« Άντε, κάτσε τώρα ήσυχα σε μια γωνιά, και μίλησε στον Χριστό σαν να είναι δίπλα σου…»

«…Βρισκόμουν στην μονή Σταυρονικήτα του Αγίου Όρους, σ΄ ένα πολύ όμορφο, παραθαλάσσιο μοναστήρι, κάμποσες μέρες φιλοξενούμενος.


Ένα απόγευμα έπιασα κουβέντα με κάποιον σεβάσμιο μοναχό.

Ήμασταν μόνοι στη βιβλιοθήκη που υπάρχει στο αρχονταρίκι της μονής.

--Γέροντα, θέλω να με μάθετε να προσεύχομαι, του είπα κάποια στιγμή.

--Να προσεύχεσαι; με ρώτησε με απορία.
Εγώ επηρεασμένος από τα ινδουιστικά πού ήξερα, φανταζόμουν ότι θα υπάρχει κάποια ιδιαίτερη μέθοδος, κάποια τεχνική… κάτι σαν τον διαλογισμό. 

--Ναι γέροντα, τι πρέπει να κάνω για να προσευχηθώ; Τί να πώ; πως πρέπει να κάτσω;
Κατάλαβε την μεγάλη μου άγνοια, αλλά δεν έδειξε τίποτα.
--Να, κοίτα να δεις… απλά, μού είπε.

Πρέπει να είσαι απλός. Θα κάτσεις ήσυχα σε μια γωνιά και θα μιλήσεις στον Χριστό σαν να ήταν κοντά σου και να σε άκουγε. Είναι μπροστά και σε ακούει… θα τα πεις σαν να μιλούσες σε κάποιον φίλο σου...

« Ζούμε σε μέρες Αντιχρίστου ! Ο Θεός τιμώρησε την Ελλάδα, 10 ιερείς να φεύγουν, ένας να χειροτονείται...»

Ο Γέροντας Ιουστίνος,  Ηγούμενος της Ι.Μ. Φρέαρ του Ιακώβ στούς Αγίους Τόπους, μιλάει για τους Εκκλησιαστικούς ποιμένες και την τελευταία απόπειρα δολοφονίας του... (Αύγουστος 2016).

Με μία ιερή αγανάκτηση κατά όλων όσων συμβαίνουν σήμερα στην Εκκλησία αλλά και στις παραλείψεις πίστεως κάποιων Εκκλησιαστικών Ποιμένων είναι ο Ηγούμενος του Φρέαρ του Ιακώβ Γέροντας Ιουστίνος, ο οποίος τον Αύγουστο του 2016 σώθηκε ώς εκ θαύματος μετά από απόπειρα δολοφονίας του...
Ο Γέροντας μιλώντας σε προσκυνητές μεταξύ άλλων ανέφερε:
"Αφήσαμε την Ορθοδοξία μας, αφήσαμε την γλώσσα μας, αφήσαμε τον πολιτισμό μας".

Ζητούνται άνθρωποι του Θεού να σώσουν την κοινωνία μας ! Υπάρχουν άραγε;

Ο ταπεινός παπαδάκος του


χωριού, ο αείμνηστος παπα-


Γιώργης  Κούκης. Παρακάτω ένα φοβερό θαύμα πού έγινε επί τών ημερών του...

---------------

Είναι ανάγκη κάποιες φορές να λέγονται κάποιες αλήθειες

για να τις μαθαίνει κι΄ ο έξω κόσμος πού δεν τις ξέρει.

Κι΄ αυτό, όχι μόνο γιατί το απαιτεί η δικαιοσύνη του Θεού, αλλά και διότι πρέπει να γίνονται γνωστές στους

ανθρώπους.

Εδώ και κάποια χρόνια λοιπόν, ζούσε στην ορεινή

Τριχωνίδα Αιτωλοακαρνανίας  ένας Άγιος γέροντας και

αληθινός άνθρωπος του Θεού, ο παπα- Γιώργης  Κούκης. |

Ήταν εφημέριος για πολλά χρόνια στην Ενορία

Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμπελίων Τριχωνίδος. Αρχικά τον

γνωρίσαμε όταν ήμασταν μαθητές του Δημοτικού

Σχολείου, που ερχόταν στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου

Ποταμούλας να μας εξομολογήσει. Τον γνωρίσαμε και

αργότερα όταν μεγαλώσαμε, τον γλυκύ και πράο αυτό

γέροντα.

Ο π. Γεώργιος Κούκης, από νέος «την αγαθήν μερίδα εξελέξατο» πού λένε και τα ιερά βιβλία. Αφιέρωσε την ζωή του σε ότι καλύτερο υπάρχει, στον ίδιο το Θεό. Γεννήθηκε το έτος 1908 στο χωριό Αμπέλια Τριχωνίδος. Της 27 Ιουλίου 1942 έγινε διάκονος και της 23 Αυγούστου του ιδίου έτους πρεσβύτερος, από τον τότε Μητροπολίτη Ναυπακτίας  Ευρυτανίας αείμνηστο Γερμανό.

Από τότε έως το 1980 που συνταξιοδοτήθηκε, ήταν εφημέριος στο χωριό Αμπέλια, όπου αγωνίστηκε πολύ για τον τόπο του. Αγωνίστηκε σε όλους της τομείς της ενοριακής ζωής, που του εμπιστεύθηκε η Εκκλησία. Στα χρόνια της ιερατικής του διακονίας, έγινε ο καλός Πνευματικός Πατέρας και σύμβουλος των ενοριτών του. Υπήρξε καλός κυβερνήτης του πνευματικού σκάφους της ενορίας του. Υπήρξε άνθρωπος ταπεινός, μειλίχιος, προσηνής με ήθος ορθόδοξο και ιεροπρεπές.

Άνθρωπος αγάπης και καλοσύνης, υπομονής και εργατικότητας.

Ήταν ένας απλός κληρικός με παιδική καρδιά και γι’ αυτό αγαπήθηκε από της ενορίτες του και όχι μόνο. Ήταν άξιος λειτουργός των μυστηρίων του Θεού. Τελούσε της Ιερές ακολουθίες και τα μυστήρια του Θεού, μετά φόβου και τρόμου.
Εργάστηκε και ως εξομολόγος εκτός από το χωριό του και στα γύρω χωριά των Παρακαμπυλίων, για την σωτηρία των συνανθρώπων του. Τον φιλοξενούσαμε κάποιες φορές στο πατρικό μας σπίτι, όταν ήταν να εξομολογήσει την άλλη μέρα σε κάποια κοντινή ενορία…