Τετάρτη 18 Οκτωβρίου 2017

Ο Άγιος Παΐσιος και το ετοιμοθάνατο γατάκι...


Σήμερα λοιπόν, κάπου κρεμάμε την Ελληνική σημαία σαν μια ελάχιστη ένδειξη τιμής για αυτούς πού έπεσαν στις μάχες του πολέμου αλλά και σαν μία διακήρυξη της Εθνικής μας υπόστασης, ότι ζούμε, ότι υπάρχουμε, ότι είμαστε ακόμη Έλληνες, καί ότι αυτό είναι το μάχιμο Εθνικό μας σημείο !



________________________________________________________

«…Μου έκανε εντύπωση, διηγιόταν όταν ζούσε ο Όσιος Παϊσιος ο Αγιορείτης,  πώς ένας ταπεινός λογισμός κάνει αμέσως την Χάρη του Θεού να ενεργεί και να βοηθάει…


Είχε έρθει στο Καλύβι ένα ξένο γατάκι.


Το καημένο, φαίνεται , κάτι είχε φάει που το πείραξε και ζητούσε βοήθεια. Χτυπιόταν από τον πόνο και πεταγόταν σαν το χταπόδι, όταν το χτυπούν… Το λυπόμουν που το έβλεπα σ’ αυτήν την κατάσταση, αλλά δεν μπορούσα να κάνω τίποτε. Το σταύρωνα, το ξανασταύρωνα, τίποτε!



«Βρε ταλαίπωρε, λέω τότε στον εαυτό μου, δέν βλέπεις τα χάλια σου; Τόσα χρόνια καλόγερος, ούτε ένα γατί δεν μπορείς να βοηθήσης ! ».


Μόλις ελεεινολόγησα τον εαυτό μου, εκεί που το γατάκι κόντευε να ψοφήση , αμέσως συνήλθε. Ήρθε κοντά μου, μου έγλειφε τα πόδια και έκανε χαρούμενο όμορφες τούμπες…
Τι δύναμη έχει η ταπείνωση! Γι’ αυτό λέει: «Εν τη ταπεινώσει ημών εμνήσθη ημών ο Κύριος».



Έχω προσέξει ότι ένας ταπεινός λογισμός κάνει τον άνθρωπο να λάμπει, να ακτινοβολεί. Όταν ο άνθρωπος παίρνει όλο το σφάλμα πάνω του , τον λούζει η Χάρις του Θεού.
Ήρθε προχτές ένας γιατρός που έχει πολλά παιδιά και μου είπε: