Γυναίκες άσεμνα ντυμένες για να μη κολαστούν, καλύτερα να μη μπαίνουν στις Εκκλησίες…

Η επιστολή ενός Αγίου πρός τις γυναίκες της εποχής μας…

( μακαριστός  Γέρoντας  Φιλόθεος Ζερβάκος, 40 χρόνια ηγούμενος στήν άβατο Μονή Λογγοβάρδας τής Πάρου )

«…Λυπάμαι που βρίσκομαι στην ανάγκη να ελέγχω και να επιπλήττω. Δεν το θέλω και ίσως να λυπώ κι εκείνους που είναι υπεύθυνοι. Εάν δε σας αγαπούσα, δε θα σας ασκούσα έλεγχο. Διορθωθείτε και τότε θα πάψω κι εγώ να ελέγχω. Αλίμονό μου αν σιωπώ, όταν βλέπω τέτοιες παρεκτροπές!

Συναγωνίζονται ποιά θα ξεπεράσει την άλλη στο στολισμό. Τι να πω και για την άσεμνη ενδυμασία, την οποία ο εφευρέτης της κακίας διάβολος δίδαξε τις γυναίκες, να ντύνονται δηλ. με γυμνά χέρια, με γυμνά στήθη, με γυμνά ποδάρια; Αλοίμονο, αλοίμονο...

« Πληγωμένοι αετοί » πού επέστρεψαν πάλι στο Άγιο Όρος ! Δύο θαυμαστά περιστατικά …

Μόνοι μέ τον Θεό !

Κατουνάκια - Καρούλια
 - Άγιο Όρος !

Εκεί πού η "συγκοινωνία " γίνεται κρατώντας αλυσίδες σφηνωμένες στούς βράχους καί κάτω χάος καί θάλασσα...
 --------------------

«Έχουμε και μερικές εξαιρέσεις μοναχών που γυρίσανε ξανά πίσω με μεγάλη μετάνοια. Μιά τέτοιαν περίπτωση έχουμε του ίδιου του Γέροντά μας,  Εφραίμ του λεγόμενου  βαρελά, γιατί έφτιαχνε βαρέλια.

Αυτός όταν ξεκίνησε για μοναχός, δεν είχε ιδέα πώς να πολεμήση με “τας αρχάς και εξουσίας του σκότους”, έδειξε όμως καλή  προαίρεση. Ακούοντας ότι ένας θείος του είναι μοναχός στο Άγιο Όρος, γεννήθηκε στην αθώα καρδιά του ο πόθος να τον μιμηθεί. Έτσι λοιπόν μια μέρα έφτασε στο καλυβάκι του Ευαγγελισμού πάνω στα Κατουνάκια, κοντά στον θείο του Γέροντα  Ιωσήφ.


Μία από τίς μεγαλύτερες σύγχρονες μορφές του Αγίου Όρους, ο μακαριστός τώρα Γέροντας  Εφραίμ Κατουνακιώτης με την συνοδεία του...

-------------------------------------------

Ο πειρασμός όμως όταν είδε άλλον ένα νέον να φορά μαύρα και ν’ αρματώνεται εναντίον του, τί έκαμε; Κατ’ αρχάς διεγείρει στον νέον τα σαρκικά πάθη με πολλή δριμύτητα.

Ο νέος προς στιγμήν τα ‘χασε. “Τώρα- λέει – τι να κάνω; Δύσκολα τα πράγματα”.




Δυστυχώς , δεν πρόλαβε ο Γέροντάς του να τον διδάξει περί των παγίδων του εχθρού και ότι το πρώτο φάρμακο είναι η Εξομολόγηση. Ο νέος έχοντας άγνοια αλλά με αγαθή προαίρεση, έτρεξε στην εικόνα του Ευαγγελισμού και λέει στην Παναγία  μας, όπως ένα μωρό στην μάνα του:
« Παναγία μου, όπως βλέπω, είναι δύσκολα τα πράγματα, γι’ αυτό σκέφτηκα να μ’ αφήσεις να βγω λίγο στον κόσμο να παντρευτώ, να μου περάσει ο πόλεμος και σου υπόσχομαι ότι πάλιν θα γυρίσω πίσω…».