Ο Θεός έχει τούς δικούς Του "κλητήρες"...

Πάντα έχει ο Θεός τούς δικούς Του ανθρώπους.

Αρκεί να τού κτυπάμε με την προσευχή μας,  καί με τήν σωστή ζωή μας, τήν πόρτα Του...



Ετούτη είναι μια αληθινή ιστορία, που μας την αφηγήθηκε κάποιος που την έζησε από πολύ κοντά… Ο άντρας και η γυναίκα ήταν πρόσφυγες από την Σμύρνη.

Ο παππούς που μας είπε γι αυτούς, τους γνώρισε στην Αθήνα.
Ήταν μόνοι, κατάμονοι, δίχως συγγενείς όπως οι περισσότεροι από τους ξεσπιτωμένους της Ανατολής. Ούτε παιδιά είχαν. Δυο απλοί και πονεμένοι άνθρωποι που ποτέ δεν έδειξαν τον πόνο τους.

Μόνο την ελπίδα τους στον Κύριο που ξημερώνει τις μέρες έβλεπες και την φτώχεια τους που δεν γινόταν να κρυφτεί...
Σε ένα ημιυπόγειο ο άντρας είχε ένα μικρομάγαζο και πουλούσε ελιές. Πάνω απ' αυτό, ένα τετράγωνο δωμάτιο ήταν η ...οικία τους. 
Σπίτι να το κάνει ο Θεός: Σε μιαν άκρη τα σιδερένια τρίποδα με τις ξύλινες τάβλες και αυτό ήταν το κρεββάτι, παραδίπλα ένα κουτσό τραπέζι, δύο μπακιρένια κύπελλα για να πίνουν νερό, μια γκαζιέρα, μια καρβουνισμένη κατσαρόλα και λίγα ρούχα σκεπασμένα με ένα σεντόνι.
Το "οίκημα" νοικιασμένο.
Πόσες ελιές θα μπορούσε να πουλήσει ο χριστιανός για να καζαντίσουν;

Άγιος, καί μέ τό χρίσμα τού Πατριαρχείου ανακηρύχθηκε τίς μέρες αυτές ο μακαριστός πατήρ Παϊσιος τού Αγίου Όρους !
Τήν ευχή του νάχουμε...
«Δεν ξέρω πώς, αλλά εσύ θα ζήσεις στην εποχή πού ο λόγος του Θεού θα πηγαίνει ταυτόχρονα σε όλη την Οικουμένη.... Δεν ξέρω πώς θα γίνεται αυτό, αλλά εσύ θα το ζήσεις. Και εννοούσε βέβαια για την χρήση του Διαδικτύου...».( από μία συνομιλία του )
«…Συνῆλθεν, ὑπό τήν προεδρίαν τῆς Α. Θ. Παναγιότητος, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος εἰς τήν τακτικήν συνεδρίαν αὐτῆς σήμερον, Tρίτην, 13ην Ἰανουαρίου 2015, πρός ἐξέτασιν τῶν ἐν τῇ ἡμερησίᾳ διατάξει ἀναγεγραμμένων θεμάτων.

Κατ᾿ αὐτήν, ἡ Ἁγία καί Ἱερά Σύνοδος: 
α) ὁμοφώνως ἀποδεχθεῖσα εἰσήγησιν τῆς Κανονικῆς Ἐπιτροπῆς ἀνέγραψεν εἰς τό Ἁγιολόγιον τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας τόν μοναχόν Παΐσιον Ἁγιορείτην»

Ἐν τοῖς Πατριαρχείοις, τῇ 13ῃ Ἰανουαρίου 2015

Σε Αγιοκατάταξη του μακαριστού Παΐσιου, προχώρησε η Σύνοδος του Οικουμενικού Πατριαρχείου, ύστερα από σχετική εισήγηση της Κανονικής Επιτροπής.   
Το Πατριαρχείο ανακοίνωσε χθες πως αποφάσισε ομόφωνα την εισήγηση της Κανονικής Επιτροπής και έγραψε στο Αγιολόγιο της Ορθόδοξου Εκκλησίας τον μοναχό Παΐσιο Αγιορείτη.

Χαρακτηριστικό είναι πλούσιο, πρωτοσέλιδο ρεπορτάζ που είχε αφιερώσει στον Γέροντα Παΐσιο τον Δεκέμβριο του 2012 η Αμερικανική εφημερίδα «Wall Street Journal», όπου μεταξύ άλλων έγραφε ότι πολλοί πίστευαν πως κάποια στιγμή θα ανακηρυχθεί Άγιος.Και νά πού έγινε...

Θαυματουργικές εμφανίσεις του Αγίου Νικολάου στα δικά μας τά χρόνια…

 

Ο Άγιος Νικόλαος ο θαυματουργός !

 Από μία Αγιορείτικη ομιλία...

«…Σεβαστέ μας Γέροντα Παρθένιε, Ἅγιε Καθηγούμενε τῆς Ἱερᾶς Μονῆς Ἁγίου Παύλου Ἁγίου Ὄρους, σεβαστοί μου πατέρες καί ἀγαπητοί ἐν Χριστῷ ἀδελφοί, μέ ἀφορμή τήν σημερινή λαμπρή ἑορτή τῆς ἀνακομιδῆς καί τῆς μετακομιδῆς τῶν ἱερῶν λειψάνων τοῦ Ἁγίου Νικολάου, ἄς ἀναφέρωμε σήμερα στήν ἀγάπη σας κάποιες ἐγγυημένες νεώτερες, ζωντανές ὅμως, ἐμφανίσεις τοῦ Ἁγίου Νικολάου στήν Ρωσία καί ἰδιαίτερα στό Ἁγιώνυμον Ὄρος.
Μοναχοί τού Αγίου Όρους...

Αὐτό τό κάνουμε γιά νά ἀποδειχθῆ περίτρανα ἡ διαχρονική σωστική δρᾶσις τοῦ τιμωμένου σήμερα Ἁγίου μας. Ἔτσι δέ καί ἐμεῖς νά ἀντλήσωμε ἀκόμη περισσότερο, δύναμι καί ἐνίσχυσι στόν διά βίου ἀγῶνα τῆς σωτηρίας μας. Διότι, ὅταν ἕνας Ἅγιος δρᾶ ἐμφανῶς, ἀκόμη καί στίς πονηρές ἡμέρες μας, ἄν καί ἔζησε «τῷ μακρυνῷ καιρῷ  ἐκείνῳ», στήν πρᾶξι τόν αἰσθανόμεθα σύγχρονό μας. Αὐτή δέ ἡ πρόσφατη καί σύγχρονη δρᾶσις του μᾶς συνδέει μέ τό ἅγιο, ἔνδοξο ἁγιοτόκο παρελθόν καί μᾶς ἀποδεικνύει ὅτι Ἰησοῦς Χριστός ''χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας'' (Ἑβρ. ιγ´, 8).
Ἐπί πλέον δέ, σύμφωνα μέ τήν Γραφή καί μέ τούς ἱερούς Ἑρμηνευτάς, αὐτά τά σύγχρονα θαύματα εἶναι ἕνα θεόθεν σημάδι, ὅτι ὁ Θεός δέν ἀπέστρεψε τό ἅγιο καί δίκαιο Πρόσωπό Του ἀπό τόν ὑπόλοιπο ἁμαρτωλό λαό Του καί ὅτι, διά τοῦ Ἁγίου Του, ὁ Θεός τελικά ἐπεσκέψατο ὁλόκληρον τόν λαόν Αὐτοῦ.

Ἀναφέρει ὁ Ἅγιος Σιλουανός ὁ Ἀθωνίτης - ἦτο Ρῶσος, ἐκοιμήθη τό 1938 στήν Ἱεράν Μονήν Ἁγίου Παντελεήμονος Ἁγίου Ὄρους - πώς κάποιος γνωστός του, ὁ π. Ρωμανός στήν Ρωσία, ὅταν ἦταν παιδί, ἐσώθη θαυματουργικά ἀπό τόν Ἅγιο Νικόλαο, ὅταν, προσπαθῶντας μέ ἕλκυθρο νά περάση ἕνα ποτάμι, ἔπαθε ἕνα ἀτύχημα...

Μιά Χριστουγεννιάτικη αληθινή ιστορία...

ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ  ΚΑΙ  ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ, ΚΑΛΗ  ΧΡΟΝΙΑ, ΚΑΙ Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΑΖΙ  ΜΑΣ !

--------------------

ΣΑΝ  ΣΗΜΕΡΑ Χριστούγεννα, στα 1864, έκανε μεγάλη φουρτούνα με πολύ χιονιά...
Στό  αγριεμένο πέλαγο δεν φαινότανε πουθενά πανί. Μοναχά ένα μικρό καΐκι πάλευε με το χάρο ανοιχτά από την Τήνο. Ήτανε ενός καπετάν Γιώργη από τη Νάξο, φορτωμένο κρασιά από τη Σαντορίνη. Όλη τη μέρα αγαντάριζε στον αγέρα, μα σαν σκοτείνιασε, ο βοριάς σκύλιαξε κ  έσπασε τ  άρμπουρο, έβγαλε και το τιμόνι από τα βελόνια.

Οι άνθρωποι προφτάξανε και ρίξανε τη βάρκα στη θάλασσα και μπήκανε μέσα. Δεν είχανε αλαργάρει ως μια τουφεκιά τόπο, και βούλιαξε το καΐκι. Τη βάρκα την άρπαξε το μπουρίνι και την πήγαινε όπου ήθελε μέσα στην πίσσα της νύχτας.
Οι τρεις νοματέοι που βρισκόντανε μέσα, ήτανε ο καπετάν Γιώργης κι  άλλοι δυό γεμιτζήδες, σε ελεεινή κατάσταση, βρεμένοι μέχρι κόκκαλο με κείνον τον χιονιά, πουντιασμένοι από το τάντανο, δίχως καμμιάν ελπίδα πως θα γλυτώνανε. Πιάσανε και κλαίγανε σαν τα μωρά, και τάξανε κ  οι τρεις να πάνε να καλογερέψουνε, αν λάχαινε να γλυτώσουνε...

Σύγχρονα καί περίεργα θαύματα τού Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου...

Στροφάδες : Αριστερά ο μεγάλος Πύργος τών Παλαιολόγων καί έμπροσθέν του η Ιερά Μονή Στροφάδων όπου ασκήτεψε ο θαυματουργός Άγιος Διονύσιος...

---------------------

Άγιος Διονύσιος Ζακύνθου ! Τά θαύματα πού έχει κάνει είναι όχι μόνο άπειρα, αλλά πρωτοφανή καί περίεργα. Μερικά από αυτά, σύγχρονα θαύματα τής εποχής μας, δημοσιεύουμε παρακάτω...


-------------------------------

«…Είμαι ένας υπέργηρος ιερομόναχος από την Ι. Μονή Αγίου Διονυσίου Ζακύνθου. Εις την Ιερά Μονή κατετάγην την 17ην Σεπτεμβρίου 1935 και την 1η Οκτωβρίου επήγα όπως όλοι οι δόκιμοι τότε της Ι. Μονής στα Στροφάδια. Τα Στροφάδια είναι δυο νησάκια που απέχουν 40 μίλια από την Ζάκυνθο. Εκεί δεν υπάρχει τίποτε άλλο παρά μόνο το Μοναστήρι, όπου και ο τάφος του Αγίου Διονυσίου και ο φάρος. Εκεί έμεινα 4,5 χρόνια. Πολλά θαύματα άκουσα και είδαν τα μάτια μου. Θα σας αναφέρω λίγα προς δόξαν του Τριαδικού Θεού και της Παναγίας μας.

Οι πατέρες εκεί είχαν μεγάλη ευλάβεια και αγάπη προς την Παναγία μας. Όλη την ημέρα έλεγαν «Παντοχαρά» μου, Παναγία μου Παντοχαρά μου !

Και η Παναγία μας όλους τους προστάτευε και τους ανακούφιζε από τους κόπους και τις ταλαιπωρίες της εκεί σκληρής ζωής.

Είχαν φτιάξει 3 καμίνια διά να βγάζουν κεραμίδια και τούβλα που χρειάζονταν για τις ανάγκες τους, λόγω της δύσκολης συγκοινωνίας (διότι τότε δεν υπήρχαν καΐκια με μηχανές, μόνο με πανιά ταξίδευαν) να προμηθευτούν τα αναγκαία από τη Ζάκυνθο. Έτσι εξαναγκάστηκαν και έφτιαξαν τα καμίνια.

Εργάζονταν πολύ σκληρά και η Παναγία μας, σαν άλλη στοργική μάννα, τους περίμενε στην πύλη της Μονής και τους σκούπιζε τον ιδρώτα. Ένας μοναχός ονόματι Αβέρκιος, λέγει στην Παναγίας μας· «Παναγία μου εγώ είμαι αμαρτωλός, δεν θέλω να με σκουπίσης», και του λέγει η Παναγία:

― Α! Αβέρκιε, αν δεν σε σκουπίσω δεν θα είσαι παιδί δικό μου.

«Καίγομαι ! καίγομαι ! Βοήθεια πεθαίνω…»

Από ένα γράμμα πού διαβάσαμε...
------------------------   
"...Είμαι ακόμη σοκαρισμένη με ότι μού συνέβη... Δεν μπορώ να ξεχάσω αυτό πού τελευταία έγινε στον άνδρα μου καθώς ξεψυχούσε...

Δεν είχαμε πολλές σχέσεις με την Εκκλησία αλλά εγώ θέλησα να κοινωνήσει ο άνδρας μου, έτσι για το καλό πού λέμε μια και ήταν πολύ σοβαρά τελευταία . Φωνάξαμε έναν παπά από την Ενορία.

Ήλθε πράγματι με το δισκοπότηρο αλλά μας είπε ότι εφ΄ όσον ο άρρωστος καταλαβαίνει και μιλάει ακόμη ότι δεν μπορεί να τον κοινωνήσει αν πρώτα δεν Εξομολογηθεί τις αμαρτίες του μια καί αυτή είναι η τάξη της Εκκλησίας. Δεν είχε ποτέ του εξομολογηθεί.
Του είπαμε και επιμέναμε σ΄ αυτό, να τον κοινωνήσει, γιατί μπορεί και να πεθάνει.Τί θα πεί δηλαδή να εξομολογηθεί; Δεν σκότωσε και κανέναν άνθρωπο ! Ο άνδρας μου παρακολουθούσε αμίλητος. Στην επιμονή μου ο παπάς συγκατένευσε, τον κοινώνησε και έφυγε… Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και ο άνδρας μου άρχισε να φωνάζει δυνατά «Καίγομαι ! καίγομαι ! Βοήθεια πεθαίνω…» λές και είχε πάρει ακουαφόρτε και δηλητήριο…. Ξεψύχησε αμέσως στα χέρια μου! Είμαι ακόμη σοκαρισμένη από αυτό πού συνέβη, δεν έχω συνέλθει, δεν μπορώ να ξεχάσω την φοβερή έκφραση του ανθρώπου μου καθώς φώναζε σαν να του καίγονταν τα σωθικά του…

Γιάννα Κ., Θεσσαλονίκη

Αγαπητή φίλη.

Κατ΄ αρχάς σας συλλυπούμεθα για τον θάνατο του άνδρα σας. Κατά δεύτερο λόγο τώρα, αυτό πού σας συνέβη ήταν λίγο πολύ… κάτι το αναμενόμενο! Πιθανόν δεν το ξέρατε, το καταλαβαίνουμε αυτό. Αλλά δυστυχώς σ΄ εσάς έπεσε ο κλήρος να βιώσετε μία πραγματικότητα πού δεν την ζούνε όλοι όσοι φεύγουν κοινωνημένοι μέν, αλλά ανεξομολόγητοι δε, απ΄ αυτή την ζωή…Αλλά την ζούνε μόνο κάποιοι λίγοι ( ο «κλήρος» και ο «λαχνός» πού λέμε) για να παραδειγματιστούν και να παραδειγματιζόμαστε όλοι εμείς οί υπόλοιποι πού θα θελήσουν να κάνουν τα ίδια…Σωστά σάς είπε ο ιερέας ότι πρέπει πρώτα να εξομολογηθεί και μετά να κοινωνήσει εφ΄ όσον άκουγε, μίλαγε, καταλάβαινε... Κι΄ αυτό, γιατί η Αγία Κοινωνία περιέχει μέσα της τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό ολοζώντανο, ασχέτως εάν εμείς δεν τον βλέπουμε, πού δεν μπορεί να σταθεί μέσα σε σώμα και ψυχή πού δεν έχει καθαριστεί από τις αμαρτίες της…

Η Θεότητα του Χριστού όπου μπαίνει καίει τα πάντα ! Καίει τις αμαρτίες όταν ο άνθρωπος τις έχει ομολογήσει στον έστω και αμαρτωλό ιερέα πού έχει Αποστολική χειροτονία και διαδοχή, αλλά καίει και τον άνθρωπο πού έχει το θράσος να παίρνει την Θεότητα μέσα του χωρίς να είναι καθαρή η ψυχή του..

Προσέξτε τώρα παρακάτω τι λέει η Αγία Γραφή γι΄ αυτούς πού κοινωνάνε αναξίως μιά και η Αγία Κοινωνία είναι μαχαίρι δίκοπο.

Τό «βιογραφικό σημείωμα» του Αγίου Ανδρέα για να προσληφθεί» στην ομάδα των Αποστόλων…

Ο Απόστολος Ανδρέας κήρυξε κατά την παράδοση στην Συρία, Βιθυνία, Πόντο και μετά στην Σκυθία, την νότιο δηλαδή Ρωσία...

Έφθασε μέχρι του Δνείπερου ποταμού και τού τόπου πού σήμερα είναι κτισμένο το Κίεβο.
Πέρασε βέβαια η εορτή του Πολιούχου μας Αγίου Ανδρέα, έγραψαν άλλοι για την γεμάτη διωγμούς ζωή του, έγιναν τόσες και τόσες εκδηλώσεις μέσα στα λεγόμενα Πρωτοκλήτεια, αλλά πάντα κάθε εορτή έχει έναν μεθεόρτιο κύκλο κάποιων ημερών πού λήγει την 7^η ημέρα, ώς «απόδοση» της εορτής. Είμαστε λοιπόν ακόμη  μέσα στις μέρες αυτές, και δεν μπορέσαμε να αρνηθούμε για δημοσίευση ένα πολύ ενδιαφέρον μικρό κείμενο πού μας στείλανε :

«….Τις μέρες αυτές πού η τοπική Εκκλησία των Πατρών τίμησε τήν μνήμη ενός μεγάλου Αποστόλου, τοῦ Αγίου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, θα ήθελα  νά ξεκινήσω τις σκέψεις μου μέ ἕνα απλό ἐρώτημα :

Αλήθεια, ἄν σ΄ όλους εμάς ἔλεγε σήμερα ὁ Χριστός «θέλω νά σᾶς προσλάβω στην ομάδα τῶν Ἀποστόλων, νά γίνετε κι΄ εσείς Απόστολοι, και θέλω να μοῦ φέρνατε ἕνα βιογραφικό σας να δώ πώς βλέπετε κι΄ εσείς τον εαυτό σας…», τί θά τού γράφατε μέσα;

Μή βιάζεσθε νά ἀπαντήσετε.
Τό ἀπήντησε σήμερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στό κείμενο πού θα διαβάσουμε λίγο παρακάτω :

«…Ἀδελφοί !  Νομίζω ὅτι ὁ Θεὸς ἄφησε ἐμᾶς τοὺς Αποστόλους νὰ ἐμφανισθοῦμε σαν τους πιο τελευταίους, σὰν καταδικασμένους εἰς θάνατον πού βαδίζουν στον τόπο της εκτέλεσης…Διότι  γίναμε μολόγημα και  παράδοξο θέαμα  σε όλο τον κόσμο, στοὺς αγγέλους πού θαυμάζουν, καὶ στοὺς ἀνθρώπους πού μας χλευάζουν...

Ἐμεῖς, ( μ΄ αυτές τις ταλαιπωρίες και τους διωγμούς για την πίστη μας στον Αληθινό Θεό )  θεωρούμαστε  μωροὶ και ανόητοι  χάριν τοῦ Χριστοῦ, ενώ σεῖς ( πού δεν μάχεσθε για την ίδια πίστη αλλά από μακριά και χωρίς κινδύνους στέκεσθε ) θεωρείσθε  φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἐμεῖς θεωρούμαστε ἀδύνατοι, εσεῖς δυνατοί· εσεῖς ἔνδοξοι, ἐμεῖς ἄσημοι ( χωρίς καμία δόξα και αξίωμα και επί πλέον κυνηγημένοι…).

Από την ημέρα πού λάβαμε το Αποστολικό αξίωμα  ώς αὐτὴ τὴν ώρα ( πού σας γράφω αυτό το γράμμα ) καὶ πεινᾶμε καὶ διψᾶμε, δεν έχουμε ρούχα να προφυλαχτούμε από την κακοκαιρία μέσα στις διαδρομές από πόλι σε πόλι, δεχόμαστε ραπίσματα και γρονθοκοπήματα  από τους αντίθετους, διάγομεν βίον πλανόδιο, κοπιάζουμε ἐργαζόμενοι μὲ τὰ ἴδια μας τὰ χέρια ( και δεν ανεχόμαστε να μας ταϊζουν άλλοι...)