Τό «βιογραφικό σημείωμα» του Αγίου Ανδρέα για να προσληφθεί» στην ομάδα των Αποστόλων…

Ο Απόστολος Ανδρέας κήρυξε κατά την παράδοση στην Συρία, Βιθυνία, Πόντο και μετά στην Σκυθία, την νότιο δηλαδή Ρωσία...

Έφθασε μέχρι του Δνείπερου ποταμού και τού τόπου πού σήμερα είναι κτισμένο το Κίεβο.
Πέρασε βέβαια η εορτή του Πολιούχου μας Αγίου Ανδρέα, έγραψαν άλλοι για την γεμάτη διωγμούς ζωή του, έγιναν τόσες και τόσες εκδηλώσεις μέσα στα λεγόμενα Πρωτοκλήτεια, αλλά πάντα κάθε εορτή έχει έναν μεθεόρτιο κύκλο κάποιων ημερών πού λήγει την 7^η ημέρα, ώς «απόδοση» της εορτής. Είμαστε λοιπόν ακόμη  μέσα στις μέρες αυτές, και δεν μπορέσαμε να αρνηθούμε για δημοσίευση ένα πολύ ενδιαφέρον μικρό κείμενο πού μας στείλανε :

«….Τις μέρες αυτές πού η τοπική Εκκλησία των Πατρών τίμησε τήν μνήμη ενός μεγάλου Αποστόλου, τοῦ Αγίου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, θα ήθελα  νά ξεκινήσω τις σκέψεις μου μέ ἕνα απλό ἐρώτημα :

Αλήθεια, ἄν σ΄ όλους εμάς ἔλεγε σήμερα ὁ Χριστός «θέλω νά σᾶς προσλάβω στην ομάδα τῶν Ἀποστόλων, νά γίνετε κι΄ εσείς Απόστολοι, και θέλω να μοῦ φέρνατε ἕνα βιογραφικό σας να δώ πώς βλέπετε κι΄ εσείς τον εαυτό σας…», τί θά τού γράφατε μέσα;

Μή βιάζεσθε νά ἀπαντήσετε.
Τό ἀπήντησε σήμερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στό κείμενο πού θα διαβάσουμε λίγο παρακάτω :

«…Ἀδελφοί !  Νομίζω ὅτι ὁ Θεὸς ἄφησε ἐμᾶς τοὺς Αποστόλους νὰ ἐμφανισθοῦμε σαν τους πιο τελευταίους, σὰν καταδικασμένους εἰς θάνατον πού βαδίζουν στον τόπο της εκτέλεσης…Διότι  γίναμε μολόγημα και  παράδοξο θέαμα  σε όλο τον κόσμο, στοὺς αγγέλους πού θαυμάζουν, καὶ στοὺς ἀνθρώπους πού μας χλευάζουν...

Ἐμεῖς, ( μ΄ αυτές τις ταλαιπωρίες και τους διωγμούς για την πίστη μας στον Αληθινό Θεό )  θεωρούμαστε  μωροὶ και ανόητοι  χάριν τοῦ Χριστοῦ, ενώ σεῖς ( πού δεν μάχεσθε για την ίδια πίστη αλλά από μακριά και χωρίς κινδύνους στέκεσθε ) θεωρείσθε  φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἐμεῖς θεωρούμαστε ἀδύνατοι, εσεῖς δυνατοί· εσεῖς ἔνδοξοι, ἐμεῖς ἄσημοι ( χωρίς καμία δόξα και αξίωμα και επί πλέον κυνηγημένοι…).

Από την ημέρα πού λάβαμε το Αποστολικό αξίωμα  ώς αὐτὴ τὴν ώρα ( πού σας γράφω αυτό το γράμμα ) καὶ πεινᾶμε καὶ διψᾶμε, δεν έχουμε ρούχα να προφυλαχτούμε από την κακοκαιρία μέσα στις διαδρομές από πόλι σε πόλι, δεχόμαστε ραπίσματα και γρονθοκοπήματα  από τους αντίθετους, διάγομεν βίον πλανόδιο, κοπιάζουμε ἐργαζόμενοι μὲ τὰ ἴδια μας τὰ χέρια ( και δεν ανεχόμαστε να μας ταϊζουν άλλοι...)

Τό τελευταίο θαύμα τού Αγιάννη τού Ρώσσου στόν «Ευαγγελισμό»…

Συγκλονίζει ένα νέο θαύμα του Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου 

(1690 - 1730 ).

Τώρα, σήμερα, στήν εποχή μας, καί «τώ καιρώ ετούτω...» όχι μόνο «τώ καιρώ εκείνω…»

---------------------

Δύο ώρες περίπου προσευχόταν κλαίγοντας ο Κωνσταντίνος Πολυχρονίου, ανώτερος Κρατικός υπάλληλος μπροστά στό ολόσωμο Άγιο λείψανο στό Προκόπι Ευβοίας.
Μπήκε στην εκκλησία με πυτζάμες κάτι που έκανε εντύπωση σε όλους.
Τον σταμάτησε ένας ιερέας και τον ρώτησε γιατί έκλαιγε τόση ώρα, και γιατί δεν ήταν ντυμένος κανονικά.
«Όχι πάτερ», απάντησε και συνέχισε, «με ξεκούρασε για πολλά χρόνια ο Άγιος, αυτός, ο μεγάλος και θαυματουργός γιατρός που υπηρετείτε. Το πρωί στον «Ευαγγελισμό» ήρθε η γυναίκα μου να με δει.
Έχει περάσει μιά 10ετία και πλέον γιά να μπορέσω να σταθώ όρθιος όπως με βλέπετε τώρα.
Μία χρόνια πάθηση του νευρικού συστήματος και μία αρρώστια που είχα περάσει, μου έφεραν βαρειά αναπηρία τόση, που έχασα καί τήν θέση μου...

Να με κάψουν σαν πεθάνω, ή να με θάψουν ;

Ψήνουνε ανθρώπους, έστω καί πεθαμένους, σάν να ψήνουνε τίποτα αρνιά ! 

Ιδού τό κατάντημα τής νέας Ελλάδας...





Στήν σύγκληση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας πού έγινε πρό ημερών, αποφασίστηκε από τους Πατέρες , ότι για όσους επιλέξουν να αποτεφρωθούν, απαγορεύεται η νεκρώσιμος ακολουθία καθώς και το μνημόσυνο.
Πάνω σ΄ αυτή την απόφαση τοποθετήθηκε ο Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας ( περιοχή Παναγίας Μαλεβή ) κ. Αλέξανδρος ο οποίος δήλωσε:
"Οι άνθρωποι σήμερα εμφανίζονται, να είναι τάχα προοδευτικοί και μοντέρνοι και πολιτισμένοι, καί κάποιοι θέλουν νά αποτεφρώνονται και όχι νά θάβονται, με τον παραδοσιακό, και χριστιανικό τρόπο. "

"Η αποτέφρωση είναι ένα φαινόμενο, που παρατηρείται και στα αρχαία χρόνια. Ήταν όμως έθιμο των βάρβαρων λαών. Οι Έλληνες σε δύσκολες καταστάσεις αποτέφρωναν, όπως π.χ. στον Τρωικό πόλεμο, όπου ήταν αδύνατο να ενταφιάσουν τα λείψανα των πολεμιστών τους σε ξένα εδάφη. Η αποτέφρωση λοιπόν, γενικά, παρατηρείτο στους βάρβαρους λαούς της Ανατολής. "
"Αντίθετα, οι πολιτισμένοι άνθρωποι είχαν στις κοινωνίες τους την ταφή. Βλέπουμε στους αρχαίους Ελληνικούς χρόνους τον τάφο π.χ. του Αγαμέμνονα, τους τάφους της Βεργίνας, τον τάφο τώρα στην Αμφίπολη. Η ταφή ήταν εκδήλωση πολιτισμού. Αντίστοιχα, οι Αιγύπτιοι έθαβαν τους βασιλείς τους και τα σημαίνοντα πρόσωπα σε πυραμίδες. Οι Εβραίοι, επίσης, έθαβαν και σήμερα έχουμε στη Χεβρώνα τους Τάφους των Πατριαρχών. "
"Εμείς οι Χριστιανοί έχουμε την παράδοση, ότι ο Χριστός ενταφιάστηκε και δεν αποτεφρώθηκε. Άρα, εφόσον πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό, ο οποίος ενταφιάστηκε και δεν αποτεφρώθηκε, είμαστε υποχρεωμένοι, να ακολουθήσουμε και τον τρόπο της ταφής του. 
Αυτό το βλέπουμε και στη συνέχεια, στη ζωή της Εκκλησίας μας, όπου έχουμε τα άφθαρτα λείψανα των Αγίων. 
Εάν τα αποτεφρώναμε, τότε δε θα είχαμε αυτά τα θαυματουργά λείψανα των Αγίων, που θεραπεύουν και κάνουν θαύματα. ‘’