω χωριά των Παρακαμπυλίων, για την σωτηρία των συνανθρώπων του. Τον φιλοξενούσαμε κάποιες φορές στο πατρικό μας σπίτι, όταν ήταν να εξομολογήσει την άλλη μέρα σε κάποια κοντινή ενορία…

Πέμπτη 18 Αυγούστου 2016

Μοναχὴ Πορφυρία – «Ταξιδεύοντας στὰ τείχη τῆς πόλης…»



Ἡ Μοναχὴ Πορφυρία γεννήθηκε καὶ μεγάλωσε στὸν Πειραιᾶ. Ἄσκησε κατὰ καιροὺς διάφορα ἐπαγγέλματα.

Ἐπὶ δέκα χρόνια ἐργάστηκε ὡς ὁδηγὸς ταξὶ στὴν Ἀθήνα καὶ στὸν Πειραιᾶ. Γνώρισε τὸν σύγχρονο ἐνάρετο καὶ ἔνθεο Γέροντα Πορφύριο ἀπὸ βιβλία σχετικὰ μὲ τὴν ζωὴ καὶ τὴν διδασκαλία του. Αὐτὴ ἡ γνωριμία τὴν ἔφερε πιὸ κοντὰ στὸν Χριστὸ καὶ τὴ συνειδητὴ Χριστιανικὴ ζωή.
Μὲ δυνατὴ πίστη καὶ βαθιὰ ἀγάπη στὸν Θεὸ ἔβαλε στόχο τὴ δόξα Του καὶ τὴ σωτηρία τῶν συνανθρώπων της. Ἔτσι τὸ ταξί της ἔγινε ἕνας σύγχρονος ἄμβωνας, ποὺ ὁδήγησε πολλοὺς σὲ μετάνοια και ἀλλαγὴ ζωῆς...
Τὰ τελευταῖα χρόνια έγινε μοναχή μὲ διπλὸ σκοπό: όχι μόνο νὰ ἀγωνιστεῖ ἀπερίσπαστη γιὰ τὴ σωτηρία της αλλά καὶ νὰ διακονήσει τὸν σύγχρονο δοκιμαζόμενο ἄνθρωπο.
Το παρακάτω αληθινό περιστατικό πού διηγείται είναι ένα από τα πολλά πού η ίδια έζησε:
 

«…Παραμονή εκλογών, βρίσκομαι με το ταξί μου για πελάτες στο Αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», ώρα τρεις μετά τα μεσάνυχτα. Στις τρεις και μισή πάω για επιβίβαση. Κόσμος πολύς. Στο ταξί μπαίνει  ένα παλικάρι.
-Καλημέρα! Πειραιά, παρακαλώ.
-Λεβέντη μου, στον ουρανό σε γύρευα, στη γη βρέθηκες!
-Γιατί το λέτε αυτό;
-Καλύτερη διαδρομή δεν θα μπορούσε να μου τύχει! Στον Πειραιά μένω και εγώ!
-Α, ωραία! Σε πάω στο σπίτι σου, ε;
-Ακριβώς. Είμαι άυπνη δεκαπέντε ώρες νομίζω πως έχω κι εγώ δικαίωμα ξεκούρασης και ύπνου.
-Δεκαπέντε ώρες οδηγείτε;
-Όχι, δεκαπέντε ώρες είμαι μέσα στο ταξί.
-Πώς αντέχεις τόσες ώρες; Και δεν φοβάσαι τη νύχτα;
-Όταν έχεις δυνατή πίστη στον Θεό, δεν φοβάσαι τίποτε, νιώθεις ασφαλής.
-Έχεις δίκιο, βλέπω και τις εικόνες σου, ακούς και τον σταθμό της Εκκλησίας. Τα λόγια σου εκπέμπουν σιγουριά. Πράγματι, έχεις τον Θεό δίπλα σου! Χαίρομαι, όταν ακούω και βλέπω ανθρώπους, που πιστεύουν δυνατά, όπως και εσύ. Δεν ήταν τυχαίο που μπήκα στο ταξί σου, ήταν θέλημα Θεού. Πιστεύεις στα θαύματα;
-Και βέβαια πιστεύω.
-Θέλεις να σου πω ένα
θαύμα, που έγινε στην οικογένειά μου;
-Με μεγάλη μου χαρά!
-Εργάζομαι στο Ισραήλ, στην Ελληνική Πρεσβεία Είμαι κοντά στον Πανάγιο Τάφο του Χριστού και τώρα ήρθα, για να ψηφίσω.
-Το θαύμα περιμένω να ακούσω.
-Μη βιάζεσαι, θα στα πω όλα από την αρχή• άλλωστε έχουμε δρόμο να κάνουμε.
-Συγγνώμη…


Πέμπτη 4 Αυγούστου 2016

Άγνωστα περιστατικά ! Σε τι ηλικία εκοιμήθη η Παναγία μας…



Αναπαράσταση τής Κοίμησης της Θεοτόκου.


Στό κάτω μέρος φαίνονται τα βέβηλα χέρια του Ιουδαίου εκείνου πού θέλησε να ανατρέψει το ιερό σκήνωμα τής Θεοτόκου. Τά ίδια ακριβώς θα υποστούν την ώρα τής Κρίσεως και όσοι βλασφημούν την Παναγία πού τίποτα κακό δεν τούς έκανε και πού εν τούτοις αυτοί την βρίζουν νομίζοντας ότι τα λόγια τους πάνε καί χάνονται στόν αέρα, μή γνωρίζοντας ότι τα πάντα απέναντι του Θεού μυστικώς καταγράφονται...
--------------------------
Ζούμε σε μια χώρα πού λίγο - πολύ έχει και κάποια «θρησκευτική συνείδηση» συμβαδίζουσα σχεδόν πάντα και με το εκάστοτε πνεύμα των εορτών και των ημερών… Πλησιάζει η μεγάλη γιορτή της Παναγίας και ως εκ τούτου θα ήταν παράλειψη νομίζουμε να μη πούμε και δυό κουβέντες για την γιορτή αυτή…

 


ΑΓΙΟΝ  ΟΡΟΣ – Μια σπάνια ηχογράφηση στην Σκήτη της Αγίας Άννης ( με τα 2.000 σκαλοπάτια από την θάλασσα…) -- Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ

+++++++++++++++++++++++

Τά χρόνια λοιπόν εκείνα πού συνέπεσαν με την γέννηση της Παναγίας μας όσοι γονείς δεν είχαν παιδιά ζούσαν σε  καθεστώς κοινωνικής απομόνωσης, αφού οι άτεκνοι εκείνη της εποχή θεωρούνταν λίγο έως πολύ, καταραμένοι, ή τουλάχιστον όχι ευλογημένοι από τον Θεό.
Οί γονείς της Θεοτόκου σε όλη τους την ζωή προσπαθούσαν να αποκτήσουν κι΄αυτοί ένα παιδί, όμως δεν είχαν σταθεί κατά Θεόν «τυχεροί…»
Κατά την αρχαία Παράδοση η Αγία Άννα προσευχήθηκε στον Θεό δηλώνοντας πως αν της χάριζε ένα παιδί θα το αφιέρωνε σε Εκείνον.
Λίγες μέρες μετά, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ επισκέφθηκε το ζευγάρι και τους ενημέρωσε πως οι προσπάθειες τους θα έχουν αποτέλεσμα και το παιδί τους θα είναι φορέας μιας ξεχωριστής αποστολής στον κόσμο….

Παρά το προχωρημένο της ηλικίας του ζευγαριού, τα λόγια του Αρχαγγέλου βγήκαν αληθινά και γέννησαν ένα πολύ όμορφο κορίτσι.

Της έδωσαν το όνομα Μαριάμ, το οποίο σημαίνει «βασίλισσα, Κυρία, αλλά και ελπίδα»...

Σάββατο 16 Ιουλίου 2016

Άγιος Ιούδας ο Θαδδαίος, ένα όνομα πού πολύ ακούγεται τελευταία…



Άγιος Ιούδας ο Θαδδαίος, ένα παρεξηγημένο όνομα…



Τά τελευταία κυρίως χρόνια παρατηρείται μία στροφή και μία «ανακάλυψη» θα λέγαμε, χρήσης του ονόματος του Αγίου Αποστόλου Ιούδα του Θαδδαίου μέσω μιάς ειδικής προσευχής προς αυτόν.
Και συμβαίνει αυτό για τα πολλά θαύματα πού κάνει σε όσους επικαλούνται την βοήθειά του...


Η προσευχή αυτή πού κυκλοφορεί ευρέως στον κόσμο έχει σχέση και με κάποια ημερήσια ανάγνωσή της «τόσες και τόσες φορές », πράγμα πού κατά την Ορθόδοξη Παράδοση δεν είναι κατανοητό ούτε και αποδεκτό!


Τό, « τόσες φορές για να μ΄ ακούσει ο Άγιος », και το «τόσα ευχέλαια και Αγιασμούς για να μ΄ ακούσει  ο Θεός…», έ…, αυτά ανήκουν  σε μια θρησκοληψία πού κάποιοι πιστοί έχουν, όχι όμως και η Ορθόδοξη Παράδοση τών Αγίων Πατέρων και Αποστόλων. Ουδείς Απόστολος δίδαξε «τόσες φορές για εκείνη την Παράκληση, και άλλες τόσες για την άλλη…»
Ακόμη, ο Ιούδας ο Θαδδαίος, ουδεμία σχέση έχει με τον Ιούδα τον Ισκαριώτη που πρόδωσε τον Χριστό.  
Κατά την Ιερά Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, ο Κύριος μας , θέλοντας να αποκαταστήσει το δυσφημισμένο όνομα " Ιούδας", του Προδότη Ισκαριώτη, έδωσε στον Ιούδα τον Θαδδαίο, μια ξεχωριστή ευλογία.
Μια χάρη, στην οποία, ότι θα ζητάει ο Θαδδαίος από τον Χριστό για εμάς, αυτό θα γίνεται…
Ακόμη, η προσευχή που ακολουθεί είναι μια δέηση για μεσιτεία στον Δεσπότη των απάντων καί μιά προσευχή που βοήθησε κάποιους που συνάντησαν ανυπέρβλητα εμπόδια, όταν φαινόταν να μην υπάρχει καμιά βοήθεια και είχαν σχεδόν απελπιστεί…


Τρίτη 5 Ιουλίου 2016

Μέ πιθανότητες ζωής ελάχιστες, ώς και μηδαμινές...



Άγιος Παρθένιος Επίσκοπος Λαμψάκου, πολύ γνωστός μέχρι τώρα γιά θεραπείες καρκινοπαθών αλλά καί από περιπτώσεις Μαγείας ...( στό τέλος παραθέτουμε και την ειδική ευχή του ).

Η κυρία Βασιλική Μήλα, κάτοικος Κερατσινίου Πειραιά, έζησε ένα συγκλονιστικό θαύμα, όπου ο Όσιος Παρθένιος Επίσκοπος της αρχαίας Λαμψάκου  εμφανίστηκε ζωντανός !
Τον  Ιούνιο του 1998 η κυρία Μήλα, μετά από ειδικές εξετάσεις διαπίστωσε ότι προσβλήθηκε από την επάρατο νόσο και μάλιστα οι γιατροί δήλωσαν στο σύζυγο και τα παιδιά της ότι τα πράγματα ήταν πολύ δύσκολα και επικίνδυνα, γιατί ο καρκίνος που άρχισε από έναν όγκο στη μασχάλη έκανε μετάσταση γύρω.
Θα έκαναν ό,τι μπορούσαν μεν, αλλά τα αποτελέσματα δεν θα ήταν και τόσο ελπιδοφόρα πιθανότατα. Οι πιθανότητες ζωής για την κ. Βασιλική ήσαν ελάχιστες, ως και μηδαμινές…

Όλη η οικογένεια βρέθηκε σε απελπιστική κατάσταση. Η κ. Βασιλική μπήκε στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά, το Μεταξά. Εκεί γίνονταν οι απαραίτητες εξετάσεις και πλησίασαν οι μέρες τού χειρουργείου, το οποίο προγραμματίστηκε για τις 30 Ιουλίου, ημέρα Πέμπτη.
Όμως, σ’ αυτό το σημείο, επενέβη ο Άγιος χωρίς κανείς να τον επικαλεστεί.

Πάντως η οικογένεια είναι πιστή και σ’ αυτή τη δύσκολη ώρα κατέφυγε στη βοήθεια τού Θεού.

Και Αυτός άκουσε τις προσευχές τους και έστειλε τον Άγιο του. Και μάλιστα ο Άγιος Παρθένιος ήλθε κοντά στην οικογένεια μ’ ένα τρόπο μοναδικό και συγκλονιστικό…


Κυριακή 26 Ιουνίου 2016

« Εἶδα τόν Χριστό μπροστά μου καί μοῦ εἶπε…»



Αναμνήσεις τού Γέροντα Συμεών Αγιορείτη, Ξενοφωντινού (1893-1984)


--- Θυμᾶμαι, ὅταν ἤμουν 55-60 ἐτῶν, εἶχα μία μεγάλη ἀπορία. 
῎Ηθελα νά μάθω πῶς εἶναι ὁ Χριστός. Προσεύχομαι συνεχῶς, ἀλλά ποτέ δέν τόν εἶδα μέ τά μάτια μου πῶς εἶναι. Εἶναι ἄραγε, ἄνθρωπος ὅμοιος μέ ἐμένα;

῎Ετσι συχνά ρωτοῦσα τόν Χριστό μέ τόν λογισμό μου:
---«Πῶς εἶσαι Χριστέ μου; ῎Εχεις στόμα, χέρια, μάτια, πόδια; Περπατᾶς ὅπως ἐμεῖς; Τώρα ποῦ βρίσκεσαι καί ἀπό ποῦ ἔρχεσαι ὅταν σέ καλῶ στήν προσευχή μου; Πῶς εἶσαι ἐδῶ καί συγχρόνως βρίσκεσαι καί στούς Οὐρανούς;
῾Οπότε, μία νύκτα, πρίν κτυπήσῃ ἡ καμπάνα γιά τήν ἀκολουθία τοῦ Μεσονυκτικοῦ, τοῦ ῎Ορθρου καί τῆς Θείας Λειτουργίας, ἄκουσα στήν πόρτα τοῦ Κελλιοῦ μου δύο-τρεῖς κτύπους. Σηκώθηκα, ἄνοιξα, καί τί βλέπω μπροστά μου; 
῏Ηταν ἕνας Ἀρχιερέας, νέος στήν ἡλικία, μαυρογένειος,  ντυμένος τά χρυσοποίκιλτα Αρχιερατικά του ἄμφια. Τό πρόσωπό του ἦταν λουσμένο μέσα σ᾿ ἕνα ὑπερκόσμιο καί ὑπερφυσικό φῶς. 
῞Οταν Τόν εἶδα, (τότε δέν εἶχα ακόμη χάσει τό φῶς τῶν ὀφθαλμῶν μου), θαμπώθηκα ἀπό τήν λάμψη του. ῎Εκανα δύο τρία βήματα πρός τά πίσω φοβούμενος, καί ψιθύρισα τό «Κύριε ἐλέησον». ῎Εκανα ἐναγωνίως τόν σταυρό μου καί τόν ἐρώτησα διστακτικά:
--- Ποῖος εἶσαι, Ἄνθρωπέ μου; Πῶς ἦλθες τέτοια ὥρα στό κελλί μου; Δέν μοιάζεις γιά ἁπλός ἄνθρωπος. Κάποιος ῞Αγιος Δεσπότης θά εἶσαι.  Ποιό εἶναι τό ὄνομά σου;

--- Ἐγώ εἶμαι Ἐκεῖνος πού ἐπιθυμοῦσες νά γνωρίσῃς, μού είπε. 
Θά σέ ἐπισκεφθῶ γιά δεύτερη καί τελευταία φορά στό τέλος τῆς ζωῆς σου γιά νά σέ πάρω κοντά μου...

Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

«…Τέλος τα βασίλεια ! Από εδώ και πέρα… πόλεμοι, ανησυχίες, σφαγές, καταστροφές, και κυρίαρχος ο φόβος…» !





Η προφητεία τού άγνωσττου ασκητή πού συνομίλησε τότε με τον Άγιο Νεκτάριο είναι σαφής καί αφορά την εποχή μας!
Τά αποτελέσματα δυστυχώς τα βλέπουμε σήμερα καί μάλιστα καθημερινά πρός το χειρότερο:


 «…Τέλος τα βασίλεια ! Πόλεμοι, ανησυχίες, σφαγές, καταστροφές, καί κυρίαρχος ο φόβος ! »


Μια προφητική περιγραφή από ένα προσκύνημα του Αγίου Νεκταρίου στο Άγιο Όρος…

Θα μιλήσουμε λοιπόν για μία επίσκεψη που έκανε ο Άγιος στα Καυσοκαλύβια, στη δροσερή Κερασιά κι από εκεί στα Κατουνάκια, στο Ησυχαστήριο των ζωγράφων Δανιηλαίων, στην λεγόμενη Ακροτοπιά, που όπως λένε ψέλνουν αγγελικά. Ήταν βέβαια μία ταλαιπωρία, για να φθάσει ίσαμε εκεί ο Άγιος... Αλλά υπερνικήθηκε από την αγάπη που ένοιωθε, ο τότε απλός Νεκτάριος, για βυζαντινές μελωδίες, για κατανυκτικούς ύμνους στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Στα Κατουνάκια οι περίφημοι ζωγράφοι Δανιηλαίοι από αδελφό σε αδελφό φύλαγαν το θησαυρό του αρχαίου μέλους, ισοκρατούσαν την υμνολογία χρωματίζοντας τον  λόγο σαν άγγελοι. Στο Ησυχαστήριό τους, περίφημο για την Αβραμιαία φιλοξενία του, μόναζαν και τότε κάπου 12  αδελφοί, οι οποίοι ζούσαν μεταξύ τους με άκρα υπακοή, απλότητα και αγάπη. Εκτελούσαν τις ιερές ακολουθίες με τέτοια κατάνυξη, που ο επισκέπτης λησμονούσε τα πάντα, ξέφευγε από τη χωμάτινη ουσία του και επιθυμούσε να μη σαλέψει ποτέ από εκεί…
Κάπου δέκα λεπτά της ώρας πορεία, κάτω από το Ησυχαστήριό τους, ήταν τά φρικτά Καρούλια, ένας απόκρημνος βράχος πάνω από 100  μέτρα, όπου κάτω χαμηλά στις ακριές του βρεχόταν από το μανιασμένο κύμα της ακρογιαλιάς.
Οι Δανιηλαίοι δεν είχαν ειδοποιηθεί για την επίσκεψή του Αγίου Νεκταρίου, δεν ήξεραν κάν ποιός είναι.
Παρουσιάστηκε με καλογερικό σκούφο, με τα παλαιά ράσα που χρησιμοποιούσε στην καλλιέργεια των λουλουδιών του κήπου της Ριζαρείου Σχολής πού ήταν Διευθυντής, και με χοντρές καλογερίστικες αρβύλες.
Είπε μόνο πως ήταν ένας μοναχός από την Αθήνα…