Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ασωτος.... Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων
Εμφάνιση αναρτήσεων με ετικέτα Ασωτος.... Εμφάνιση όλων των αναρτήσεων

Σάββατο 15 Φεβρουαρίου 2020

Η πείνα του Ασώτου…




«Και εγένετο λιμὸς ἰσχυρὸς κατὰ τὴν χώραν ἐκείνην, καὶ αὐτὸς ἤρξατο ὑστερεῖσθαι...» (Λουκ. 15,14)

Τό βλέμα του πονεμένο, καί η ψυχή του συντετριμμένη από τήν μετάνοια αλλά καί από την πείνα, πού σάν οργή τού Θεού ενέσκηψε γύρω του...



VIDEOs
  « Μήπως  είμαστε Χριστιανοί, τσάμπα μάγκες  ; »  

Αγαπητοί μου, δύο δρόμοι ὑπάρχουν στὴ ζω­ή, κι ὁ καθένας καλεῖται νὰ δια­λέ­ξῃ ποιόν ἀπὸ τοὺς δυὸ θ᾽ ἀκολουθήσῃ…
Οἱ ἀρχαῖοι πρόγονοί μας τό ᾽λεγαν μὲ ἕ­να μῦθο.
Ὁ Ἡρακλῆς, λέει, βρέθηκε στὸ σταυρο­δρόμι τῆς ζωῆς. Ἐκεῖ, δύο γυναῖ­κες, ἡ Ἀρετὴ καὶ ἡ Κακία, τὸν καλοῦσαν καθεμιὰ στὸ δικό της δρόμο. Ὁ Ἡρακλῆς στὸ δίλημμα, ποιόν ἀ­πὸ τοὺς δύο δρόμους ν᾽ ἀ­κολουθήσῃ, ἀπήν­τησε διαλέγοντας τὸ δρόμο τῆς Ἀρετῆς.

Τὸ Εὐαγγέλιο ὅμως δὲν λέει μύθους. 
Ἐκεῖ ὁ Χριστὸς ἀκοῦμε νὰ μᾶς λέῃ καθαρά:
«Εἰσ­έλθετε διὰ τῆς στενῆς πύλης· ὅτι πλατεῖα ἡ πύλη καὶ εὐρύχωρος ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ἀπώλειαν, καὶ πολλοί εἰσιν οἱ εἰσερχόμενοι δι᾽ αὐ­τῆς. Τί στενὴ ἡ πύλη καὶ τεθλιμμένη ἡ ὁδὸς ἡ ἀπάγουσα εἰς τὴν ζωήν, καὶ ὀλίγοι εἰσὶν οἱ εὑ­ρίσκοντες αὐτήν!» (Ματθ. 7,13-14).

Ἀπὸ τοὺς δύο δρόμους ποὺ ὑπάρχουν στὴ ζωὴ ὁ ἕ­νας εἶνε ὁ ἀγαθὸς καὶ ὀρθός, ὁ δρόμος τοῦ Χριστοῦ· ὁ ἄλλος εἶνε τοῦ σατανᾶ, ὁ δρόμος τοῦ κακοῦ.

Ὁ δρόμος τῆς κακίας εἶνε εὔ­κολος, εὐχάριστος, πλατύς, κατηφορικός· εἶ­νε στολισμένος μὲ γαρύφαλλα καὶ τριαντάφυλλα καὶ σ᾽ ὅλο τὸ μῆ­κος του ἀντηχοῦν μου­σικὲς καὶ τραγούδια· πολλοὶ φί­λοι εἶνε πρόθυμοι καὶ ἕτοιμοι νὰ σὲ συν­οδεύσουν σ᾽ αὐ­τόν· καὶ σοῦ ὑπόσχονται, ὅτι ὁ δρόμος αὐτὸς θὰ σὲ βγάλῃ στὸ περι­βόλι τῆς χαρᾶς.

Ἀντίθετα ὁ ἄλλος δρόμος, ὁ δρόμος τοῦ ἀ­γαθοῦ, εἶ­νε στενός, τραχύς, δύσ­βατος καὶ ἀ­νηφορικός. Μοιάζει μὲ τὸ δρόμο ποὺ ὡδηγοῦ­σε στὸ λόφο τοῦ Γολγοθᾶ καὶ τὸν ἀ­νέβηκε ὁ Κύριός μας Ἰησοῦς Χριστὸς φορτωμένος τὸ Σταυρό. Εἶνε δρόμος γε­μᾶτος πέτρες, ἀγκάθια καὶ τριβόλια, ποὺ πληγώνουν καὶ πονοῦν.

Τὸν πρῶτο δρόμο, τῆς κακίας, τὸν ἀκολου­θοῦν πολλοί.
Τὸν δεύτερο, τὸ δρόμο τῆς ἀ­ρε­­τῆς, τὸν βαδίζουν λίγοι, πολὺ λίγοι... Ἀλλὰ τὸ τέρμα τοῦ πρώτου εἶνε τὸ βάραθρο, ἡ καταστροφή, ὁ Άδης· 

Τὸ τέλος τοῦ δευτέρου εἶ­νε ἡ αἰώνιος ζωή, καί ὁ Παράδεισος με τον Χριστό μας.
Κι ὅτι ἔτσι εἶνε τὰ πράγματα τὸ βεβαιώνει ὁ σημερινὸς Άσωτος τοῦ ἱεροῦ Εὐαγγελίου.
Τὸ παιδὶ αὐτὸ ἔφυγε ἀπ᾽ τὸ πατρικό του σπίτι μὲ σκοπὸ νὰ βρῇ καὶ ν᾽ ἀπολαύσῃ ελεύθερα τήν "χαρά"...