Γαμπρός και νύφη : δεν πρέπει να βλέπονται μια εβδομάδα πριν από τον γάμο τους;

Μιά άγραφη Παράδοση λαϊκής ευσέβειας και προέλευσης είναι και το να μήν συναντιούνται ο γαμπρός και η νύφη μιά εβδομάδα, ή και περισσότερο πρίν από τον γάμο τους... Αυτό το τοπικό έθιμο πιθανόν να κρύβει μέσα του καί κάποιο συμβολισμό τον οποίον παρακάτω θα προσπαθήσουμε να ερευνήσουμε...

Καταρχάς ευθύς εξ αρχής πρέπει να σημειώσουμε ότι η Ορθόδοξη Εκκλησία δεν έχει θεσπίσει τέτοια έθιμα στην παράδοσή της. Άρα αυτό το έθιμο δεν είναι καθαρά της Ορθοδόξου Παραδόσεώς μας.
Κι αυτό γιατί στην Ορθόδοξη διδασκαλία σημασία δεν έχει το να μη συναντήσει ο γαμπρός τη νύφη μια βδομάδα πριν από το γάμο, ή περισσότερο ή λιγότερο χρονικό διάστημα, αλλά σημασία για την Εκκλησία μας έχει πως ο γαμπρός και η νύφη θα κρατηθούν αγνοί και άσπιλοι μέχρι την ήμερα, που η Εκκλησία θα ευλογήσει το γάμο τους στο ναό…


Αυτό άλλωστε είναι και το νόημα τόσο του άσπρου ακηλίδωτου και αγνού νυφικού ( υπονοώντας την ενυπάρχουσα ( ; ) αγνότητα), όσο και των στεφάνων πού στεφανώνονται ως νικητές των παθών και της σάρκας τους… Μη πάνε δηλαδή «λερωμένοι» στον γάμο τους !



Άρα λοιπόν για την Εκκλησία μεγαλύτερη σημασία έχει η καθαρότητα του βίου και η αποχή από τις προγαμιαίες λεγόμενες σχέσεις και επαφές του ζευγαριού.
Το τοπικό αυτό έθιμο πιθανόν να θέλει να διατηρήσει εν μέρει αυτή την αλήθεια της Εκκλησίας, προφυλάσσοντας τουλάχιστον το μελλοντικό ζευγάρι από σχέσεις πριν από το γάμο τους, έστω κι αν αυτό το διάστημα ορίζεται ως μια εβδομάδα.
Κατά την ταπεινή μας άποψη, θα ήταν ορθότερο, μιας και το μυστήριο του γάμου σήμερα έχει αποσυνδεθεί από το μυστήριο της Θείας Ευχαριστίας, την ήμερα πού θα τελεσθεί ο γάμος, το πρωί αυτής της ημέρας οι μελλόνυμφοι να συμμετάσχουν, εφόσον προηγηθεί και το μυστήριο της Εξομολογήσεως και με την ευλογία του Πνευματικού τους πατέρα, στο μυστήριο της θείας Ευχαριστίας, στο κοινό ποτήριο  ζωής, που δεν είναι απλό και ευλογημένο κρασί του γάμου, όπως αυτό δίνεται σήμερα κατά το γάμο, αλλά το Σώμα και το Αίμα του ίδιου του Χριστού.
Οπότε καταρρίπτεται το παραπάνω έθιμο εν ονόματι της Θείας Κοινωνίας, της μετοχής των μελλονύμφων στο αληθινό ποτήριο ζωής.

Σήμερα όμως τα πάντα τείνουν να ξεφύγουν από τις Ορθόδοξες παραδόσεις μας και φυσικά και ό,τι ακόμη σχετίζεται με το μυστήριο του γάμου. Έτσι το μελλοντικό ζεύγος τηρεί  κάποιες τυπικές άγραφες διατάξεις χωρίς περιεχόμενο και χωρίς νόημα, μιας και όλες, τοπικές ή μη, παραδόσεις δεν έχουν μέσα τους το πνεύμα του Θεού και οι ακολουθούντες αυτές φέρονται μάλλον σαν φερέφωνα και φυσικά κάνουν κάτι, ή το ακολουθούν χωρίς ταυτόχρονα να το κατανοούν και να το βιώνουν σε βάθος. Κάνουν κάτι και δεν ξέρουν γιατί το κάνουν αυτό;
Για το λόγο αυτό το έθιμο αυτό θα πρέπει να βρει τη σωστή του Ορθόδοξη τοποθέτηση, πού δεν είναι άλλη από τη διατήρηση της αμοιβαίας αγνότητας και καθαρότητας των μελλονύμφων πρίν από το γάμο και χωρίς πτώσεις και εκπτώσεις «μόνο τόσες μέρες πρίν τον γάμο…». Αν θέλουμε βέβαια να έχουμε την ευλογία του Θεού και να πάει καλά και όχι στραβά ο γάμος μας…
 Τέλος πάντων, κάποια πράγματα, έστω κι αν αυτά τηρούνται χρόνια στις τοπικές μας κοινωνίες, όσο σεβαστές κι αν είναι αυτές, θα πρέπει να κρίνονται με γνώμονα όχι μόνο το ρητό που λέει «έτσι τα βρήκαμε και τ’ ακολουθούμε», αλλά το πως αυτά τα βλέπει η Ορθόδοξος Εκκλησία μας μέσα στην προοπτική της  αιώνιας σωτηρίας μας και της ευλογημένης μετά τον γάμο δικής μας ζωής αλλά και των παιδιών πού θα δημιουργήσουμε….
Πηγή: Ιερός Ναός Αγίου Ελευθερίου Αχαρνών