Επίσκοπος Λογγίνος, ένας πατέρας 400 παιδιών !

Δεν είναι ακαδημαικός, ούτε εφευρέτης, ούτε εξωγήινος.

Είναι εθνικός ήρωας στην Ουκρανία παρότι είναι Ρουμάνος. Γιατί;

Επειδή είναι ένας πραγματικά σωστός ΑΝΘΡΩΠΟΣ !
Είναι μόλις  50 ετών και έχει 400 παιδιά !

Τα 33 από αυτά τα έχει υιοθετήσει, ενώ έχει την κηδεμονία των υπόλοιπων. Τα μεγαλώνει σε δύο μοναστήρια. Στο Μπαντσένι και στο Μποιάν.

Πρόκειται για τον επίσκοπο Λογγίνο.

Τον γνωρίσατε πρώτη φορά μέσα από την ταινία «ΤΟ ΦΡΟΥΡΙΟ».Όταν γυρίστηκε η ταινία ήταν ο ιερομόναχος Μιχαήλ (Ζαρ).

Ξέρω ότι αυτή η ταινία άγγιξε πολλές ψυχές. Ξέρω πως άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές πολλών. Είναι μία ταινία για αγγέλους και αγίους ή αλλιώς για αγάπη και χριστιανική ομολογία. Είναι για την ψυχή μία δοκιμασία. Η παρουσία του Θεού σε αυτό το μοναστήρι είναι έντονη, τα θαύματα καθημερινά.

Σας παρουσιάζουμε λοιπόν μία συνέντευξη του Επίσκοπου Λογγίνου,εξίσου συγκινητική που ίσως βοηθήσει να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα στην ζωή μας...

--- Δοκίμασα πολλά στη ζωή μου αλλά όλοι οι δρόμοι με οδήγησαν στην Εκκλησία, στην πίστη, στον Θεό. Εαν θα μου έλεγε κάποιος όταν έμεινα ορφανός και μόνος σε αυτόν τον κόσμο, πήγαινε στο μοναστήρι να γίνεις μοναχός, να υπηρετήσεις τον Κύριο, θα πήγαινα. Ο Θεός όμως μου έδωσε άλλον σταυρό, άλλον δρόμο,για να περάσω από πολλά βάσανα και θλίψεις και να φτάσω εκεί που βρίσκομαι σήμερα .Επειδή όταν έμεινα μόνος μου σε αυτόν τον κόσμο...

-Σε ποιά ηλικία;

-Στα δεκαέξι μου. Ήμουν μικρός και φιλάσθενος. Εργαζόμουν πολύ. Μία μέρα πήγαινα σχολείο και μία μέρα άρμεγα τις αγελάδες στην φάρμα για να μπορώ να ζήσω.. Την νύχτα φύλαγα τις αγελάδες στην φάρμα, καθάριζα, και το πρωί πήγαινα στο σχολείο.

Όλα τα παιδιά έφευγαν από κοντά μου επειδή μύριζα κοπριά, εγώ όμως είχα μέσα μου ειρήνη... Και έτσι άρχισε η ζωή μου. Θυμάμαι όμως τον μεγαλύτερο πόνο μου...

 Βγαίνοντας στο κατώφλι του σπιτιού μου και βλέποντας να βγαίνει ο καπνός από τις καμινάδες των γειτόνων, ρωτούσα τον Θεό:

« Άντε, κάτσε τώρα ήσυχα σε μια γωνιά, και μίλησε στον Χριστό σαν να είναι δίπλα σου…»

«…Βρισκόμουν στην μονή Σταυρονικήτα του Αγίου Όρους, σ΄ ένα πολύ όμορφο, παραθαλάσσιο μοναστήρι, κάμποσες μέρες φιλοξενούμενος.


Ένα απόγευμα έπιασα κουβέντα με κάποιον σεβάσμιο μοναχό.

Ήμασταν μόνοι στη βιβλιοθήκη που υπάρχει στο αρχονταρίκι της μονής.

--Γέροντα, θέλω να με μάθετε να προσεύχομαι, του είπα κάποια στιγμή.

--Να προσεύχεσαι; με ρώτησε με απορία.
Εγώ επηρεασμένος από τα ινδουιστικά πού ήξερα, φανταζόμουν ότι θα υπάρχει κάποια ιδιαίτερη μέθοδος, κάποια τεχνική… κάτι σαν τον διαλογισμό. 

--Ναι γέροντα, τι πρέπει να κάνω για να προσευχηθώ; Τί να πώ; πως πρέπει να κάτσω;
Κατάλαβε την μεγάλη μου άγνοια, αλλά δεν έδειξε τίποτα.
--Να, κοίτα να δεις… απλά, μού είπε.

Πρέπει να είσαι απλός. Θα κάτσεις ήσυχα σε μια γωνιά και θα μιλήσεις στον Χριστό σαν να ήταν κοντά σου και να σε άκουγε. Είναι μπροστά και σε ακούει… θα τα πεις σαν να μιλούσες σε κάποιον φίλο σου...

« Ζούμε σε μέρες Αντιχρίστου ! Ο Θεός τιμώρησε την Ελλάδα, 10 ιερείς να φεύγουν, ένας να χειροτονείται...»

Ο Γέροντας Ιουστίνος,  Ηγούμενος της Ι.Μ. Φρέαρ του Ιακώβ στούς Αγίους Τόπους, μιλάει για τους Εκκλησιαστικούς ποιμένες και την τελευταία απόπειρα δολοφονίας του... (Αύγουστος 2016).

Με μία ιερή αγανάκτηση κατά όλων όσων συμβαίνουν σήμερα στην Εκκλησία αλλά και στις παραλείψεις πίστεως κάποιων Εκκλησιαστικών Ποιμένων είναι ο Ηγούμενος του Φρέαρ του Ιακώβ Γέροντας Ιουστίνος, ο οποίος τον Αύγουστο του 2016 σώθηκε ώς εκ θαύματος μετά από απόπειρα δολοφονίας του...
Ο Γέροντας μιλώντας σε προσκυνητές μεταξύ άλλων ανέφερε:
"Αφήσαμε την Ορθοδοξία μας, αφήσαμε την γλώσσα μας, αφήσαμε τον πολιτισμό μας".

Ζητούνται άνθρωποι του Θεού να σώσουν την κοινωνία μας ! Υπάρχουν άραγε;

Ο ταπεινός παπαδάκος του


χωριού, ο αείμνηστος παπα-


Γιώργης  Κούκης. Παρακάτω ένα φοβερό θαύμα πού έγινε επί τών ημερών του...

---------------

Είναι ανάγκη κάποιες φορές να λέγονται κάποιες αλήθειες

για να τις μαθαίνει κι΄ ο έξω κόσμος πού δεν τις ξέρει.

Κι΄ αυτό, όχι μόνο γιατί το απαιτεί η δικαιοσύνη του Θεού, αλλά και διότι πρέπει να γίνονται γνωστές στους

ανθρώπους.

Εδώ και κάποια χρόνια λοιπόν, ζούσε στην ορεινή

Τριχωνίδα Αιτωλοακαρνανίας  ένας Άγιος γέροντας και

αληθινός άνθρωπος του Θεού, ο παπα- Γιώργης  Κούκης. |

Ήταν εφημέριος για πολλά χρόνια στην Ενορία

Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμπελίων Τριχωνίδος. Αρχικά τον

γνωρίσαμε όταν ήμασταν μαθητές του Δημοτικού

Σχολείου, που ερχόταν στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου

Ποταμούλας να μας εξομολογήσει. Τον γνωρίσαμε και

αργότερα όταν μεγαλώσαμε, τον γλυκύ και πράο αυτό

γέροντα.

Ο π. Γεώργιος Κούκης, από νέος «την αγαθήν μερίδα εξελέξατο» πού λένε και τα ιερά βιβλία. Αφιέρωσε την ζωή του σε ότι καλύτερο υπάρχει, στον ίδιο το Θεό. Γεννήθηκε το έτος 1908 στο χωριό Αμπέλια Τριχωνίδος. Της 27 Ιουλίου 1942 έγινε διάκονος και της 23 Αυγούστου του ιδίου έτους πρεσβύτερος, από τον τότε Μητροπολίτη Ναυπακτίας  Ευρυτανίας αείμνηστο Γερμανό.

Από τότε έως το 1980 που συνταξιοδοτήθηκε, ήταν εφημέριος στο χωριό Αμπέλια, όπου αγωνίστηκε πολύ για τον τόπο του. Αγωνίστηκε σε όλους της τομείς της ενοριακής ζωής, που του εμπιστεύθηκε η Εκκλησία. Στα χρόνια της ιερατικής του διακονίας, έγινε ο καλός Πνευματικός Πατέρας και σύμβουλος των ενοριτών του. Υπήρξε καλός κυβερνήτης του πνευματικού σκάφους της ενορίας του. Υπήρξε άνθρωπος ταπεινός, μειλίχιος, προσηνής με ήθος ορθόδοξο και ιεροπρεπές.

Άνθρωπος αγάπης και καλοσύνης, υπομονής και εργατικότητας.

Ήταν ένας απλός κληρικός με παιδική καρδιά και γι’ αυτό αγαπήθηκε από της ενορίτες του και όχι μόνο. Ήταν άξιος λειτουργός των μυστηρίων του Θεού. Τελούσε της Ιερές ακολουθίες και τα μυστήρια του Θεού, μετά φόβου και τρόμου.
Εργάστηκε και ως εξομολόγος εκτός από το χωριό του και στα γύρω χωριά των Παρακαμπυλίων, για την σωτηρία των συνανθρώπων του. Τον φιλοξενούσαμε κάποιες φορές στο πατρικό μας σπίτι, όταν ήταν να εξομολογήσει την άλλη μέρα σε κάποια κοντινή ενορία…

Μοναχὴ Πορφυρία – «Ταξιδεύοντας στὰ τείχη τῆς πόλης…»

Ἡ Μοναχὴ Πορφυρία γεννήθηκε καὶ μεγάλωσε στὸν Πειραιᾶ. Ἄσκησε κατὰ καιροὺς διάφορα ἐπαγγέλματα.

Ἐπὶ δέκα χρόνια ἐργάστηκε ὡς ὁδηγὸς ταξὶ στὴν Ἀθήνα καὶ στὸν Πειραιᾶ. Γνώρισε τὸν σύγχρονο ἐνάρετο καὶ ἔνθεο Γέροντα Πορφύριο ἀπὸ βιβλία σχετικὰ μὲ τὴν ζωὴ καὶ τὴν διδασκαλία του. Αὐτὴ ἡ γνωριμία τὴν ἔφερε πιὸ κοντὰ στὸν Χριστὸ καὶ τὴ συνειδητὴ Χριστιανικὴ ζωή.
Μὲ δυνατὴ πίστη καὶ βαθιὰ ἀγάπη στὸν Θεὸ ἔβαλε στόχο τὴ δόξα Του καὶ τὴ σωτηρία τῶν συνανθρώπων της. Ἔτσι τὸ ταξί της ἔγινε ἕνας σύγχρονος ἄμβωνας, ποὺ ὁδήγησε πολλοὺς σὲ μετάνοια και ἀλλαγὴ ζωῆς...
Τὰ τελευταῖα χρόνια έγινε μοναχή μὲ διπλὸ σκοπό: όχι μόνο νὰ ἀγωνιστεῖ ἀπερίσπαστη γιὰ τὴ σωτηρία της αλλά καὶ νὰ διακονήσει τὸν σύγχρονο δοκιμαζόμενο ἄνθρωπο.
Το παρακάτω αληθινό περιστατικό πού διηγείται είναι ένα από τα πολλά πού η ίδια έζησε:

 

«…Παραμονή εκλογών, βρίσκομαι με το ταξί μου για πελάτες στο Αεροδρόμιο «Ελευθέριος Βενιζέλος», ώρα τρεις μετά τα μεσάνυχτα. Στις τρεις και μισή πάω για επιβίβαση. Κόσμος πολύς. Στο ταξί μπαίνει  ένα παλικάρι.
-Καλημέρα! Πειραιά, παρακαλώ.
-Λεβέντη μου, στον ουρανό σε γύρευα, στη γη βρέθηκες!
-Γιατί το λέτε αυτό;
-Καλύτερη διαδρομή δεν θα μπορούσε να μου τύχει! Στον Πειραιά μένω και εγώ!
-Α, ωραία! Σε πάω στο σπίτι σου, ε;
-Ακριβώς. Είμαι άυπνη δεκαπέντε ώρες νομίζω πως έχω κι εγώ δικαίωμα ξεκούρασης και ύπνου.
-Δεκαπέντε ώρες οδηγείτε;
-Όχι, δεκαπέντε ώρες είμαι μέσα στο ταξί.
-Πώς αντέχεις τόσες ώρες; Και δεν φοβάσαι τη νύχτα;
-Όταν έχεις δυνατή πίστη στον Θεό, δεν φοβάσαι τίποτε, νιώθεις ασφαλής.
-Έχεις δίκιο, βλέπω και τις εικόνες σου, ακούς και τον σταθμό της Εκκλησίας. Τα λόγια σου εκπέμπουν σιγουριά. Πράγματι, έχεις τον Θεό δίπλα σου! Χαίρομαι, όταν ακούω και βλέπω ανθρώπους, που πιστεύουν δυνατά, όπως και εσύ. Δεν ήταν τυχαίο που μπήκα στο ταξί σου, ήταν θέλημα Θεού. Πιστεύεις στα θαύματα;
-Και βέβαια πιστεύω.
-Θέλεις να σου πω ένα θαύμα, που έγινε στην οικογένειά μου;
-Με μεγάλη μου χαρά!
-Εργάζομαι στο Ισραήλ, στην Ελληνική Πρεσβεία Είμαι κοντά στον Πανάγιο Τάφο του Χριστού και τώρα ήρθα, για να ψηφίσω.
-Το θαύμα περιμένω να ακούσω.
-Μη βιάζεσαι, θα στα πω όλα από την αρχή• άλλωστε έχουμε δρόμο να κάνουμε.
-Συγγνώμη…

Άγνωστα περιστατικά ! Σε τι ηλικία εκοιμήθη η Παναγία μας…

Αναπαράσταση τής Κοίμησης της Θεοτόκου.


Στό κάτω μέρος φαίνονται τα βέβηλα χέρια του Ιουδαίου εκείνου πού θέλησε να ανατρέψει το ιερό σκήνωμα τής Θεοτόκου. Τά ίδια ακριβώς θα υποστούν την ώρα τής Κρίσεως και όσοι βλασφημούν την Παναγία πού τίποτα κακό δεν τούς έκανε και πού εν τούτοις αυτοί την βρίζουν νομίζοντας ότι τα λόγια τους πάνε καί χάνονται στόν αέρα, μή γνωρίζοντας ότι τα πάντα απέναντι του Θεού μυστικώς καταγράφονται...
--------------------------
Ζούμε σε μια χώρα πού λίγο - πολύ έχει και κάποια «θρησκευτική συνείδηση» συμβαδίζουσα σχεδόν πάντα και με το εκάστοτε πνεύμα των εορτών και των ημερών… Πλησιάζει η μεγάλη γιορτή της Παναγίας και ως εκ τούτου θα ήταν παράλειψη νομίζουμε να μη πούμε και δυό κουβέντες για την γιορτή αυτή…

 

ΑΓΙΟΝ  ΟΡΟΣ – Μια σπάνια ηχογράφηση στην Σκήτη της Αγίας Άννης ( με τα 2.000 σκαλοπάτια από την θάλασσα…) -- Ο ΜΙΚΡΟΣ ΠΑΡΑΚΛΗΤΙΚΟΣ ΚΑΝΩΝ ΣΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΣ

+++++++++++++++++++++++

Τά χρόνια λοιπόν εκείνα πού συνέπεσαν με την γέννηση της Παναγίας μας όσοι γονείς δεν είχαν παιδιά ζούσαν σε  καθεστώς κοινωνικής απομόνωσης, αφού οι άτεκνοι εκείνη της εποχή θεωρούνταν λίγο έως πολύ, καταραμένοι, ή τουλάχιστον όχι ευλογημένοι από τον Θεό.

Οί γονείς της Θεοτόκου σε όλη τους την ζωή προσπαθούσαν να αποκτήσουν κι΄αυτοί ένα παιδί, όμως δεν είχαν σταθεί κατά Θεόν «τυχεροί…»

Κατά την αρχαία Παράδοση η Αγία Άννα προσευχήθηκε στον Θεό δηλώνοντας πως αν της χάριζε ένα παιδί θα το αφιέρωνε σε Εκείνον.
Λίγες μέρες μετά, ο Αρχάγγελος Γαβριήλ επισκέφθηκε το ζευγάρι και τους ενημέρωσε πως οι προσπάθειες τους θα έχουν αποτέλεσμα και το παιδί τους θα είναι φορέας μιας ξεχωριστής αποστολής στον κόσμο….

Παρά το προχωρημένο της ηλικίας του ζευγαριού, τα λόγια του Αρχαγγέλου βγήκαν αληθινά και γέννησαν ένα πολύ όμορφο κορίτσι.

Της έδωσαν το όνομα Μαριάμ, το οποίο σημαίνει «βασίλισσα, Κυρία, αλλά και ελπίδα»...

Άγιος Ιούδας ο Θαδδαίος, ένα όνομα πού πολύ ακούγεται τελευταία…

Άγιος Ιούδας ο Θαδδαίος, ένα παρεξηγημένο όνομα…



Τά τελευταία κυρίως χρόνια παρατηρείται μία στροφή και μία «ανακάλυψη» θα λέγαμε, χρήσης του ονόματος του Αγίου Αποστόλου Ιούδα του Θαδδαίου μέσω μιάς ειδικής προσευχής προς αυτόν.
Και συμβαίνει αυτό για τα πολλά θαύματα πού κάνει σε όσους επικαλούνται την βοήθειά του...

Η προσευχή αυτή πού κυκλοφορεί ευρέως στον κόσμο έχει σχέση και με κάποια ημερήσια ανάγνωσή της «τόσες και τόσες φορές », πράγμα πού κατά την Ορθόδοξη Παράδοση δεν είναι κατανοητό ούτε και αποδεκτό!

Τό, « τόσες φορές για να μ΄ ακούσει ο Άγιος », και το «τόσα ευχέλαια και Αγιασμούς για να μ΄ ακούσει  ο Θεός…», έ…, αυτά ανήκουν  σε μια θρησκοληψία πού κάποιοι πιστοί έχουν, όχι όμως και η Ορθόδοξη Παράδοση τών Αγίων Πατέρων και Αποστόλων. Ουδείς Απόστολος δίδαξε «τόσες φορές για εκείνη την Παράκληση, και άλλες τόσες για την άλλη…»
Ακόμη, ο Ιούδας ο Θαδδαίος, ουδεμία σχέση έχει με τον Ιούδα τον Ισκαριώτη που πρόδωσε τον Χριστό.  
Κατά την Ιερά Παράδοση της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, ο Κύριος μας , θέλοντας να αποκαταστήσει το δυσφημισμένο όνομα " Ιούδας", του Προδότη Ισκαριώτη, έδωσε στον Ιούδα τον Θαδδαίο, μια ξεχωριστή ευλογία.
Μια χάρη, στην οποία, ότι θα ζητάει ο Θαδδαίος από τον Χριστό για εμάς, αυτό θα γίνεται…
Ακόμη, η προσευχή που ακολουθεί είναι μια δέηση για μεσιτεία στον Δεσπότη των απάντων καί μιά προσευχή που βοήθησε κάποιους που συνάντησαν ανυπέρβλητα εμπόδια, όταν φαινόταν να μην υπάρχει καμιά βοήθεια και είχαν σχεδόν απελπιστεί…