
«…Στόν δρόμο, μᾶς ἀντάμωσε,
άφθαστος ασκητής,
τῆς Παναγιᾶς παιδί ἁγνό,
τυφλός ἐκ γενετῆς …»
Ο Πατήρ Ισίδωρος ο τυφλός, είναι για το σημερινό Άγιο Όρος της Ελλάδας ένα σημείο φωτεινής αναφοράς.
Ένας χαρούμενος, αεικίνητος Μοναχός που σε δυναμώνει όταν πολλές φορές ολιγόπιστα και με απογοήτευση παίρνεις λάθος την ζωή σου…
Χαίρεται με
το καθετί, μα κυρίως με το σκοτάδι των τυφλών ματιών του !
Είναι αυτό
που τον κρατά στερεό και εδραίο, στον δικό του Γολγοθά ώσπου του
Παραδείσου τ’ όνειρο να βγει αληθινό…
Γι αυτό και όταν ήταν μικρό παιδί στην Πάτρα, και δούλευε ( μικροπωλητής ) για να ζήσει, όταν μια μέρα άρχισε να βλέπει θαμπά και να ξεχωρίζει μορφές και αντικείμενα, παρακάλεσε την Παναγία να μην επιτρέψει να βρει το φως του, γιατί αλλιώς δεν θα τα κατάφερνε να γίνει Μοναχός!
Γι αυτό και όταν ήταν μικρό παιδί στην Πάτρα, και δούλευε ( μικροπωλητής ) για να ζήσει, όταν μια μέρα άρχισε να βλέπει θαμπά και να ξεχωρίζει μορφές και αντικείμενα, παρακάλεσε την Παναγία να μην επιτρέψει να βρει το φως του, γιατί αλλιώς δεν θα τα κατάφερνε να γίνει Μοναχός!
Και
αμέσως ξανατυφλώθηκε για πάντα !