Ακούστε ένα θαύμα όπως το έζησα…

Μέσα σ΄αυτό το μικρό Εκκλησάκι καί πίσω απ΄ αυτή την μικρή πόρτα βρίσκεται το μεγαλύτερο ζωντανό θαύμα τής Πελοποννήσου, και γιατί όχι καί της Ελλάδος ολόκληρης...

«…Ονομάζομαι Σπύρος Αυγερινός.

Αυτά που έχω να σας πω, είναι αυτό που είδα και έζησα χωρίς καμία υπερβολή και κανένα «φούσκωμα» στα λεγόμενα μου. Κάτι που έγινε τόσο γρήγορα που ούτε καν πρόλαβα κι΄ εγώ να καταλάβω. Το Θαύμα που έζησα και πού ελπίζω να αλλάξει την αντίληψη μου και την στάση ζωής μου από εδώ και μπρος...

Φυσικά είχα διαβάσει τόσα χρόνια και είχα ακούσει για θαύματα που έχουν γίνει. Λόγια που ακούς σε συζητήσεις, μαρτυρίες στο ίντερνετ, εφημερίδες κλπ. Όπως όλοι μας άλλωστε. Δεν είναι ότι δεν τα πίστευα. Αν θέλεις, μου ακούγονταν κάπως μακρινά. Αυτό που πάντα συμβαίνει σε άλλους και ποτέ δεν έτυχε να το δούμε εμείς.
Τα έβαζα ας πούμε στην ίδια σφαίρα με την εμφάνιση ενός UFO ! Κάπως έτσι.


Η Αγία Εικόνα της Παναγίας Μαλεβή ! Φαίνονται τα "τρεξίματα" τού κίτρινου Αγίου Μύρου πού τρυπάνε το τζάμι και τρέχουν από πάνω πρός τα κάτω!

Το 2010 και το ’11, ήταν μία από τις χειρότερες χρονιές της ζωής μου.

Πολλά προσωπικά προβλήματα. Σε σημείο τέτοιο που να έχω να κοιμηθώ βράδυ εδώ και πέντε μήνες. Την ίδια περίοδο δέχομαι ένα τηλεφώνημα από έναν φίλο με τον οποίο είχαμε να μιλήσουμε τρία χρόνια περίπου. Βρεθήκαμε, τα είπαμε και είπαμε να ξανατηλεφωνηθούμε μέσα στην εβδομάδα. Αφού ξαναμιλήσαμε στο τηλέφωνο, είπαμε θα τα πούμε σε δύο-τρεις μέρες για να κανονίσουμε. Πέρασαν λοιπόν οι μέρες και δεν μιλήσαμε.

Μετά από καμία εβδομάδα τον πήρα τηλέφωνο και μου είπε ότι δεν με έχει πάρει γιατί η πεθερά του έκανε εξετάσεις και της βρήκαν έναν όγκο στην ουρήθρα και θα περίμεναν να δουν αν είναι καλοήθης ή όχι...

Μετά από 87 χρόνια, από το 1929 , έρχεται πάλι στην Πάτρα η Αγία Ζώνη της Θεοτόκου !

Τις μέρες αυτές, ένα μεγάλο γεγονός έρχεται στην περιοχή μας πού θα απασχολήσει ασφαλώς και τις γύρωθεν της Πάτρας τοπικές κοινωνίες για αρκετό καιρό ….


Θα λέγαμε κοσμοϊστορικό γεγονός για την Πολιτεία μας, μια και πρόκειται για το μόνο υπάρχον ορατό ιερό κειμήλιο πού άφησε η Παναγία μας στην γή φεύγοντας για τους ουρανούς !
Τά θαύματα πού γίνονται από την Αγία Ζώνη είναι πάρα πολλά εφ΄όσον βέβαια υπάρχει και η ανάλογη πίστη, δηλαδή η εμπιστοσύνη στην ενυπάρχουσα χάρη της από την Θεοτόκο. Γιατί χωρίς θερμή και ζεστή μέσα από την καρδιά μας πίστη, τίποτα δεν προκόβει και τίποτα δεν γίνεται, καί αυτό άς είναι ξεκάθαρο...


παρακάτω σχετικό  VIDEO



Έτσι λοιπόν:
Ανακοινώθηκε από την  Ιερά Μητρόπολη Πατρών ότι στις 4 Νοεμβρίου ημέρα Παρασκευή και ώρα 5 το απόγευμα, θα γίνει η υποδοχή της Τιμίας ζώνης της Παναγίας απο την Ιερά Μονή Βατοπεδίου Αγίου Όρους, στον Ιερό Ναό του Αγίου Αποστόλου Ανδρέα όπου και θα τελεστή Δοξολογία.
Έπειτα η Τιμία ζώνη θα τεθεί σε προσκύνημα και καθημερινά θα τελούνται Ιερές ακολουθίες και Θεία λειτουργία. Σχετικό πρόγραμμα θα αναρτηθεί στους Ιερούς Ναούς.
Η Τίμια Ζώνη είναι το μοναδικό κειμήλιο που υπάρχει στον κόσμο σήμερα από την Παναγία, πριν αναληφθεί στους ουρανούς μετά την κοίμησή της. 
Η Τιμία ζώνη είχε έρθει πάλι για προσκύνημα στην πόλη των Πατρών πριν περίπου 87 χρόνια.

Η Παναγία μας είχε δώσει την Τίμια ζώνη στον Απόστολο Θωμά ο οποίος λόγω του ότι βρισκόταν μακριά στις Ινδίες δεν μπόρεσε να παραβρεθεί στην κηδεία της.
Όμως μετά από τρείς μέρες με θαυμαστό τρόπο βρέθηκε στα Ιεροσόλυμα όπου έγινε μάρτυρας του θαυμαστού γεγονότος της μετάστασης της Παναγίας στους ουρανούς.
Ο Απόστολος Θωμάς παρακάλεσε την Παναγία να του δώσει την ζώνη της και αυτή ενώ ανέβαινε στους ουρανούς του έριξε το Ιερό κειμήλιο.


Παρακάτω, ένα ζωντανό θαύμα της Αγίας Ζώνης σ΄ έναν τελειωμένο ναρκομανή πού κυριολεκτικά «αναστήθηκε» όπως το διηγείται ένας ιεραπόστολος ταξιτζής, γνωστός στην πιάτσα της Θεσσαλονίκης ως «Θανασάκης ο ταξιτζής»...

26 Οκτωβρίου – Άγιος Δημήτριος Θεσσαλονίκης ! Δύο σύγχρονα φοβερά θαύματα του Αγίου Δημητρίου στά 1906, στον τότε Πασά της Θεσαλονίκης…

Άγιος Δημήτριος , ανώτερος Στρατιωτικός Διοικητής Θεσσαλονίκης

 ( 284 - 305 μχ )

----------------------------------------

Πρίν λίγες μέρες ψάχνοντας στο παλιό σεντούκι τού σπιτιού μου,  σέ κάποια κίτρινα  και παραμελημένα βιβλία, βρήκα μια ξεχωριστή περιγραφή για δυό φοβερά θαύματα του Αγίου Δημητρίου πού είχε κάνει στα 1906 και πού ελάχιστοι σήμερα τά γνωρίζουν...

Τά βρήκα σ΄ ένα βιβλίο αυτοβιογραφίας με τίτλο « Ο Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος, 1884 – 1980» , με 700 τόσες σελίδες, όλες ξεχωριστές και υπέροχες. Όποιος το διαβάσει δεν θα χάσει…

Επίσκοπος Λογγίνος, ένας πατέρας 400 παιδιών !

Δεν είναι ακαδημαικός, ούτε εφευρέτης, ούτε εξωγήινος.

Είναι εθνικός ήρωας στην Ουκρανία παρότι είναι Ρουμάνος. Γιατί;

Επειδή είναι ένας πραγματικά σωστός ΑΝΘΡΩΠΟΣ !
Είναι μόλις  50 ετών και έχει 400 παιδιά !

Τα 33 από αυτά τα έχει υιοθετήσει, ενώ έχει την κηδεμονία των υπόλοιπων. Τα μεγαλώνει σε δύο μοναστήρια. Στο Μπαντσένι και στο Μποιάν.

Πρόκειται για τον επίσκοπο Λογγίνο.

Τον γνωρίσατε πρώτη φορά μέσα από την ταινία «ΤΟ ΦΡΟΥΡΙΟ».Όταν γυρίστηκε η ταινία ήταν ο ιερομόναχος Μιχαήλ (Ζαρ).

Ξέρω ότι αυτή η ταινία άγγιξε πολλές ψυχές. Ξέρω πως άγγιξε τις ευαίσθητες χορδές πολλών. Είναι μία ταινία για αγγέλους και αγίους ή αλλιώς για αγάπη και χριστιανική ομολογία. Είναι για την ψυχή μία δοκιμασία. Η παρουσία του Θεού σε αυτό το μοναστήρι είναι έντονη, τα θαύματα καθημερινά.

Σας παρουσιάζουμε λοιπόν μία συνέντευξη του Επίσκοπου Λογγίνου,εξίσου συγκινητική που ίσως βοηθήσει να αναθεωρήσουμε πολλά πράγματα στην ζωή μας...

--- Δοκίμασα πολλά στη ζωή μου αλλά όλοι οι δρόμοι με οδήγησαν στην Εκκλησία, στην πίστη, στον Θεό. Εαν θα μου έλεγε κάποιος όταν έμεινα ορφανός και μόνος σε αυτόν τον κόσμο, πήγαινε στο μοναστήρι να γίνεις μοναχός, να υπηρετήσεις τον Κύριο, θα πήγαινα. Ο Θεός όμως μου έδωσε άλλον σταυρό, άλλον δρόμο,για να περάσω από πολλά βάσανα και θλίψεις και να φτάσω εκεί που βρίσκομαι σήμερα .Επειδή όταν έμεινα μόνος μου σε αυτόν τον κόσμο...

-Σε ποιά ηλικία;

-Στα δεκαέξι μου. Ήμουν μικρός και φιλάσθενος. Εργαζόμουν πολύ. Μία μέρα πήγαινα σχολείο και μία μέρα άρμεγα τις αγελάδες στην φάρμα για να μπορώ να ζήσω.. Την νύχτα φύλαγα τις αγελάδες στην φάρμα, καθάριζα, και το πρωί πήγαινα στο σχολείο.

Όλα τα παιδιά έφευγαν από κοντά μου επειδή μύριζα κοπριά, εγώ όμως είχα μέσα μου ειρήνη... Και έτσι άρχισε η ζωή μου. Θυμάμαι όμως τον μεγαλύτερο πόνο μου...

 Βγαίνοντας στο κατώφλι του σπιτιού μου και βλέποντας να βγαίνει ο καπνός από τις καμινάδες των γειτόνων, ρωτούσα τον Θεό:

« Άντε, κάτσε τώρα ήσυχα σε μια γωνιά, και μίλησε στον Χριστό σαν να είναι δίπλα σου…»

«…Βρισκόμουν στην μονή Σταυρονικήτα του Αγίου Όρους, σ΄ ένα πολύ όμορφο, παραθαλάσσιο μοναστήρι, κάμποσες μέρες φιλοξενούμενος.


Ένα απόγευμα έπιασα κουβέντα με κάποιον σεβάσμιο μοναχό.

Ήμασταν μόνοι στη βιβλιοθήκη που υπάρχει στο αρχονταρίκι της μονής.

--Γέροντα, θέλω να με μάθετε να προσεύχομαι, του είπα κάποια στιγμή.

--Να προσεύχεσαι; με ρώτησε με απορία.
Εγώ επηρεασμένος από τα ινδουιστικά πού ήξερα, φανταζόμουν ότι θα υπάρχει κάποια ιδιαίτερη μέθοδος, κάποια τεχνική… κάτι σαν τον διαλογισμό. 

--Ναι γέροντα, τι πρέπει να κάνω για να προσευχηθώ; Τί να πώ; πως πρέπει να κάτσω;
Κατάλαβε την μεγάλη μου άγνοια, αλλά δεν έδειξε τίποτα.
--Να, κοίτα να δεις… απλά, μού είπε.

Πρέπει να είσαι απλός. Θα κάτσεις ήσυχα σε μια γωνιά και θα μιλήσεις στον Χριστό σαν να ήταν κοντά σου και να σε άκουγε. Είναι μπροστά και σε ακούει… θα τα πεις σαν να μιλούσες σε κάποιον φίλο σου...

« Ζούμε σε μέρες Αντιχρίστου ! Ο Θεός τιμώρησε την Ελλάδα, 10 ιερείς να φεύγουν, ένας να χειροτονείται...»

Ο Γέροντας Ιουστίνος,  Ηγούμενος της Ι.Μ. Φρέαρ του Ιακώβ στούς Αγίους Τόπους, μιλάει για τους Εκκλησιαστικούς ποιμένες και την τελευταία απόπειρα δολοφονίας του... (Αύγουστος 2016).

Με μία ιερή αγανάκτηση κατά όλων όσων συμβαίνουν σήμερα στην Εκκλησία αλλά και στις παραλείψεις πίστεως κάποιων Εκκλησιαστικών Ποιμένων είναι ο Ηγούμενος του Φρέαρ του Ιακώβ Γέροντας Ιουστίνος, ο οποίος τον Αύγουστο του 2016 σώθηκε ώς εκ θαύματος μετά από απόπειρα δολοφονίας του...
Ο Γέροντας μιλώντας σε προσκυνητές μεταξύ άλλων ανέφερε:
"Αφήσαμε την Ορθοδοξία μας, αφήσαμε την γλώσσα μας, αφήσαμε τον πολιτισμό μας".

Ζητούνται άνθρωποι του Θεού να σώσουν την κοινωνία μας ! Υπάρχουν άραγε;

Ο ταπεινός παπαδάκος του


χωριού, ο αείμνηστος παπα-


Γιώργης  Κούκης. Παρακάτω ένα φοβερό θαύμα πού έγινε επί τών ημερών του...

---------------

Είναι ανάγκη κάποιες φορές να λέγονται κάποιες αλήθειες

για να τις μαθαίνει κι΄ ο έξω κόσμος πού δεν τις ξέρει.

Κι΄ αυτό, όχι μόνο γιατί το απαιτεί η δικαιοσύνη του Θεού, αλλά και διότι πρέπει να γίνονται γνωστές στους

ανθρώπους.

Εδώ και κάποια χρόνια λοιπόν, ζούσε στην ορεινή

Τριχωνίδα Αιτωλοακαρνανίας  ένας Άγιος γέροντας και

αληθινός άνθρωπος του Θεού, ο παπα- Γιώργης  Κούκης. |

Ήταν εφημέριος για πολλά χρόνια στην Ενορία

Κοιμήσεως Θεοτόκου Αμπελίων Τριχωνίδος. Αρχικά τον

γνωρίσαμε όταν ήμασταν μαθητές του Δημοτικού

Σχολείου, που ερχόταν στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου

Ποταμούλας να μας εξομολογήσει. Τον γνωρίσαμε και

αργότερα όταν μεγαλώσαμε, τον γλυκύ και πράο αυτό

γέροντα.

Ο π. Γεώργιος Κούκης, από νέος «την αγαθήν μερίδα εξελέξατο» πού λένε και τα ιερά βιβλία. Αφιέρωσε την ζωή του σε ότι καλύτερο υπάρχει, στον ίδιο το Θεό. Γεννήθηκε το έτος 1908 στο χωριό Αμπέλια Τριχωνίδος. Της 27 Ιουλίου 1942 έγινε διάκονος και της 23 Αυγούστου του ιδίου έτους πρεσβύτερος, από τον τότε Μητροπολίτη Ναυπακτίας  Ευρυτανίας αείμνηστο Γερμανό.

Από τότε έως το 1980 που συνταξιοδοτήθηκε, ήταν εφημέριος στο χωριό Αμπέλια, όπου αγωνίστηκε πολύ για τον τόπο του. Αγωνίστηκε σε όλους της τομείς της ενοριακής ζωής, που του εμπιστεύθηκε η Εκκλησία. Στα χρόνια της ιερατικής του διακονίας, έγινε ο καλός Πνευματικός Πατέρας και σύμβουλος των ενοριτών του. Υπήρξε καλός κυβερνήτης του πνευματικού σκάφους της ενορίας του. Υπήρξε άνθρωπος ταπεινός, μειλίχιος, προσηνής με ήθος ορθόδοξο και ιεροπρεπές.

Άνθρωπος αγάπης και καλοσύνης, υπομονής και εργατικότητας.

Ήταν ένας απλός κληρικός με παιδική καρδιά και γι’ αυτό αγαπήθηκε από της ενορίτες του και όχι μόνο. Ήταν άξιος λειτουργός των μυστηρίων του Θεού. Τελούσε της Ιερές ακολουθίες και τα μυστήρια του Θεού, μετά φόβου και τρόμου.
Εργάστηκε και ως εξομολόγος εκτός από το χωριό του και στα γύρω χωριά των Παρακαμπυλίων, για την σωτηρία των συνανθρώπων του. Τον φιλοξενούσαμε κάποιες φορές στο πατρικό μας σπίτι, όταν ήταν να εξομολογήσει την άλλη μέρα σε κάποια κοντινή ενορία…