Οί
μυστηριώδεις εκφράσεις του Αποστόλου Παύλου στην Β΄ προς Θεσσαλονικείς
επιστολής του σχετικά με το ποιό είναι εκείνο πού εμποδίζει τον
Αντίχριστο να εμφανισθεί και πού μυστικά το ονομάζει «κατέχον», βάσιμα
αναφέρονται στην Χριστιανική πίστη η οποία θα έχει καταπέσει στην εποχή
του Ανόμου. Με αποτέλεσμα την εμφάνισή του !
«Οὐδὲ ἐν τῷ Ἰσραὴλ τοσαύτην πίστιν εὗρον» (Ματθ. 8,10)
Ἐάν,
ἀγαπητοί μου, βρεθῆτε σὲ ἕνα κύκλο χιλίων ἀνθρώπων, διαφόρων
ψυχοσυνθέσεων, διαφόρων ἐπαγγελμάτων, διαφόρων κλίσεων καὶ ῥοπῶν, καὶ
τοὺς ὑποβάλετε τὸ ἐρώτημα, Ποιά εἶνε ἡ πιὸ μεγάλη δύναμι στὸν κόσμο;
δὲν θὰ συμφωνήσουν ἀλλὰ θὰ δώσουν διάφορες ἀπαντήσεις.
Οἱ μὲν –κι αὐτοὶ εἶνε οἱ περισσότεροι– θὰ φωνάξουν· Ἡ πιὸ μεγάλη δύναμι
στὸν κόσμο εἶνε τὰ λεφτά!… Εἶνε οἱ ἄνθρωποι ποὺ σὰν τὰ στρείδια εἶνε
κολλημένοι στὸ μαῦρο βράχο τοῦ μαμωνᾶ. Πέρα ἀπὸ τὰ λεφτὰ δὲν βλέπουν
τίποτε ἄλλο.
Άλλοι ὅμως θὰ διαφωνήσουν καὶ θὰ ποῦν, ὅτι ἡ πιὸ μεγάλη δύναμι στὸν κόσμο εἶνε τὸ ξίφος, τὸ σπαθί. Αὐτοὶ λατρεύουν τὸν Ἄρη, τὸ θεὸ τοῦ πολέμου. Νομίζουν, ὅτι τὸ ξίφος εἶνε ἡ μόνη δύναμι μὲ τὴν ὁποία λύνονται τὰ προβλήματα παγκοσμίως. Νομίζουν, ὅτι τὸ ξίφος τους εἶνε σὰν τὸ ξίφος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ποὺ ἔκοψε τὸν γόρδιο δεσμό.
Οἱ μὲν βλέπουν ὡς δύναμι τὸ χρῆμα, οἱ δὲ τὸ ξίφος. Ἄλλοι νομίζουν κάτι ἄλλο. Τὸ κάλλος, λένε, ἡ ὀμορφιά, καὶ ἰδίως τὸ γυναικεῖο κάλλος, εἶνε ἡ δύναμι ποὺ συνταράσσει τὸν κόσμο ὑπὸ τὴν ἐπήρεια τῆς γενετησίου ἕλξεως, τοῦ σέξ, καὶ ἐννοοῦν τὶς ἡδονὲς τῆς σαρκός.
Τὸ γυναικεῖο κάλλος, λένε, ἔκανε καὶ τοὺς γενναιότερους ἄντρες νὰ πέσουν στὰ πόδια τῶν γυναικῶν· αὐτὸ ἔρριξε τὸν Ἡρακλῆ στὴν ἀγκάλη τῆς Ὀμφάλης, αὐτὸ τὸν Ἀντώνιο στὰ δίχτυα τῆς Κλεοπάτρας, αὐτὸ τὸν Σαμψὼν στὰ πόδια τῆς Δαλιδᾶ.
Καὶ ἄλλοι πάλι λένε· Ὄχι τὸ χρῆμα, ὄχι τὸ ξίφος, ὄχι τὸ γυναικεῖο κάλλος, ἀλλὰ μία ἄλλη νέα δύναμις εἰσέρχεται στὰ πεπρωμένα τῆς ἀνθρωπότητος· καὶ ἡ δύναμις αὐτὴ εἶνε ἡ ἐπιστήμη!…
Άλλοι ὅμως θὰ διαφωνήσουν καὶ θὰ ποῦν, ὅτι ἡ πιὸ μεγάλη δύναμι στὸν κόσμο εἶνε τὸ ξίφος, τὸ σπαθί. Αὐτοὶ λατρεύουν τὸν Ἄρη, τὸ θεὸ τοῦ πολέμου. Νομίζουν, ὅτι τὸ ξίφος εἶνε ἡ μόνη δύναμι μὲ τὴν ὁποία λύνονται τὰ προβλήματα παγκοσμίως. Νομίζουν, ὅτι τὸ ξίφος τους εἶνε σὰν τὸ ξίφος τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου, ποὺ ἔκοψε τὸν γόρδιο δεσμό.
Οἱ μὲν βλέπουν ὡς δύναμι τὸ χρῆμα, οἱ δὲ τὸ ξίφος. Ἄλλοι νομίζουν κάτι ἄλλο. Τὸ κάλλος, λένε, ἡ ὀμορφιά, καὶ ἰδίως τὸ γυναικεῖο κάλλος, εἶνε ἡ δύναμι ποὺ συνταράσσει τὸν κόσμο ὑπὸ τὴν ἐπήρεια τῆς γενετησίου ἕλξεως, τοῦ σέξ, καὶ ἐννοοῦν τὶς ἡδονὲς τῆς σαρκός.
Τὸ γυναικεῖο κάλλος, λένε, ἔκανε καὶ τοὺς γενναιότερους ἄντρες νὰ πέσουν στὰ πόδια τῶν γυναικῶν· αὐτὸ ἔρριξε τὸν Ἡρακλῆ στὴν ἀγκάλη τῆς Ὀμφάλης, αὐτὸ τὸν Ἀντώνιο στὰ δίχτυα τῆς Κλεοπάτρας, αὐτὸ τὸν Σαμψὼν στὰ πόδια τῆς Δαλιδᾶ.
Καὶ ἄλλοι πάλι λένε· Ὄχι τὸ χρῆμα, ὄχι τὸ ξίφος, ὄχι τὸ γυναικεῖο κάλλος, ἀλλὰ μία ἄλλη νέα δύναμις εἰσέρχεται στὰ πεπρωμένα τῆς ἀνθρωπότητος· καὶ ἡ δύναμις αὐτὴ εἶνε ἡ ἐπιστήμη!…
Ὅταν
λένε τὴ λέξι ἐπιστήμη, λὲς καὶ γεμίζει τὸ στόμα τους μὲ
γαλακτομπούρεκο ζαχαροπλαστείου. Ἡ ἐπιστήμη, σοῦ λένε, ἡ ἐπιστήμη!…
Καὶ μᾶς δείχνουν τὰ ἀεροπλάνα, τοὺς πυραύλους, τὰ διαστημόπλοια, τοὺς
ἀστροναῦτες. Καὶ καυχῶνται καὶ λένε, ὅτι ἡ ἐπιστήμη θὰ λύσῃ τὰ παγκόσμια
προβλήματα.
Δὲν τὰ ἀρνοῦμαι αὐτά. Δὲν πετῶ στὰ ἄστρα, στὴ γῆ πατῶ. Δύναμις τὸ χρῆμα, δύναμις τὸ ξίφος, δύναμις τὸ κάλλος τῶν γυναικῶν, δύναμις ἡ ἐπιστήμη.
Ἀλλ᾿ ὑπεράνω γυναικῶν, ὑπεράνω χρημάτων (δολλαρίων, χρυσίου καὶ ἀργυρίου), ὑπεράνω ξίφους, ὑπεράνω ὅλων, εἶνε μία ἄλλη δύναμις... Ποιά;
