« Η Ελλάδα κατάντησε ένα σκισμένο πουκάμισο, αλλά θα σωθεί ! Όχι όμως από πολιτικούς…» ( προφητεία Οσίου Παϊσίου )

Όσα δεν πρόσεξαν οι δημοσιογράφοι στη κηδεία του τέως Βασιλέως Κωνσταντίνου…

 π.Νεκτάριος Μουλατσιώτης, ηγούμενος τής Ιεράς Μονής Αγίου Αυγουστίνου καί Σεραφείμ Σάρωφ,

Τρίκορφο Φωκίδος

 

«Η Ελλάδα κατάντησε ένα σκισμένο πουκάμισο και αυτή την στιγμή κυβερνάται από τον διάβολο.

Είμαστε ένας όχλος πια …..πρόβατα δίχως ποιμένα, δεν ξέρουμε που να πάμε. Δεν γνωρίζουμε

πού είναι το φως και πού το σκοτάδι...»

 

  Ορθόδοξο  ΒΗΜΑ…

 
«Ο ηγέτης που θα λυτρώσει τους Έλληνες και την χώρα υπάρχει !
Είναι ευλογημένος από τον Θεό, καθαρός στην ψυχή, Χριστιανός Ορθόδοξος και δεν είναι πολιτικός...»

έλεγε ο Όσιος.

Όποιος είχε την ευλογία να τον συναντήσει, θα καταλάβαινε πως επρόκειτο για έναν φωτισμενο Γέροντα.

Μέσα από 24ωρες Παρακλήσεις στόν Χριστό, στήν Παναγία μας και στούς Αγίους για όλους, αλλά κυρίως για την Ελλάδα, πρόσφερε ύψιστο πνευματικό έργο και μιλά για πρώτη φορά για την κατάσταση στη Χώρα και για το τι πρέπει να κάνει ο Έλληνας για να σωθεί...

«Η Ελλάδα κατάντησε ένα σκισμένο πουκάμισο και αυτή την στιγμή κυβερνάται από τον διάβολο. Είμαστε ένας όχλος πια …..πρόβατα δίχως ποιμένα δεν ξέρουμε που να πάμε. Δεν γνωρίζουμε πού είναι το φως και πού το σκοτάδι.

Ζούμε τους έσχατους καιρούς, την εποχή του Αντιχρίστου όπου η εμφάνισή του θα γίνει αμέσως μετά το τελικό χάραγμα που έρχεται σύντομα...

 

+++++++++++++++++

Πρωτοχρονιά στήν Σιβηρία...

ΑΣ ΕΙΝΑΙ ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΟ ΠΑΡΑ ΘΕΟΥ   ΤΟ ΝΕΟ ΕΤΟΣ !

 

Ένα Ορθόδοξο Εκκλησάκι στήν αχανή Σιβηρία !

Από τίς αναμνήσεις τού κυρ  Φώτη Κόντογλου
«…Αγαπητέ αδελφέ, σήμερα θα σου πώ την πιο καλή ιστορία, και μπορείς να τη γράψεις και στην εφημερίδα, μέρες πούναι τώρα… Το λοιπόν, σαν τέτοιες χρονιάρες μέρες, Χριστούγεννα και Πρωτοχρονιά, βρέθηκα, όχι μονάχα στη Σιβηρία, αλλά πέρασα και στο νησί που το λένε Σαχαλίνα.

Γι αυτό σου λέγω πως η σημερινή ιστορία είναι πιό σπουδαία από τις σπουδαίες...



Ένα βιβλίο ντοκουμέντο πού πρέπει να διαβαστεί απ΄ όλους μας...

Στη Σαχαλίνα δεν μπορούσε να πάγει όποιος κι όποιος, γιατί εκεί πέρα βρισκόσαντε οι φυλακές που στέλνανε τους βαρυποινίτες απ’ ούλη τη Ρουσία. Το λοιπόν, σ’ αυτό το μέρος έκανα Χριστούγεννα και τα’ αγιού Βασιλείου, κι έκλαψα, γιατί πήγα και λειτουργήθηκα σε εκκλησία!

Και τι εκκλησία: Ορθόδοξη, σαν τις δικές μας, με παπάδες σαν τους δικούς μας, με εικονίσματα, με ψαλμωδίες σαν τις δικές μας.
Το «Πάτερ ημών», το «Κύριε ελέησον», κι άλλα γράμματα, τα λέγανε Ελληνικά. Που; Εκεί που θαρρεί κανένας πως βρίσκεται στον άλλον κόσμο...

Μπόρεσα και πήγα στη Σαχαλίνα, γιατί ήμουνα τότες μαζί μ’ έναν Ρούσο μηχανικό τόν Αντρώποφ, που είχε άδεια να πάγει να κάνει εξέταση για πετρέλαια. Γιατί αυτό το καταραμένο νησί τι δεν βγάζει: Κάρβουνο, πετρέλαιο, χρυσάφι, σίδερο, ψάρια, γούνες, φώκες, φάλαινες…

Μ΄ όλο που είναι πολύ μεγάλο, δεν έχει καμιά πολιτεία απάνω του, εξόν από πεντέξι μαζέματα καλύβες, το Ντουέκ, τα’ Αλεξαντρόβσκ, το Ονόρ, κι ένα-δύο άλλα. Σ’ αυτά τα μέρη βγάζανε πετροκάρβουνο.

Δουλεύανε Ρούσοι, Τάταροι, Αρμένηδες, Έλληνες και Τούρκοι, ούλοι ύποπτοι, της κοπριάς τ’ άνθος. Το νησί αυτό το λέγανε καταραμένο από τις φυλακές, από τα κάτεργα, που τα λέγανε κι οι Ρούσοι Κάτοργκα. Το τι είδανε τα μάτια μου, όσον καιρό κάθισα σ’ αυτόν τον τόπο, και τι σκληρά πράγματα άκουσα να λένε για τους καταδίκους, θα σου τα πώ άλλη φορά. 

Υπήρχανε κάτεργα σε δυό-τρία μέρη, όλα στο ίδιο σχέδιο, τα γραφεία, η εκκλησία, η καζάρμα, δυό-τρία μικρομάγαζα, κι οι φυλακές, κάτι μπουντρούμια, που καλύτερα να πεθαίνει κανένας στην καρμανιόλα, παρά νάναι ζωντανός εκεί μέσα...

Εξόν απ’ αυτά που είπα, εκείνο τα’ απέραντο νησί ήτανε έρημο. Από τη μεγάλη στεριά της Ταταρίας το χωρίζει ένα μπουγάζι, που έχει φάρδος από 12 έως 50 μίλια. Τον χειμώνα παγώνει αυτό το μπουγάζι, και περνάνε από την Ταταρία κρυφά Τάταροι, Μογγόλοι και άλλοι. Περνάνε από τη στεριά και αγρίμια.

Περνούσανε από το νησί στη στεριά και κατσάκηδες (δραπέτες), που καταφέρνανε να φύγουνε από τα κάτεργα και γυρίζανε μέσα στα χιόνια οι δυστυχισμένοι, χωρίς θροφή, χωρίς τίποτα. Οι περισσότεροι πεθαίνανε...

++++++++++++++++++++++++

Η Γέννηση του Χριστού τότε, αλλά και σήμερα…

                             ΧΡΙΣΤΟΣ  ΓΕΝΝΑΤΑΙ ΔΟΞΑΣΑΤΕ !

 ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

"....Τίς μέρες αυτές πού η Xριστιανοσύνη γιορτάζει σέ όλο τον κόσμο τὴν Γέννηση τοῦ

Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, γεγονὸς μοναδικὸ στὴν Παγκόσμια ἱστορία, υπάρχουν πράγματα και θέματα ἀξιόλογα, ποὺ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ παραβλέψει ούτε και να αγνοήσει, όπως πχ. την είδηση ότι «ο ἄνθρωπος πάτησε στὴ Σελήνη».

 

Ἀλλ᾽ ὅσο θαυμαστὸ καὶ ἂν φαντάζει αὐτό, εἶνε πολὺ μικρὸ ἀπέναντι στὸ γεγονὸς ὅτι ὄχι πλέον ἄνθρωπος ἀλλ᾽ αὐτὸς ὁ ίδιος ο Θεός, ποὺ ἐξουσιάζει τὰ ἄστρα καὶ τοὺς γαλαξίες, ἐπισκέφθηκε με ανθρώπινο σχήμα τὴν γῆ μέσα ἀπὸ τὰ ὕψη τῶν οὐρανῶν.

 

Κατέβηκε ἐδῶ, φόρεσε ἀνθρώπινη σάρκα, περπάτησε ἀνάμεσά μας, δίδαξε, θαυματούργησε, σταυρώθηκε καὶ ἀνελήφθη πάλι στοὺς οὐρανούς. Γεγονὸς μοναδικό καί ἄνευ προηγουμένου!

Ὁ ἥλιος ἄγγιξε τὴ Γῆ, λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, καὶ ἡ Γῆ δὲν κάηκε!

«Μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου…»

Τὸ πιστεύεις αυτό; ἔλα τότε στὴν Εκκλησία· Δὲν τὸ πιστεύεις; κάνε τὸ ρεβεγιόν σου. Αυτό εἶναι πιά καθαρό ζήτημα πίστεως...

 

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἂν πιστεύῃς ὅτι πραγματικὰ ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ μᾶς σώσῃ, τότε ὁ Χριστὸς θὰ γεννηθῇ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ὄχι πλέον στὴ φάτνη ἀλλὰ «μυστικά» μέσα και στὴν δική σου καρδιά!

Καί οἱ οὐρανοὶ θ᾿ ἀνοίξουν για να ιδείς κι΄εσύ διαφορετικά τα πράγματα, ἡ φύσις θ᾽ ἀγάλλεται καὶ θὰ χαίρει, οἱ ἄγγελοι θὰ ψάλλουν τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ…»(Λουκ. 2,14).

Τότε θα καταλάβεις καί αληθινά Χριστούγεννα !

+++++++++++++++++++++++++

Δυστυχώς πολλοί λίγοι θά σωθούν...

ΧΡΙΣΤΟΣ  ΓΕΝΝΑΤΑΙ  ΔΟΞΑΣΑΤΕ !

 ΕΥΛΟΓΗΜΕΝΑ ΚΑΙ ΑΓΙΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ

 

 

Συνήθεια έχουν οι περισσότεροι ιεροκήρυκες, είτε Αρχιερείς είναι αυτοί, είτε αρχιμανδρίτες , απλοί κληρικοί αλλά  και λαϊκοί θεολόγοι όταν μιλούν για Ανάσταση κεκοιμημένων και ειδικώς στις κηδείες οί περισσότεροι να «ξεχνούν» ότι υπάρχει και Ανάσταση Κρίσεως…Και να  αναφέρονται μόνο στην Ανάσταση γενικώς όλων «μαζί με τον Χριστό» σαν να είμαστε δηλαδή ως διά μαγείας ανεβασμένοι σε μια βαλίτσα ( δυστυχώς άδεια κι΄αυτή από καλά έργα ) και να τσουλάμε όλοι για τον… Παράδεισο! 

Και μπορεί αυτά τα λόγια ( «όλοι θα μπούμε στον Παράδεισο») να είναι ευχάριστα καί παρήγορα στην ακοή των παρευρισκομένων αλλά δεν είναι λόγια του Χριστού ο οποίος μίλησε για «Ανάσταση ζωής» αλλά και το φοβερότερο και για «Ανάσταση Κρίσεως» ! Προφανώς μη θέλοντας να δυσαρεστήσουν το εκκλησίασμα, ή και το κοινό, λένε ότι λένε ψευδόμενοι καί αποκοιμίζοντας τον κόσμο ότι «μη φοβάστε όλοι θα σωθούμε και όλοι θα μπούμε στον Παράδεισο !

Κι΄έτσι αμετανόητοι, βαρυνόμενοι μάλιστα με φοβερές αμαρτίες είτε άνδρες είτε γυναίκες είτε νέα παιδιά αλλά και γέροντες- γερόντισες, ανεξομολόγητοι, βλάσφημοι, ακοινώνητοι, αιρετικοί, κλπ-κλπ. θα μπούμε όλοι στον Παράδεισο μαζί με τον Χριστό πού ποτέ όσο ζούσαμε εδώ στην γή δεν πλησιάσαμε ;  

Κούνια πού μας κούναγε όμως αν ήταν όλα τόσο εύκολα. Και λοιπόν τι θα κάνουμε για να σωθούμε; Ο επίσκοπος Αυγουστίνος μας λέει παρακάτω τον τρόπο…

---------------------------------

"...Καὶ γιατί τὸ λέω αὐτό, ὅτι δηλαδή ἀπὸ τὶς χιλιάδες Χριστιανῶν κι ἀπὸ τοὺς πεντακόσιους ποὺ

ἐκ­κλησιάζονται λίγοι θὰ σωθοῦν; Διότι αὐτὸ λέει σήμερα τὸ Εὐαγγέλιο (βλ. Λουκ. 14,16-24· Ματθ. 22,14),

ὅτι θὰ σωθοῦν λίγοι, πολὺ λίγοι, καί μάλιστα στὴ γενεά μας καὶ στὴν ἐποχή μας...

–Μὰ γιατί; θὰ πῆτε.

Τόσο ζοφερὰ εἶναι τὰ πράγματα στὸ Εὐαγγέλιο; Τόσο αὐστηρὸς καὶ κακὸς εἶνε ὁ Θεός;

Τόσο λίγοι θὰ σωθοῦν;

Τό γιατί όμως ἀπὸ τοὺς χίλιους ο ἕνας θὰ σωθεί  μή ρωτάτε εμένα αλλά ακούστε τα παρακάτω...

 

+ Επίσκοπος Αυγουστίνος Καντιώτης

Θὰ ἤθελα, ἀγαπητοί μου, στὴν ἀρχὴ τῆς ὁμιλίας νὰ ἀπευθύνω ἕνα ἐρώτημα· Πόσες οἰκογένειες κατοικοῦν κατὰ μέσον ὅρο σὲ μία μεγάλη Ενορία; Δύο χιλιάδες (2.000) περίπου; Καὶ πόσες ψυχὲς εἶνε οἱ δύο αὐτὲς χιλιάδες οἰκογένειες; Δέκα χιλιάδες (10.000) ψυχὲς περίπου; Ὅλοι αὐτοὶ εἶνε βαπτισμένοι, ὅλοι βγῆκαν ἀπὸ τὴν ἱερὰ κολυμβήθρα. Ἐξαίρεσις εἶνε νὰ ὑπάρχῃ κάποιος αἱρετικὸς ἢ ἀλλόθρησκος. Ὅλοι σχεδὸν εἶνε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, ὅλων οἱ ταυτότητες γράφουν «Χριστιανὸς Ορθόδοξος».

Κι ἀφοῦ καὶ οἱ δέκα χιλιάδες εἶνε Ορθόδοξοι Χριστιανοί, τί ἔ­πρεπε νὰ κάνουν; Κάθε Κυριακή, μόλις χτυπᾷ ἡ καμπάνα, θά ᾿πρεπε ὅλοι τους νὰ κάνουν φτερὰ στὰ πόδια καὶ νὰ τρέχουν στὴν ἐκκλησία, ἐκτὸς τῶν ἀσθενῶν καὶ τῶν γερόντων. Καὶ ὅμως· ἀπὸ τὶς δέκα χιλιάδες Χριστιανούς, ποὺ εἶνε γραμμένοι στὰ χαρτιά, στοὺς καταλόγους, πόσοι ἐκκλησιάζονται;

Δὲν εἶνε παρα­πάνω ἀπὸ πεντακόσιες (500) ψυχές, ἄντρες καὶ γυναῖκες. Οἱ ἄλλοι ποῦ είναι;

Ἀλλ᾿ ἂς ἀφήσουμε τοὺς ἄλλους. Ἂς δοῦμε τώρα, αὐτοὶ οἱ 500 ποὺ πᾶμε στὴν ἐκ­κλησία, ὅσοι ἀκόμα πάνε στὰ χρόνια αὐτά, καί θεωροῦ­­με καθῆκον μας νὰ ἐκκλησιαζώμαστε, άραγε ἐκτελοῦμε τὰ χριστιανικά μας καθήκον­τα;

Εἴ­μαστε ἐν τάξει πρὸ παντὸς μὲ τὴ μεγάλη, τὴν κορυφαία ἐντολὴ τοῦ Χριστοῦ μας, τὴν ἐντο­λὴ τῆς ἀγάπης; Ἔχουμε ἀγάπη στὸ Θεό; ἔ­χουμε ἀγάπη στὸν πλησίον;

 

++++++++++++++++++++++++ 

«Πρίν αρχίσει ο μεγάλος πόλεμος θα φανεί ένας τεράστιος Σταυρός πάνω από την Πόλη» ( άγνωστες προφητείες... μοναχός + Γεννάδιος , 1887-1983 )

 

 

+ μοναχός Γεννάδιος , 1887-1983

https://youtu.be/9BscmCio7b4

 

  Ορθόδοξο  ΒΗΜΑ…

Ο μετέπειτα ασκητής των Ακουμίων γέροντας Γεννάδιος, κατά κόσμον Ιωάννης Τζεκάκης, γεννήθηκε το 1887 ( +1983) στο χωριό Ακτούντα, της επαρχίας Αγίου Βασιλείου του νομού Ρεθύμνης:

Ο Μοναχός Γεννάδιος στα τέλη του 19ου αιώνα, όπως και πολλοί ασκητές της Εκκλησίας, ήταν πνευματοφόρος και Χριστοφόρος. Εξ αιτίας αυτής της θείας χάριτος προφήτευε, έβλεπε οράματα και έκανε προβλέψεις, όπως θα διαπιστώσει ο αναγνώστης από τα παρακάτω που θα γραφούν.

Δίδασκε ότι έρχεται το τέλος του κόσμου, η Δευτέρα Παρουσία του Κυρίου:

Πρώτα θα παραχωρήσει ο Κύριος να γίνει Παγκόσμιος πόλεμος, διότι ο κόσμος δεν μετανοεί. Ο πόλεμος αυτός θα είναι και ο τελευταίος, επειδή η καταστροφή θα είναι ολοκληρωτική.

«Ένα μικρό κρατίδιο θα είναι η αφορμή του Παγκόσμιου πολέμου. Ίσως το κρατίδιο αυτό να είναι η Κύπρος. Όταν έγινε ο κατακλυσμός του Νώε, οι άνθρωποι πνίγηκαν εις τα νερά. Τώρα θα πνιγούν εις το αίμα. Εις την Κωνσταντινούπολη θα γίνει μακελειό μεγάλο, και η θάλασσα θα κοκκινίσει από αίματα σφαγμένων ανθρώπων.

Τριχρονίτικο δαμάλι (μοσχάρι) θα πλεύσει στο αίμα, όπως λέγει ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός στις προφητείες. Τούτο δηλώνει την μεγάλη σφαγή, αιματοχυσία και καταστροφή που πρόκειται να γίνει.

Ο ουρανός θα γεμίσει αεροπλάνα και θα ρίχνουν φωτιές (βόμβες) εις τους ανθρώπους...

 

++++++++++++++++++++++

 

Άγιε του Θεού, Ανδρέα της Πάτρας το καύχημα, βάλε το χέρι σου γιατί χανόμαστε…( επαναδημοσίευση )

Αυτές τις δραματικές αλλά και πονηρές μέρες πού σαν πολίτες αυτής της χώρας διερχόμεθα, και πού δεν ξέρουμε αύριο το τι νεώτερο θα μας ξημερώσει, καλό είναι πλέον των άλλων, νά έχουμε το μυαλό μας πρώτα λίγο-πολύ και στον Θεό, αλλά και στους Αγίους της Εκκλησίας μας, και δεν θα χάσουμε !

Ο λόγος ενός μεγάλου κοσμικού και όχι βαθειά θρησκευόμενου επιστήμονα, ότι «ποτέ  δεν γνώρισα στην ζωή μου άνθρωπο πού να ζημιώθηκε και να έχασε επειδή ακολούθησε συνειδητά τον δρόμο του Θεού και της Θρησκείας…» ίσως σήμερα στην εποχή μας να κουδουνίζει κάπως χλευαστικά και παράταιρα στ΄ αυτιά μας, αλλά πού όμως δεν παύει, γι΄ αυτούς πού ξέρουν σε βάθος τα πράγματα, να εμπεριέχει καί μία μεγάλη αλήθεια…

Εμείς εδώ σαν Πατρινοί, έχουμε το επιπλέον και ξεχωριστό προνόμιο να έχει θανατωθεί στην Πόλη μας ένας από τους 12 μαθητές του Θεανθρώπου Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού και Σωτήρος του Κόσμου, πράγμα πού σε καμμία άλλη πόλη της Ελλάδας δεν συμβαίνει !

Ο Νέος Ναός τού Αγίου Ανδρέα σε ψηφιακή απεικόνιση...


 

Αλλά δυστυχώς όμως και παρ΄ όλα αυτά, παρ΄ όλη την υπάρχουσα εξωτερική ευσέβειά μας στο πρόσωπο του Αγίου Ανδρέα, παρ΄όλη την τιμητική προσκύνησή του, τις λαμπρές γιορτές, τις ευσεβείς γενικευμένες παραινέσεις του Μητροπολίτου μας « Αγαπητοί ευσεβέστατοι και Φιλόθεοι ( ; ) Πατρινοί », παρ΄όλες τις λιτανείες συνοδεία πολλών λαμπροφορεμένων Δεσποτάδων και τά φωταγωγημένα εορταστικά πανηγύρια μας, αρκετές φορές συλλαμβανόμαστε ένοχοι, παράταιροι, και προδότες θα λέγαμε αυτής της μεγάλης τιμής προς έναν μάρτυρα Απόστολο της πάλαι ποτέ ευγενούς Πολιτείας μας…

+++++++++++++++++++

Καλοί και κακοί Σαμαρείτες σήμερα…

«Γι΄ αυτό, από την ασπλαχνία μας, έρχεται ὁ Τρίτος Παγκόσμιος πόλεμος, ποὺ θά ᾽νε φωτιὰ καὶ καταστροφή· θὰ σβήσουν οἱ μεγάλες Πολιτείες, ὁ κόσμος θὰ τρέξει στὶς ῥεματιές. Σὲ μιὰ νύχτα θὰ ἀδειάσῃ ἡ Μόσχα, τὸ Λονδῖνο, ἡ Νέα Ὑόρκη· μὰ ὅσοι κατοικούν στὶς ῥεματιές, θὰ λένε μέσα τὶς σπηλιές· «Δόξα σοι, ὁ Θεός, Δόξα σοι, ὁ Θεός, Κύριε, ἐλέησε τὸν κόσμο Σου...».   

( προφητική ομιλία στίς 14-11-1971 )

+ Επίσκοπος Αυγουστίνος

Ὑπάρχουν, ἀγαπητοί μου, στὴν ἐποχή μας ἄνθρωποι ποὺ ἔχουν αὐτιὰ μὰ αὐτιὰ δὲν ἔχουν. Δὲν εἶνε παράξενο αὐτό; Ἔτσι λέει μιὰ παλαιὰ προφητεία (βλ. Δευτ. 29,4. ῾Ρωμ. 11,8). Βλέπεις πολ­­λοὺς σήμερα· πᾶνε στὸ καφενεῖο, κάθονται ὧ­ρες κι ἀ­κοῦνε ἀνενόχλητοι αἰ­σχρὰ καὶ βλαστή­μιες ποὺ λένε οἱ ἄλλοι· στὸ σπίτι ξενυχτοῦν παρακολουθώντας διαφόρους στα­θμούς, δικούς μας ἢ ξένους. Ἀλ­λὰ στὴν ἐκ­κλη­σιὰ δὲν ἔρ­χονται.

Αὐ­τιὰ γιὰ τὸ Θεὸ δὲν ἔχουν, γιὰ τὸ διάβολο όμως ἔ­χουν...

Ἂν κάποτε βρεθοῦν στὴν ἐκκλη­σιά, εἶνε σὰν ξένοι. Κι ὅταν βγοῦν ἔξω καὶ τοὺς ρωτήσῃς τί ἔ­λεγε σήμερα ὁ Α­πόστολος ἢ τὸ Εὐαγγέλιο, τί εἶπε ὁ πα­πᾶς ἢ ὁ ψάλτης –ποὺ εἶ­νε λόγια χρυσᾶ, δια­μάντια–, δὲν ἔχουν προσέξει τίποτα! Ἐλπίζω σεῖς, ποὺ ἐκ­κλησιάζεστε τακτι­κά, νὰ ἔχετε ἐν­διαφέρον γιὰ τὰ λόγια τοῦ Θεοῦ.

* * *

Ἀκούσατε σήμερα τι έλεγε τὸ Εὐαγγέλιο;

Μέσα ἀπ᾽ τὰ λόγια του Ευαγγελίου ( βλ. Λουκ. 10,25-37) βγαίνει μιὰ κραυγή. Ὅποιος ἔχει αὐτὶ τὴν ἀκούει· «Βοήθεια!» !   Πέν­­τε χιλιάδες όμως ν᾽ ἀκούσουν τὴ λέξη «Βοήθεια!» μέσα στόν ντουνιᾶ αὐ­τὸν, ζή­τημα εἶνε ἂν θὰ βρεθεί ἕ­­νας νὰ τρέξει νὰ βοηθήσει...

Ποιός λοιπὸν φωνά­ζει «Βο­ήθεια!»; Τί λέει τὸ εὐαγγέλιο σήμερα; Ὁ Χριστὸς ἀπαντᾷ σὲ ἕνα νομικὸ μὲ τὴν ὡ­ραία παραβολή τοῦ καλοῦ Σαμαρείτου.

Ἕνας διαβάτης πήγαινε ἀπὸ μιὰ πόλι σὲ ἄλλη. Περπάτησε δεκαπέντε – εἴκοσι χιλιόμετρα –σὰν νὰ ποῦμε ἀπὸ τὴ Φλώρινα μέχρι τὸ Κλειδί– κ᾽ ἐκεῖ βγῆκαν ἀπὸ τὸ δάσος λῃστὲς μὲ τὰ μαχαίρια.

–Ἄλτ, σταμάτα, ψηλὰ τὰ χέρια! Πῆγε ν᾽ ἀντισταθῇ, ἀλλὰ τί νὰ κάνῃ στὸν ἔρημο ἐκεῖνο τόπο; Τὸν ἔδειραν, τὸν χτύπησαν, τὸν γέμισαν πληγές, τοῦ πῆραν ὅ,τι εἶχε πάνω του, καὶ μετὰ τὸν ἄ­­φησαν χάμω στὸ δρό­μο νὰ βογγάῃ μέσ᾽ στὰ αἵ­ματα. Βοήθεια!… φώ­ναζε.

Τὴν ὥρα ἐκείνη περνοῦσε ἀπὸ ᾽κεῖ ἕνας καβαλλάρης. Τὸν ἄκουσε, τὸν εἶδε. Τί ἔπρεπε νὰ κάνει; Νὰ ξεπεζέψῃ, νὰ βο­ηθήσῃ, νὰ σώσῃ τὸν ἄνθρωπο. Τὸ ἔκανε; Ὄχι. Προσπέρασε ἀ­διάφορος. Λὲς καὶ ἦταν κανένα σκυλὶ κι ὄχι ἄνθρωπος. Σὰν νὰ μὴν τὸν εἶδε, σὰν νὰ μὴν τὸν ἄκουσε. Γρήγορα ἀπομακρύνθηκε. Βο­ή­­θεια!… συνέχισε νὰ φωνάζῃ ὁ πληγωμένος...

 

++++++++++++++++++++++