«Καίγομαι ! καίγομαι ! Βοήθεια πεθαίνω…»

Από ένα γράμμα πού διαβάσαμε...
------------------------   
"...Είμαι ακόμη σοκαρισμένη με ότι μού συνέβη... Δεν μπορώ να ξεχάσω αυτό πού τελευταία έγινε στον άνδρα μου καθώς ξεψυχούσε...

Δεν είχαμε πολλές σχέσεις με την Εκκλησία αλλά εγώ θέλησα να κοινωνήσει ο άνδρας μου, έτσι για το καλό πού λέμε μια και ήταν πολύ σοβαρά τελευταία . Φωνάξαμε έναν παπά από την Ενορία.

Ήλθε πράγματι με το δισκοπότηρο αλλά μας είπε ότι εφ΄ όσον ο άρρωστος καταλαβαίνει και μιλάει ακόμη ότι δεν μπορεί να τον κοινωνήσει αν πρώτα δεν Εξομολογηθεί τις αμαρτίες του μια καί αυτή είναι η τάξη της Εκκλησίας. Δεν είχε ποτέ του εξομολογηθεί.
Του είπαμε και επιμέναμε σ΄ αυτό, να τον κοινωνήσει, γιατί μπορεί και να πεθάνει.Τί θα πεί δηλαδή να εξομολογηθεί; Δεν σκότωσε και κανέναν άνθρωπο ! Ο άνδρας μου παρακολουθούσε αμίλητος. Στην επιμονή μου ο παπάς συγκατένευσε, τον κοινώνησε και έφυγε… Δεν πέρασαν πέντε λεπτά και ο άνδρας μου άρχισε να φωνάζει δυνατά «Καίγομαι ! καίγομαι ! Βοήθεια πεθαίνω…» λές και είχε πάρει ακουαφόρτε και δηλητήριο…. Ξεψύχησε αμέσως στα χέρια μου! Είμαι ακόμη σοκαρισμένη από αυτό πού συνέβη, δεν έχω συνέλθει, δεν μπορώ να ξεχάσω την φοβερή έκφραση του ανθρώπου μου καθώς φώναζε σαν να του καίγονταν τα σωθικά του…

Γιάννα Κ., Θεσσαλονίκη

Αγαπητή φίλη.

Κατ΄ αρχάς σας συλλυπούμεθα για τον θάνατο του άνδρα σας. Κατά δεύτερο λόγο τώρα, αυτό πού σας συνέβη ήταν λίγο πολύ… κάτι το αναμενόμενο! Πιθανόν δεν το ξέρατε, το καταλαβαίνουμε αυτό. Αλλά δυστυχώς σ΄ εσάς έπεσε ο κλήρος να βιώσετε μία πραγματικότητα πού δεν την ζούνε όλοι όσοι φεύγουν κοινωνημένοι μέν, αλλά ανεξομολόγητοι δε, απ΄ αυτή την ζωή…Αλλά την ζούνε μόνο κάποιοι λίγοι ( ο «κλήρος» και ο «λαχνός» πού λέμε) για να παραδειγματιστούν και να παραδειγματιζόμαστε όλοι εμείς οί υπόλοιποι πού θα θελήσουν να κάνουν τα ίδια…Σωστά σάς είπε ο ιερέας ότι πρέπει πρώτα να εξομολογηθεί και μετά να κοινωνήσει εφ΄ όσον άκουγε, μίλαγε, καταλάβαινε... Κι΄ αυτό, γιατί η Αγία Κοινωνία περιέχει μέσα της τον Θεάνθρωπο Ιησού Χριστό ολοζώντανο, ασχέτως εάν εμείς δεν τον βλέπουμε, πού δεν μπορεί να σταθεί μέσα σε σώμα και ψυχή πού δεν έχει καθαριστεί από τις αμαρτίες της…

Η Θεότητα του Χριστού όπου μπαίνει καίει τα πάντα ! Καίει τις αμαρτίες όταν ο άνθρωπος τις έχει ομολογήσει στον έστω και αμαρτωλό ιερέα πού έχει Αποστολική χειροτονία και διαδοχή, αλλά καίει και τον άνθρωπο πού έχει το θράσος να παίρνει την Θεότητα μέσα του χωρίς να είναι καθαρή η ψυχή του..

Προσέξτε τώρα παρακάτω τι λέει η Αγία Γραφή γι΄ αυτούς πού κοινωνάνε αναξίως μιά και η Αγία Κοινωνία είναι μαχαίρι δίκοπο.

Τό «βιογραφικό σημείωμα» του Αγίου Ανδρέα για να προσληφθεί» στην ομάδα των Αποστόλων…

Ο Απόστολος Ανδρέας κήρυξε κατά την παράδοση στην Συρία, Βιθυνία, Πόντο και μετά στην Σκυθία, την νότιο δηλαδή Ρωσία...

Έφθασε μέχρι του Δνείπερου ποταμού και τού τόπου πού σήμερα είναι κτισμένο το Κίεβο.
Πέρασε βέβαια η εορτή του Πολιούχου μας Αγίου Ανδρέα, έγραψαν άλλοι για την γεμάτη διωγμούς ζωή του, έγιναν τόσες και τόσες εκδηλώσεις μέσα στα λεγόμενα Πρωτοκλήτεια, αλλά πάντα κάθε εορτή έχει έναν μεθεόρτιο κύκλο κάποιων ημερών πού λήγει την 7^η ημέρα, ώς «απόδοση» της εορτής. Είμαστε λοιπόν ακόμη  μέσα στις μέρες αυτές, και δεν μπορέσαμε να αρνηθούμε για δημοσίευση ένα πολύ ενδιαφέρον μικρό κείμενο πού μας στείλανε :

«….Τις μέρες αυτές πού η τοπική Εκκλησία των Πατρών τίμησε τήν μνήμη ενός μεγάλου Αποστόλου, τοῦ Αγίου Ἀνδρέου τοῦ Πρωτοκλήτου, θα ήθελα  νά ξεκινήσω τις σκέψεις μου μέ ἕνα απλό ἐρώτημα :

Αλήθεια, ἄν σ΄ όλους εμάς ἔλεγε σήμερα ὁ Χριστός «θέλω νά σᾶς προσλάβω στην ομάδα τῶν Ἀποστόλων, νά γίνετε κι΄ εσείς Απόστολοι, και θέλω να μοῦ φέρνατε ἕνα βιογραφικό σας να δώ πώς βλέπετε κι΄ εσείς τον εαυτό σας…», τί θά τού γράφατε μέσα;

Μή βιάζεσθε νά ἀπαντήσετε.
Τό ἀπήντησε σήμερα ὁ Ἀπόστολος Παῦλος, στό κείμενο πού θα διαβάσουμε λίγο παρακάτω :

«…Ἀδελφοί !  Νομίζω ὅτι ὁ Θεὸς ἄφησε ἐμᾶς τοὺς Αποστόλους νὰ ἐμφανισθοῦμε σαν τους πιο τελευταίους, σὰν καταδικασμένους εἰς θάνατον πού βαδίζουν στον τόπο της εκτέλεσης…Διότι  γίναμε μολόγημα και  παράδοξο θέαμα  σε όλο τον κόσμο, στοὺς αγγέλους πού θαυμάζουν, καὶ στοὺς ἀνθρώπους πού μας χλευάζουν...

Ἐμεῖς, ( μ΄ αυτές τις ταλαιπωρίες και τους διωγμούς για την πίστη μας στον Αληθινό Θεό )  θεωρούμαστε  μωροὶ και ανόητοι  χάριν τοῦ Χριστοῦ, ενώ σεῖς ( πού δεν μάχεσθε για την ίδια πίστη αλλά από μακριά και χωρίς κινδύνους στέκεσθε ) θεωρείσθε  φρόνιμοι ἐν Χριστῷ· ἐμεῖς θεωρούμαστε ἀδύνατοι, εσεῖς δυνατοί· εσεῖς ἔνδοξοι, ἐμεῖς ἄσημοι ( χωρίς καμία δόξα και αξίωμα και επί πλέον κυνηγημένοι…).

Από την ημέρα πού λάβαμε το Αποστολικό αξίωμα  ώς αὐτὴ τὴν ώρα ( πού σας γράφω αυτό το γράμμα ) καὶ πεινᾶμε καὶ διψᾶμε, δεν έχουμε ρούχα να προφυλαχτούμε από την κακοκαιρία μέσα στις διαδρομές από πόλι σε πόλι, δεχόμαστε ραπίσματα και γρονθοκοπήματα  από τους αντίθετους, διάγομεν βίον πλανόδιο, κοπιάζουμε ἐργαζόμενοι μὲ τὰ ἴδια μας τὰ χέρια ( και δεν ανεχόμαστε να μας ταϊζουν άλλοι...)

Τό τελευταίο θαύμα τού Αγιάννη τού Ρώσσου στόν «Ευαγγελισμό»…

Συγκλονίζει ένα νέο θαύμα του Αγίου Ιωάννη του Ρώσσου 

(1690 - 1730 ).

Τώρα, σήμερα, στήν εποχή μας, καί «τώ καιρώ ετούτω...» όχι μόνο «τώ καιρώ εκείνω…»

---------------------

Δύο ώρες περίπου προσευχόταν κλαίγοντας ο Κωνσταντίνος Πολυχρονίου, ανώτερος Κρατικός υπάλληλος μπροστά στό ολόσωμο Άγιο λείψανο στό Προκόπι Ευβοίας.
Μπήκε στην εκκλησία με πυτζάμες κάτι που έκανε εντύπωση σε όλους.
Τον σταμάτησε ένας ιερέας και τον ρώτησε γιατί έκλαιγε τόση ώρα, και γιατί δεν ήταν ντυμένος κανονικά.
«Όχι πάτερ», απάντησε και συνέχισε, «με ξεκούρασε για πολλά χρόνια ο Άγιος, αυτός, ο μεγάλος και θαυματουργός γιατρός που υπηρετείτε. Το πρωί στον «Ευαγγελισμό» ήρθε η γυναίκα μου να με δει.
Έχει περάσει μιά 10ετία και πλέον γιά να μπορέσω να σταθώ όρθιος όπως με βλέπετε τώρα.
Μία χρόνια πάθηση του νευρικού συστήματος και μία αρρώστια που είχα περάσει, μου έφεραν βαρειά αναπηρία τόση, που έχασα καί τήν θέση μου...

Να με κάψουν σαν πεθάνω, ή να με θάψουν ;

Ψήνουνε ανθρώπους, έστω καί πεθαμένους, σάν να ψήνουνε τίποτα αρνιά ! 

Ιδού τό κατάντημα τής νέας Ελλάδας...





Στήν σύγκληση της Ιεράς Συνόδου της Εκκλησίας της Ελλάδας πού έγινε πρό ημερών, αποφασίστηκε από τους Πατέρες , ότι για όσους επιλέξουν να αποτεφρωθούν, απαγορεύεται η νεκρώσιμος ακολουθία καθώς και το μνημόσυνο.
Πάνω σ΄ αυτή την απόφαση τοποθετήθηκε ο Μητροπολίτης Μαντινείας καί Κυνουρίας ( περιοχή Παναγίας Μαλεβή ) κ. Αλέξανδρος ο οποίος δήλωσε:
"Οι άνθρωποι σήμερα εμφανίζονται, να είναι τάχα προοδευτικοί και μοντέρνοι και πολιτισμένοι, καί κάποιοι θέλουν νά αποτεφρώνονται και όχι νά θάβονται, με τον παραδοσιακό, και χριστιανικό τρόπο. "

"Η αποτέφρωση είναι ένα φαινόμενο, που παρατηρείται και στα αρχαία χρόνια. Ήταν όμως έθιμο των βάρβαρων λαών. Οι Έλληνες σε δύσκολες καταστάσεις αποτέφρωναν, όπως π.χ. στον Τρωικό πόλεμο, όπου ήταν αδύνατο να ενταφιάσουν τα λείψανα των πολεμιστών τους σε ξένα εδάφη. Η αποτέφρωση λοιπόν, γενικά, παρατηρείτο στους βάρβαρους λαούς της Ανατολής. "
"Αντίθετα, οι πολιτισμένοι άνθρωποι είχαν στις κοινωνίες τους την ταφή. Βλέπουμε στους αρχαίους Ελληνικούς χρόνους τον τάφο π.χ. του Αγαμέμνονα, τους τάφους της Βεργίνας, τον τάφο τώρα στην Αμφίπολη. Η ταφή ήταν εκδήλωση πολιτισμού. Αντίστοιχα, οι Αιγύπτιοι έθαβαν τους βασιλείς τους και τα σημαίνοντα πρόσωπα σε πυραμίδες. Οι Εβραίοι, επίσης, έθαβαν και σήμερα έχουμε στη Χεβρώνα τους Τάφους των Πατριαρχών. "
"Εμείς οι Χριστιανοί έχουμε την παράδοση, ότι ο Χριστός ενταφιάστηκε και δεν αποτεφρώθηκε. Άρα, εφόσον πιστεύουμε στον Ιησού Χριστό, ο οποίος ενταφιάστηκε και δεν αποτεφρώθηκε, είμαστε υποχρεωμένοι, να ακολουθήσουμε και τον τρόπο της ταφής του. 
Αυτό το βλέπουμε και στη συνέχεια, στη ζωή της Εκκλησίας μας, όπου έχουμε τα άφθαρτα λείψανα των Αγίων. 
Εάν τα αποτεφρώναμε, τότε δε θα είχαμε αυτά τα θαυματουργά λείψανα των Αγίων, που θεραπεύουν και κάνουν θαύματα. ‘’

Γιατί κάποιοι χριστιανοί παρασύρονται και τρέχουν σήμερα στις μαγείες;

Ο Ρουμάνος ασκητής π. Κλεόπας Ηλίε πού αρκετά χρόνια τής ζωής του τα πέρασε σέ σπηλιές στά δάση τής Ρουμανίας σκληρά καταδιωκόμενος από τό τότε κομμουνιστικό καθεστώς τού Τσαουσέσκου...
-----------------------






«….Τρέχουνε σε όλα αυτά διότι εξέλειπε απ’ αυτούς η πίστη  και ο φόβος του Θεού, και διότι σήμερα δεν προσεύχονται σχεδόν καθόλου, ώστε να εκπληρωθούν τα αιτήματά τους  με την προσευχή και να μη τρέχουν στις μα­γείες.
Δεν διαβάζουν σήμερα την Αγία Γραφή για να ιδούν, τί τιμω­ρίες περιμένουν όλους  αυτούς πού ασχολούνται μ' αυτά…

Δεν πηγαίνουν τακτι­κά στην Εκκλησία, δεν εξομολογούνται ούτε ακόμη στις τέσσερες μεγάλες νηστείες, δεν ζητούν στις ανάγκες των την συμβουλή και την ευχή του ιερέως. 

Περισσότερα:  Πώς θά προστατευτούμε από κάποιον πού μάς κάνει μαύρη μαγεία ;

Επί πλέον τρέχουν πολλοί στις μαγείες διότι εξέχασαν τις υποσχέσεις που έδωσαν στον Χριστό, στο μυστήριο του Βαπτίσματος, όταν είπαν ( μέσω του αναδόχου τους ) ότι :

Κοιμήθηκε ο μεγάλος λαϊκός Θεολόγος Νικόλαος Σωτηρόπουλος…

Τον αφόρισαν παρανόμως, αναπολόγητο, και κατά παράβαση των Ιερών Κανόνων τής Ορθόδοξης Εκκλησίας… 

Περισσότερα  ΕΔΩ :

Τά ευλογημένα φίδια της Παναγίας εμφανίστηκαν πάλι στην Κεφαλλονιά !

Χαρούμενος  επισκέπτης...

 


Για πάρα πολλά χρόνια, η εμφάνιση των «ιερών φιδιών» τις μέρες των εορτών της Παναγίας μας στο Μαρκόπουλο της Κεφαλονιάς, ήταν κάτι το τοπικά αναμενόμενο και θαυματουργικά συνδεόμενο με την Κοίμηση της Θεοτόκου. 

Πολλοί ξένοι ερχόντουσαν τις μέρες αυτές μόνο και μόνο για να ψηλαφήσουν αυτά τά περίεργα καί ακίνδυνα φιδάκια πού γλιστρούσαν σάν νερό μέσα στά χέρια σου, ανέβαιναν γρήγορα στό πρόσωπό σου, σέ χαιρετούσαν καί τα χαιρετούσες χωρίς να κινδυνεύεις καί να φοβάσαι στό ελάχιστο...

Κάθε καλοπροαίρετος άνθρωπος καταλάβαινε ότι αυτά τα φιδάκια είχανε πάνω τους κάτι το ξεχωριστό πού στό μετέδιναν κι΄ εσένα σάν χαρά στήν ψυχή σου...

Είναι ένα θαύμα τής Παναγίας γιατί βγαίνει πάντα τίς μέρες τής γιορτής της. Κι΄άς λένε ότι θέλουνε οί άπιστοι ...

Ρίχνουνε πέτρες ( απιστίας) πού μετά τούς έρχονται καί στό κεφάλι τους κι΄ άς μή το καταλαβαίνουν...Λέμε θαύμα, και όχι απλώς «φαινόμενο» γιατί μόνο έτσι μπορεί να χαρακτηρισθεί και να αποτυπωθεί όλη αυτή η παρουσία τους...
Εφέτος, δυστυχώς, τα φιδάκια άργησαν, αλλά τελικά  βγήκαν. 
Και ο διάχυτος  φόβος πού επικρατούσε στά χωριά "ότι κάτι κακό μπορεί να είναι στον δρόμο και να έρχεται…" διαψεύστηκε. 

Καί ελπίζουμε καί στήν πράξη να είναι έτσι ! Μιά καί σέ αρκετούς μέχρι σήμερα τούς είχανε « ζώσει τά φίδια…».
Όχι αυτά της Παναγίας, αλλά κάτι άλλα «φίδια» χειρότερα και απαισιότερα εκείνων…