Άγιος Παρθένιος Επίσκοπος Λαμψάκου, πολύ γνωστός μέχρι τώρα γιά θεραπείες καρκινοπαθών αλλά καί από περιπτώσεις Μαγείας ...( στό τέλος παραθέτουμε και την ειδική ευχή του ).
Η κυρία Βασιλική Μήλα, κάτοικος Κερατσινίου Πειραιά,
έζησε ένα συγκλονιστικό θαύμα, όπου ο Όσιος Παρθένιος Επίσκοπος της αρχαίας
Λαμψάκου εμφανίστηκε ζωντανός !
Τον Ιούνιο του 1998 η κυρία Μήλα, μετά από
ειδικές εξετάσεις διαπίστωσε ότι προσβλήθηκε από την επάρατο νόσο και μάλιστα
οι γιατροί δήλωσαν στο σύζυγο και τα παιδιά της ότι τα πράγματα ήταν πολύ
δύσκολα και επικίνδυνα, γιατί ο καρκίνος που άρχισε από έναν όγκο στη μασχάλη
έκανε μετάσταση γύρω. Θα έκαναν ό,τι μπορούσαν μεν, αλλά τα αποτελέσματα δεν θα ήταν και τόσο ελπιδοφόρα πιθανότατα. Οι πιθανότητες ζωής για την κ. Βασιλική ήσαν ελάχιστες, ως και μηδαμινές…
Όλη η οικογένεια βρέθηκε σε απελπιστική κατάσταση. Η κ. Βασιλική μπήκε στο Αντικαρκινικό Νοσοκομείο Πειραιά, το Μεταξά. Εκεί γίνονταν οι απαραίτητες εξετάσεις και πλησίασαν οι μέρες τού χειρουργείου, το οποίο προγραμματίστηκε για τις 30 Ιουλίου, ημέρα Πέμπτη.
Όμως, σ’ αυτό το σημείο, επενέβη ο Άγιος χωρίς κανείς να τον επικαλεστεί.
Πάντως η οικογένεια είναι πιστή και σ’ αυτή τη δύσκολη ώρα κατέφυγε στη βοήθεια τού Θεού.
Και Αυτός άκουσε τις προσευχές τους και έστειλε τον Άγιο του. Και μάλιστα ο Άγιος Παρθένιος ήλθε κοντά στην οικογένεια μ’ ένα τρόπο μοναδικό και συγκλονιστικό…
Εμφανίστηκε το ίδιο βράδυ, Πέμπτη βράδυ, μία βδομάδα πριν το χειρουργείο, σε δύο από τα μέλη της οικογένειας με τρόπο διαφορετικό. Είδαν τον Άγιο ολοζώντανο ο κ. Γιώργος, σύζυγος της κ. Βασιλικής και η νύμφη της Αγγελική, ένα κορίτσι που με την αγάπη των αδελφών μοναζουσών μεγάλωσε στο Λύρειο Ίδρυμα.
Καταγράφουμε τα ίδια τα λόγια τους απομαγνητοφωνημένα, όπως μας τα διηγήθηκαν και τα μαγνητοφωνήσαμε για την εκπομπή «Θαύματα και θαυμάσια» τού ραδιοσταθμού της Εκκλησίας της Ελλάδος, που μεταδόθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 1999.
«Στις 23 Ιουλίου, λίγες μέρες πριν χειρουργηθεί η πεθερά μου, είδα στον ύπνο μου ότι ανηφόριζα επάνω στο Λύρειο προς τον Άγιο Παρθένιο και βαστούσα αγκαζέ μία μοναχή από το Λύρειο Ίδρυμα. Ήτανε και τα παιδιά από πίσω και ανεβαίναμε, για να κάνουμε κάποια Λειτουργία.
Μπροστά πηγαίνανε κάτι αμάξια και μπροστά από τα αμάξια πήγαινε ένας μοναχός. Γύρισα δίπλα μου και ρώτησα την αδελφή ποιος είναι ο μοναχός και μου είπε ότι είναι ο καινούργιος ιερέας και τον λένε Παρθένιο.
Φθάσαμε στην Εκκλησία και ξεκίνησε η Λειτουργία. Φώναξε ο παππούλης την πεθερά μου και την έβαλε μπροστά στο ιερό και μένα δίπλα της. Σήκωσε το χέρι και τη σταύρωσε τρεις φορές και της λέει:
«μη φοβάσαι, θα γίνεις καλά» και γυρίζει μετά σε μένα και μου λέει: «η πεθερά σου θα γίνει εντελώς καλά και θέλω να κάνετε μία Λειτουργία και να κοινωνήσει η πεθερά σου».
Και ο κ. Γιώργος: «Λοιπόν, όπως ανέβαινα επάνω με τη γυναίκα μου, με τα παιδιά, σταυρώνοντας την γυναίκα μου με βαμβακάκι από αγιασμένο λαδάκι, βλέπω τον Άγιο Παρθένιο ακουμπισμένο στην κολώνα απ’ έξω απ’ την Εκκλησία και μου είπε· «ελάτε, σας περιμέναμε».
Είδαν λοιπόν τον Άγιο ζωντανό να τους μιλάει και να τους καλεί κοντά του.
Εδώ πρέπει να τονίσουμε ότι η Αγγελική γνώριζε για τον Άγιο από το Λύρειο Ίδρυμα, αλλά ο πεθερός της δεν ήξερε τίποτα γι’ αυτόν, ούτε είδε ποτέ εικόνα του, ώστε να γνωρίζει τη μορφή του.
Γιατί όπως είπε, πήγαινε στο Λύρειο, έβλεπε το εκκλησάκι τού Αγίου κάτασπρο και ωραιότατο, σκαρφαλωμένο σ’ ένα ψηλό λόφο, αλλά ποτέ δεν μπήκε μέσα. Παρ’ όλα αυτά, είδε τον Άγιο στον ύπνο του, ακριβώς όπως απεικονίζεται στις εικόνες που υπάρχουν στο εκκλησάκι τού Ιδρύματος.
Πήγε λοιπόν ο κ. Γιώργος στο νοσοκομείο την Παρασκευή, καταχαρούμενος πλέον και φωνάζοντας˙«Βασιλική, μη φοβάσαι, Βασιλική έγινε θαύμα! Σήκω, έγινε θαύμα! Πάμε, πάμε στον Άγιο που μας κάλεσε!». Η κ. Βασιλική φυσικά δεν καταλάβαινε τίποτα ...
Την ίδια ώρα κατέφθασε και ο γιατρός με μία μαστογραφία στα χέρια. Μία μαστογραφία που την περίμεναν με αγωνία, γιατί ήξεραν ότι το κακό είχε προχωρήσει και εκεί, το έδειξε η αξονική, το ψηλάφησαν οι γιατροί. Και τι ήταν εκείνο;
Η μαστογραφία πεντακάθαρη και οι γιατροί να μη βρίσκουν τίποτα με την ψηλάφηση. Ήδη ο Άγιος άρχισε το θαύμα του, και λέω ότι άρχισε, γιατί έσβησε τις μεταστάσεις γύρω, άφησε όμως για τους γιατρούς τον αρχικό όγκο στη μασχάλη.
Δεν ξέρουμε γιατί, ίσως για λόγους παιδαγωγικούς τού Θεού, όπως διαβάζουμε. Μετά λοιπόν την εμφάνιση τού Αγίου τα πάντα άλλαξαν. Όλα τα μέλη της οικογένειας, που πριν ήταν βουτηγμένα στη θλίψη και την απελπισία, ένιωθαν μία χαρά και μία αισιοδοξία ανεξήγητη.
Γι΄ αυτήν τη χαρά και αισιοδοξία θα διαβάσουμε τα λόγια της ίδιας της κυρίας Βασιλικής απομαγνητοφωνημένα.
«Πριν δει ο άντρας μου τον Άγιο στον ύπνο του, εγώ ένιωθα μελλοθάνατη όσο ήμουνα μέσα και έκανα τις εξετάσεις· από το όνειρο τού συζύγου μου και μετά έγινα άλλος άνθρωπος, τελείως αλλιώτικη. Έχω πάρει τέτοιο κουράγιο ούτε ξέρω αν είχα τίποτα, νιώθω πιο καλά από ότι ήμουνα πρώτα, πολύ καλά, πάρα πολύ καλά. Ο κόσμος όλος τα έχει χάσει μαζί μου.
Την χαρά που νιώθω τώρα και την αισιοδοξία την ένιωθα και την ώρα που πήγαινα να χειρουργηθώ. Μπήκα χαρούμενη και γελαστή στο χειρουργείο ! Όλα αυτά ήταν μία δύναμη του Αγίου, τού Αγίου Παρθενίου».
Ναι, στέκεται ολοζώντανος ο Άγιος δίπλα στην οικογένεια και τη βοηθάει στην πάλη της κατά τού καρκίνου, τη βοηθάει όμως δίνοντας της και κουράγιο, και χαρά, και αισιοδοξία, με έναν τρόπο μυστικό, με έναν τρόπο που μόνο ένας πιστός Χριστιανός μπορεί να νιώσει και να καταλάβει. Καρκίνος και χαρά στο ίδιο σπίτι, φαίνεται αντιφατικό, φαίνεται παράλογο για τους πολλούς. Και όμως… Ας δούμε όμως τη συνέχεια της ζωντανής Ιστορίας μας.
Την άλλη κιόλας μέρα πήραν την κ. Βασιλική από το νοσοκομείο και πήγαν όλη η οικογένεια στο σπίτι τού Αγίου, στο Λύρειο Ίδρυμα. Θερμοπαρακάλεσαν τον Άγιο, άναψαν κεράκι και το καντήλι του, έμειναν ώρα μαζί του. Μετά κατέβηκαν. Η Ηγουμένη της χάρισε ένα μικρό βιβλιαράκι με το βίο τού Αγίου και το απολυτίκιο του. Άρχισε από τότε κάθε μέρα να το διαβάζει και να τον επικαλείται.
Τη Δευτέρα πάλι γύρισε στο νοσοκομείο για την εγχείρηση και συνέχισε χαρούμενη τώρα να παρακαλεί τον Άγιο και χαρούμενη την Τετάρτη, 29 Ιουλίου, μπήκε μόνη της, χωρίς κανένα δικό της στο χειρουργείο, αφού απρογραμμάτιστα έγινε μία μέρα πριν.
Και μας λέει: «Και εδώ ο Άγιος έδειξε την πρόνοια του, γιατί, αν ο σύζυγος μου ήταν εκεί, σίγουρα θα έκλαιγε και εγώ θα έχανα την ψυχραιμία μου. Για τους γιατρούς όλα πήγαν απρόσμενα πολύ καλύτερα απ’ ότι περίμεναν. Παρ’ όλα αυτά συνέστησαν ένα μεγάλο αριθμό ακτινοβολιών, που όμως δεν ήταν δυνατόν να πραγματοποιηθούν, γιατί το χέρι της κ. Βασιλικής μετά το χειρουργείο έμενε ακίνητο και πονούσε φοβερά.
Βγήκε από το νοσοκομείο με την προοπτική, όταν μπορέσει να σηκώσει το χέρι της, να αρχίσει η θεραπεία.
Είκοσι δύο Αυγούστου, όλη η οικογένεια ανέβηκε στον Άγιο για τη Λειτουργία που της είχε παραγγείλει. Έγινε η Λειτουργία και βγήκαν έξω. Η κ. Βασιλική μπήκε στο πουλμανάκι τού Ιδρύματος, για να κατέβει.
Ο πατήρ Εμμανουήλ Μακρής, που έκανε τη Λειτουργία, εξακολούθησε πίσω, όπως μας είπε ο ίδιος, να διαβάζει την παράκληση τού Αγίου Παρθενίου. Και ω τού θαύματος! Μόλις κάθισε στο πουλμανάκι, πριν ακόμη αυτό ξεκινήσει, τι συνέβη; Ας το παρακολουθήσουμε από το ίδιο το στόμα της, τα λόγια της απομαγνητοφωνημένα:
«Μόλις μπήκα στο πουλμανάκι και έκατσα, ένιωσα ένα πολύ μεγάλο πόνο στον ώμο, φοβερό πόνο, σαν να με χτυπήσανε με ένα σφυρί και σε δέκα λεπτά περίπου το χέρι ήταν τελείως καλά, το οποίο δεν το σήκωνα καθόλου επάνω, τίποτα, καθόλου, πόναγε φοβερά. Πέρασε και ο πόνος συγχρόνως, γιατί πόναγε πάρα πολύ το χέρι μου, πόναγε, πέρασε τελείως ο πόνος και φύγαμε. Κατεβήκαμε κάτω και τότε το είπα σε όλους.
Και μετά από το θαύμα που έγινε κάναμε τις εξετάσεις στους τρεις μήνες μετά το χειρουργείο και βγήκανε πολύ καλές εξετάσεις, παρόλο που η βιοψία ήτανε άσχημη, δεν ήτανε καλή».
Από εκεί και πέρα τα πράγματα πήραν δεύτερη στροφή προς το καλύτερο.
Άρχισε η κ. Βασιλική κατόπιν της εντολής των γιατρών τις ακτινοβολίες, όμως έκανε πολύ λιγότερες από τις προγραμματισμένες, γιατί για τους γιατρούς όλα βελτιώθηκαν γρήγορα και απρόσμενα και σταμάτησαν τις θεραπείες. Όταν πέρασε ο καθορισμένος χρόνος, επανέλαβε τις εξετάσεις όλες, αλλά τίποτα πια δεν υπάρχει.
Η επέμβαση τού Αγίου φανερή και η οικογένεια συγκλονισμένη μιλάει για τον Άγιο, διακηρύσσει το θαύμα του και τον δοξάζει.
Πράγματι· «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις αγίοις Αυτού».
Δε σταμάτησε όμως ο Άγιος Παρθένιος να συμπαραστέκεται στην οικογένεια σαν ένας φίλος, ένας αδελφός. Κάθε φορά που η αμφιβολία μπαίνει στους λογισμούς τους ο Άγιος έρχεται να τη λύσει. Άλλες 2-3 φορές εμφανίστηκε στα μέλη της οικογένειας, πάντα συγχρόνως, το ίδιο βράδυ σε δύο από αυτά και τους διαβεβαιώνει: «Μη φοβάστε, η Βασιλική θα γίνει τελείως καλά».
Σαν απίστευτα μας φαίνονται όλα αυτά και όμως είναι αληθινά. ΟΙ Άγιοί μας είναι ζωντανοί και στην εποχή μας ! Καί μέσα στην Ορθόδοξη Εκκλησία μας λειτουργεί το ιαματικό τους χάρισμα.
Ο Κύριος μας δια των Αγίων του εξακολουθεί να διδάσκει και να θαυματουργεί, σαν τότε που ζούσε μαζί μας στη γη.
Καί κάποια άλλα περιστατικά...
Σήμερα στην ιδιαίτερα κρίσιμη πνευματική εποχή ο κόσμος επιζητεί περισσότερο ένα θαύμα και εναποθέτει τις ελπίδες του στον Παντοδύναμο Θεό.
Εδώ στον Ιερό ναό του Πολιούχου Αγίου Δημητρίου Θεσσαλονίκης το τελευταίο διάστημα συμβαίνουν όλο και περισσότερα θαύματα σύμφωνα με τις καταθέσεις ανθρώπων που τα έχουν βιώσει και είναι αναμφισβήτητα.
Ο Άγιος Παρθένιος επίσκοπος Λαμψάκου, ένας Άγιος του 3 μ.Χ. αιώνος, έχει εμφανιστεί σε αρκετούς στο Εξομολογητήριο του ναού και είτε τους ελευθέρωσε από το δαιμόνιο που τους ενοχλούσε η τους γιάτρεψε από την ασθένεια τους.
Η «πρώτη γνωριμία» έγινε με τον π. Δ.Β. όπου ένα βράδυ ενώ του μιλούσε απέναντι από μία εικόνα του, μετά την προσευχή του εκείνος του ανοιγόκλεινε τα μάτια και του χαμογέλασε, δείχνοντας του την ολοζώντανη του παρουσία.
Έπειτα έχουν συμβεί πολλά θαύματα και θεραπείες μερικά από τα οποία καταγράφονται παρακάτω:
1) Η κυρία Δήμητρα μητέρα 4 παιδιών στην Θεσσαλονίκη έπασχε από καρκίνο του και μάλιστα δεν ήταν καί άνθρωπος της εκκλησίας. Της μίλησε κάποιος συγγενής της για τον Άγιο που είναι και προστάτης των καρκινοπαθών και πίστευε σιγά σιγά, ήρθε στην εκκλησία και με τον καιρό και κάτω από το πετραχήλι του ιερέα έγινε το θαύμα και έγινε τελείως καλά. Έκτοτε ομολογεί το θαύμα που αξιώθηκε να βιώσει, μετανόησε και από αίσθημα εκτίμησης και πετραχήλι έρχεται οικειοθελώς και χωρίς αμοιβή και καθαρίζει την εκκλησία του Αγίου Δημητρίου.
2) Μια νεαρή κοπέλα που είχε δαιμόνιο κάποια μέρα πριν την τελευταία πρωτοχρονιά σε ώρα πού της διάβαζαν Εξορκισμούς εμφανίστηκε ο Άγιος ολοζώντανος στο Εξομολογητήριο, έδιωξε το δαιμόνιο και της είπε: «Πήγαινε παιδί μου, και μην αμαρτήσεις πάλι…». ( Γιατί από αμαρτίες συνήθως μπαίνουν τα δαιμόνια στούς ανθρώπους, δεν μπαίνουν από καλοσύνες…)
3) Επίσης πολλοί τον βλέπουν στον Ναό να έρχεται σε εκτυφλωτικό φως να τους ευλογεί και να τους χαμογελάει θέλοντας να τους ενθαρρύνει στα βάσανα.
4) Σήμερα έγινα γνώστης και ενός θαύματος στην Κύπρο. Ο κύριος Ανδρέας που κατάγεται από το χωρίο Τρούλοι της Λάρνακας έμαθε ξαφνικά πως είχε καρκίνο. Βρισκόμενος στο κρεβάτι του νοσοκομείου στις 6 Φεβρουαρίου παραμονή της γιορτής του Αγίου έβλεπε τηλεόραση και ανέφερε σε μία εκπομπή για τον Αγ. Παρθένιο και ότι είναι προστάτης των καρκινοπαθών. Από εκείνη την στιγμή μπήκε μέσα στην καρδιά του όπως αντιλαμβάνεστε και ξεκίνησε να τον παρακαλάει να τον θεραπεύσει όπως και έγινε. Με χαροποίησε ιδιαίτερα το γεγονός ότι μου είπε ο γιος του ο Θεοφάνης με την παρέα του σήμερα που προσκύνησαν στον Ναό του Αγίου Δημητρίου, έπειτα από προσκυνηματική επίσκεψη στο Άγιο Όρος, ότι με την επιθυμία και την στήριξη του χωριού και την σύμφωνη γνώμη του Μητροπολίτη τους θα χτίσουν Ναό του Αγίου μας.
5) Επίσης στο πρώην εγκαταλελειμμένο κελί της Μεγάλης Παναγίας κοντά στην Μονή Κουτλουμουσίου κατόπιν αποκάλυψης και επιθυμίας του Αγίου και της Θεοτόκου (που είδε ένας εργάτης στο κελί εν ώρα παρακλήσεως και ξέσπασε σε κλάματα…) χτίζεται παρεκκλήσιο του.
Όλα αυτά ίσως αποτελούν για κάποιους άσχετους παράλογα, η ψεύτικα σενάρια αλλά γι’ αυτούς που τα έχουν ζήσει και για εμάς που τα καταθέτουν καθημερινώς είναι αδιάψευστα και μας μεταφέρουν ξανά το ηχηρό μήνυμα του Θεού ότι μας αγαπάει όλους και δεν πρόκειται να μας εγκαταλείψει ποτέ, αλλά ότι περιμένει και την μετάνοια μας…
Ασφαλώς όλες αυτές τις μαρτυρίες τις μαζεύουμε ενυπόγραφες και όποια στιγμή κρίνει ο Θεός και ο Άγιος θα εκδοθούν.
Παναγιώτης Χατζής.
ΠΡΟΣΕΥΧΗ ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΠΑΡΘΕΝΙΟ
=================================
«…Θεοφόρε Ἱεράρχα τοῦ Χριστοῦ, Ἅγιε Παρθένιε, ὁ τῆς Λαμψάκου πανθαύμαστος ποιμήν καί πάσης τῆς Ἐκκλησίας λύχνος φαεινότατος˙ ὁ Ἀποστολικοῖς χαρίσμασι θαυμαστωθείς, καί πλείστους εὐεργετήσας διά τῆς ἐν σοί τοῦ Παρακλήτου χάριτος καί δυνάμεως˙ ὁ νοσοῦντας θεραπεύσας, καί παραλύτους συσφίγξας, καί πάντων τῶν αἰτούντων τάς αἰτήσεις πληρώσας, πρόσδεξαι δεόμεθα, συμπαθέστατε Πάτερ, τήν παροῦσαν ἡμῶν δέησιν, καί πλήρωσον χαρᾶς καί εὐφροσύνης τάς καρδίας ἡμῶν. Ἴασαι τόν πάσχοντα δοῦλον σου…. (ὄνομα ἀσθενούς - ἀσθενῶν) τόν προσελθόντα μετά πίστεως τῆ χάριτί σου.
Κατάργησον καί ἀνενέργητον ποίησον τῆς ἀντικειμένης τοῦ σκότους δυνάμεως τήν κατ’ αὐτοῦ ὀλέθριον ἐνέργειαν. Ἀνόρθωσον αὐτόν (… ) ἀπό κλίνης ὀδυνηρᾶς ἐπελθοῦσης ἀσθενείας καί συνοχῆς, πάσης μαγείας καί γοητείας, καί τερατείας, καί βασκανίας, καί πάσης ἄλλης κακοτρόπου ἐπιβουλῆς καί μανίας διαλύων τάς συστροφάς καί καταργῶν τάς ἐπινοίας καί ἐπηρείας καί μηχανίας, τῆ ἀοράτω ἐπισκιάσει τῆς ὀξείας βοηθείας σου, Πάτερ. Σύ τῶν ἀκαθάρτων πνευμάτων τήν ἰσχύν κατήσχυνας˙ σύ τό χαλεπώτατον πάθος τοῦ καρκίνου ἐθεράπευσας˙ σύ ἐν σημείοις τε καί τέρασι καί ποικίλαις δυνάμεσι παρά Θεοῦ ἐδοξάσθης, δεδοξασμένε καί θαυματουργέ Πάτερ˙ σύ καί νύν ἐπάκουσον τῆς δεήσεως ἡμῶν καί δός τῶ πάσχοντι καί νοσοῦντι ἱκέτη σου (…) τήν κατ’ ἄμφω ὑγείαν, εἰρήνην οὐρανόθεν καί βίον σεμνόν, πορευομένω ἐν ταῖς τρίβοις τοῦ Θείου θελήματος, πάσας τάς ἡμέρας τῆς ζωῆς αὐτοῦ˙ ἵνα διά σοῦ τυχών τοῦ Θείου ἐλέους, δοξάζη τό πανάγιον ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ Ἁγίου Πνεύματος, τῆς μιᾶς Θεότητος καί βασιλείας εἰς τούς αἰῶνας. Ἀμήν.»
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου