Η Γέννηση του Χριστού τότε, αλλά και σήμερα…

«Χριστός γεννάται δοξάσατε !

Άγγελοι

θαυμάσατε έν ουρανώ,άνθρωποι δοξάσατε επί τής γής ! »

Ευλογημένα καί Άγια Χριστούγεννα σε όλο τον κόσμο !

"....Τίς μέρες αυτές σ΄ όλο τον κόσμο η Xριστιανοσύνη γιορτάζει τὴ Γέννησι τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ένα γεγονὸς μοναδικὸ στὴν Παγκόσμια ἱστορία.

Ὑπάρχουν πράγματα και θέματα ἀξιόλογα, ποὺ δὲν μπορεῖ κανεὶς νὰ παραβλέψει ούτε και να αγνοήσει, όπως πχ. την είδηση ότι «ο ἄνθρωπος πάτησε στὴ Σελήνη».

Ἀλλ᾽ ὅσο θαυμαστὸ καὶ ἂν φαντάζῃ αὐτό, εἶνε πολὺ μικρὸ ἀπέναντι στὸ γεγονὸς ὅτι ὄχι πλέον ἄνθρωπος ἀλλ᾽ αὐτὸς ὁ ίδιος ο Θεός, ποὺ ἐξουσιάζει τὰ ἄστρα καὶ τοὺς γαλαξίες, ἐπισκέφθηκε με ανθρώπινο σχήμα τὴν γῆ μέσα ἀπὸ τὰ ὕψη τῶν οὐρανῶν. 

Κατέβηκε ἐδῶ, φόρεσε ἀνθρώπινη σάρκα, περπάτησε ἀνάμεσά μας, δίδαξε, θαυματούργησε, σταυρώθηκε καὶ ἀνελήφθη πάλι στοὺς οὐρανούς. Γεγονὸς μοναδικό καί ἄνευ προηγουμένου!

Ὁ ἥλιος ἄγγιξε τὴ Γῆ, λέει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος, καὶ ἡ Γῆ δὲν κάηκε! «Μέγας εἶ, Κύριε, καὶ θαυμαστὰ τὰ ἔργα σου…» (ἁγιασμός Θεοφανείων).

Τὸ πιστεύεις αυτό; ἔλα στὴν Εκκλησία· δὲν τὸ πιστεύεις; κάνε τὸ ρεβεγιόν σου. Αυτό εἶναι πιά καθαρό ζήτημα πίστεως...

Ἂν πιστεύῃς ὅτι πραγματικὰ ὁ Θεὸς ἔγινε ἄνθρωπος γιὰ νὰ μᾶς σώσῃ, τότε ὁ Χριστὸς θὰ γεννηθῇ γιὰ μιὰ ἀκόμη φορά, ὄχι πλέον στὴ φάτνη ἀλλὰ «μυστικά»  μέσα και στὴν δική σου καρδιά, οἱ οὐρανοὶ θ᾿ ἀνοίξουν για να ιδείς κι΄εσύ διαφορετικά τα πράγματα, ἡ φύσις θ᾽ ἀγάλλεται καὶ θὰ χαίρει, οἱ ἄγγελοι θὰ ψάλλουν τὸ «Δόξα ἐν ὑψίστοις Θεῷ…»(Λουκ. 2,14).Τότε θα καταλάβεις Χριστούγεννα !

Και είναι γνωστό και χειροπιαστό ότι στην δημιουργία μιᾶς τέτοιας ἱερᾶς ἀτμόσφαιρας συντελεῖ πολὺ ἡ ἀνυπέρβλητη ὑμνῳδία τῆς ἁγίας μας Ἐκκλησίας τις μέρες αυτές.
Κανένα δόγμα, καμμία θρησκεία δὲν ἔχει ὕμνους σὰν αὐτούς, όπως τό «Δεῦτε ἴδωμεν, πιστοί, ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός». Ἂς γυρίσουμε λοιπὸν πίσω, στὶς ἡμέρες τῆς Γεννήσεως· κι΄ἂς μεταφερθοῦμε για λίγο ἐκεῖ…

Αλήθεια, τί ήταν τότε ἡ Βηλθεέμ; Μία μικρὴ πόλις τῆς Ἰουδαίας, ποὺ ἐκεῖνες τὶς μέρες παρουσίαζε ἔκτακτη κίνησι.

Ὁ Ρωμαίος κατακτητής Αὔγουστος Καίσαρ εἶχε διατάξει ἀπογραφὴ σὲ ὅλη την Ρωμαϊκὴ αὐτοκρατορία.
Ἔτσι καὶ οἱ Ἑβραῖοι στὴν Παλαιστίνη, ἀναλόγως τῆς φυλῆς, πήγαιναν καθένας στὸν τόπο τους, ὄχι τῆς γεννήσεως ἀλλὰ τῆς καταγωγῆς τους, στὶς περιοχὲς τῶν 12 φυλῶν.

Καὶ ἡ Παρθένος Μαρία λοιπὸν μὲ τὸν Ἰωσὴφ ἀνεχώρησαν ἀπὸ τὴ Ναζαρὲτ ὅπου ἔμεναν, βάδισαν χιλιόμετρα, μέρες καὶ νύχτες, μῆνα ὁλόκληρο, καὶ ἔφτασαν ἐπὶ τέλους στὸν τόπο τῆς καταγωγῆς τῶν προγόνων τους, στὴ Βηθλεέμ.

Ἦταν χειμώνας, φυσοῦσε ἀέρας, ἔκανε κρύο. Ζήτησαν νὰ μείνουν κάπου. Χτύπησαν πόρτες, ἀλλὰ κανένα σπίτι δὲν ἄνοιξε. Ἔτσι ἀναγκάστηκαν, ἡ ἔγκυος κόρη μὲ τὸν προστάτη της, να πᾶνε ἔξω ἀπὸ τὸν κατοικημένο χῶρο, ὅπου ὑπῆρχαν φυσικὲς σπηλιὲς ποὺ χρησίμευαν εἴτε ὡς στάβλοι καὶ μαντριὰ εἴτε ὡς πρόχειρα Πανδοχεία – χάνια.

Ἐκεῖ λοιπὸν γέννησε ἡ Παναγία μας!

Γέννησε, ἀλλὰ δὲν εἶχε κούνια· ἐνῷ σήμερα καὶ ὁ πιὸ φτωχός διαθέτει μιὰ κούνια, ὁ νεογέννητος Χριστὸς εἶνε ὁ μόνος ποὺ δὲν εἶχε. Κούνια του ἔγινε ἡ φάτνη τῶν ἀλόγων, τὸ παχνὶ ὅπου οἱ βοσκοὶ βάζουν τὰ ἄχυρα γιὰ τὰ ζῷα.Ἐκεῖ λοιπὸν γεννήθηκε ὁ Χριστός, στὴ φάτνη, κάτω ἀπὸ τις πιο ταπεινὲς συνθῆκες…

Πέρασαν ἀπὸ τότε 2.000 χρόνια και οι μεταβολές πού από τότε έγιναν υπήρξαν ραγδαίες !

Γιατί όχι πλέον σὲ σπήλαιο, όχι σε στάβλο καὶ φάτνη, ἀλλὰ σὲ Ναοὺς μεγαλοπρεπεῖς, ποὺ ἔχτισαν διάσημοι ἀρχιτέκτονες, ἐκεῖ λατρεύεται σήμερα ὁ Χριστός.

Άραγε όμως, Εκεῖνος, ο Χριστός μένει εὐχαριστημένος ἀπὸ τοὺς Ναούς, τὰ ἄμφια, τὰ κεριὰ καὶ τὰ λιβάνια μας;

Ὁ Χριστὸς ζητεῖ κάτι παραπάνω ἀπ᾿ ὅλη τὴ μεγαλοπρέπεια τῶν ἡμερῶν αὐτῶν, ἡ ὁποία ναὶ μὲν δὲν εἶναι τελείως ἀπόβλητη ―μέχρι ἑ νὸς ὁρίου―, δὲν ἀρκεῖ ὅμως. Παραπάνω ἀπ᾽ ὅλα αὐτὰ ζητεῖ κάτι ἄλλο.

Τί ζητάει λοιπόν ο Χριστός;

Ζητάει τὶς καρδιές μας!

Θέλει, νὰ ἔχῃ Αὐτὸς τὴν πρώτη θέσι στὴν καρδιά μας· θέλει, νὰ ῥυθμίζῃ ὁ Νόμος Του τὴν ἀτομική, τὴν οἰκογενειακή, τὴν ἐθνικὴ καὶ τὴν πανανθρώπινη ζωή μας.

Καὶ ἐρωτῶ· ἔχει ὁ Χριστὸς σήμερα τὴν πρώτη θέσι στην καρδιά μας; Νομίζω πώς ὄχι.

Νομίζω πώς διαπράττουμε καὶ ἐμεῖς δυστυχῶς τὸ ἁμάρτημα τῶν τότε κατοίκων της Βηθλεέμ. Κι΄όπως ἐκεῖνοι δὲν ἄνοιξαν τὴν πόρτα τους στὴν Παναγία, ἔτσι κ᾽ ἐμεῖς, νέοι Βηθλεεμῖτες στὸν αἰῶνα μας, δὲν θέλουμε ὁ Χριστὸς ν᾽ ἀποτελεί τὸ κέντρο καὶ τὸν ἄξονα τῆς ζωῆς μας, νὰ κατέχῃ τὴν πρώτη θέσι.

Ἀμφιβάλλετε;

Παρακολουθῆστε λοιπὸν γύρω σας τὰ πρόσωπα καὶ τὶς ἐκδηλώσεις τους σήμερα, τις Άγιες αυτές μέρες και την ημέρα των Χριστουγέννων περισσότερο. Και σίγουρα θὰ βγάλετε συμπεράσματα άσχημα ἀπὸ τὶς συζητήσεις, τὶς διασκεδάσεις, τὰ τραγούδια κ.τ.λ..

Άς μη κρυβόμαστε λοιπόν γιατί, ότι ἀγαπάει ὁ ἄνθρωπος, για εκείνο και μιλάει. 

Ἐὰν λοιπὸν στήσετε αὐτί, θ᾽ ἀκούσετε νὰ συζητοῦν όχι για τα Χριστούγεννα αλλά «περί ανέμων και υδάτων». Έτσι λοιπόν ἄλλοι θα μιλάνε με τις ώρες μάλιστα γιὰ γάμους, για συνοικέσια καὶ διαζύγια, ἄλλοι γιὰ ἐμπόρια, ἐπιχειρήσεις καὶ κέρδη, ἄλλοι γιὰ ποδόσφαιρα, γιά ὁμάδες καὶ ἀγῶνες, ἄλλοι γιὰ διασκεδάσεις ταξίδια καὶ ἀγορές, ἄλλοι γιὰ πολιτικὴ καὶ κόμματα.

Γιὰ ὅλα θα συζητοῦν, θυμηθείτε το, γιὰ ἕνα μόνο δὲν θά συζητοῦν.

Γιὰ τὸ Χριστό λοιπόν, οὔτε λέξη !

Σὰν νὰ μὴ γεννήθηκε, σὰν νὰ εἶνε ἄγνωστος, ὁ Μέγας ἄγνωστος.

Τὴν λέξη "Χριστὸς" τήν λένε ―ἀλλοίμονο― μόνο ὅταν Τὸν βλασφημοῦν!

Ἔξω λοιπόν ο Χριστός ἀπὸ τὰ σπίτια, ὅπου οὔτε προσευχὴ γίνεται οὔτε λατρεία προσφέρεται, οὔτε Εὐαγγέλιο διαβάζεται, οὔτε ἀγάπη καὶ ἑνότητα τῆς οἰκογενείας επιδιώκεται να ὑπάρχει.

Ἔξω ἀπὸ τὰ σχολεῖα, ὅπου τώρα τὰ παιδιὰ δὲν μαθαίνουν ὅπως ἄλλοτε «γράμματα σπουδάγματα, τοῦ Θεοῦ τὰ πράγματα», ἀλλὰ διδάσκονται θεωρίες ἐξελίξεως, κι΄ ὅτι ὁ ἄνθρωπος κατάγεται ἀπὸ τὸ χιμπαντζῆ καί ἀπὸ τὰ κτήνη.

Ἔξω ἀπὸ τὰ δικαστήρια, ὅπου παρὰ τὴν δική Του ἐντολὴ νὰ μὴν Ορκιζόμαστε καθόλου («μὴ ὀμόσαι ὅλως»–Ματθ. 5,34), πλῆθος χέρια καθημερινῶς παλαμίζουν τὸ Εὐαγγέλιο.

Ἔξω ἀκόμα ἀπὸ τὶς στρατιωτικὲς μονάδες, ὅπου ἀξιωματικοὶ καὶ ὁπλῖτες μέρα καὶ νύχτα βρίζουν τὰ θεῖα.

Ἔξω τέλος, και ἀπὸ τὴ Βουλὴ τῶν Ἑλλήνων, ὅπου ἡ πρότασι νά ἀναρτηθῇ στὴν αἴθουσά της ἡ Εἰκόνα του Χριστού ἀπορρίφθηκε μὲ εἰρωνικὰ σχόλια, καὶ ὅπου ψηφίζονται νόμοι φανερὰ ἀντιχριστιανικοί.

Καὶ γενικὰ, μέσα  στὸν κόσμο ὁ Χριστὸς εἶνε και πάλι ὁ διωγμένος ἀπὸ τοὺς κρατοῦντας· δὲν εἶνε ἀρεστὸς στὰ διοικητήρια, στὶς κυβερνήσεις, στὰ κοινοβούλια, στοὺς διεθνεῖς ὀργανισμούς.

Ἄλλοι ἐπικρατοῦν ἐκεῖ…

Άνθρωποι ἀλαζόνες, άδειοι από πνευματικές αναζητήσεις, ακόμη καὶ ἐγκληματίες. Γιὰ τὸ Χριστό, ὅπως τότε στὴ Βηθλεέμ, δὲν ὑπάρχει θέσι!

Μία τέως βασίλισσα τῆς Ὁλλανδίας, ἡ ὁποία πρὶν τὸ τέλος τῆς ζωῆς της πίστεψε στὸ Χριστό, ἡ Βιλελμίνη, παραιτήθηκε ἀπὸ τὸ θρόνο, ἀπομονώθηκε κάπου καὶ ἔγραψε ἕνα βιβλίο μὲ θέμα «Ὁ Χριστὸς, ὁ μεγάλος ἄγνωστος τῆς Εὐρώπης».

Καὶ ἕνας Γάλλος ἀνθρωπιστὴς καὶ φίλος τῶν λεπρῶν, ὁ Ραοὺλ Φολλερώ, ἔγραψε ἄλλο βιβλίο μὲ θέμα «Ἂν αὔριο ὁ Χριστὸς χτυπήσῃ τὴν πόρτα σας, θὰ τοῦ ἀνοίξετε;».

Καὶ ὅταν πρὸ ἐτῶν κάποιος πρότεινε νὰ τεθῇ στὸν καταστατικὸ χάρτη τῶν Ἡνωμένων Ἐθνῶν ἡ ῥήτρα ὅτι τὰ ἀνθρώπινα δικαιώματα στηρίζονται στὴν θεμελιώδη ἀλήθεια ὅτι ὁ ἄνθρωπος δὲν εἶνε βελτιωμένη ἔκδοσι τοῦ κτήνους ἀλλὰ εἶνε  ένα Θεϊκό δημιούργημα πλασμένο «κατ᾽ εἰκόνα καὶ καθ᾽ ὁμοίωσιν» τοῦ Θεοῦ (Γέν. 1,26), ἡ πρότασις ἀπερρίφθη.

Τί δείχνουν όλα αὐτά; ὅτι γιὰ τὸ Χριστὸ ἰσχύει καὶ σήμερα τὸ «οὐκ ἦν τόπος ἐν τῷ καταλύματι», δὲν ἔχει θέσι ὁ Χριστὸς στὸν κόσμο αὐτόν. Φαινομενικὰ ἑορτάζουμε λοιπόν μιὰ χριστιανικὴ ἑορτή· στὴν πραγματικότητα ἑορτάζουμε σὰν εἰδωλολάτρες.

Ὅσοι πίνουν καὶ παραδίδονται στὴ μέθη, λατρεύουν τὸ Βάκχο· ὅσοι βουλιάζουν στὰ σαρκικὰ πάθη καὶ τὸν πανσεξουαλισμό, λατρεύουν τὴν Ἀφροδίτη· ὅσοι ἀπορροφῶνται ἀπὸ τὸ ἐμπόριο καὶ τὰ λεφτά, λατρεύουν τὸν κερδῷο Ἑρμῆ.

Φτάσαμε στὸ σημεῖο, ἐνῷ ἄλλοτε ἡ Ἑλλὰς περίμενε τὴν Αγία αὐτὴ νύκτα, νὰ χτυπήσουν οἱ καμπάνες καὶ νὰ τρέξουν ὅλοι στοὺς Ναούς, τώρα οἱ ἄνθρωποι δὲν ἑορτάζουν τὴν ἑορτὴ αὐτὴ στοὺς Ναούς·

τρέχουν σὲ καφετέριες, τρέχουν σὲ λέσχες, σὲ νυκτερινὰ κέντρα γιὰ ρεβεγιόν (σατανικὸ ἔθιμο), κ᾽ ἐκεῖ γιορτάζουν μὲ χοροὺς ἔξαλλους, μὲ μουσικὴ θορυβώδη. Καὶ ἔπειτα λεγόμαστε Χριστιανοί.

Δὲν εἴμαστε Χριστιανοί αγαπητοί, εἴμαστε εἰδωλολάτρες μετὰΧριστόν, καὶ ακόμη χειρότεροι...

Ν᾽ ἀπελπιστοῦμε λοιπόν; Ὄχι.

Μολονότι γνωρίζουμε ὅτι θὰ ἔρθουν χρόνια χειρότερα, μολονότι ὡρισμένοι λένε ὅτι ἦρθε ὁ Αντίχριστος ( 666)―κι᾽ ἐγὼ παραδέχομαι ὅτι ἀκούγονται τὰ βήματά του καὶ βρισκόμαστε στὴν τροχιὰ τοῦ Αντιχρίστου―, μολονότι ἔρχεται ὁ Ἁρμαγεδὼν τῆς Ἀποκαλύψεως ( Αποκάλ.ΙΣΤ΄,16), ἕνα εἶναι βέβαιο· ὅτι παρ᾿ ὅλα αὐτὰ, θὰ ἔρθῃ μια μέρα κατὰ τὴν ὁποία θὰ λάμψῃ πάλι στὸν κόσμο τὸ ἄστρο τῆς Βηθλεὲμ μὲ μία λάμψι μοναδική !

Καὶ τότε λαοὶ καὶ ἔθνη, Ἀνατολὴ καὶ Δύσις, Βορρᾶς καὶ Νότος, θὰ βροῦν τὸν σωστὸ τὸν δρόμο, ποὺ χάραξε ὁ Χριστός, καὶ σὰν τοὺς μάγους θὰ ἔρθουν ὅλοι στὴ φάτνη, νὰ προσκυνήσουν Ἰησοῦν τὸν Ναζωραῖο· ὅν, παῖδες Ἑλλήνων, ὑμνεῖτε καὶ ὑπερυψοῦτε εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας· ἀμήν.

(†) ἐπίσκοπος Αὐγουστῖνος

Ἀπομαγνητοφωνημένη ὁμιλία, του Μητροπολίτου Φλωρίνης π. Αυγουστίνου Καντιώτου στον ιερό ναὸ του  Ἁγιου Παντελεήμονος Φλωρίνης τὴν 25-12-1986.

ΟΙ  ΜΑΓΟΙ ΤΟΥ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟΥ ΚΑΙ ΟΙ ΑΛΛΟΙ «ΜΑΓΟΙ»…

«Aναχωρησάντων των μάγων…» (Mατθ. 2,13)

Θα προσπαθήσω να μιλήσω όσο μπορώ απλά παίρνοντας αφορμή από τις πρώτες λέξεις του Ευαγγελίου «Aναχωρησάντων των μάγων…» (Mατθ. 2,13).

Οι μάγοι, λέει, που ήρθαν να προσκυνήσουν τον Σωτήρα του κόσμου, ανεχώρησαν για την πατρίδα τους. H λέξι «μάγων» μας δίνει αφορμή να θίξουμε ένα σοβαρό ζήτημα, να μιλήσουμε περί της Μαγείας. Θα πούμε πρώτον τί είναι η Μαγεία και ποιά η διάδοσί της, δεύτερον θα δούμε πώς οι άνθρωποι μένουν ακάλυπτοι στις απειλές της, και τρίτον ποιά τα όπλα του πιστού κατ’ αυτής…

* * *

A΄. H Μαγεία και η διάδοσή της.

Oι μάγοι είναι σκοτεινα πρόσωπα. Eχουν επικοινωνία, «ασύρματο» θα λέγαμε, με τα πονηρα πνεύματα. Λένε λόγια ακατάληπτα, δαιμονικές προσευχές και ξόρκια. Πολλοί απ’ αυτούς φορούν ειδικές στολές, κρατούν κρανία, ανάβουν κεριά, χρησιμοποιούν λάδια, σαπούνια, καρφιά, χτένια, τρίχες και άλλα. Eτσι κάνουν μάγια διάφορα. Προκαλούν ζημιές σέ ανθρώπους και ζώα, σε δέντρα και καλλιέργειες.

Eίναι καταστρεπτικά όντα οι μάγοι.
Mάγοι υπάρχουν σέ όλα τα έθνη από παλια μέχρι σήμερα. και στις Ινδίες και στην Ιαπωνία και ιδίως στην Αφρική. Eχουν μάσκες, βάζουν κέρατα, φορούν βραχιόλια στα χέρια και στα πόδια, τρυπούν τις μύτες τους με καλάμια. Kαι τους τρέμουν όλοι εκεί.

Oταν ήμουν στην Αθήνα συνάντησα κάποιους από την Αιθιοπία. K’ ενώ μιλούσαμε, όταν είπαμε για μάγους, άρχισαν να τρέμουν.

―Tι έχετε; τούς ρώτησα.

―Φοβούμεθα μήπως κάνουν κακό στο σπίτι μας την ώρα αυτή…

Τόσο πολύ τους φοβούνται.
Και όχι μόνο στους υπανάπτυκτους αλλα και σέ προοδευμένους λαούς.

Στη Γαλλία, στη Γερμανία και στην Αμερική τώρα τελευταίως, όπως γράφουν, παρατηρείται μεγάλο κύμα μαγείας, εγκλήματα φοβερά. Στό Σικάγο και στή Νέα Yόρκη εξαφανίζονται μικρα παιδιά· τ’ αρπάζουν, ρουφούν το αίμα τους, ξεριζώνουν τις καρδιές παιδιών, τις κάνουν φυλαχτά – απίστευτα πράγματα.

Σήμερα η μαγεία παρουσιάζεται και με επιστημονικό τάχα μανδύα, ως αστρολογία. Η αστρολογία μαγεία είναι.

Γέμισε ο κόσμος αστρολόγους, που δίνουν ωροσκόπια από εφημερίδες και σταθμούς. «Ποιό μήνα γεννήθηκες; το ζώδιό σου λέει, ότι θα γίνει αυτό…». Συλλαμβάνει δε αυτή η μαγεία και τις ανώτερες τάξεις.

O πρόεδρος Ρήγκαν των Ηνωμένων Πολιτειών, λένε, είχε συμβούλους αστρολόγους και χωρίς αυτούς δεν έκανε τίποτα· και πρωθυπουργός της Eλλάδος, πηγαίνοντας για εγχείρησι στήν Αγγλία, δίπλα στό κρεβάτι του είχε αστρολόγο.

Μεγάλη διάδοση έχει η μαγεία.
Kαι οι μάγοι χρηματίζονται αγρίως. Eμαθα, ότι μια μάγισσα πήγε σ’ ένα χωριό και για να πει τη μοίρα ζήτησε και της έδωσαν τόσα χρήματα, που ούτε στο γιατρό δεν τα δίνουν.

B΄. Πώς όμως οι άνθρωποι μένουν ακάλυπτοι στην απειλή;

O Xριστός οπλίζει καλά τον πιστό του δούλο. Στο Άγιο βάπτισμα πριν την κατάδυσι γίνεται εξορκισμός. Kατόπιν ο ιερεύς παίρνει το παιδί με τον ανάδοχο, στρέφονται προς δυσμάς και του λέει·

―«Αποτάσσεις τω σατανά» και όλα τα έργα του; δηλαδή τη μαγεία και τα παρόμοια. Kαι απαντά αυτός που βαπτίζεται ( ή ο ανάδοχος όταν το παιδί είναι μικρό )

«―Aποτάσσομαι».

«―Kαι εμφύσησον και έμπτυσον αυτώ», φτύσ’ τον. Kαι τον φτύνει. Tέλος του λέει·

―«Συντάσσεσαι με τον Χριστό;».

―«Συντάσσομαι» ( από την ακολουθία βαπτίσεως ).

Δεν τηρούνται όμως οι υποσχέσεις αυτές.

Σ’ ένα χωριό αρρώστησε κάποιος. Tο ‘μαθε ο καλός παπάς και κατα καθήκον πήγε να τον επισκεφθεί. Oταν χτύπησε την πόρτα, δεν τον δέχτηκαν.

 ―Γιατί; απόρησε.

―Eχουμε μάγο μέσα, δε’ σέ χρειαζόμαστε…

Kαταλάβατε; φώναξαν απ’ την Πτολεμαΐδα μάγο να κάνει καλα τον άρρωστο! είσαι Xριστιανός; πιστεύεις στο Χριστό ότι είναι ο παντοδύναμος Θεός;…

Nα γνωρίζετε, ότι όποιος πάει σε μάγους κάνει μεγάλη αμαρτία. Δεν είναι Χριστιανός, αρνείται το Χριστό. Φτύνει στην κολυμβήθρα του, που είναι ο τάφος των δαιμόνων. Kαι τιμωρείται, όπως λένε οι κανόνες· είκοσι χρόνια μένει μακρια από τη θεία κοινωνία.

Γ΄. Ποιά τώρα τα όπλα κατα της μαγείας;

Αν είστε Χριστιανοί, να εξομολογήσθε με μετάνοια, να κοινωνήτε με πίστι, και τότε θα είστε αήττητοι.

Όλοι οι διαβόλοι δε’ μπορούν να σας κάνουν τίποτα. Tο λέει ο Κοσμάς ο Αιτωλός· Έρχονται τα δαιμόνια; κάνε το σταυρό σου με πίστι και φεύγουν, δεν υποφέρουν.

O Xριστός είπε στους αποστόλους· σας δίνω δύναμι να πατάτε πάνω σέ φίδια και σκορπιούς κι όλη τή δύναμι του εχθρού (βλ. Λουκ. 10,19).

Hρθε μια μέρα στή μητρόπολι μια γυναίκα πρωί – πρωί από ‘να χωριό κοντα στα σύνορα. Ετρεμε σάν το καλάμι.

―Tι έχεις; Της λέω.

―Φοβάμαι.

―Τί φοβάσαι;

―Σηκώθηκα, πήγα να σκουπίσω, κ’ εκεί στην αυλή μου τι να δώ; Eνα κουβάρι· κάτι χτένες, κόκκαλα, τρίχες. Mου κάνανε μάγια, πάει το σπίτι μου, καταστράφηκα!

 ―Δε’ μου λές, τη ρωτώ, πιστεύεις στό Χριστό;

―Πιστεύω.

―Αν πιστεύεις, να ξέρεις ότι ο Χριστός είναι ο Παντοδύναμος Θεός που νικά τα πάντα…

Tης είπα κ’ ένα ανέκδοτο από τους βίους των Αγίων.

Hταν ένας νέος είκοσι χρονών, πολύ δυνατός. Aυτός είπε· Θέλω να βρώ τον πιό δυνατό, και θα γίνω υπηρέτης του. Mια μέρα περνούσε ο βασιλιάς. Nά, του λένε, αυτός είναι ο πιό δυνατός στή χώρα μας. Πήγε πράγματι κοντά του κ’ έγινε σωματοφύλακας του βασιλιά.

Mετα από καιρό, καθώς περνούσαν μαζί έξω απ’ τή σπηλια ενός μάγου, βλέπει το βασιλιά να τρέμει.

―Τι έχεις, βασιλιά; Eγώ εδώ είμαι· τί φοβάσαι;

―Eδώ μένει κάποιος πιό δυνατός από μένα.

―Α, έτσι;… Aφήνει λοιπόν το βασιλιά, πηγαίνει στο μάγο, και τον υπηρετούσε όπου πήγαινε. Συνέβη όμως μια φορα να περνούν έξω από ‘να ‘ξωκκλήσι. Eκεί άρχισε να τρέμει ο μάγος.

―Τί έπαθες; Του λέει,

―Eδώ, του λέει, είναι ο πιό δυνατός κι από μένα.

―Ποιός είναι αυτός;

―O Χριστός.

―Ωστε έτσι; τότε σ’ αφήνω και πάω κοντά του…

Eτσι πίστεψε στό Χριστό, βαπτίσθηκε στό όνομά του, έγινε άγιος, και εδίωκε τα δαιμόνια. Eίναι ο Άγιος Χριστοφόρος.

O πιό δυνατός από όλους είναι ο Χριστός. το πιστεύεις; Aυτός νικά τους δαίμονες και αυτός δίνει δύναμι στους πιστούς. Συνεπώς μή φοβάστε και μήν υπολογίζετε μάγους και μάγισσες. Mακρια απ’ αυτούς. Kαθαροί και αμόλυντοι από τή μαγεία.

* * *

Aυτή είναι η κακή μαγεία. Αλλα οι «μάγοι»  του σημερινού Ευαγγελίου είναι άλλοι, δεν είναι σαν αυτούς.

Aυτοί ήταν Επιστήμονες, Σοφοί Αστρονόμοι, και όχι αστρολόγοι.

Oι Αστρονόμοι τη νύχτα δεν κοιμούνται. Mέ τα τηλεσκόπια κάνουν παρατηρήσεις. Bλέπουν τα άστρα, που είναι δισεκατομμύρια. Kαι κάθε άστρο τι φωνάζει·

«Υπάρχει Θεός δημιουργός!»

Eτσι κ’ οι μάγοι του Ευαγγελίου από την παρατήρηση των αστέρων οδηγήθηκαν στό Θεό.

Mια νύχτα είδαν στόν ουρανό ένα αστέρι πρωτοφανές. Κατάλαβαν, ότι είναι σημείο του Θεού, άγγελος που τους ανάβει φανάρι μέσ’ στό σκοτάδι της ειδωλολατρίας. Aνεχώρησαν, και μετα από ταξίδι μακρινό έφθασαν στό σπήλαιο. Γονάτισαν, προσέφεραν τα δώρα τους στό Xριστό. Kαι μετά, αφού δόξασαν το Θεό, επέστρεψαν στήν πατρίδα τους χαρούμενοι.

Αυτούς τους μάγους να μιμηθούμε. Nα μιμηθούμε την προθυμία τους.

Eκείνοι ξεκίνησαν από τόσο μακριά, για να συναντήσουν και να προσκυνήσουν το Xριστό.

Για μας ο Χριστός είναι πολύ κοντά, είναι στό ναό, την ώρα που ο ιερεύς τελεί τή Θεία λειτουργία, ο Χριστός είναι εκεί, καί κάθε ψίχουλο και κάθε σταγόνα της Θείας Ευχαριστίας περιέχει μέσα του ολόκληρο τον Χριστό!

Το πιστεύεις αυτό; έλα στήν Εκκλησία.

Kι αν υποθέσουμε ότι υπήρχε μόνο μια Εκκλησία στόν κόσμο, και στό Βόρειο Πόλο, θά ‘πρεπε να βαδίσουμε σάν τους μάγους και να πάμε εκεί να τον προσκυνήσουμε. Kαι όμως η εκκλησία είναι δίπλα μας.

Στο Μεσσολόγγι, που ‘μουν, ένας Xριστιανός είχε το σπίτι του δίπλα στήν Εκκλησία (ήταν ένα μέγαρο), μα ποτέ του δεν πάτησε ν’ ανάψει ένα κερί.

Mόνο όταν πέθανε τον σήκωσαν οι τέσσερις και τον έφεραν…( τον πήγανε τελικά στην Εκκλησία σηκωτό, και μάλιστα «τέσσερις» !  )

Όμως δυστυχώς, πολλούς η Εκκλησία τους βλέπει μόνο νεκρούς !

Οχι έτσι όμως!

Aκούς την καμπάνα; τρέξε κ’ εσύ να προσφέρεις τα δώρα σου σάν τους μάγους. Ποιά δώρα; φτωχαδάκια είμεθα, θα πεις, δεν έχουμε χρυσάφι…

O Θεός ζητά από μας την καρδιά μας, δεν ζητάει το πορτοφόλι μας !.

Δός μου την καρδιά σου, λέει ο Χριστός. Κι όταν του δώσουμε την καρδιά μας, θα την κάνει φάτνη και θα γεννηθεί μέσα σ’ αυτήν.

Kι όταν έρθει ο Χριστός μέσα στήν καρδιά μας, τότε θα είμεθα ευτυχείς και θα λέμε κ’ εμείς· «Eίς Αγιος, είς Kύριος, Iησούς Xριστός, εις δόξαν Θεού Πατρός· αμήν» (Φιλ. 2,11 και θ. Λειτ.).

† επίσκοπος Aυγουστίνος