Η προστασία του Θεού με ακολουθούσε εκ κοιλίας μητρός μου έως της σήμερον…

Ένα θαύμα της Παναγίας στο σπίτι ενός Τούρκου !

 Στη φωτογραφία δεξιά, βλέπετε την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας με τον χαρακτηριστικό Τουρκικό τίτλο, «MUCIZE», που σημαίνει Θαύμα.

Μά επιτρέπεται τώρα να λέμε ότι η Παναγία κάνει θαύματα και σε Τούρκους; είπε κάποιος "αυστηρός" Χριστιανός ! 

Ναί αδελφέ, γιατί ο Χριστός για όλους σταυρώθηκε και όχι μόνο για τούς Χριστιανούς και μάλιστα μόνο για τούς "αυστηρούς" Χριστιανούς . 

Για όλους λοιπόν δείχνει ακόμη ανοχή και υπομονή περιμένοντας να μετανοήσουμε και να στραφούμε σ΄Αυτόν ώς Σωτήρα μας! 

Κάνει λοιπόν την χανούμισσα καλά πού τον παρακαλεί για την υγεία της, ή για να της δώσει παιδί μέ τίς πρεσβείες της Θεοτόκου ή και κάποιου Αγίου ( συνήθως του Αγίου Γεωργίου ) καί επειδή είναι καλοπροαίρετη την περιμένει κι΄αυτήν μήπως και μετανοήσει...

Άν δεν μετανοήσει καί  δεν ομολογήσει Χριστό  έ, τότε τα χάνει όλα σύμφωνα και με την παραβολή τής δωρεάς τών ταλάντων...
Έτσι λοιπόν...

Πριν από χρόνια ένα ζευγάρι από την Τουρκία και συγκεκριμένα από την περιοχή της Αντιοχείας, μετανάστευσε στο Παρίσι όπου βρήκαν δουλειά και εγκαταστάθηκαν στα Banlieue, δηλαδή στα προάστια του Παρισιού.
Το ζευγάρι ονομάζεται Εσάτ και Σεβίμ Αλντιντάρογλου...

Ευλογημένη παρά Θεού η νέα Εκκλησιαστική χρονιά !

«Πνεῦμα Κυρίου ἐπ᾽ ἐμέ, οὗ εἵνεκεν ἔχρισέ με, εὐαγγελίσασθαι πτωχοῖς ἀπέσταλκέ με, ἰάσασθαι τοὺς συντετριμμένους τὴν καρδίαν, κηρῦ­ξαι αἰχμαλώτοις ἄφεσιν καὶ τυφλοῖς ἀνάβλεψιν, ἀποστεῖλαι τεθραυσμέ­νους ἐν ἀφέσει, κηρῦξαι ἐνιαυτὸν Κυρίου δεκτόν»

(Λουκ. 4,18-19 = Ἠσ. 61,1-2)

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, εἶναι ἑορτή. Εἶναι ἡ 1η τοῦ Σεπτεμβρίου, ποὺ οἱ Χριστι­ανοί, ὅπως κάθε πρωτομηνιά, ζητοῦν ἀπὸ τὸ Θεὸ νὰ δι­ανύσουν τὸ μῆνα μὲ εὐλογία Θεού καὶ χωρὶς ἁμαρτία.
Ἀλλὰ εἶναι καὶ Πρωτοχρονιά ! 

–Ἐ­μεῖς, θὰ πείτε, Πρωτοχρονιὰ ἔχουμε τὴν 1η Ἰανουα­ρίου. Ναί, ἀλλ᾽ αὐ­τὸ σύμφωνα μὲ τὸ πολι­τικὸ ἡμερολόγιο· μὲ τὸ ἐκκλησι­αστικὸ όμως ἡμερολόγιο ἀρχὴ τοῦ ἔτους εἶ­νε ἡ 1η Σεπτεμβρίου. Στὰ βιβλία τῆς Ἐκκλησί­ας μας ἡ ἡ­μέρα αὐτὴ λέγεται Ἀρ­χὴ τῆς Ἰν­δίκτου, ποὺ σημαίνει Πρωτοχρονιά.
Ἡ ἑορτὴ αὐτὴ μᾶς διδάσκει τὴν ἀξία ποὺ ἔ­χει ὁ χρόνος τῆς ζωῆς μας. Ἡ ζωή μας εἶνε ἀν­επανάληπτη· μιά φορὰ θὰ περάσουμε πάνω ἀπὸ τὸν πλανήτη αὐτὸν τῆς Γῆς, δὲν θά ᾽χουμε ἄλλη εὐκαιρία, καὶ πρέπει τώρα νὰ κάνουμε «ἔργα ἄξια τῆς μετανοίας» (Πράξ. 26,20).
Σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας ὥρισε νὰ διαβάζεται τὸ εὐαγγέλιο ποὺ ἀκούσαμε (βλ. Λουκ. 4,16-22). Ἔ­χει βαθειὰ νοήματα. Ἂς προσπαθήσουμε νὰ τὸ ἐξηγήσουμε μὲ λίγα λόγια.

* * *

Ὅπως ὅλοι γνωρίζουμε, ἀγαπητοί μου, ὁ Χρι­στὸς γεννήθηκε στὴ Βηθλεὲμ τῆς Ἰουδαίας. Γιὰ ἕνα διάστημα ὅμως ἔζησε ὡς πρόσφυγας. Λόγῳ τῆς ἀπειλῆς τοῦ Ἡρῴδου ἀ­ναγκάστηκε μὲ τὴν ἁγία του Μητέρα νὰ φύ­γῃ μακριά, στὴν Αἴγυπτο. Ἐκεῖ παρέμεινε ἕ­ως ὅ­του πέθανε ὁ Ἡρῴδης.

Πρόσφυγας ὁ Κύριός μας! Κι ἀ­φοῦ ἐκεῖνος ὑπῆρξε πρόσ­φυγας, εἶνε τιμή καί ὄχι ὑ­ποτιμητικό, τό νὰ λέγεται καν­εὶς πρόσφυγας..

«…και η Παναγιά μαζί μας ! » ( Άγιος Παΐσιος)

Φολέγανδρος, το Εκκλησάκι της Παναγίας ...

---------------– 
Συζητώντας με τον πατέρα Παϊσιο...

--Πέστε μας, Γέροντα, κάτι για την Παναγία.
– Τι να σας πω; Με φέρνετε σε πολύ δύσκολη θέση. Για να μιλήσει κανείς για την Παναγία, πρέπει να Την ζήσει.
– Γέροντα, και το όνομα της Παναγίας έχει δύναμη πνευματική, όπως και το όνομα του Χριστού;
-Ναι. Όποιος έχει πολλή ευλάβεια την Παναγία, ακούει το όνομά Της και αλλοιώνεται. Ή, αν το βρεί κάπου γραμμένο, το ασπάζεται με ευλάβεια και σκιρτάει η καρδιά του. Μπορεί να κάνει ολόκληρη Ακολουθία με έναν συνεχή ασπασμό στο όνομα της Παναγίας*. Και όταν προσκυνά την εικόνα Της, δεν έχει την αίσθηση ότι είναι εικόνα, αλλά ότι είναι η Ίδια, και πέφτει κάτω λιωμένος, διαλυμένος από την αγάπη Της.

– Γέροντα, να μας λέγατε κάτι από το προσκύνημά σας στην Παναγία της Τήνου.
– Τι να πω; Μια τόσο μικρή εικόνα στην Τήνο είναι κι έχει τόση Χάρη! Δεν μπορούσα να ξεκολλήσω από κοντά της. Παραμέρισα λίγο, για να μην εμποδίζω τους άλλους που ήθελαν να προσκυνήσουν.

– Όμως, μερικοί, Γέροντα, σκανδαλίζονται από τα πολλά αφιερώματα που έχουν οι θαυματουργές εικόνες της Παναγίας.
-Να σας πω τι έπαθε μια φορά ένας πολύ απλός και ευλαβής προσκυνητής. Πήγε στην Μονή Ιβήρων και προσκύνησε την Παναγία την Πορταΐτισσα. Εκεί, η εικόνα είναι γεμάτη φλουριά. 
Στον γυρισμό, πηγαίνοντας για την Μονή Σταυρονικήτα, μπήκε σε λογισμούς. «Παναγία μου, είπε, εγώ ήθελα να Σε δω αλλιώς∙ απλή, όχι με φλουριά». Τι παθαίνει εν τω μεταξύ;
Τον έπιασε ένας πόνος δυνατός, ζαλίστηκε και έμεινε εκεί, στην μέση του δρόμου. Άρχισε λοιπόν να ζητάη βοήθεια από την Παναγία:  

«Παναγία μου, έλεγε, κάνε με καλά και θα σου φέρω δυό φλουριά!». Τότε του παρουσιάστηκε η Παναγία και του είπε: «Έτσι μου τα έφεραν τα φλουριά. Μήπως εγώ τα ζήτησα; Μήπως τα ήθελα εγώ;». 

Και αμέσως ο πόνος σταμάτησε. Βλέπετε, επειδή είχε καλή διάθεση, πολλή πίστη, τον βοήθησε η Παναγία.

Εγώ μερικές φορές εκεί στο Καλύβι, όταν θέλω να προσευχηθώ στην Παναγία, σκέφτομαι: «Πώς να πάω πίσω με άδεια χέρια να Την παρακαλέσω;». Κόβω λίγα αγριολούλουδα, τα πηγαίνω στην εικόνα Της και λέω: «Παναγία μου, πάρε αυτά τα λουλούδια από το Περιβόλι Σου».

Πριν πάω στο Άγιον Όρος , άκουγα να λένε ότι είναι «το Περιβόλι της Παναγίας» και περίμενα να δω λουλούδια, δένδρα οπωροφόρα κ.λπ. Όταν πήγα και είδα άγριες καστανιές, κουμαριές, κατάλαβα ότι είναι πνευματικό το περιβόλι της Παναγίας. Αργότερα ένιωσα μέσα σε αυτό και την παρουσία Της.

– Πώς θα αισθανθώ, Γέροντα, της παρουσία της Παναγίας, για να μου θερμάνει την καρδιά;
– Μια που φέρεις το όνομα της Μεγάλης Μητέρας του Χριστού και κατά χάριν Μητέρας όλων των ανθρώπων, να Την επικαλείσαι συνέχεια: «Παναγία μου, να λες, Εσύ που καταδέχτηκες να έχω το όνομά Σου, βοήθησέ με να ζήσω όπως είναι ευάρεστο σ’ Εσένα. Άλλοι μόνον το όνομά Σου ακούνε και συγκινούνται, κι εγώ τι κάνω;». 

Εύχομαι η Παναγία μας να μένει συνέχεια κοντά σου και να σε σκεπάζει σαν το κλωσσοπούλι κάτω από τα Αγγελικά φτερά Της.
* Ο Γέροντας από πολλή ευλάβεια στην Υπεραγία Θεοτόκο κάποιες φορές ασπαζόταν διαρκώς το όνομά Της.

Πηγή:  «Περί προσευχής -- Γέροντος Παΐσιου Αγιορείτου Λόγοι »
Ιερόν Ησυχαστήριον Ευαγγελιστής Ιωάννης ο Θεολόγος
Σουρωτή Θεσσαλονίκης-- σελ. 83-85

------------------------

Η Κοίμηση της Παναγίας μας όπως την «είδε» ο  Εθνικός συγγραφέας και αγιογράφος Φώτης  Κόντογλου…

 

Ένα μοναδικό έθιμο αναβιώνει στις 15 Αυγούστου, στην Παναγιά της Φιδούς, στο Μαρκόπουλο Κεφαλλονιάς, όπου κάνουν την εμφάνιση τους τα φιδάκια της Παναγίας, και εξαφανίζονται μετά την εορτή !

Μήπως θέλει «κάτι να μας πεί», το γκρέμισμα των Σταυρών στον σεισμό της Αθήνας ;

Ήταν μήπως "τυχαία" η παράδοξη στρέβλωση του μεταλλικού Σταυρού στον Ναό της Θεοτόκου μέ τον τρούλο χωρίς ρήγμα καί σκίσιμο ώστε σαν κάποια «δύναμη» να τον περιέστρεψε με μανία γιά να τον πλαγιάσει μετά οριζόντια;

Στήν μεσαία κορυφή λείπει ο μεγάλος πέτρινος Σταυρός

Ήταν μήπως "τυχαίο" καί το ξήλωμα του κεντρικού Σταυρού στην Αγία Ειρήνη και "τυχαία" η αποσόβηση θανατηφόρου ατυχήματος μέσα σε πολυσύχναστο δρόμο εάν ο μεγάλος πέτρινος όγκος έπεφτε πάνω σε διαβάτη ;

Μήπως όλα αυτά θέλουν κάτι, "μυστικά" να μάς πούνε, κι΄εμείς έχουμε φραγμένη την λογική μας και δεν κατανοούμε την γλώσσα τους; Ανεχθήκαμε σαν λαός και ειδικά τής πρωτεύουσας, κάθε εχθρικό του Χριστού και διεστραμμένο νομοσχέδιο, και δεν μιλήσαμε!

Μέχρι καί τέμενος τού Μωάμεθ τού εχθρού του Σταυρού  φτιάξαμε καί μάλιστα με δικά μας έξοδα. Έξοδα τού κάθε φορολογούμενου Έλληνα. Καί σε λίγο θα ακούμε και την φωνή του Χότζα μέσα στήν πρωτεύουσα.

Έ, μά πιά, τί μάς χρειάζονται οι Σταυροί και οι Εκκλησιές όταν δεν τίς σεβόμαστε και δεν τίς τιμούμε στήν πράξη;

VIDEOs




Ο ισχυρός σεισμός που σημειώθηκε στις 19 Ιουλίου λίγο μετά τις 2 το μεσημέρι της Παρασκευής στην Αττική με επίκεντρο τη Μαγούλα, έγινε ιδιαιτέρως αισθητός στην Αθήνα και προκάλεσε μία αλληλουχία μετασεισμών…

Το παράδοξο είναι ότι λύγισε ο μεταλλικός Σταυρός πάνω στον τρούλο του ιστορικού Ναού της Κοίμησης της Θεοτόκου στο Μοναστηράκι !

Και το λέμε παράδοξο και περίεργο για να μη το πούμε και ΣΗΜΕΙΟ, μια και η τεκτονική, ή και απλή σεισμική φόρτιση μπορεί να γκρεμίζει δομημένα στοιχεία αλλ΄όμως δεν στρεβλώνει μέχρι κοπής βαρειά μεταλλική κατασκευή όταν μάλιστα γύρω από τον κουμπέ του τρούλου δεν έχει σημειωθεί ούτε ρήγμα ούτε σχίσιμο του πεδίου όπως φαίνεται καθαρά στην φωτογραφία...

"Αυτό το παιδάκι θα γίνει Άγιος"

Τό πατρικό σπίτι του Αγίου Παϊσίου, σήμερα τόπος προσκυνήματος στην Κόνιτσα...

---

Ο Όσιος Παΐσιος, η μνήμη του οποίου εορτάζεται στις 12 Ιουλίου, από τα παιδικά του χρόνια είχε το Θεό σύμμαχο, οδηγό και εμπνευστή του.

Για όλα, μόνος του ένιωθε αδύνατος και ανίσχυρος. Με το Θεό αποκτούσε ισχύ. Και όσο πιο στενοί γινόταν οι δεσμοί του με το Θεό, τόσο ισχυρότερα ήταν τα βιώματά του.

Συνομήλικοί του, που δεν ζουν σήμερα, αλλά άφησαν αναμνήσεις τους σε συγγενείς τους, αλλά και μικρότεροί του, που τον αναστράφηκαν από κοντά, καθώς και αναφορές του ιδίου και συγγενών του, διέσωσαν περιστατικά από τη ζωή του στην Κόνιτσα, τόσο την παιδική και εφηβική, όσο και τη μοναχική.

Ο όσιος Παΐσιος πάλευε συνεχώς να απαλλαγεί από την αμαρτία και αναδείχτηκε σε αγρό, που ανήκε στο Θεό, και καλλιεργούνταν απ' Αυτόν.

Από την Ηγουμενίτσα στην Κόνιτσα

Όταν η οικογένεια του Πρόδρομου Ενζεπίδη, πατέρα του μικρού Αρσενίου (μοναχού Παϊσίου αργότερα), που τότε ήταν μόλις 40 ημερών, μαζί με άλλους Μικρασιάτες, εκδιώχθηκε από την Καππαδοκία και συγκεκριμένμα από τα Φάρασα, έμεινε για μικρό χρονικό διάστημα στον Πειραιά και στην Κέρκυρα.

Τελικά προωθήθηκε στην Ηγουμενίτσα με την προοπτική της μόνιμης εγκατάστασης και της παραχώρησης κτημάτων, στο πλαίσιο της ανταλλαγής πληθυσμών, αφού οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες θα πήγαιναν στην Τουρκία.

Τελικά δεν έφυγαν και μετακινήθηκαν οι Μικρασιάτες στην Κόνιτσα, παρότι αρχικά δεν ήθελαν.

"Αυτό το παιδάκι θα γίνει Άγιος"

Ο Γέροντας Ευμένιος Σαριδάκης, ένας ασκητής Πνευματικός « στο Άγιον Όρος της Αθήνας…».

πατήρ Ευμένιος Σαριδάκης

Ο Εξομολογητής των λεπρών, πού Αγίασε κι΄αυτός "μέσα στην Ομόνοια τής Αθήνας…"    

Στις 23 Μαΐου του 1999, ο Ουρανός υποδεχόταν έναν νέο Άγιο της εποχής μας, έναν Άγιο μάλιστα, ο οποίος φρόντιζε επιμελώς να έχει καλά κρυμμένη την Αγιότητά του. Ο λόγος για τον όσιο Γέροντα Ευμένιο Σαριδάκη.

Ένας από τους ανθρώπους που έζησε από πολύ κοντά τον αγιασμένο αυτόν άνθρωπο, ήταν ο Μητροπολίτης Μόρφου κ. Νεόφυτος, ο οποίος τον είχε Πνευματικό κατά την περίοδο που διέμενε στην Αθήνα. Τον παρακαλέσαμε να καταθέσει κάποιες από τις εμπειρίες του, προς πνευματική ωφέλεια του λαού του Θεού. Εκείνος, παρά το βαρύτατο πρόγραμμά του, ανταποκρίθηκε ευγενικά στην παράκλησή μας αυτή.

-- ( Ορθ.Αλήθεια.) Σεβασμιώτατε, την ευχή σας. Ας πούμε κατ’ αρχάς, πότε γνωρίσατε τον Γέροντα;

-- Μητροπολίτης Μόρφου (Μ.Μ.): Το 1981. Και το θυμάμαι πολύ καλά, διότι τότε αστειεύονταν οι υπόλοιποι λεπροί στο Λοιμωδών, λέγοντάς του, «πάτερ Ευμένιε, μπήκες και εσύ στα –ήντα. Μου είχε κάνει εντύπωση το χιούμορ των λεπρών. Επίσης ήταν η χρονιά που εξελέγη για πρώτη φορά στην εξουσία ο Ανδρέας Παπανδρέου. ήταν τότε 50 ετών, είχε γεννηθεί το 1931.

--Ο.Α. : Πώς τον γνωρίσατε;

--Μ.Μ.: Τον Γέροντα μού τον γνώρισε μία Τετάρτη του Μ. Κανόνος ο μακαριστός Γεράσιμος Φωκάς, ο για 22 μόνο ημέρες Μητροπολίτης Κεφαλληνίας. Έψαχνα να βρω Πνευματικό και μου είπε για τον π. Ευμένιο ότι είναι καλός, δεν ξέρω όμως αν Εξομολογεί. Την εποχή εκείνη δεν ήταν ούτε ως Πνευματικός γνωστός.

Όταν του είπα ότι. Θέλω να εξομολογηθώ κοντά σε σας, Γέροντα, μου είπε, μα εγώ δεν εξομολογώ υγιείς, μόνον τους λεπρούς. Του λέω, το λέτε για να λυπηθώ που δεν είμαι λεπρός; Γέλασε και μου είπε, εκεί στα Ιλίσια που μένεις έχει Πνευματικούς. Εκεί να πας.

Εγώ έφυγα λυπημένος, αλλά όταν έφτασα στην πόρτα με φώναξε να επιστρέψω...