Σάββατο 29 Φεβρουαρίου 2020

Νηστεύουν άραγε οι Χριστιανοί τις μέρες της Μεγάλης Σαρακοστής ;





« Έξω ! »



« Καὶ ἐξέβαλε τὸν Ἀδὰμ καὶ κατῴκισεν αὐτὸν ἀπέναντι τοῦ Παραδείσου τῆς τρυφῆς καὶ ἔταξε τὰ Χερουβεὶμ καὶ τὴν φλογίνην ῥομφαίαν τὴν στρεφομένην φυλάσσειν τὴν ὁδὸν τοῦ ξύλου τῆς ζωῆς…»

( Και  έβγαλε έξω τον Αδάμ και τον έφερε να κατοικήση απέναντι από τον Παράδεισον της χαράς και της τέρψεως. Διέταξε δε τα Χερουβείμ και την φλογίνην ρομφαίαν, την συστρεφομένην, να φυλάσσουν την οδόν, η οποία οδηγούσε προς το δένδρον της ζωής...) --- Γένεσις . 3,24).


Καί δυστυχώς, τήν Κυριακή τής Τυρινής πού η Ορθόδοξη Εκκλησία μας ενθυμείται τήν ημέρα τής Έξωσης τών Πρωτοπλάστων αντί να κλαίμε πού χάσαμε τον Παράδεισο εμείς γλεντάμε και τραγουδάμε μαζί με τα Καρναβάλια μας!

Μήπως έπρεπε να έλθει η οργή τού Θεού με τον κορόναϊό για να μαζευτούμε ; Θά μετανοήσουμε και θα μαζευτούμε όμως, ή να περιμένουμε κάτι άλλο χειρότερο από αυτό πού σιγά σιγά βλέπουμε καθημερινά να εξαπλώνεται ;

Η νηστεία, αγαπητοί μου, δεν είναι μια χθεσινή διάταξη της Εκκλησίας. Δεν είναι, όπως λένε οι άπιστοι, εφεύρεση των παπάδων. Όχι. Είναι νόμος αρχαίος, που αρχίζει με την πρώτη εμφάνιση του ανθρώπου. Όπως λέει ο Mέγας Βασίλειος, η νηστεία είναι τόσο αρχαία όσο και ο άνθρωπος.

Όποιος αμφιβάλλει, ας ανοίξει την Αγία Γραφή θα τη βρει εκεί στο πρώτο βιβλίο, στη Γένεση. Εκεί λέει, ότι ο Θεός δημιούργησε το πρώτο ζεύγος άνδρα και γυναίκα , τον Αδάμ και την Εύα, τους έβαλε στον Παράδεισο, και τους είπε· Έχετε δικαίωμα να τρώτε απ’ όλος τους καρπούς, αλλ’ από τον καρπό ενός δέντρου δεν θα φάτε (βλ. Γέν. 2,16-17). 
Tα λόγια αυτά σημαίνουν, ότι ο Δημιουργός μέσα στον Παράδεισο έθεσε τον πρώτο νόμο της νηστείας. Όρισε δε και ποινή εάν τον παραβούν· «θανάτω αποθανείσθε», θα πεθάνετε δηλαδή (έ.α.).
Αλλά, θα πει κανείς·

Ναι, αλλά η νηστεία είναι εντολή της Παλαιάς Διαθήκης, δεν είναι της Kαινής Διαθήκης.

Εδώ λάθος μέγα ! Διότι είναι εντολή και της Παλαιάς αλλά και της Kαινής Διαθήκης...


Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2020

Η πείνα του Ασώτου…




«Και εγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι...» (Λουκ. 15,14)

Τό βλέμα του πονεμένο, καί η ψυχή του συντετριμμένη από τήν μετάνοια αλλά καί από την πείνα, πού σάν οργή τού Θεού ενέσκηψε γύρω του...



VIDEOs
  « Μήπως  είμαστε Χριστιανοί, τσάμπα μάγκες  ; »  

Αγαπητοί μου, δύο δρόμοι ὑπάρχουν στὴ ζω­ή, κι ὁ καθένας καλεῖται νὰ δια­λέ­ξῃ ποιόν ἀπὸ τοὺς δυὸ θ᾽ ἀκολουθήσῃ…
Οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας τό ᾽λεγαν μὲ ἕ­να μῦθο.
Ὁ Ἡρακλῆς, λέει, βρέθηκε στὸ σταυρο­δρόμι τῆς ζωῆς. Ἐκεῖ, δύο γυναῖ­κες, ἡ Ἀρετὴ καὶ ἡ Κακία, τὸν καλοῦσαν καθεμιὰ στὸ δικό της δρόμο. Ὁ Ἡρακλῆς στὸ δίλημμα, ποιόν ἀ­πὸ τοὺς δύο δρόμους ν᾽ ἀ­κολουθήσῃ, ἀπήν­τησε διαλέγοντας τὸ δρόμο τῆς Ἀρετῆς.

Τὸ Εὐαγγέλιο ὅμως δὲν λέει μύθους. 
Ἐκεῖ ὁ Χριστὸς ἀκοῦμε νὰ μᾶς λέῃ καθαρά:
«Εἰσ­έλθετε διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πλατεῖα ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι δι᾽ αὐ­τῆς. Τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑ­ρίσκοντες αὐτήν!» (Ματθ. 7,13-14).

Ἀπὸ τοὺς δύο δρόμους ποὺ ὑπάρχουν στὴ ζωὴ ὁ ἕ­νας εἶνε ὁ ἀγαθὸς καὶ ὀρθός, ὁ δρόμος τοῦ Χριστοῦ· ὁ ἄλλος εἶνε τοῦ σατανᾶ, ὁ δρόμος τοῦ κακοῦ.

Ὁ δρόμος τῆς κακίας εἶνε εὔ­κολος, εὐχάριστος, πλατύς, κατηφορικός· εἶ­νε στολισμένος μὲ γαρύφαλλα καὶ τριαντάφυλλα καὶ σ᾽ ὅλο τὸ μῆ­κος του ἀντηχοῦν μου­σικὲς καὶ τραγούδια· πολλοὶ φί­λοι εἶνε πρόθυμοι καὶ ἕτοιμοι νὰ σὲ συν­οδεύσουν σ᾽ αὐ­τόν· καὶ σοῦ ὑπόσχονται, ὅτι ὁ δρόμος αὐτὸς θὰ σὲ βγάλῃ στὸ περι­βόλι τῆς χαρᾶς.

Ἀντίθετα ὁ ἄλλος δρόμος, ὁ δρόμος τοῦ ἀ­γαθοῦ, εἶ­νε στενός, τραχύς, δύσ­βατος καὶ ἀ­νηφορικός. Μοιάζει μὲ τὸ δρόμο ποὺ ὡδηγοῦ­σε στὸ λόφο τοῦ Γολγοθᾶ καὶ τὸν ἀ­νέβηκε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς φορτωμένος τὸ Σταυρό. Εἶνε δρόμος γε­μᾶτος πέτρες, ἀγκάθια καὶ τριβόλια, ποὺ πληγώνουν καὶ πονοῦν.

Τὸν πρῶτο δρόμο, τῆς κακίας, τὸν ἀκολου­θοῦν πολλοί.
Τὸν δεύτερο, τὸ δρόμο τῆς ἀ­ρε­­τῆς, τὸν βαδίζουν λίγοι, πολὺ λίγοι... Ἀλλὰ τὸ τέρμα τοῦ πρώτου εἶνε τὸ βάραθρο, ἡ καταστροφή, ὁ Άδης· 

Τὸ τέλος τοῦ δευτέρου εἶ­νε ἡ αἰώνιος ζωή, καί ὁ Παράδεισος με τον Χριστό μας.
Κι ὅτι ἔτσι εἶνε τὰ πράγματα τὸ βεβαιώνει ὁ σημερινὸς Άσωτος τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου.
Τὸ παιδὶ αὐτὸ ἔφυγε ἀπ᾽ τὸ πατρικό του σπίτι μὲ σκοπὸ νὰ βρῇ καὶ ν᾽ ἀπολαύσῃ ελεύθερα τήν "χαρά"...