Τό πατρικό σπίτι του Αγίου Παϊσίου, σήμερα τόπος προσκυνήματος στην Κόνιτσα...
Ο Όσιος Παΐσιος, η μνήμη του οποίου εορτάζεται στις 12 Ιουλίου, από τα παιδικά του χρόνια είχε το Θεό σύμμαχο, οδηγό και εμπνευστή του.
Για όλα, μόνος του ένιωθε αδύνατος και ανίσχυρος. Με το Θεό αποκτούσε ισχύ. Και όσο πιο στενοί γινόταν οι δεσμοί του με το Θεό, τόσο ισχυρότερα ήταν τα βιώματά του.
Συνομήλικοί
του, που δεν ζουν σήμερα, αλλά άφησαν αναμνήσεις τους σε συγγενείς τους,
αλλά και μικρότεροί του, που τον αναστράφηκαν από κοντά, καθώς και
αναφορές του ιδίου και συγγενών του, διέσωσαν περιστατικά από τη ζωή του
στην Κόνιτσα, τόσο την παιδική και εφηβική, όσο και τη μοναχική.
Ο όσιος
Παΐσιος πάλευε συνεχώς να απαλλαγεί από την αμαρτία και αναδείχτηκε σε
αγρό, που ανήκε στο Θεό, και καλλιεργούνταν απ' Αυτόν.
Από την Ηγουμενίτσα στην Κόνιτσα
Όταν η
οικογένεια του Πρόδρομου Ενζεπίδη, πατέρα του μικρού Αρσενίου (μοναχού
Παϊσίου αργότερα), που τότε ήταν μόλις 40 ημερών, μαζί με άλλους
Μικρασιάτες, εκδιώχθηκε από την Καππαδοκία και συγκεκριμένμα από τα
Φάρασα, έμεινε για μικρό χρονικό διάστημα στον Πειραιά και στην Κέρκυρα.
Τελικά
προωθήθηκε στην Ηγουμενίτσα με την προοπτική της μόνιμης εγκατάστασης
και της παραχώρησης κτημάτων, στο πλαίσιο της ανταλλαγής πληθυσμών, αφού
οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες θα πήγαιναν στην Τουρκία.
Τελικά δεν έφυγαν και μετακινήθηκαν οι Μικρασιάτες στην Κόνιτσα, παρότι αρχικά δεν ήθελαν.
"Αυτό το παιδάκι θα γίνει Άγιος"