26 Οκτωβρίου -- Δύο σύγχρονα φοβερά θαύματα του Αγίου Δημητρίου στά 1906, στον τότε Πασά της Θεσσαλονίκης…

 

 

 

 

 

 

 

 

Άγιος Δημήτριος , ανώτερος Στρατιωτικός Διοικητής Θεσσαλονίκης

 ( 284 - 305 μχ )

Πρίν λίγες μέρες ψάχνοντας στο παλιό σεντούκι τού σπιτιού μου, και σέ κάποια παραμελημένα βιβλία μου, βρήκα μια ξεχωριστή περιγραφή για δυό φοβερά θαύματα του Αγίου Δημητρίου πού είχε κάνει στα 1906 και πού ελάχιστοι σήμερα τά γνωρίζουν...

Τά βρήκα σ΄ ένα βιβλίο αυτοβιογραφίας με τίτλο « Ο Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, 1884 – 1980» , με 700 τόσες σελίδες, όλες ξεχωριστές και υπέροχες. Όποιος το διαβάσει δεν θα χάσει…

Τις μέρες αυτές λοιπόν πού γιορτάζουμε τον Άγιο Δημήτριο θα παραθέσω μία άγνωστη περιγραφή, απ΄ αυτές πού σήμερα ίσως και να σπανίζουν…

«….Μετά δύο ημέρας φθάσαμε εις Θεσσαλονίκην, ή οποία τότε κατείχετο ύπό τών Τούρκων καί, επειδή εγώ άπό μικρός είχον εύλάβειαν είς τον Άγιο Δημήτριο, παρεκάλουν τον φίλον μου Νικόλαον νά έξέλθωμεν τοϋ ατμόπλοιου, διά νά προσκυνήσωμεν τον τάφον τοϋ Μεγαλομάρτυρος Δημητρίου τοϋ Μυροβλήτου.

Εξελθόν­τες μετέβημεν καί προσκυνήσαμε μετά κατανύξεως τον Τάφον τοϋ Αγίου καί, έπιστρέψαντες εις τι ξενοδοχεΐον Έλληνικόν, έμείναμεν ολόκληρον την ήμέραν καί το εσπέρας. 

Την έπομένην ήτοιμάσθημεν ν' άναχωρήσωμεν δι' Άγιο "Ορος καί μεταβάντες εις το Τελωνεϊον, δέν μας επέτρεψαν ν' άναχωρήσωμεν.

---Δεν θά φύγετε, μας είπον, διότι είσθε κατάσκοποι !

Τους εϊπομεν ότι τοιούτον τι δέν συμβαίνει καί, έφ' όσον τά διαβατήρια μας είναι επικυρωμένα άπό το Τουρκικόν Προξενεϊον καί την Πρεσβείαν, οφείλουν νά μας επιτρέψουν ν' άναχωρήσωμεν, άλλ' ούδεμίαν σημασίαν έδωκαν εις τους λόγους μας·

Δεν μας έφυλάκισαν, άλλα μας εΐχον υπό έπιτήρησιν αύστηράν, και εις το ξενοδοχεΐον πού έμέναμεν έφύλαττον στρατιώται, και όταν έξηρχόμεθα μας παρηκολούθουν πάντοτε στρατιώται.

Έμείναμεν οΰτω άρκετάς ημέρας. Τα χρήματα όλιγόστεψαν και ήρχίσαμεν νά στενοχωρούμεθα. Μίαν ήμέραν λέγω εις τον φίλον μου Νικόλαον.

--- Θά υπάγω εις το κονάκι νά παρουσιασθώ εις τον Πασά, ίσως μας έπιτρέψη εκείνος ν' άναχωρήσωμεν...

++++++++++++++++++++++

Την έπομένην εγερθείς λίαν πρωΐ μετέβην πρώτον είς τον Τάφον τοϋ Άγίου Δημητρίου και προσκυνήσας παρεκάλουν μετά κατανύξεως και δακρύων τον "Αγιον νά μεσιτεύση προς τον Κύριον νά άφεθώμεν ελεύθεροι και ύπάγωμεν εις το "Αγιον "Ορος.

Άφοϋ προσηυχήθην ίκανην ώραν και έκάθησα ολίγον νά αναπαυθώ, μοι ήλθεν εις τον λογισμόν μου το μαρτύριον τοϋ 'Αγίου Δημητρίου· πώς έλογχεύθη και απέθανε δια την άγάπην τοϋ Χριστού και την πίστιν μας την άγίαν, και πώς έδοξάσθη παρά Θεοΰ και εν γη και εν ούρανώ και θά δοξάζεται είς τους αιώ­νας τών αιώνων.

Αυτά συλλογιζόμενος μού  ήλθεν επιθυμία, νά ήτο τρόπος, νά άπέθνησκον καΐ εγώ διά την Όρθόδοξον Πίστιν και την άγάπην τοϋ Χριστού.

Παρεκάλουν λοιπόν τον "Αγιον Δημήτριον όχι νά μεσιτεύση νά άφεθώμεν ελεύθεροι, άλλα νά μεσιτεύει νά αξιωθώ μαρ­τυρικού τέλους. Εύρον δε και τον τρόπον προς έπιτυχίαν τοΰ ποθού­μενου.

Είπον καθ' εαυτόν, θά υπάγω εις το κονάκι (Διοικητήριον), θά παρουσιασθώ εις τους Τούρκους με θάρρος, θά τους δώσω άφορμήν τίνα και αυτοί θά μού ειπούν τι διά τήν πίστιν μου.

Θά μαρ­τυρήσω την δική τους πλάνη, αυτοί ίσως μού ειπούν ν' αρνηθώ τήν πίστιν μου και εγώ θά σταθώ γενναίος. 

Θά προτιμήσω τον θά­νατον και οΰτως θά τύχω μαρτυρικού τέλους. 

Ευθύς λοιπόν ανήλθον μετά θάρρους εις το κονάκι και περπατούσα είς ενα διάδρομον.

Κάποιος Τούρκος αξιωματικός με είδε και με ήρώτησε τί ζητώ. Τού λέγω,

---Θέλω τον Πασά.

--- Και τί τον θέλεις;

---"Εχω λόγον νά του πώ, απήν­τησα. Μού λέγει,

--- Εγώ είμαι αντιπρόσωπος τοϋ Πασά, είπε μοι ελευ­θέρως τί θέλεις; Τφ λέγω^-

-- Αφού είσαι αντιπρόσωπος τοϋ Πασά, πές μου, δια ποίον λόγον δεν μάς αφήνετε να ύπάγωμεν εις το "Αγ. "Ορος;

Μού απήντησε με αύστηρόν τρόπον,

--- Δεν θα σού δώσω τον λόγον. Τού λέγω με θάρρος·

--Δεν είσθε καλοί άνθρωποι, είσθε άδικοι. Ένώ δεν πταίσαμε, ένώ δεν είμεθα κακοποιοί άνθρωποι και ένώ τα χαρ­τιά μας είναι εντάξει, δεν βλέπω τον λόγον, διατί νά μάς εμποδίζε­τε και μάς στενοχωρείτε; 

Τα χρήματα πού είχαμε μάς σώθηκαν, πώς θα ζήσωμεν εις άγνωστον και ξένον τόπον; Έάν σεϊς πηγαί­νατε είς την Ελλάδα θα είσθε ευχαριστημένοι νά σας εκαμνον ό,τι σεις κάμνετε εις ημάς;

Οί λόγοι ούτοι τον ήρέθισαν και έκίνησεν εις θυμον και ήρχισε νά κρούη τον κώδωνα δυνατά.

Ευθύς έσυνάχθησαν 30-35 στρατιώται και αξιωματικοί, οίτινες με ήρπασαν και με έπήγαιναν εις τον Λευκόν Πΰργον.  

Τίνα σκοπόν εΐχον δεν γνωρίζω. Πάντως ίσως διά νά με φυλακίσουν, άλλ' εγώ ποσώς δεν έδειλίασα, δεν έχασα το θάρρος μου, μόνον έλυπούμην πού δεν μοί εΐπόν τι διά την πίστιν μου.

"Ηλπιζα όμως ότι εκεί πού θα μέ έπήγαινον κάτι θά μοϋ ελεγον.

Και βαδίζοντες προς την όδόν τοϋ μαρ­τυρίου παρεκάλουν τον "Αγιον Δημήτριον νά μεσιτεύση προς Κύριον και μέ άξιώση μαρτυρικού θανάτου, εάν είναι θέλημα Του, ή εάν δεν εΐναι νά μέ λυτρώσει από τάς χείρας των άθεων, βαρβάρων, αιμοβόρων, και αγρίων Αγαρηνών.

Μόλις έπροχωρήσαμεν ολίγον, νά και παρουσιάζεται ένας α­νώτερος των, όστις τους ομίλησε Τούρκικα.

Τί τους είπε δεν ήννόησα· μόνον αντελήφθην ότι τους ομίλησε μέ θυμόν και τους έδιω­ξε. Τον δε άξιωματικόν εκείνον, όστις ήτο ό αίτιος και μέ συνέλαβον, έσήκωσε τήν ράβδον του και τον έκτύπησε εις τον ώμον. 

Άφοϋ δε τους έξεδίωξε μέ έπλησίασε μέ ιλαρό βλέμμα και χαϊδευτικά μέ έκτύπησεν είς τον ώμον μέ το χέρι του και μέ παρέδωκεν εις ενα στρατιώτην φρόνιμον έξ Ιωαννίνων.

Και τού έδωκεν έντολήν νά μέ ύπάγη εις το Ελληνικόν Ατμόπλοιον «Μυκάλη», το όποιον εύρίσκετο εις τον λιμένα Θεσσαλονίκης, διά νά επιστρέψω είς τήν Ελλά­δα.

Μή γνωρίζοντας ποιός ήταν αυτός πού έδωσε τις διαταγές ρώτησα τον στρα­τιώτην νά μοι πεί, και εκείνος μοι είπεν ότι ήτο ό ίδιος ο Πασάς.

Και διατί έκτυπησε μόνον τον ίδιαίτερόν του και τί τοϋ εΐπε; Τον έπέπληξεν, μοι είπεν, διότι χωρίς νά τοϋ ζητήση άδειαν σέ κατεδίκασε εις θά­νατον.

-- Και ποϋ μέ έπήγαιναν τοϋ λέγω;

---Είς τον Λευκόν Πύργον, μοι άπεκρίθη. Σέ έπήγαιναν διά νά σέ εκτελέσουν. 

Έκεΐ πηγαίνουν όσους καταδικάζουν εις θάνατον και άλλους τους οποίους κλείνουν διά ν' αποθάνουν άπο τήν πείναν, τήν δίψαν και τήν δυσωδίαν.

Έχάρην διότι έλυτρώθην έκ των χειρών των αγρίων εκείνων Αγαρη­νών, επειδή ήγνόουν έάν θά μέ έφόνευον διά τήν πίστιν μου, αλλά και έλυπήθην, διότι δέν ετυχον τοϋ μαρτυρίου. Πλην όμως το μαρτύριον πρέπει νά γίνεται νομίμως, ώς λέγει ό θεοκήρυξ Απόστολος Παύλος «Έάν δε καί άθλή τις, ού στεφανονται, εάν μή νομίμως αθλήσει…» (Β' Τιμ. 2, 6).

Εις έμέ μέν ϋπήρχεν ό ζήλος και ό πόθος διά νά μαρ­τυρήσω, αλλά δέν συνυπήρχε ό λόγος και ή αιτία. Διά νά μαρτυρήση τις πρέπει νά ύπάρχη εύλογος α'τία. Πρέπει νά είναι κατά Θεόν το μαρτυριον. 

Το νά θέλη τις χωρίς λόγον καί άφορμήν νά προκαλεί είς εαυτόν το μαρτύριον και να ρίπτη μόνος εαυτόν εις πειρασμόν είναι έπικίνδυνον. 

Μετέβημεν κατόπιν είς το ξενοδοχεΐον, και λαβών την βαλίτσαν και τα ολίγα πράγματα μου άπεχαιρέτησα τον άγαπητόν μοι φίλον Νικόλαον…

Τον άπεχαιρέτησα και άνεχώρησα. Με συνοδεία τον καλόν ε­κείνον Τούρκο στρατιώτην έφθασα μέχρι της παραλίας, Καθ' όδόν με έπαρηγόρει νά μη στενοχωρούμαι, αλλά νά έχω ύπομονήν, και φωνήσας λεμβοϋχον τίνα Έβραΐον τού είπε νά μοι ύπάγη εις το Ελληνικόν Ατμόπλοιον.

Μοι εΐπεν δε νά μη υπάγω άπό το Τελωνείον, διότι ίσως με καθυστερήσουν και αναχώρηση το Ατμόπλοιον και δεν προφθάσω νά φύγω. '

Αλλά μόλις έπροχωρήσαμε ολίγον μας αντε­λήφθησαν εκ τοΰ Τελωνείου και ήρχισαν νά φωνάζουν νά έπιστρέψωμεν. Επειδή όμως ό στρατιώτης είχεν εΐπει εις τον λεμβοϋχον ότι ό Πασάς έδωκε διαταγήν νά φύγω έπροχώρει.

Βλέποντες οί τού Τε­λωνείου ότι δεν έπέστρεφεν ούτε έσταμάτα ήρχισαν νά ρίπτουν πυροβολισμούς εις τον αέρα· 

και έμβάντες 10 στρατιώται εις μίαν λέμβον ηρχισαν να κωπηλατούν σπεύδοντες να μας φθάσουν. Ευτυχώς έπρόφθασα και άνήλθον εις το άτμόπλοιον, όταν αύτοι μας έπλησίασαν.

Άρχισαν να άπειλούν και να κτυποϋν τον λεμβοϋχον. "Οταν όμως τους είπεν ότι εΐχεν έντολήν άπό τον Πασά, τον Διοικητήν, να με ύπάγη εις το πλοΐον, τον άφήκαν.

Δεν ήτο, ώς φαίνεται, θέλημα Θεοϋ να υπάγω ε'ις το "Αγιον "Ορος και δια τοϋτο ήλθον όλα τα εμπόδια. 

Όφείλω δε μεγίστην εύγνωμοσύνην εις τον προστάτην μου Μεγαλομάρτυρα Άγιο Δημήτριον, τή μεσιτεία και πρεσβεία τοϋ οποίου έσώθην άπό τον κίνδυνον τοΰ θανάτου.

ΤΟ  ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΣΑ…

=========================

Άλλ' επειδή δεν κατάλαβα πώς και δια ποίαν αιτίαν ό Πασάς έδειξεν τόσον ενδιαφέρον για μένα για να με σώσει, ερευνούσα αυτό  να το μάθω.

Έτσι λοιπόν, έμαθα τι ακριβώς είχε συμβεί μετά δύο περίπου έτη, άπό τον φίλον μου Νικ. Μητρόπουλον, Δικηγόρον, ό όποιος μετέβη και εύρίσκετο είς το "Αγιον "Ορος.

Μεταβάς λοιπόν προς έπίσκεψίν του και προσκύνηση τοϋ Άγιωνύμου "Ορους ελαβον πληροφορίας πώς και γιατί ότι ό Πασάς με ελευθέρωσε και με έστειλε είς την Ελλάδα.

«Μετά δύο ή τρεις ημέρας, μού λέγει ο δικηγόρος, της αναχωρή­σεως σας εκ Θεσσαλονίκης και επιστροφής εις την Ελλάδα, καθήμενος εξω τοΰ καφενείου τοΰ κάτωθεν τοϋ ξενοδοχείου, ( εις το οποίο εξ αρχής είχαμε τότε μείνει φρουρούμενοι υπό στρατιωτών Τούρκων, μή τυ­χόν δραπετεύσουμε λάθρα), με πλησίασε και με χαιρέτησε ό Υπασπι­στής αξιωματικός τοΰ Πασά τής Θεσσαλονίκης, παλαιός γνωστός μου, και με τον όποιον είμεθα μέλη εις την σχηματισθεϊσαν  ΈλληνοΤουρκικήν έπιτροπήν μετά τον άτυχη ΈλληνοΤουρκικόν  πόλεμον τοΰ 1897, προς συμφωνίαν και καθορισμόν τών συνόρων Ελλάδος και Τουρκίας.

Άφοϋ μείναμεν σύμφωνοι και ύπεγράψαμεν την είρήνην, άπαντα τά μέλη τής Επιτροπής, Έλληνες και Τούρκοι, μετέβημεν χαίρον­τες εις Κέρκυραν, εις το Άχίλειον, και έορτάσαμεν τήν ειρήνην έπι μίαν εβδομάδα.

Ό υπασπιστής τοϋ Πασά, όταν με είδε είς το καφενεΐον, με έγνώρισε και με ήρώτησε πώς εύρέθην εις την Θεσσαλονίκην.

Εγώ τοΰ ανέφερα όλην την ύπόθεσιν και αμέσως έδιωξε τους στρατιώτας πού με έφύλαττον και φωνήσας άμαξηλάτην με έπηρεν εις τον οί­κον του, με περιεποιήθη και την αλλην ήμέραν έπήγαμεν όμοϋ εις τον Πασάν, εις τον όποιον με συνέστησεν ώς φίλον του και τον παρεκάλεσε να μού έπιτρέψη να μεταβώ εις "Αγιον "Ορος.

Ό Πασάς είπεν εις τον ύπασπιστήν του ότι είμαι ελεύθερος ,  να με συνοδεύσει μέχρι του  Ατμόπλοιου και να μού  παρέχει  πάσαν  προστασίαν και βοηθειαν και προσέθεσεν και ταύτα:

--- «Ηταν και κάποιος άλλος νέος ( πού είχε συλληφθεί και ήθελε να πάει στο Άγιο Όρος ), δια τον όποίον  πρωΐαν τινά, ενώ έκοιμούμην  ήσύχως, εισήλθε εντός τοΰ δωματίου μου ό  "Αγιος Δημήτριος ένδεδυμένος στολήν Στρατηλάτου, φέρων μαζί και τα άρματα του, και μοι λέγει προστακτικώς και με βλέμμα αύστηρόν:

---Έγέρθητι πάραυτα, ένδύθητι, και ύπόδεσε τα σανδάλια σου και ΰπαγε εις την δείνα όδόν της πόλεως να ελευθέρωσης νέον τινά δικασθέντα αδίκως και άπαγόμενον εις θάνατον υπό τοΰ ιδιαιτέρου γραμματέως σου.

Άφοϋ δε τον ελευθερώσεις και τον λυτρώσης τοΰ θανάτου, να τον στείλης εις το λιμάνι της Θεσσαλονίκης στο ναυλοχούν Ατμόπλοιον «Μυκάλη», το όποι­ον ετοιμάζεται προς άναχώρηση…

«Και σπεύσας», είπε ο Πασάς, «τον λύτρωσα εκ τού κινδύνου και τον απέστειλα εις την Ελλάδα».

Και τότε έγνώρισα ότι ό σωτήρ και ρύστης μου εκ της καταδίκης τοΰ θανάτου μου ήτο ό Μεγαλομάρτυς Άγιος Δημήτριος ό Μυροβλήτης.

Κι΄ έτσι επαλήθευσε και ή προφητεία τοΰ Αγίου Νεκταρίου πού μού είχε πεί ότι, όπου και αν υπάγω, εις την Λογγοβάρδαν θα καταλήξω. 

Έπληροφορήθην δε εκ τούτου ότι πρέπει πάντοτε να εχουμε τελείαν ύπακοήν εις τον Πνευματι­κόν μας Πατέρα, χωρίς άντιλογίες, και να ποιούμε ουχί το θέλημα το δικό μας, άλλα το θέλημα τοΰ Πνευματικού μας Πατρός μιμούμενος τον Κύριον ημών Ίησοΰν Χριστόν, "Οστις ήλθεν εις τον κόσμον ούχι να ποιη το θέλημα το Ίδικόν Του, άλλα το θέλημα τοΰ πέμψαντος Αυτόν Πατρός…

Δεύτερη σύλληψη και φυλάκιση υπό τών Τούρκων…

                  ==========================

Άναχωρήσας εξ Άγίου "Ορους καί, όταν το πλοίον εφθασεν εις τον λιμένα της Θεσσαλονίκης, έ­κρινα καλόν νά εξέλθω διά νά προσκυνήσω τον τάφον τοϋ Αγίου Δημητρίου, τοϋ προστάτου μου και μετά Θεόν φύλακος και σωτήρος μου.

Έξελθών, δεν ήξεύρω πώς, πάλιν οι Τοϋρκοι με έξέλαβον ως κατάσκοπον και με είχον υπό έπιτήρησιν αρκετάς ημέρας. 

"Οταν δε απεφάσισα να φύγω και έπέρασα άπό τό Τελωνεΐον με συνέλαβον και με έπέρασαν άπό τρεις σειράς συρματοπλεγμάτων και με έκλει­σαν εκεί.

Εΰρον δε εκεί κεκλεισμένον νεανίαν, τον όποιον ήρώτησα·

-- Διά ποίον λόγον μας έκλεισαν; Και μού λέγει^-

--Διά νά μας φονεύ­σουν, και εγώ είπον

--Τί κακόν έποιήσαμεν;

--Άφησε, μού είπε, μη ε­ξετάζεις τό γιατί…

Δεν παρήλθον ολίγα λεπτά της ώρας και κατέπλευσεν εις τον λιμένα της Θεσσαλονίκης Ατμόπλοιον έρχόμενον εκ Ρουμανίας με φορτίον πετρελαίου και αρκετούς έπιβάτας.

Μόλις όμως έφθασεν, τίς οίδε πώς και άπό ποίαν αίτίαν, κάποιο ντεπόζιτο πετρελαίου πήρε φωτιά, τό οποίον ακαριαίως μεταδόθηκε εις όλον τό φορτίον, και εις μίαν στιγμήν κρότοι ισχυροί ήκούοντο και φλόγες ούρανομήκεις άνεπετάσσοντο.

Ή Θεσσαλονίκη έγένετο ανά­στατος !

Χιλιάδες ανθρώπων κατήλθον εις τήν παραλίαν, άλλοι διά νά δούν και άλλοι νά σώσουν τους κινδυνεύοντας έπιβάτας με τάς λέμβους και τά πλοία. Έφυγον δε και όλοι οί φύλακες άπό τό Τε­λωνείο.

Τήν στιγμήν έκείνην ό νεανίας εκείνος έξαγαγών ψαλίδιον έκ της τσέπης του εκοψεν τα σύρματα, και λαβών με εκ της χειρός εξήγαγε έξω της φυλακής.

Έπειτα πληρώσας Έβραΐόν τίνα λεμβοϋχον τού είπεν να μας ύπάγη εις το Ελληνικόν Ατμόπλοιον, το όποιον εύρίσκετο έξω τοϋ λιμένος.

Ένω ήτοιμαζόμεθα να είσέλθωμεν εις την λέμβον, ήλθεν ό στρατιώτης εκείνος πού με έκλεισεν εις τα συρ­ματοπλέγματα να με συλλάβει, άλλ' ό νεανίας εκείνος, όστις με ε­ξήγαγε, του έδωκεν ράπισμα και έφυγε…

Άνήλθομεν εις το Ελληνικόν Ατμόπλοιον και έγώ έφρόντισα να τοποθετήσω τα πράγματα μου, άφοΰ δε τα έτοποθέτησα, έστράφην δια να εΰρω τον νεανίαν εκείνον, τον σωτήρα μου, να τον ευχα­ριστήσω και να τον ερωτήσω ποίος και άπό ποΰ ήταν. 

Αλλά πουθενά δεν τον εύρον.

Έρωτήσας σχεδόν πάντας τους έπιβάτας και τους τοϋ Ατμόπλοιου αντελήφθην ότι ουδείς είδεν αυτόν, ούτε να εισέλθη εις το πλοϊον ούτε να έξέλθη. 

Ποιος ήταν και τί έγένετο ό Θεός γνωρίζει !

Έγώ τούτο μόνον γνωρίζω, ότι μετά πάροδον αρκετών ετών, ότε ήλευθερώθη ή Θεσ­σαλονίκη και επήγα και έλειτούργησα και έκήρυξα τον λόγον τοϋ Θεοϋ εις τον Ναόν τοϋ Άγίου Δημητρίου και είδον την εικόνα τοϋ Α­γίου άνεμνήσθην ότι ό νεανίας εκείνος πού με ελευθέρωσε της φυ­λακής και με οδήγησεν εις το Ατμόπλοιον είχεν μεγάλην ομοιότη­τα με την εικόνα τοϋ Άγίου Δημητρίου της Θεσσαλονίκης !

Κυριακή τού σπορέως -- Η αόρατη δύναμη τού λόγου καί τού σπόρου...

 

 

Εξήλθεν ο σπείρων, τού σπείραι, τον σπόρον αυτού...

 

  «  ΟΡΘΟΔΟΞΟ  ΒΗΜΑ » 

 

Η αυριανή  Κυριακή ( 13.10.24 )  είναι αφιερωμένη στην λεγόμενη «Παραβολή του σπορέως» και ἔχει ὁρισθῆ ἀπὸ τὴν ἁγία μας Ἐκκλησία πρὸς τιμὴν τῶν Αγίων Πατέρων. Δηλαδή τῶν ἱεραρχῶν ἐκείνων ποὺ συνεκρότησαν τὴν Ἑβδόμη (Ζ΄) Οἰκουμενικὴ Σύνοδο ποὺ καταδίκασε τοὺς εἰκονομάχους καὶ ἀναστήλωσε τὶς εἰκόνες.

Γιατί εὰν σήμερα ἔχουμε εἰκόνες στις Εκκλησίες, αὐτὸ τὸ ὀφείλουμε στοὺς ἀγῶνες ποὺ ἔκαναν οἱ ἅγιοι ἐκεῖνοι Πατέρες τῆς Ἑβδόμης Οἰκουμενικῆς Συνόδου.

Μέχρι σήμερα μία ακόμη διαφορὰ ποὺ ἔχουμε μὲ τοὺς αἱρετικοὺς εἶνε, ὅτι όλοι αὐτοὶ ―καὶ μάλιστα οἱ Χιλιαστές― εἰκόνες δὲν προσκυνᾶνε.

Εἶνε γυμνὲς οἱ λεγόμενες αίθουσες -- «ἐκκλησίες» τους, ενῷ ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶνε γεμάτη εἰκόνες, ποὺ ἀποτελοῦν και τὸν στολισμό της.( Μια εικόνα – χίλιες λέξεις...)

Σήμερα λοιπόν ἔχει ὁρισθῆ νὰ διαβάζεται ἀπὸ τὸ Εὐαγγέλιο μιὰ ὡραία περικοπή. Περιέχει μία ἀπὸ τὶς παραβολὲς τοῦ Χριστοῦ. 

Εἶνε ἡ γνωστὴ παραβολὴ τοῦ σπορέως.

Τί λέει σ᾿ αὐτὴν ὁ Χριστός;

Κάποιος γεωργὸς, λέει,  γέμισε τὸ δισάκκι του μὲ σπόρο καὶ πῆγε νὰ τὸν σπείρῃ. Ἕνα μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε πάνω σὲ δρόμο ποὺ ἦταν χιλιοπατημένος ἀπὸ ζῷα καὶ ἀνθρώπους· ἔμεινε ἐκεῖ στὴν ἐπιφάνεια, δὲν ρίζωσε, καὶ ἦρθαν μετά τὰ πουλιὰ τοῦ οὐρανοῦ καὶ τὸν ἅρπαξαν...

+++++++++++++++++++++++++

Τὸ δεύτερο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ μέρος ὅπου ἦταν πέτρες· καὶ φύτρωσε μέν, ἀλλὰ δὲν ὑπῆρχε νερὸ καὶ ἔτσι ξεράθηκαν τὰ στάχυα.

Τὸ τρίτο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ  ἔδαφος ποὺ εἶχε χῶμα, ἀλλὰ χῶμα γεμᾶτο ἀγκάθια· καὶ τ᾿ ἀγκάθια μεγάλωσαν, ἔπνιξαν τὸ σπόρο, καὶ δὲν τὸν ἄφησαν ν᾿ ἀναπτυχθῇ καὶ νὰ καρποφορήσῃ. Τὸ τελευταῖο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ ἔδαφος γόνιμο, καθαρό· ἐκεῖ ὁ σπόρος φύτρωσε καὶ ἀπέδωσε ἀλλοῦ μὲν τριάντα, ἀλλοῦ ἑξήντα, ἀλλοῦ δὲ ἑκατό. Αὐτὴ εἶνε ἡ παραβολή.

Τί θὰ πῇ όμως "παραβολή";

Είναι εκείνο το μέρος τού λόγου πού άλλα λέει ὁ Χριστὸς καὶ ἄλλα κατά βάθος ἐννοεῖ.

(σσ. καί το κάνει αυτό μιλώντας συγκεκαλυμμένα από αγάπη γιά τον άνθρωπο καί για να προφυλάξει τούς ακροατές από τήν μεγάλη ευθύνη πού θα έχουν απέναντι τού Θεού πού ενώ άκουσαν και κατάλαβαν εν τούτοις δεν εκτέλεσαν τίς εντολές Του ! )

Ἡ παραβολὴ τοῦ σπορέως εἶνε μιὰ εἰκόνα ἀπὸ τὸν φυσικὸ αγροτικό κόσμο.

Ποιός όμως εἶνε ὁ σπορεύς;

Σπορεὺς εἶνε ὁ Κύριος ἡμῶν Ἰησοῦς Χριστός· αὐτὸς ἔφερε τὸν πνευματικὸ σπόρο ἀπὸ τὸν οὐρανό.

Καὶ ὁ σπόρος εἶνε ἡ ἁγία του διδασκαλία, ποὺ δὲν ὑπάρχει ἄλλη ἀνωτέρα διδασκαλία ἀπὸ αὐτήν· εἶνε σπόρος ἐκλεκτός. Καὶ ὅπως ὁ γεωργὸς φροντίζει στὸ χωράφι του νὰ σπείρῃ ἐκλεκτὸ σπόρο, ἔτσι κ᾿ ἐμεῖς πρέπει νὰ φροντίζουμε μέσα στὶς καρδιές μας νὰ σπέρνουμε ἐκλεκτὸ σπόρο, τὴ διδασκαλία τοῦ Χριστοῦ.

* * *

Ὁ σπόρος! Τί εἶνε ὁ σπόρος; Ὁ φυσικὸς σπόρος εἶνε ἕνα μικρὸ πραγματάκι, ποὺ δὲν τοῦ δίνουμε σημασία. Καὶ ὅμως τί δύναμι ἔχει μέσα του! Φτάνει ἕνας σπόρος ν᾿ ἀποδείξῃ, ὅτι ὑπάρχει Θεός. Ἂν μπορῇ, ἂς φτιάξει ἡ ἐπιστήμη ἕνα σπόρο. Μέχρι σήμερα, παρ᾿ ὅλες τὶς προόδους της, δὲν τὸ κατόρθωσε. Ἀδύνατον.

Τὸ σπόρο, ποὺ τὸ ῥίχνουμε μέσ᾿ στὸ χῶμα, τὸν ἔφτιαξε ὁ Θεός. Καὶ ἔχει δύναμι τεραστία. Φυτρώνει καὶ πρασινίζει ἡ γῆ.
Σπόρος λοιπόν, μὲ τὴ μεταφορικὴ ἔννοια τῆς παραβολῆς, εἶνε ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Σπορεὺς εἶνε ὁ Χριστός.

Σπορεῖς εἶνε καὶ οἱ κήρυκες τοῦ εὐαγγελίου, σπορεῖς εἶνε καὶ οἱ ἱεράρχαι, σπορεῖς εἶνε καὶ οἱ διδάσκαλοι καὶ πατέρες τῆς Ἐκκλησίας μας, σπορεὺς εἶνε καθένας ποὺ διαδίδει τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ.

Ἀλλ᾿ ὅπως ὁ σπόρος ἔπεσε σὲ διάφορα ἐδάφη, ἔτσι καὶ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ ποὺ κηρύττουν οἱ κήρυκες τοῦ εὐαγγελίου. Ἄλλοτε μὲν πέφτει ἐπάνω σὲ ἔδαφος ποὺ μοιάζει μὲ τὸν πατημένο δρόμο. Καὶ ὅπως στὸν πατημένο δρόμο εἶνε ἀδύνατον νὰ φυτρώσῃ ὁ σπόρος, ἔτσι καὶ στὶς ψυχὲς αὐτές.

Ὑπάρχουν ἄνθρωποι ποὺ μένουν ἀδιάφοροι, τελείως ἀδιάφοροι. Καὶ ἂν ἀκόμη βρίσκονται μέσ᾿ στὴν ἐκκλησία, δὲν τοὺς ἐνδιαφέρει τίποτε, δὲν προσέχουν τὰ ἀνεκτίμητα λόγια ποὺ σπέρνει ἡ Ἐκκλησία μας· διότι ἡ θεία λειτουργία, ἀπὸ τὴν ὥρα ποὺ θ᾿ ἀρχίσῃ μέχρι τέλους, χίλια λόγια εἶνε· χρυσᾶ λόγια, αἰώνια, σπουδαῖα λόγια. Αὐτοὶ τίποτα.

Καὶ βρίσκονται μὲν ἐντὸς τῆς ἐκκλησίας σωματικῶς, ἀλλὰ ψυχικῶς δὲν εἶνε ἐκεῖ· βρίσκονται ἔξω, ταξιδεύουν πέρα μακριά.

( σσ. άσε πού κάποιοι άλλοι κάθονται και πιάνουν τα στασίδια καί το μάτι τους κοιτάζει συνεχώς τήν πόρτα ποιός - ποιά μπαίνει...Τήν ωραία Πύλη πού βγαίνει ο παπάς, τό τί λέει και το τί διαβάζει ούτε πού τούς δίνει σημασία, κοιτάζει μόνο τίς πόρτες...) 

Καὶ ὅπως λέει ὁ λαός μας, ἀπὸ τὸ ἕνα αὐτὶ μπαίνει ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ κι ἀπὸ τὸ ἄλλο βγαίνει. Αὐτὴ εἶνε ἡ πρώτη κατηγορία ἐδάφους ποὺ ἔπεσε ὁ σπόρος· εἶνε δηλαδὴ οἱ ἀδιάφοροι Χριστιανοί.

Ἡ ἄλλη κατηγορία εἶνε οἱ ἄνθρωποι ποὺ ἀκοῦνε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, ἐνθουσιάζονται, εὐχαριστοῦν τὸ Θεό, ἀλλὰ δυστυχῶς εἶνε ὀλιγόπιστοι. Καὶ ὅταν συμβῇ στὸν βίο τους κάποιο ἐμπόδιο, κάποια δυστυχία, κάποιος θάνατος, κάποιο ἀτύχημα, τότε γογγύζουν πλέον κατὰ τοῦ Θεοῦ καὶ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸ Θεὸ καὶ λένε· Ποῦ εἶνε ὁ Θεός; γιατί συνέβη σ᾿ ἐμένα αὐτὸ τὸ ἀτύχημα, αὐτὴ ἡ δυστυχία;… Καὶ ἀπομακρύνονται ἀπὸ τὸ Θεό. Αὐτοὶ εἶνε οἱ ὀλιγόπιστοι.

Πρῶτοι λοιπὸν οἱ ἀδιάφοροι, δεύτεροι οἱ ὀλιγόπιστοι.

Τρίτοι; Οἱ τρίτοι εἶνε ἐκεῖνοι ποὺ ἔχουν μὲν καλὲς διαθέσεις, ἀλλὰ ἔχουν μέσα τους καὶ ἀγκάθια. Ποιά εἶνε τ᾿ ἀγκάθια;

Ὅπως ὅπου φυτρώνει ἀγκάθι ἐκεῖ συμπνίγεται ὁ ἀγαθὸς σπόρος, ἔτσι καὶ μέσ᾿ στὶς καρδιὲς αὐτῶν. Ἀγκάθια εἶνε τὰ πάθη. Ποιά πάθη; Ὁποιοδήποτε πάθος, εἶνε ἀγκάθι φοβερό. Τρία ὅμως εἶνε τὰ μεγάλα ἀγκάθια ποὺ πνίγουν κάθε εὐγενῆ προσπάθεια μέσα στὸν ἄνθρωπο.

Τὸ πρῶτο εἶνε ἡ φιλαργυρία, τὸ δεύτερο εἶνε ἡ φιληδονία, καὶ τὸ τρίτο ἀγκάθι εἶνε ἡ φιλοδοξία.

Αὐτὰ τὰ τρία πάθη εἶνε τὰ μεγάλα ἐκεῖνα ἀγκάθια ποὺ δὲν ἀφήνουν νὰ καρποφορήσῃ ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ.
Τέλος ἕνα μόνο μέρος τοῦ σπόρου ἔπεσε σὲ ἐκλεκτὸ ἔδαφος· καὶ φύτρωσε, καὶ τὸ 1 ἔγινε 30, 60, 100. Ποιό ἔδαφος εἶνε αὐτό; Εἶνε οἱ Χριστιανοὶ ποὺ ἀκοῦνε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ τὸν ἐφαρμόζουν μὲ προθυμία. Δὲν ἀκοῦνε μόνο, δὲν ἐνθουσιάζονται μόνο, ἀλλὰ καὶ ἐφαρμόζουν. Αὐτοὶ ἀποτελοῦν τὴν ἐκλεκτὴ μερίδα τοῦ λαοῦ τοῦ Θεοῦ.

* * *

Αὐτὴ εἶνε μὲ λίγα λόγια ἡ παραβολή. Ὁμιλεῖ γιὰ τέσσερα διαφορετικὰ ἐδάφη γῆς, ποὺ εἰκονίζουν τὶς τέσσερις κατηγορίες ἀκροατῶν τοῦ θείου λόγου. Στὰ δια αὐτὰ ἐδάφη σπείρεται καὶ σήμερα ὁ λόγος τοῦ Θεοῦ. Καὶ πρέπει ὅλοι μας, κήρυκες καὶ ἀκροαταί, ν᾿ ἀπαντήσουμε σὲ κάποια ἐρωτήματα.
Ὡς ἀκροαταὶ πρέπει ν᾿ ἀπαντήσουμε στὸ ἐρώτημα· τί ἔδαφος είμαστε; καὶ τί θέσι λαμβάνουμε ἀπέναντι στὸ λόγο τοῦ Θεοῦ; Είμεθα ἀγαθὴ γῆ ποὺ δέχεται τὸ λόγο τοῦ εὐαγγελίου καὶ καρποφορεῖ; Ἢ μήπως ἡ καρδιά μας εἶνε ἄγονο, λιθῶδες καὶ ἀκανθῶδες ἔδαφος;

Ἂς κοπιάσουμε, γιὰ νὰ κάψουμε τ᾿ ἀγκάθια τῶν παθῶν, νὰ πετάξουμε τὶς πέτρες τῆς ὀλιγοπιστίας, τῶν κακῶν συνηθειῶν, τῶν εἰδωλολατρικῶν καταλοίπων, τῶν ἀντιχριστιανικῶν καὶ σατανικῶν ἠθῶν καὶ ἐθίμων, καὶ ἂς ὀργώσουμε τὸ σκληρὸ ἔδαφος τῆς ψυχῆς μας διὰ μετανοίας, διὰ κατανύξεως καὶ δακρύων, ὥστε νὰ γίνουμε καλὴ γῆ.
Ὅσοι πάλι εἶνε ἱεροκήρυκες καὶ κηρύττουν τὸν θεῖο λόγο, πρέπει ν᾿ ἀπαντήσουν σ᾿ ἕνα ἐρώτημα τοῦ πειρασμοῦ, ποὺ πάει νὰ τοὺς ἀπογοητεύσῃ.

Ἔρχεται ὁ διάβολος καὶ τοὺς λέει· Μὴ κηρύττεις, διότι  οἱ κόποι σου εἶνε σχεδὸν καταδικασμένοι· μόνο τὸ ἕνα τέταρτο τοῦ σπόρου πιάνει, τὰ ἄλλα τρία τέταρτα πᾶνε χαμένα… Τὸν αἰσθάνομαι κ᾿ ἐγὼ τὸ διάβολο καὶ τὸν ἀκούω νὰ μοῦ λέῃ· Τί κάνεις; Κήρυξες, κήρυξες, κήρυξες, ποιά τὰ ἀποτελέσματα;… Τί ἔχω ν᾿ ἀπαντήσω σ᾿ αὐτὸ τὸ ἐρώτημα;

Μὲ παρηγορεῖ ἕνας λόγος τοῦ ἱεροῦ Χρυσοστόμου, μεγάλου κήρυκος τοῦ εὐαγγελίου, ποὺ λέει·

«Κήρυξε τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ, καὶ μὴν ἀπογοητεύεσαι. Κήρυξε. Εἶνε πεντακόσοι οἱ ἀκροαταί; ἂν δὲν ἀκούσουν οἱ πεντακόσοι, θ᾿ ἀκούσουν οἱ διακόσοι πενήντα, οἱ μισοί. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ μισοί; θ᾿ ἀκούσουν οἱ ἑκατό. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ ἑκατό; θ᾿ ἀκούσουν οἱ πενήντα.

Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ πενήντα; θ᾿ ἀκούσουν οἱ είκοσι. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ είκοσι; θ᾿ ἀκούσουν οἱ δέκα. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ δέκα; θ᾿ ἀκούσουν οἱ πέντε. Δὲν θ᾿ ἀκούσουν οἱ πέντε; θ᾿ ἀκούσῃ ὁ ἕνας. Ἕνας φτάνει». Ἔτσι ὁ ἱεροκήρυκας δὲν ἀπογοητεύεται.

Συμπέρασμα. Κανείς νὰ μὴν ἀπογοητευθῇ. Ἂς δεχθοῦμε ὅλοι καὶ ἂς καλλιεργήσουμε τὸ θεῖο σπόρο, ὅσες ἀντιξοότητες καὶ ἂν συναντήσουμε.
Εὔχομαι πάντα τὰ αὐτιά σας νὰ εἶνε ἀνοιχτά, γιὰ νὰ ἀκοῦνε καὶ νὰ ἐφαρμόζουν τὸ λόγο τοῦ Θεοῦ. Ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Υπάρχουν πράγματι 7 κρυφές πυρηνικές βάσεις στό Ισραήλ ;

 

Οι Εβραίοι του Ισραήλ είναι συλλογικά ορκισμένοι θά λέγαμε, στό να μην επιτρέψουν σε κανέναν να τους οδηγήσει πάλι σαν πρόβατα σε σφαγή όπως συνέβη στα χρόνια του Γερμανο-ναζισμού στην Ευρώπη... 

Και γι ’αυτόν ακριβώς τον λόγο και προτού καν νά ανακηρυχθεί το Εβραϊκό κράτος στην Παλαιστίνη, αποφάσισαν ότι το νεόκοπο κράτος τους θά έπρεπε να αποκτήσει , όσο πιο γρήγορα ήταν εφικτό, το απόλυτο όπλο που ήταν το ατομικό. 

Για την ιστορία, ο εθνοπατέρας του Ισραήλ Μπεν Γκουριόν ανέθεσε στο σημερινό Πρόεδρο του Ισραήλ, νεαρό τότε Σιμόν Πέρες, τον συντονισμό του εγχειρήματος.

Το Ισραήλ απέκτησε τα πρώτα ατομικά του όπλα, 2 στον αριθμό, πριν τον πόλεμο του 1967 και ήταν έτοιμο να τα χρησιμοποιήσει, αν κάτι πήγαινε πολύ στραβά στον πόλεμο αυτό, γνωστό και ως Πόλεμο των Έξι Ημερών. 

Δεν προέκυψε τέτοια ανάγκη αφού κατατρόπωσαν τους Άραβες.Το1973 όταν δέχτηκε την καθυστερημένη αλλά αναμενόμενη και οργανωμένη αντεπίθεση των Αράβων σε δύο μέτωπα, στο Σινά και τα Υψώματα του Γκολάν,στις πρώτες μέρες του πολέμου το Ισραήλ ήταν στα πρόθυρα της καταστροφής. 

Μυστηριώδες παραμένει μέχρι σήμερα τό πυρηνικό οπλοστάσιο τού Ισραήλ...

Η τότε πρωθυπουργός Γκόλντα Μέιρ κάλεσε την πολιτικο-στρατιωτική ηγεσία της χώρας και της ανήγγειλε ότι "καταστρέφεται ο Τρίτος Ναός του Σολομώντος ", δηλαδή το Ισραήλ.

Και δόθηκε η εντολή εφαρμογής της ‘’Επιλογής Σαμψών’’.

Οπλίσθηκαν με ατομικά όπλα τα Αμερικανικά Φάντομ και οι πιλότοι περίμεναν στο ακουστικό με αναμμένες μηχανές.

Ωστόσο , προτού ανοίξουν οι πύλες της κολάσεως,άλλαξαν δραματικά τα δεδομένα υπέρ του Ισραήλ, πρώτα στο μέτωπο με την Αίγυπτο και μετά σ ’αυτό της Συρίας και έτσι τα ατομικά όπλα ξανακλειδώθηκαν στο οπλοστάσιο. Εδώ πρέπει να υπογραμμισθεί ότι οι Ισραηλινοί ήταν έτοιμοι να χτυπήσουν ακόμα και τη Σοβιετική Ένωση αν παρέμβαινε υπέρ των Αράβων, απειλώντας έτσι την ύπαρξη του Ισραήλ.

Από τότε το Ισραήλ έχει αποκτήσει ένα τρομακτικό οπλοστάσιο το οποίο σήμερα ξεπερνά τις τετρακόσιες θερμοπυρηνικές κεφαλές και με δυνατότητες χρησιμοποίησης του, με αεροπλάνα και υποβρύχια, σε όλα σχεδόν τα μήκη και πλάτη της υφηλίου. 

Επί τούτου το μήνυμα του Ισραήλ είναι, ότι όσες χώρες επιλέγουν να μην κατέχουν πυρηνικά όπλα είναι δεύτερης τάξεως κράτη πού η επιβίωσή τους εξαρτάται από τρίτους.

Αυτοί οι "τρίτοι" παρουσιάζονται ως πάτρωνες και ως μεγαλόψυχοι, αλλά σε τελευταία ανάλυση λειτουργούν και ως στυγνοί εκβιαστές, ακόμη και εκτελεστές...

 

++++++++++++++++++++++++

Λονδίνο

Τό Ισραήλ μπορεί νά διαθέτει μέχρι καί  200 πυρηνικές βόμβες έγραφε τό 1994, ή ειδικευμένη σέ αμυντικά θέματα έγκυρος Βρετανική επιθεώρηση " Τζαίην΄ς Ιντέλλιντζενς Ρηβιού" . Τό άρθρο στηρίζεται στίς απόψεις τού Αμερικανού Χάρολντ Χιού ειδικού μελετητού φωτογραφίας δορυφόρων.

Είναι γνωστό όμως ότι τό Ισραήλ δέν παραδέχεται επισήμως ότι κατέχει πυρηνική τεχνολογία καί αρνείται οποιαδήποτε επιθεώρηση τού ΙΑΕΑ. 

Ό Αμερικανός ειδικός εκτιμά ότι τό Ισραήλ κατέχει σήμερα πυρηνικές βόμβες, πυραύλους, οβίδες πυρηνικής γόμωσης, καί πυρηνικές νάρκες καί ότι θά καταφύγει στήν χρήση τους μόνο όταν απειληθεί μέ εξολόθρευση.

Τά επτά πυρηνικά κέντρα είναι:

1) Βάση Dimona, καμουφλαρισμένη μέ πυκνότατη βλάστηση στήν έρημο Νεγκέβ, όπου καί υπηρέτησε ό Μορντεχάϊ Βανούνου, γνωστός γιά τίς αποκαλύψεις του τό 1987...

2) Βάση Sorek , ερευνητικό κέντρο μέ Αμερικανικό αντιδραστήρα, τό "Λός Άλαμος" τού Ισραήλ.

3) Polmikim. Κέντρο πυρηνικών δοκιμών πυραύλων " Ιεριχώ"  Από αυτό εκτοξεύθηκε στίς 14.9.1989 πύραυλος "Ιεριχώ 2 " πού έπεσε δυτικά τής Κρήτης, μετά από 13.000 Km.

4) Giontefat , 30Km από τήν Χάϊφα.  Κέντρο συναρμολόγησης - αποσύνδεσης πυρηνικών   

5) Heilampoun, κέντρο αποθήκευσης πυρηνικών όπλων.

6) Beer Giakob, 35 Km από τήν Ιερουσαλήμ, υπόγεια βάση κατασκευής τών "Ιεριχώ 2" καί τών πυραύλων " Arrow" 

7) Kfar Zeharya, 20Km από τούς λόφους τής Ιουδαίας, καί "καρδιά" τών πυρηνικών εγκαταστάσεων τής χώρας. Οί δορυφόροι αποκαλύπτουν συνεχείς επεκτάσεις τών 50 περίπου υπογείων εγκαταστάσεων εκτόξευσης πυραύλων. Ή περιοχή έχει επιλεγεί μέ πολύ προσοχή ώς εξαιρετικά δύσκολη νά πέσει σέ εχθρικά χέρια.

Όλα τά παραπάνω κέντρα πού αναφέρει ή " Τζαίην΄ς Ιντέλλιντζενς Ρηβιού" συμφωνούν καί μέ τά όσα έχουν γραφτεί στό βιβλίο  "Critical Match " στίς αρχές τού 1994.

(εφημερίδα ΕΣΤΙΑ, 19.9.94)

Οί τελευταίες πυρηνικές αποκαλύψεις τού τότε Ισραηλινού Πρωθυπουργού...

Ιερουσαλήμ

Διαστάσεις μείζονος πολιτικής κρίσης προσλαμβάνει η εκ παραδρομής έμμεση αναφορά του Εχούντ Ολμερτ στο πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ σε Γερμανικό τηλεοπτικό σταθμό. Χθες και ενώ οι εγχώριες εφημερίδες κατηγορούσαν τον Ισραηλινό πρωθυπουργό για «πρωτοφανή ανευθυνότητα», στενοί συνεργάτες του κ. Ολμερτ υποστήριζαν ότι ο τελευταίος ουδέποτε παραβίασε την πάγια πολιτική της ασάφειας όσον αφορά το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας.

Οι δηλώσεις του Ισραηλινού πρωθυπουργού ότι η χώρα του διαθέτει πυρηνικά προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων στο Ισραήλ. Οι πολιτικοί του αντίπαλοι ζητούν την παραίτησή του. Ο βουλευτής Αριέ Ελντατ από το Κόμμα της Εθνικής Ενότητας, δήλωσε πως ο πρωθυπουργός Ολμέρτ δεν είναι δυνατόν να αποκαλύπτει σε συνεντεύξεις κρατικά μυστικά.

Ο Γερμανός υφυπουργός Εξωτερικών Γκέρνοτ Ερλερ, είπε, πως είναι γνωστό ότι το Ισραήλ διαθέτει πυρηνικά όπλα. Μέχρι στιγμής πάντως, συμπλήρωσε, από επίσημη πλευρά πάντα αποσιωπούνταν.

«Αυτό, ήταν εδώ και δεκαετίες κοινό μυστικό: Το Ισραήλ αποτελεί μία πυρηνική δύναμη. Αλλά ήταν άγραφος κανόνας να μην μιλά κανείς γι' αυτό το ζήτημα. Η διεθνής κοινότητα προσπαθεί εδώ και τρία χρόνια να εμποδίσει το Ιράν να αξιοποιήσει το πυρηνικό του πρόγραμμα, προκειμένου να κατασκευάσει ατομικά όπλα. Υπάρχει ένα επιχείρημα από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, που επανέρχεται στην επικαιρότητα. 

Η επικινδυνότητα μίας ατομικής βόμβας δεν εξαρτάται από την βόμβα καθαυτή, αλλά από την φύση του καθεστώτος που τη διαθέτει. Μολονότι ο ισχυρισμός αυτός δεν είναι παράλογος, είναι επιφανειακός. 

Ενισχύει την άποψη, ότι υπάρχουν δύο μέτρα και δύο σταθμά, κάτι που οι χώρες αναπτυσσόμενων αγορών δεν μπορούν να ανεχθούν. Και καλύπτει το γεγονός ότι οι Αμερικάνοι, είναι οι μόνοι που έχουν χρησιμοποιήσει στο παρελθόν την ατομική βόμβα». (Le Monde)


Η δήλωσή του...

«Ουδέποτε απειλήσαμε κάποιο άλλο έθνος με εξόντωση», δήλωσε ο κ. Ολμερτ στο γερμανικό τηλεοπτικό δίκτυο Ν24, απαντώντας σε σχετική ερώτηση σχετικά με τη γνωστή τοποθέτηση του Ιρανού προέδρου, Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ υπέρ της εξάλειψης του εβραϊκού κράτους. 

«Μέ δεδομένο τήν πρόθεσης της Τεχεράνης να καταστρέψει το Εβραϊκό κράτος, δεν πρέπει να εξισώνουμε στήν ίδια θέση τό Ισραήλ μέ την φιλοδοξία του Ιράν ν’ αποκτήσει πυρηνικά όπλα..." πρόσθεσε ο κ. Ολμερτ, ο οποίος μ’ αυτή τη δήλωση έγινε ο πρώτος πρωθυπουργός του εβραϊκού κράτους που παραβίασε την 50νταετή πολιτική της «ασάφειας» όσον αφορά το πυρηνικό πρόγραμμα της χώρας. 

news.in.gr + Kathimerini.gr+DEUTSCHE WELLE

December 2006

 

               ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΤΑΡΑΧΕΣ ΣΤΟ ΤΕΜΕΝΟΣ ΤΟΥ ΟΜΑΡ...

 

                   

Τέμενος τού Ομάρ ! Εάν πέσει ή εάν καταστραφεί, τότε  ό Μεσσίας τών Εβραίων, ( κατά τούς Χριστιανούς ό Αντίχριστος - 666 ), είναι πιά επί θύραις...

Ουάσινγκτον

Νέα επεισόδια μεταξύ Παλαιστινίων και της Ισραηλινής Αστυνομίας σημειώθηκαν την Παρασκευή γύρω από το τέμενος του Αλ Ακσά, με αφορμή τις ανασκαφές που πραγματοποιούνται στην περιοχή, από το Ισραήλ.

Οι ισραηλινές δυνάμεις διέλυσαν με βομβίδες κρότου-λάμψης τους πιστούς που πετούσαν πέτρες εναντίον τους, μετά το τέλος της προσευχής της Παρασκευής.

Μουσουλμάνοι ηγέτες έχουν ζητήσει να πραγματοποιηθούν διαμαρτυρίες σχετικά με τις ανασκαφές που γίνονται κοντά στο τρίτο ιερότερο μνημείο του Ισλάμ.

Επιπλέον, αραβικές χώρες έχουν ζητήσει από το Ισραήλ να σταματήσει τις ανασκαφές επειδή μπορεί να προκαλέσουν βλάβες στα θεμέλια του τεμένους.

Από την πλευρά του, το Ισραήλ υποστηρίζει ότι τα ιερά μνημεία δεν θα υποστούν βλάβες από την επιβεβλημένη από το νόμο, όπως δηλώνει, προσπάθειά του να διασωθούν τεχνουργήματα πριν από την κατασκευή μιας πεζογέφυρας που θα οδηγεί στο χώρο αυτό, ο οποίος είναι γνωστός στους μουσουλμάνους ως αλ-Χάραμ αλ-Σαρίφ και στους εβραίους ως Όρος του Ναού.

Εκπρόσωπος της αστυνομίας δήλωσε πως οι δυνάμεις μπήκαν στην περιοχή γύρω από το τέμενος αφού δέχθηκαν λιθοβολισμό. Πρόσθεσε πως η αστυνομία δεν έριξε σφαίρες από καουτσούκ, όπως είχε αρχικά μεταδοθεί από το ισραηλινό ραδιόφωνο.  

Κάιρο

Ο Αραβικός Σύνδεσμος καταδίκασε, το Σάββατο, τα έργα που πραγματοποιεί το Ισραήλ κοντά σε έναν από τους ιερότερους τόπους του Ισλάμ και κάλεσε το Κουαρτέτο για τη Μέση Ανατολή να μεσολαβήσει ώστε να σταματήσει την ισραηλινή κυβέρνηση

«Ο Αραβικός Σύνδεσμος καλεί τα μέλη του Κουαρτέτου να αναλάβουν τις ευθύνες τους να ασκήσουν πίεση στο Ισραήλ να σταματήσει αμέσως την επιθετική του στάση» αναφέρεται σε ανακοίνωση του Συνδέσμου.

Το Ισραήλ υποστηρίζει ότι τα ιερά μνημεία δεν θα υποστούν βλάβες από την επιβεβλημένη από το νόμο, όπως δηλώνει, προσπάθειά του να διασωθούν τεχνουργήματα πριν από την κατασκευή μιας πεζογέφυρας που θα οδηγεί στο χώρο αυτό, ο οποίος είναι γνωστός στους μουσουλμάνους ως Αλ Χάραμ αλ Σάριφ και στους εβραίους ως Όρος του Ναού.

Ο Αραβικός Σύνδεσμος χαρακτήρισε εγκληματικές τις εργασίες και τόνισε πως κάθε παραβίαση του τεμένους αποτελεί παραβίαση του μουσουλμανικού δόγματος και ζητεί από τις αραβικές χώρες που είναι μέλη του ΟΗΕ να καλέσουν έκτακτη σύνοδο του Συμβουλίου Ασφαλείας για να σταματήσουν τα έργα.

Η Πλατεία των Τζαμιών κτίστηκε στη θέση του εβραϊκού Ναού του Ηρώδη και καταστράφηκε από τους Ρωμαίους το 70 μ.Χ. Τα τελευταία ερείπιά της είναι το δυτικό Τείχος των Δακρύων, ιερός τόπος του Ιουδαϊσμού.

news.in.gr, CNN

« Πώς γλίτωσα από τους ανθρωποφάγους …» Μια αληθινή μαρτυρία από τό Κονγκό: « Ζώ χάρη στον Σταυρό του Χριστού ! »

 

               Συζητώντας  με τον πατέρα Χαρίτων ILUNGA

 

" Ζώ χάρη στον Σταυρό του Κυρίου ( μιά αληθινή μαρτυρία από την Επισκοπή Γκόμα του Ανατ. Κονγκό)

--- Πάτερ, ήρθα από το χωριό μου να ευχαριστήσω τον Θεό μου για τη ζωή που μου ξαναέδωσε. Το χωριό μου απέχει από εδώ, 90 χιλιόμετρα. Ήρθα με τα πόδια, μόνο και μόνο για να κοινωνήσω και να ευχαριστήσω τον Κύριο.

Έγινε στο χωριό μου εμφύλιος πόλεμος, και όχι μόνο εμφύλιος πόλεμος, αλλά διαβολικός πόλεμος.

Οι αντάρτες μπήκαν στο χωριό μας, κόβανε κεφάλια, έπιναν αίμα ανθρώπων. Φορούσαν στα κεφάλια τους κόκκινα μαντήλια, στα χέρια τους κρατούσαν μεγάλα μαχαίρια για να κόβουν κεφάλια...

Εγώ το πρωί σηκώθηκα και αφού έκανα την πρωινή μου προσευχή πήγα στα χωράφια και δεν ήξερα τι θα γινόταν πίσω μου. Από τα χωράφια μ’ έπιασαν και με πήγαν μακριά, στα 10 χιλιόμετρα περίπου, με τα χέρια μου δεμένα πίσω.

Εκεί που με πήγαν ήταν το κέντρο τους, όπου ήταν και ο αρχηγός τους... Και τι είδα με τα μάτια μου;

 

+++++++++++++++++

 

Απίστευτα πράγματα:Δέκα ξύλα όρθια στα οποία κρεμόταν κεφάλια ανθρώπων. 

2. Ο αρχηγός καθόταν πάνω σ’ ένα μεγάλο θρόνο, δεξιά και αριστερά του κρέμονταν πόδια ανθρώπων. 

3. Είχαν ανάψει φωτιές με ξύλα και μαγείρευαν κρέας ανθρώπων. 

4. Πιο πέρα είχε ένα μεγάλο βαθύ πηγάδι όπου είχαν βάλει ανθρώπους ζωντανούς…

 Εκεί με πήγαν κι εμένα και πριν με βάλουν μέσα μου έβγαλαν όλα τα ρούχα μου και από ένα ξύλο σαν σκάλα προσπάθησα να μπω μέσα επειδή ήταν βαθύ.

Μέσα εκεί βρήκα επτά γυναίκες και τρεις άνδρες. Έμεινα εκεί σχεδόν μια εβδομάδα. Δεν μας έδιναν φαγητό, μόνο κάθε πρωί καλούσαν ένα άτομο από αυτούς που βρισκόταν μαζί μας στην τρύπα και με το που έβγαιναν έξω τους έκοβαν το κεφάλι και έριχναν όλο το αίμα στο πηγάδι κάτω.

Μόνο αίμα έριχναν κάτω εκεί που μας είχαν βάλει, δε μας έδιναν ούτε νερό ούτε φαγητό, ο Θεός μας είχε προστατεύσει…

Πάτερ, ήρθε η ημέρα μου, άκουσα το όνομα μου κι έκανα τον σταυρό μου. Ήμουνα αδύνατος από την πείνα, δεν μπορούσα να βγω, αλλά προσπάθησα και βγήκα. Κρύβω πάντα τον σταυρό μου στον γοφό μου, ώστε να μην τον χάσω γιατί είναι ο μόνος πλούτος μου και η μόνη μου δύναμη. Ευτυχώς όταν μου έβγαλαν τα ρούχα δεν τον είχαν προσέξει. Όταν βγήκα από την τρύπα αυτή, έπεσα κάτω από την πείνα και τη δίψα και δεν μπορούσα να σταθώ όρθιος…

Αμέσως άκουσα φωνή μεγάλη, φώναζε ένας από τους αντάρτες:

«Κύριε αρχηγέ μου αυτός ο άνθρωπος είναι επικίνδυνος δεν μπορούμε να του κόψουμε το κεφάλι του έχει πάνω του Σταυρό!».

Πήδηξαν πίσω, φοβήθηκαν! Με πλησιάζει ο αρχηγός, με ρωτάει: «Τι είστε»; Του απάντησα:

«Είμαι Ορθόδοξος!» Γυρνάει πίσω και λέει στους αντάρτες: «Όχι, όχι τους Ορθόδοξους σας είπα, δεν τους σκοτώνουμε, πρέπει να τον γυρίσετε στο χωριό του αμέσως ! ». Μου έκανε μεγάλη εντύπωση.

Πάτερ μου, μόλις άκουσα τα λόγια αύτά, μέσα μου ένιωσα δύναμη, με πήγαν μέχρι το χωριό και τι είδα; Είχαν κάψει πολλά σπίτια, μαζί και το δικό μου όλο. Ήταν σπίτια από χόρτα. Πήγα στην αυλή μου. Δεν φορούσα ρούχα, επειδή τα είχαν πάρει, είχα μόνο το σταυρό μου στο γοφό μου. Απελπισία πάτερ μου!

Μετά από ώρες σκέφτηκα να κοιτάξω λίγο, να ελέγξω λίγο στην τέφρα του καμένου μου σπιτιού και τι είδα και τι βρήκα πάτερ μου; 

Δύο μπουκάλια που έκρυβα στο σπίτι μου και τι ήταν; Το ένα είχε μέσα ευχέλαιο, το άλλο είχε αγιασμό. Πώς δεν κάηκαν αυτά τα μπουκάλια ενώ όλα είχαν καεί, ακόμα και τα κατσαρολικά που ήταν μεταλλικά; 

Τα μπουκάλια αυτά, που ήταν και πλαστικά, δεν επέτρεψε ο Θεός να καούν !!!

Τις Θεός μέγας πάτερ! Ήρθα να σας δείξω τα δύο μπουκάλια και τον σταυρό μου που μ’ έσωσε, τον κρατάω στο ίδιο σημείο.

Ήρθα να Εξομολογηθώ και να κοινωνήσω, να ευχαριστήσω τον Θεό μου για όλα όσα μου έκανε στη ζωή μου, να δοξάζω το Άγιο Όνομα Του εις τους αιώνας των αιώνων. Αμήν!

π. Χαρίτων ILUNGA

Ιεραποστολικός Ταχυδρόμος

 

Ιεραποστολικός  Ταχυδρόμος -- Τεύχος 155

Τό Πάσχα τού καλοκαιριού -- Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου ! Πώς την γιορτάζει σήμερα ο κόσμος;

Ο τάφος της Παναγίας, γνωστός και ως Πάνσεπτο Θεομητορικό Μνήμα της Γεθσημανής, ανήκει στους Ορθόδοξους από την εποχή που οικοδομήθηκε ο ναός της Κοίμησης της Θεοτόκου από τους ισαποστόλους Κωνσταντίνο και Ελένη.

(Η Αγία Ελένη, όταν πήγε στην Παλαιστίνη, ίδρυσε περίπου τριάντα ναούς, όπως αναφέρει ο ιστορικός Νικηφόρος Κάλλιστος το 1335. Σε έναν κώδικα του 11ου αιώνα, που βρίσκεται στη βιβλιοθήκη του Βατικανού, περιέχεται ο κατάλογος των εκκλησιών της «Θεοφιλούς Βασιλίδος Ελένης», όπου ο ναός της Γεθσημανής αναφέρεται τέταρτος στη σειρά ως «Εκκλησία εν Γεθσημανή, επί του Τάφου της Υπεραγίας Θεοτόκου».

VIDEOs

 

https://youtu.be/VrC8-j0bEOg?si=FI_vngRapBcLjgYr

 

Ο σημερινός ναός έχει μήκος 30 μέτρα και πλάτος οκτώ. Ο τάφος είναι δεξιά, καθώς μπαίνουμε στην είσοδο, λαξευμένος σε τετράγωνο βράχο, με κοίλωμα ενός μέτρου. Για τον τάφο της Γεθσημανής υπάρχουν επίσης μαρτυρίες της Εκκλησίας των Σύρων, των Κοπτών και των Αρμενίων, οι οποίοι διατηρούν και παρεκκλήσια στον ναό της Κοίμησης της Θεοτόκου στην Ιερουσαλήμ).
Όπως σημειώνει σύγχρονος αγιοταφίτης ιεράρχης και ιστοριοδίφης, «το σεμνόν τούτο και σεβάσμιον ιερόν προσκύνημα, ανεγερθέν κατά τους χρόνους της παλαιάς αρχαιότητος, υπενθυμίζει τας κατακόμβας της διωκόμενης Εκκλησίας των μαρτύρων της πίστεως και δια μέσου των αιώνων μάλλον διετηρήθη ανέπαφον, εκτός ελαχίστων ανακαινίσεων και μεταβολών».


Ο σημερινός Ναός βρίσκεται κάτω από την επιφάνεια του εδάφους και πρέπει ο επισκέπτης να κατέβει 49 σκαλιά. Εντός του Ναού δεσπόζουν το Πανάγιο Θεομητορικό μνήμα και η Θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Ιεροσολυμίτισσας.
Στο 24ο σκαλοπάτι υπάρχουν από δεξιά οι Τάφοι των αγίων και δικαίων Θεοπατόρων Ιωακείμ και Άννης. Από αριστερά ο Τάφος του αγίου μνήστορος Ιωσήφ. Και οι δύο αυτοί τάφοι αυτοί είναι άγια θυσιαστήρια.
Βγαίνοντας από το Κουβούκλιο, στα δεξιά υπάρχει το Καθολικό του Ιερού Ναού των Ορθοδόξων στο οποίο βρίσκεται η θαυματουργός Εικόνα της Θεοτόκου της Ιεροσολυμίτισσας.
Το κυρίως προσκύνημα βρίσκεται μέσα σε ένα λιθόκτιστο κουβούκλιο, ύψους 2 m, μήκος 3 m και πλάτος 4 m και είχε λαξευτεί σε λίθινο βράχο.
Ο τάφος της Παναγίας, αποτελεί για τους Ορθοδόξους Χριστιανούς το τρίτο κατά σειρά σπουδαιότητας προσκύνημα.
Το μνημείο αυτό είναι υψίστης σημασίας για τους ορθοδόξους χριστιανούς καθώς σε αυτό ο Κύριος μας προσευχήθηκε θερμά και με πολύ αγωνία, δέχτηκε το φιλί της προδοσίας, συνελήφθη από τους στρατιώτες του Πιλάτου, τον όχλο και τους υπηρέτες των Φαρισαίων, κηδεύθηκε και ενταφιάστηκε το πανσεβάσμιο Σώμα της Παναγίας μας από τους αγίους Αποστόλους.

Σύμφωνα με την ιερά παράδοση από το σημείο αυτό το Πάνσεπτο Σώμα της Παναγίας μετέστη την τρίτη ημέρα προς την Ουράνιο Βασιλεία και κοντά στον αγαπημένο Υιό της.
Τέλος, η Ιερά Παράδοση αναφέρει ότι στην περιοχή της Γεθσημανής θα γίνει η θεϊκή κρίση της Β’ Παρουσίας του Κυρίου.
 

=========================

Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου ! Πώς την γιορτάζει σήμερα ο κόσμος;

Ἡ Κοίμησις τῆς Θεοτόκου εορτάζεται σάν ἕνα μικρὸ Πάσχα, τὸ λεγόμενο Πάσχα τοῦ καλοκαιριοῦ.
Κι ὅπως πρὸ τοῦ Πάσχα ἡ Αγία μας Ἐκκλησία ἔχει ὁρίσει νηστεία, ἔτσι καὶ τὴν περίοδο αὐτή, πρὸ τῆς Κοιμήσεως, ἔχει ὁρίσει νηστεία.

Οἱ Χριστιανοί, ἐκτὸς ἀπὸ τοὺς ἀσθενεῖς, πρέπει νὰ νηστέψουν ὅλοι, ἄντρες γυναῖκες καὶ παιδιά. Νηστεία λοιπὸν αὐτὲς τὶς δεκαπέν­­τε μέρες, καὶ μάλιστα αὐστηρά. Μόνο Σάββα­­το καὶ Κυριακὴ ἐπιτρέπεται τὸ λάδι καὶ στὴν ἑορτὴ τῆς Μεταμορφώσεως τοῦ Σωτῆρος τὸ ψάρι· τὶς ἄλλες μέρες αὐστηρὰ νηστεία.
Όμως, νηστεύουν σήμερα οἱ Χριστιανοί; Ἐλάχιστοι δυστυχῶς.
Ἦταν ἄλλοτε ἐποχὴ ποὺ ὅ­λοι νήστευαν. Ἰδίως στὸν Πόντο, στὴ Μικρὰ Ἀ­σία, στὴ Μακεδονία, στὰ εὐλογημένα αὐτὰ μέ­ρη, οἱ Χριστιανοὶ τηροῦσαν τὴ νηστεία αὐ­τὴ ὅ­πως τὴ Μεγάλη Σαρακοστή. Τώρα οὔτε ἡ νηστεία αὐτὴ τηρεῖται, οὔτε ἡ Τετάρτη καὶ Πα­ρασκευή, οὔτε καὶ ἡ Μεγάλη Παρασκευή. Μερι­κοὶ καὶ τὴ Μεγάλη Παρασκευὴ σουβλάκια τρῶνε.
Καὶ εἶνε ἁμαρτία αὐτό; θὰ πῇ κάποιος. Πῶς δὲν εἶνε;
Τὸ ἕνα δὲν εἶνε ἁμαρτία, τὸ ἄλλο δὲν εἶνε ἁμαρτία· ποιό λοιπὸν εἶνε ἁμαρτία;
Ἡ νηστεία εἶνε ἐντολὴ τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας από τα χρόνια των Αγίων Αποστόλων, καὶ πρέπει οἱ Χριστιανοὶ νὰ ὑπακούουν καὶ νὰ τὴν τηροῦν. Ἐκτὸς ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ εἶνε στὰ νοσοκομεῖα καὶ ἄλλους ἀσθενεῖς καὶ ἀδυνάτους, ὅλοι οἱ ἄλλοι πρέπει νὰ νηστεύουν.
Δὲ νηστεύουν λοιπόν; ἀθετοῦν τὴν ἐντολὴ αὐτή; Τί θὰ γίνῃ;
Θά ᾽ρθῃ μέρα ―κ᾽ εἶ­νε κον­τά―, ποὺ θὰ πέσῃ πεῖνα. Πεῖνα μεγάλη, ὅπως τὸ ᾽41-᾽42-᾽43. Ἐμεῖς οἱ πιὸ μεγάλοι, ποὺ γε­ρά­σαμε, θυμούμεθα μὲ φρίκη ἐ­κεῖνες τὶς μέρες. Θά ᾽ρθῃ πάλι πεῖνα· θὰ ποῦμε τὸ ψω­μὶ ψωμάκι. Ὄχι πλέον μπύρες καὶ οὖζα καὶ κρασιὰ καὶ ἀ­σωτίες, ἀλλὰ καὶ τὸ νεράκι θὰ μᾶς λείψῃ καὶ θὰ τρέχουμε στὰ βουνὰ νὰ το βροῦμε.

Μήπως δὲν ὑ­πάρχουν καὶ σή­μερα χῶρες ὅπου μοιράζεται νε­ρὸ μὲ τὸ δελτίο καὶ πεθαίνουν παιδιὰ σὰν τὶς μῦ­γες; Ἐμᾶς μᾶς τά ᾽χει ἀκόμα ὁ Θεὸς ὅλα πλού­σια· ἐν τούτοις δὲν θέλουμε οὔτε Δεκαπεν­ταύγουστο οὔτε ἄλλες μέρες νὰ νηστέψουμε. Γι᾽ αὐτὸ θὰ μᾶς ἔρθῃ τιμωρία.


Οἱ πολλοὶ δὲν ἀκοῦνε τὴν Ἐκκλησία νὰ νηστέψουν. Νηστεύουν ὅμως – πότε; ὅταν πᾶνε στὸ γιατρὸ κ᾽ ἐκεῖνος τοὺς ἐπιβάλλῃ αὐστη­ρὴ δίαιτα. Τί εἶνε αὐτὴ ἡ αὐστηρὴ δίαιτα; Μιὰ νηστεία εἶνε. Τότε καὶ τὸ ἁλάτι ἀκόμη κόβουν.
Έ, κόσμε ψεύτη! πέρα ἀπ᾽ τὸ κορμὶ καί τὸ τομάρι σου δὲ σὲ νοιάζει τίποτ᾽ ἄλλο.

Ἅμα σοῦ τὸ πῇ ὁ για­­τρός, τότε μετρᾷς καὶ τὶς μπουκιὲς τὸ ψωμί· ὅ­ταν σοῦ λέῃ ἡ Ἐκκλησία «νήστεψε», εσύ γελᾷς και ξεκαρδίζεσαι στα γέλια...
Βλέπετε λοιπόν; στὸ γιατρὸ ὑπακοῦμε, στὴν Ἐκκλησία ὄχι· σὲ ἀνθρώπους ὑπακοῦμε, στὸ Χριστὸ δὲν ὑπακοῦμε. Μὰ γι᾽ αὐ­τὸ εἶνε ἁμαρτία· διότι εἶνε μιὰ ἀνυπακοὴ στὸ Χριστό.

* * *

Ἐκτὸς ἀπὸ τὴ νηστεία τὶς ἡμέρες αὐτὲς χτυποῦν οἱ καμπάνες μὲ τὴ δύσι τοῦ ἥλιου καὶ καλοῦν τοὺς Χριστιανοὺς νὰ πᾶνε ὅλοι στὴν ἐκκλησία. Τί νὰ κάνουν; Παράκλησι, νὰ ψάλουν τὸν παρακλητικὸ κανόνα, νὰ τιμήσουν καὶ μ᾽ αὐτὸ τὸν τρόπο τὴν Παναγία.
Κάθε βράδυ στὶς Παρακλήσεις ἂς σκεφτοῦ­με ὅλοι σοβαρά. Ἰδιαιτέρως οἱ γυναῖκες ἂς φέρουν ἐμ­πρός τους τὴ μορφὴ τῆς ὑπεραγίας Θεοτόκου καὶ ἂς προσπαθήσουν νὰ ζήσουν κι αὐτὲς σύμφωνα μὲ τὸ παράδει­γμά της.
Ἡ Παναγία μας εἶνε παραπάνω κι ἀπὸ Αποστόλους κι ἀπὸ μάρτυρες κι ἀπὸ Αγγέλους κι ἀπὸ Αρχαγγέ­λους, παραπάνω ἀπ᾽ ὅλους. Γι᾽ αὐ­τὸ σ᾽ ἐκείνην στρέφονται οἱ καρδιές. Δύο μορ­φὲς θυμᾶται καθένας μας· τὴ μάνα του, καὶ πα­ραπάνω ἀπὸ τὴ μάνα του τὴ Μάνα τοῦ Χριστοῦ καὶ μάνα ὅλου τοῦ κόσμου, καὶ τὴν ἐπικαλεῖται.
«Παναγιά μου» φωνάζει ὁ ἄρρωστος, ποὺ βογγάει στὸ κρεβάτι κ᾽ οἱ γιατροὶ τὸν ἔχουν ἀ­­πελπίσει. «Παναγιά μου» φωνάζει ὁ ναύτης, ποὺ ναυαγεῖ στὸ πελάγος καὶ παλεύει μὲ τὰ ἄγρια κύματα.
«Παναγιά μου» φωνάζει τὸ ὀρ­φανό, ποὺ ἔμεινε ἔρημο στὸν κόσμο ἀπὸ γονεῖς. «Πανα­γιά μου» φωνάζει ἡ χήρα, ποὺ δὲν ἔχει τὸ βράδυ ψωμὶ γιὰ τὰ μικρά της. «Παναγιά μου» φωνάζει ὁ στρατιώτης, ποὺ φρουρεῖ τὴν πατρί­δα στὰ σύνορα. «Παναγία μας» φώναζαν οἱ πρό­γονοί μας ὅταν τοὺς πολιορκοῦσαν οἱ ἐχθροί.
Θὰ σᾶς πῶ μόνο ἕνα θαῦμα ἀπὸ τὰ πολλά. Ἔγινε τὸν καιρὸ τῆς ἐπαναστάσεως στὴ Σάμο.
Οἱ Τοῦρκοι εἶχαν βάλει στὸ μάτι τὸ νησὶ καὶ ἤ­θελαν νὰ τὸ πάρουν. Πῆγαν ἐκεῖ μὲ τὴν ἀρμάδα τους, 200 – 300 καράβια γε­μᾶτα πάνοπλους στρατιῶτες. 
Οἱ ὑπερασπισταὶ τοῦ νησιοῦ ἀγωνίζονταν μὲ πέντε παλιοκάρα­βα, ἀλ­λὰ τὰ πληρώματά τους ἦταν γενναῖες ψυ­χές. Οἱ Σαμιῶτες βρέ­θηκαν σὲ μεγάλο κίνδυ­νο. Τί νὰ κάνουν;
Χτύπησαν τὶς καμπάνες, κήρυξαν γενικὴ νηστεία κ᾽ ἔ­πεσαν σὲ προσ­ευχή· ἔψαλ­λαν ὅλη νύχτα. Γυναῖκες ἄντρες παι­διά, ὅλοι τρεῖς μέρες νη­στικοί, παρακαλοῦ­σαν τὴν Παν­αγιά. Καὶ ἐνῷ οἱ Τοῦρκοι ἦταν βέβαιοι ἑκατὸ τοῖς ἑκατὸ ὅτι θὰ πάρουν τὸ νησί, ἐν τέλει δὲν τὸ πῆραν.
Στὶς 5 Αὐγούστου τὰ πλοῖα τους ὑ­πέστη­σαν κα­ταστροφή  από κακοκαιρία· ἡ ἀρμάδα ἀναγ­κάστηκε νὰ φύγῃ. Καὶ τὸ πρωὶ τῆς ἑορτῆς τῆς Μεταμορφώσεως ὅλη ἡ Σάμος στὸ πόδι δοξολογοῦσε τὸ Θεό. Στὴ σημαία καὶ στὴ μεγάλη σφραγῖδα τους ἔ­γραψαν «Ἡ Παν­αγία ἔσωσε τὴ Σάμο», καὶ ἔκ­τοτε τὸ νησὶ τιμᾷ τὴν ἡμέρα αὐτή.
Δὲν εἶνε λοιπὸν ψέμα· μεγάλη ἡ χάρις τῆς Παναγίας! Σ᾽ αὐτὴν στηρί­ζουμε τὶς ἐλπίδες μας καὶ τῆς ὀφείλουμε κάθε τιμή.

* * *

Ἀλλ᾽ ἐρωτῶ, ἀγαπητοί· τιμᾶται σήμερα ἡ Παναγία;
Ἦρθε δυστυχῶς καὶ στὴν πατρίδα μας τὸ κατηραμένο φροῦτο ποὺ λέγεται αἵρεσις τῶν Χιλιαστῶν. Αὐτοὶ βλαστημοῦν τὴ θεότητα τοῦ Χριστοῦ, καταπατοῦν τὶς ἅγιες εἰκόνες, ἀσεβοῦν στὸ πρόσωπο τῆς Παναγί­ας.
Τί νὰ ποῦμε ὅμως καὶ γιὰ ὡρισμένους λεγο­μένους χριστιανούς; εἶνε χειρότεροι ἀπ᾽ τοὺς χιλιαστάς. Ἐκεῖνοι καῖνε τὶς εἰκόνες· αὐτοί, οἱ λεγόμενοι «ὀρθόδοξοι», μικροὶ – μεγάλοι βλα­στημοῦν τὴν Παναγία.
Καὶ στὸ στρατὸ καὶ στὰ σχολεῖα καὶ στοὺς δρόμους καὶ στὶς πλατεῖ­ες καὶ στὰ χωράφια καὶ στὰ λιμάνια, παν­τοῦ, ἀ­κοῦς νὰ βρίζουν τὸ ὄνομά της. Καὶ κανείς δὲν ἐνοχλεῖ­ται!
Ὁ ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰ­τωλὸς ἔλεγε· Νὰ ὑ­βρίσῃς τὸν πατέρα καὶ τὴ μάνα ποὺ μὲ γέννησαν, σὲ συγχωρῶ· νὰ ὑβρίσῃς τὸ Χριστὸ καὶ τὴν Παναγιά μου, δὲν ἔχω μάτια νὰ σὲ δῶ.
Ἂς τὰ προσέξουμε αὐτά. Τὴν ἁγία αὐτὴ περίοδο ἂς προσπαθήσουμε νὰ καταπολεμήσου­με τὴ βλαστήμια. Νὰ νηστέψουμε μέχρι τὴν ἡ­μέρα τῆς Κοιμήσεως. Νὰ προσευχηθοῦμε στὶς παρακλήσεις. Νὰ συγχωρήσουμε καὶ νὰ συγχωρηθοῦμε. Νὰ Εξομολογηθοῦμε με ειλικρίνεια τὰ ἁμαρτήματά μας.
Και έτσι, καθαροὶ «ἀπὸ παντὸς μολυσμοῦ σαρκὸς καὶ πνεύματος» (Β΄ Κορ. 7,1), ( και εφ΄ όσον μας έχει επιτρέψει ο Πνευματικός μας, τότε μόνον) νὰ προσ­έλθουμε τὴν ἡμέρα τῆς ἑορτῆς νὰ κοινωνήσουμε τὰ ἄχραντα μυστήρια. Ἔτσι θὰ τιμήσουμε πρεπόντως τὴν Παναγία.
Πηγαίντε στὰ σπίτια σας, κάντε προσευ­χὴ καὶ παρακαλέστε τὸ Θεό. Εἴμαστε σὲ ἄσχη­μα χρόνια. Ἀνοῖξτε τὴν Ἀποκάλυψι στὸ 14ο κεφά­λαιο, νὰ δῆτε τί γρά­φει.
Τρόμος καὶ φόβος. Θὰ ᾽ρθῇ, λέει, μεγάλη συμφορά. Θὰ στείλῃ ὁ Θε­ὸς ἀγ­γέλους. Κι ὅπως στ᾽ ἀμπέλια τρυγοῦν τὰ στα­φύλια, ἔτσι τὸ κοφτερὸ δρεπάνι του θὰ κόψῃ τοὺς ἀνθρώπους. Θὰ τοὺς βάλῃ μέσα στὸ πατητήρι τῆς ὀργῆς του καὶ θὰ τοὺς πατήσῃ. Καὶ θὰ βγῇ τόσο αἷμα, ποὺ θὰ γίνῃ ποτάμι· θὰ κολυμποῦν τὰ ἄλογα, ἡ στάθμη τοῦ αἵματος θὰ φτάσῃ ὣς τὰ χαλινάρια των αλόγων (βλ. Ἀπ. 14,14-20).

Θυμηθείτε το ! Έρχεται μεγάλη ὀργή Θεού (βλ. Ἐφ. 5,6. Κολ. 3,6).
Θὰ δοκιμά­σῃ ὁ Θεὸς τὸν κόσμο. Θὰ περάσουμε ἀπὸ κόσκινο. Μεγάλες συμφορὲς περιμένουν τὴν ἀν­θρωπότητα. Στὴν Κίνα εἶνε ἄθεοι. Δὲν ἔχου­με ἐμεῖς ἀνάγκη ἀπὸ τὸ Θεό, ἔλεγαν. Καὶ μιὰ νύχτα, μιὰ πόλις ἑνὸς ἑκατομμυρίου ἔξω ἀπ᾽ τὴν πρωτεύουσά τους τὸ Πεκῖνο, ἰσοπεδώθη­κε ἀπὸ σεισμό. Δὲν ἔμεινε τίποτα ὄρθιο. Ὅ,τι ἔγινε στὴν Κίνα καὶ ὅ,τι θεομηνίες γίνονται ἀλλοῦ, θὰ πάθουμε κ᾽ ἐμεῖς. Ἂν δὲν μετανο­ήσουμε, κι αὐτὲς οἱ πέτρες ποὺ πατᾶμε θὰ γίνουν φίδια νὰ μᾶς φᾶνε.
«Ὅσοι πιστοί», ἄντρες – γυναῖκες, νὰ μείνουμε κοντὰ στὸ Θεό. Προσευχηθῆτε τὶς ἅ­γιες αὐτὲς ἡμέρες, νηστέψετε, παρακαλέστε τὸ Θεὸ νὰ σκεπάσῃ τὸν τόπο μας ἀπὸ φοβε­ρὴ καταστροφή.
Καὶ ὅλοι, κλῆρος καὶ λαός, μι­κροὶ καὶ μεγάλοι, ὅλων τῶν κομμάτων καὶ τῶν ἀποχρώσεων, νὰ ἐπιστρέψουμε στὸ Θεὸ καὶ νὰ τὸν λατρεύουμε ἐν Πνεύματι ἁγίῳ· ἀμήν.

† ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος