Βίβλος 127 θαυμάτων του Νεοφανούς Αγίου τών Αθηνών καί ιατρού Δημητρίου ( Λέκκα )

Η εικόνα τού Νεοφανούς αγίου Δημητρίου σέ Ναό επ΄ ονόματί του στήν Πενσυλβάνια τής Αμερικής.

Τά όσα παρακάτω θα ειπωθούν είναι παρμένα από το βιβλίο : «Ο Νεοφανής μυροβλύτης και θαυματουργός Δημήτριος Κ. Λέκκας, ο ιατρός » πού  κυκλοφόρησε το 1994  από τον Θεολόγο και ιερέα π. Ιωάννη Ροβίθη , σαν συνέχεια άλλων προηγουμένων, πιο συνεκτικών εκδόσεων.


Έτσι λοιπόν, με αφορμή περίεργα περιστατικά θαυμάτων και θεραπειών πού διαχρονικώς συνεχίζονται, καθώς και εμφανίσεών του σε τέτοια έκταση πού νά δημιουργούν θαυμασμό και έκπληξη,  το όνομα του Δημητρίου Λέκκα, ενός ευλαβέστατου νέου γιατρού, Καρδιολόγου της Αθήνας, σπουδασμένου στην Ιταλία, ακουγόταν στους Χριστιανικούς κύκλους σαν σημείο σοβαρό μέν αλλά και αντιλεγόμενο για δύο περίπου 10ετίες, από το 1980 ως το 2000. Καί πάνω σε όλα αυτά στηρίχθηκαν τα βιβλία...
Ο ευσεβής αυτός νέος, και αγαθής καρδίας γιατρός, γεννημένος τό 1946 στην Αθήνα, από ενάρετους γονείς, επίσης γιατρούς, είχε αφήσει δείγματα αγίας και προσεκτικής ζωής από παιδικής ήδη ηλικίας...

Ήταν ένα νεαρό παιδί με κατά κόσμο αγιότητα, θρησκευτική ευλάβεια, αλλά και ασκητής της μεγάλης αρετής της ελεημοσύνης προς τους πτωχούς όπως πολλοί άνθρωποι πού τον γνώρισαν, επωνύμως στο παραπάνω βιβλίο θαυμάτων πού αναφέραμε το καταθέτουν…
Τα πρωτόγνωρα περιστατικά εμφανίσεών του πού ακολούθησαν μετά τον μαρτυρικό του θάνατο ( 17 Απριλίου, Μεγάλη Τρίτη του 1979 ) από ανείπωτους πόνους ώστε κανένα φάρμακο να μη τον πιάνει, σηκώνοντας έτσι με πολύ υπομονή και για αρκετό διάστημα τον Σταυρό του λόγω βαρύτατης μορφής καρκίνου, απετέλεσαν και θέμα δημοσιογραφικής έρευνας ώστε για μήνες ολόκληρους να γράφουν θρησκευτικές και μη εφημερίδες τα χρόνια εκείνα… 

Υπήρξαν βέβαια και οι συκοφάντες πού σε κάθε εποχή υπάρχουν ακόμη και από τις τάξεις του ιερού κλήρου πού δεν μπορούσαν κάν να διανοηθούν και να χωνέψουν ότι ήταν δυνατόν ( και κατ΄ αυτούς, «δεν ήταν και…επιτρεπτό» ) να αγιάσει ο Χριστός ένα λαϊκό παιδάριο, πράγμα πού μόνο κάποιος κληρικός, Αρχιερέας, μοναχός, και ασκητής θα μπορούσε στα ύψη της αγιότητας να φθάσει !



Όχι όμως και ένας απλός άνθρωπος, και ειδικά λαϊκός, νεαρής ηλικίας, φορώντας μάλιστα κοστούμι και γραβάτα!

Δυστυχώς η υπόθεση της Αγιοκατάταξης του Δημητρίου πήρε κακές διαστάσεις απο τα Μ.Μ.Ε. και απο διαφόρους που προσπάθησαν να εξαπατήσουν την μητέρα του Δημητρίου την μακαρίτισσα Κα Γεωργία Λέκκα αποσπώντας της χρήματα δήθεν για την γρηγορότερη αγιοκατάταξη...

Είχαμε μιλήσει και προσωπικά τα χρόνια εκείνα με την κυρία Γεωργία Λέκκα και είχαμε ακούσει τις έντονες διαμαρτυρίες της για τον πόλεμο πού δεχόταν από διαφόρους ανθρώπους, ακόμη καί της Εκκλησίας…


 
Όμως ο Δημήτριος, υπάρχων ήδη Άγιος στην συνείδηση ανθρώπων του λαού και όσων τον γνώρισαν, είτε εν ζωή είτε μετά την κοίμησή του, ασφαλώς καί δεν είχε ανάγκη προβολής και πληρωμής για ανάδειξη της αγιότητάς του.

Εμείς, σε μια προσπάθεια αναθεώρησης εκείνης της γκρίζας εποχής θα καταθέσουμε εδώ μέρος μόνο από τα υπάρχοντα 127 θαύματα του Αγίου, πιστεύοντας ότι υπάρχουν και άλλα πολύ περισσότερα ακαταχώρητα και ότι «νύν, επέστη ο καιρός» να αναθεωρήσουν κάποιοι υψηλά ιστάμενοι άνθρωποι της Εκκλησίας το «κατά Δημήτριον Λέκκα κεφάλαιον και σημείον». Αρκετή η παραγκώνισής του για 40 τόσα χρόνια!





Από επιστολή τού αείμνηστου μαχητικού Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτη


Θα περιμένουμε ακόμη, ότι όποιος - όποια, αισθάνονται υποχρέωση και ευγνωμοσύνη απέναντι κάποιου θαύματος και κάποιας θεραπείας από τον Άγιο, να μας γράψουν και να καταθέσουν το περιστατικό τους ώστε να το δημοσιεύσουμε προς δόξαν του Αγίου.

Γιατί δυστυχώς σήμερα τον Νεοφανή Δημήτριο ιατρό τον Αθηναίο, τον έχουμε θάψει για δεύτερη φορά ώστε ακόμη και στο Διαδίκτυο ελάχιστες πληροφορίες να υπάρχουν γι΄ αυτόν, σχεδόν καθόλου !




Από επιστολή τού μακαριστού καί  αγίου Επισκόπου Σιατίστης, Αντώνιου

Όσοι τον πιστεύουν λοιπόν, έχει καλώς, όσοι δεν τον πιστεύουν παρ΄ όλα τα θαύματα πού θα διαβάσουν άς μελετήσουν καλύτερα τα παρατιθέμενα στοιχεία μη βρεθούν στο τέλος καί Θεομάχοι και κατήγοροι του Παναγίου Πνεύματος πού αναδεικνύει τους Αγίους…


ΣΥΝΤΟΜΟ  ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ...Ο Νεοφανής Δημήτριος Λέκκας ο ιατρός, γεννήθηκε στίς 6 Νοεμβρίου του 1947 στην Αθήνα στην κλινική Αρβανιτάκη στο Κολωνάκι και ήταν υιός του Κωνσταντίνου Λέκκα γιατρού του Ι.Κ.Α. και της μαίας Γεωργίας Γιάνναρη. Η καταγωγή του ήταν απ΄ το Αχλάδι Ευβοίας και συγγενής του Αγίου των Ελληνικών γραμμάτων Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη. Κατά την ώρα της βαπτισής του στον Ι . Ν. Αγίου Παντελεήμονος Αχαρνών σχηματίστηκε ενας ευδιάκριτος ισοσκελής Σταυρός στην κολυμβήθρα όπου θαύμασαν όλοι..

Μία Μεγάλη Πέμπτη σε ηλικία 3.5 ετών πού η μητέρα του πήγε να τον μεταλάβει στον Ι.Ν. Αγίου Κωνσταντίνου Ομονοίας εκεί ο μικρός Δημήτρης έβλεπε ένα παιδάκι να κάθεται στον ώμο του Ιερέα, του π. Βασιλείου,  καθώς κοινωνούσε το εκκλησίασμα. Έβλεπε ακόμη το "παιδάκι" αυτό να παίρνει από κάποιους την Θεία Κοινωνία και να μεταλαμβάνουν σκέτο «αέρα».

Ο ίδιος σε όλη του την ζωή υπήρξε πολύ ευσεβής νέος, ενάρετος και ελεήμων..Μετά το Λύκειο ενεγράφη στην Ιατρική σχολή της Νάπολης της Ιταλίας και έπειτα μεταγράφηκε στη Σχολή του Πανεπιστημίου της Μπολώνια. Τελείωσε τις σπουδές του το 1977 παίρνοντας το πτυχίο του με άριστα.Την ίδια χρονιά εμφανίζεται το σαράκι της επάρατου νόσου.

Στις 17 Απριλίου του 1979  την νύχτα της Μεγάλης Δευτέρας και συγκεκριμένα στίς 03:00 τα χαράματα ξημερώνοντας Μεγάλη Τρίτη χωρίς να μπορεί ούτε να μιλήσει εκφράζει την επιθυμία του με τα μάτια στην μητέρα του να τον σταυρώσει στο Νοσοκομείο Αρεταίειο όπου και νοσηλευόταν. Εκείνη το κάνει και μετά από αυτό εκοιμήθη εις ηλικία μόλις 32 ετών.
Τον ενταφίασαν την ίδια μέρα με θρήνους και πόνους ψυχής στο Κοιμητήριο της Νέας Φιλαδέλφειας στόν Κόκκινο Μύλο. Απ' τις πρώτες κιόλας μέρες ο τάφος του άρχισε να ευωδιάζει κάτι το οποίο έγινε αντιληπτό από πολλούς.

Τελικά στίς 23 Νοέμβριου του 1984 ημέρα Δευτέρα, πέντε περίπου χρόνια απ΄ την κοίμησή του, το μεσημέρι έγινε η  εκταφή όπου καθώς το σκάψιμο προχωρούσε η ευωδία από το μύρο ξεχύθηκε σε τέτοιο βαθμό όπου άρχισαν όλοι  να κλαίνε και να δοξολογούν τον Θεό. Τα θαύματα του Νεοφανούς Δημητρίου πάρα πολλά...Συνήθως κάνει την παρουσία του με μυροβλυσία των βιβλίων του ή εικόνων Του σε όσους τον επικαλούνται με πίστη.

Τα θαύματα του Δημητρίου όμως είναι  πάρα πολλά, πιο πολλά από αυτά που έχουν γραφτεί καί κανείς δεν θα μπορέσει να τα σταματήσει όσο ο Χριστός τα ευλογεί και τα επιτρέπει  !  Αληθινά, «Θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού »!
-------------------

Απολυτίκιον Αγίου Δημητρίου Λέκκα
Ηχος δ' -- ταχύ προκατάλαβε.   Αστέρας νεόφωτος της Εκκλησίας Χριστού, την χάριν μιμούμενος των Αναργύρων ιατρέ, Δημήτριε αοίδιμε. Δίδωσιν τοίς νοσούσιν, την κατ΄ άμφω υγείαν, γέγονας των πενήτων ελεήμων τοίς πάσι. Αυτού ταίς ικεσίαις Χριστέ ο Θεός, σώσον τα ψυχάς ημών. 

                         ==================«Το εσχατολογικό κήρυγμα του Νεοφανούς Αγίου

Δημητρίου Λέκκα».

Υπάρχει όμως ένα κεφάλαιο ξεχωριστό στον τομέα διδαχών του Αγίου πού θα μπορούσε να ονομασθεί: «Το εσχατολογικό κήρυγμα του Νεοφανού Αγίου Δημητρίου Λέκκα». Το κήρυγμα αυτό είναι συγκλονιστικό και ο ευσεβής αναγνώστης άς το προσέξει ιδιαίτερα.

«Η Θεολογία των εσχάτων, όπως και όλη η Θεολογία, είναι καρπός της Θεοκοινωνίας.Είναι λυπηρό το γεγονός ότι υπάρχουν Θεολόγοι σήμερα πού αγνοούν, ή και αρνούνται την Πατερική διδασκαλία περί Αντιχρίστου. Κενόδοξοι άνδρες πού ( δυστυχώς) δεν θα διακρίνουν την παρουσία του…Οί Προφήτες και η Καινή Διαθήκη μιλούν πολύ καθαρά για το βδέλυγμα της Ερημώσεως». Συχνά έλεγε στον γέροντά του, π. Αντώνιο Μορφέση:

« Δέν θ΄ αργήσει  ό καιρός πού θά ξεσπάσει ή μπόρα. Πρέπει νά συμμετέχουμε από τώρα τακτικά στήν μυστηριακή ζωή τής Εκκλησίας μας καί νά καθαρίζουμε μέ τήν εξομολόγηση τίς ψυχές μας σέ βάθος, καί όχι επιπόλαια...

Είναι βαθειά ή πεποίθησή μου ότι βρισκόμαστε στά χρόνια τού Αντίχριστου καί στά χρόνια επαληθεύσεως φοβερών γεγονότων τής Αποκάλυψης...

"Τυφλοί καί κωφοί " έλεγε, " δέν βλέπουν καί δέν ακούνε τά σημεία τών καιρών..."

Λυπόταν πολύ γιατί έβλεπε τίς δυνάμεις τού αντιχριστιανισμού νά εισχωρούν καί νά διαβρώνουν τήν Ελλάδα μέ διάφορους τρόπους...

Τόνιζε ότι, " σταδιακά ή Ελλάδα γίνεται ειδωλολατρική χώρα. Μάς χρειάζεται ώς έθνος Ορθόδοξη κατήχηση άν θέλουμε νά σωθούμε. Διαφορετικά θά χαθούμε μέσα στήν θύελλα τού Συγκρητισμού, τού Διεθνισμού, καί τής Πανθρησκείας, πού ταλαντεύει καί σαρώνει τίς συνειδήσεις..."

Προέτρεπε νά διαβάζουμε τήν Αγία Γραφή καί ιδιαίτερα τά εσχατολογικά σημεία, μέ προσευχή καί μέ κατάνυξη γιά νά βρισκόμαστε σέ ετοιμότητα καί εγρήγορση στίς ημέρες αυτές, πού ή αποστασία ήδη ενεργείται...

Έλεγε ακόμη,

"Τό μίσος καί ή σκληρότητα, θά είναι προϋπόθεση τών  ανθρώπων εκείνων πού θά αρνηθούν τελικά τόν Χριστό καί θά ακολουθήσουν τόν Αντίχριστο...

Τό σφράγισμα τού Αντίχριστου θά έλθει στό τέλος, όταν θά έχει συντελεσθεί ήδη καί ή άρνηση τής αγάπης.

Όπως ένα έγγραφο επικυρώνεται μέ μιά σφραγίδα, έτσι κι΄ εκείνο τό σφράγισμα, θά επικυρώσει απλώς τό μίσος καί τήν σκληρότητα πού θά υπάρχουν στίς ψυχές αυτών τών ανθρώπων..."

" Οί Χριστιανοί τών εσχάτων ημερών θά αντιμετωπίζονται μέ περιφρόνηση από αυτούς πού θά διαλέξουν " τόν άλλο δρόμο".

Θά μιλούν τήν γλώσσα τής αγάπης αλλά δέν θά γίνονται κατανοητοί. Ή  έρημος θά είναι ή μόνη επιλογή τών Χριστιανών, προκειμένου νά λατρεύσουν τόν Κύριό τους.

Έρημος, είναι ή απουσία τού κόσμου από τόν χώρο τής καρδιάς πού αγαπά τόν Χριστό. Ή έρημος δέν είναι μία συγκεκριμμένη έκταση γής. Είναι ένας τρόπος αγιοπνευματικής διαβίωσης ακόμη καί μέσα στόν κόσμο..."

Προειδοποιούσε ακόμη, νά μή εντυπωσιασθούμε από τά κηρύγματα "ελευθερίας, δημοκρατίας, αγάπης, καί φιλεσπλαχνίας" πού θά εκστομίζονται από τό Θηρίο τίς μέρες εκείνες.

"Θά μιλά γιά ελευθερία, έλεγε, αλλά θά εννοεί τήν ελευθερία τής ανηθικότητας !...

Οί άνθρωποι πού θά πιστέψουν σ΄αυτόν θά πεινούν καί δέν θά μπορούνε νά φάνε από τίς πληγές στό στόμα τους, θά καίγονται καί δέν θά δροσίζονται, θά κρυώνουν καί δέν θά ζεσταίνονται, θά διψάνε καί δέν θά βρίσκουν νερό νά πιούνε...

Θά πέσουν οί επτά πληγές τού Θεού επάνω τους, ώσπου στό τέλος θά έλθει ή ώρα, πού θά αλληλοσπαραχθούν μεταξύ τους...

Καί συμπλήρωνε,

" Ό δίκαιος καί ενάρετος άνθρωπος θά αφήσει "μνήμην αγαθήν" καί θά μνημονεύεται είς τούς αιώνας τών αιώνων, καί στήν γή καί στόν Ουρανό.

Ό άδικος θά χαθεί μαζί μέ τά έργα του...»

                                          =========


Η ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΝΟΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

«Αγαπητή μου κ. Λέκκα ( μητέρα του Δημητρίου ),...Τέτοιες άγιες ψυχές χρειάζονται στη σημερινή κοινωνία, που μαστίζεται από την απιστία, τον υλισμό, τη σκληρότητα και την κάθε είδους κακία.Αποτελούν για όλους μας καθοδηγητικό φως στην πορεία μας. Είναι το "άλας της γης", το ολόδροσο νερό του Ουρα­νού. Ευτυχισμένοι οι γονείς, που φέρνουν τέτοια παιδιά στον κόσμο.
Καλότυχοι οι νέοι, που στολίζουν με τις αρετές των τη ζωή όλων μας.Όπως θέλουμε να σας συγχαρούμε με όλη μας την καρδιά για την πίστη, την αντοχή και το θάρρος, με τα οποία αντιμε­τωπίσατε όλα τα συμβάντα.Ο Δημητράκης μας, καλή μου κ. Γεωργία, ήταν επί γης άγγε­λος. Ήταν η προσωποποίηση της αρετής, της πίστης, της α­γάπης, του ήθους. Είχε ωριμάσει πια ψυχικά. Τέτοιο στολίδι επιθυμούσε ο Θεός να το έχει στον Παράδεισο. Άλλωστε δι­κό του ήταν.
Σεις πρέπει να είσθε, μέσα στον πόνο σας, υπερήφανη, γιατί στείλατε έναν τέτοιο πρεσβευτή στον Ουρανό. Σας περιμέ­νει εκεί για να ανταμωθείτε μια μέρα για πάντα. Εκεί "ένθα απέδρα, πάσα οδύνη, λύπη και στεναγμός". Στη Βασιλεία του Θεού.Σταθείτε αλύγιστη. Με τα μάτια ψηλά. Η ευωδία των οστών του βεβαιώνει την αγιότητα του.
Μα­κάρι να είχα και εγώ τέλος τόσο άγιο, τόσο Χριστιανικό, ό­πως το παλληκάρι σου, που κανένας Βοριάς δεν το λύγισε, καμιά γοητεία του κόσμου δεν το μάγεψε. Έχω μπροστά μου το βιβλίο του. Το διάβασα με δακρυσμέ­να μάτια.Έσκυψα και φίλησα τη φωτογραφία του στο εξώ­φυλλο. Παρεκάλεσα το Δημήτρη να προσεύχεται και για μέ­να. Τέτοιες ψυχές τις ακούει ο Θεός. Κουράγιο! Είσαι η μη­τέρα ενός συγχρόνου αγίου... Με ευχές και πολύ αγάπη».

Ο Μητροπολίτης

+ Νικαίας Γεώργιος



-------------

ΕΜΦΑΝΙΣΕΙΣ – ΘΕΡΑΠΕΙΕΣ - ΘΑΥΜΑΤΑ



106 ) «Ήμουνα ετοιμοθάνατος με συνεχή πνευμονικά οιδήματα.
Σώθηκα από τον  άγιο ! »
Ευλαβέστατη κ. Λέκκα,Ονομάζομαι Τιμόθεος Τζαννής και είμαι Ιερομόναχος, ιδρυτής, Πνευματικός, και εφημέριος του Ιερού Κοινοβιακού Γυναικείου Ησυχαστηρίου "Οι Άγιοι Θεόδω­ροι" Ηρακλείου Κρήτης.
Αισθάνομαι βαθύτατα την υποχρέωση να ευχαριστήσω δια της παρούσης μου αναφοράς τον ευσεβέστατο και Οσιότατο μακαριστό υιό σας Δημήτριο, ιατρό, όπου ο Κύριος και ο Θεός ετίμησε αυτόν με τον στέφανο της αγιότητος και της χάριτος των ιαμάτων, δια το μεγάλο θαύμα το οποίον εποίησε εις εμέ, η εν τοις λειψάνοις αυτού ενοικούσα Θεία χάρις. Τον Σεπτέμβριο τού 1985, όλως αιφνιδίως υπέστην οξύ καρδιακό πνευμονικό οίδημα, με σοβαρότατο ρόγχο και εκροή αφρώδους αίματος, επί πολλάς ώρας.
Μετεφέρθην εις Καρδιολογική Κλινική Βενιζελείου Νοσοκομείου, όπου οι ιατροί απεφάνθησαν περί "κάμψεως της καρδίας, με οξύ πνευμονικό οίδημα, και οξείας καρδιακής ανεπαρ­κείας".Παρέμεινα επί 12 ημέρας εις το Νοσοκομείο προς νοσηλεία. Έκτοτε αρχίζει το μεγάλο μου δράμα.
Επί διετία υπέφερα από αλλεπάλληλα πνευμονικά οιδήματα ο­ξείας μορφής.Η ζωή μου κατέστη μαρτυρική. Ήτο αδύνα­τος η ανάπαυσις επί της κλίνης. Τις περισσότερες ώρες κα­θόμουν εις την καρέκλα και το οξυγόνο μου έγινε αχώριστος σύντροφος σε όλες τις κρίσεις.
Επεσκέφθην την Αθήνα, εξε­τάσθηκα από λέκτορα Πανεπιστημίου, διακεκριμένο καρδιολόγο, έκανα ηλεκτροκαρδιογραφήματα, υπερηχογραφή­ματα, τεστ κοπώσεως, με την τελική γνωμάτευση: "Στένωση τριών κεντρικών αγγείων της στεφανιαίας".


Μου συνέ­στησαν να μεταβώ εις Λονδίνο δι' εγχείρηση στη στεφα­νιαία ΒΥ ΡΑSS. Μετέβην εις το Ισραήλ τον Απρίλιο 1986, ε­ξετάσθηκα υπό του πρώτου καθηγητού του Νοσοκομείου Χαντάσσα Μ.F. GΟΤSΜAΝ, ΜD FRCP ( G ) SI RAMBAN ST. JERUSALEM , ο οποίος απεφάνθη ότι έπρεπε να υποβληθώ εις εγ­χείρηση ΒΥ ΡASS, άλλως, μετά λύπης του μας διαβεβαίωσε, ότι θα αντιμετώπιζα σύντομα τον θάνατον.Δεν εδέχθην, ε­πέστρεψα στην Ελλάδα και το μαρτύριό μου συνεχίζετο εις εντονότερο βαθμό.
Παρά τις προσπάθειες των ιατρών και τη χορήγηση των πλέον συγχρόνων φαρμάκων, η κατάστασή μου δεν εβελτιώνετο. Μάλλον εδυσχεραίνετο, λόγω δυ­σανεξίας φαρμάκων. Όλοι οι θεράποντες ιατροί απεφαίνοντο ότι κλινικώς ήμουν νεκρός, αφού δεν μπορούσα να υπο­βληθώ εις εγχείρηση.
Εις τη διετίαν αυτήν απαριθμούνται πλέον των 100 πνευ­μονικά οιδήματα, έως την 12ην Μαΐου 1987, όπου, Θεία Ευ­δοκία, ο αιδεσιμότατος πατήρ Βασίλειος Καλτσίκογλου, ε­φημέριος ιερού ναού αγίου Ευγενίου Μεσαμπελιές Ηρα­κλείου, ο οποίος σας είχεν επισκεφθή ως προσκυνητής, με­τέφερε μικρόν τεμάχιον του σεπτού λειψάνου του μακαρι­στού και ευσεβέστατου υιού σας, ιατρού Δημητρίου, το οποίον εσείς κυρία Γεωργία Λέκκα δώσατε εις τον πατέρα Βασίλειο δι' εμέ.

Όταν ο αιδεσιμότατος έφερε το ιερόν λείψανο και οσφράνθηκα την άρρητον ευωδία αυτού, σταυρώθηκα εις το σημείο της καρδιάς και τους πνεύμονας, επικαλούμενος τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό και Θεό, όπως δια των πρε­σβειών της Παναγίας μητρός Του και του ιατρού Δημητρίου Λέκκα, τον οποίον εχαρίτωσε με την ευωδία των λειψάνων και την χάριν των ιαμάτων, να ποίηση έλεος εις εμέ και να δώσει βελτίωση εις την κατάσταση της υγείας μου...
Από την ημέρα εκείνην άρχισε η κατάστασή μου να βελτιώνεται. Τα μεγάλα καρδιοπνευμονικά οιδήματα εξαφανίσθηκαν και α­κολούθησε σταθερά περίοδος αναρρώσεως, με μικρές, κατά αραιά χρονικά διαστήματα, κρίσεις, που παρήρχοντο χωρίς ιατρική βοήθεια, χωρίς φάρμακα, χωρίς οξυγόνο.
Από 25 Μαΐου και εντεύθεν, εμφανώς υγιέστερος, εγκα­τέλειψα τελείως τα φάρμακα, την δίαιτα, και επανήλθα τα­κτικώς εις το θυσιαστήριο, εκτελών έκτοτε απρόσκοπτος τα ιερατικά μου καθήκοντα, τα οποία είχα εγκαταλείψει καθ' όλην την διάρκεια της ασθενείας μου.Έχουν παρέλθει από τότε 5 μήνες, και με την χάριν και την πρεσβεία του ευσεβέστατου υιού σας Δημητρίου, τον ο­ποίον καθ' εκάστην επικαλούμαι, αισθάνομαι τρομερά βελ­τίωση, χωρίς σχεδόν κανένα πρόβλημα, και χωρίς να λαμ­βάνω κανένα φάρμακο.Εργάζομαι, ξαναβρήκα τον ρυθμό της ζωής μου, κι όλα αυτά τα οφείλω εις την πρεσβεία και την παρρησία του οσιότατου υιού σας Δημητρίου.
Ευχαριστώ εκ βάθους καρδίας τον φιλάνθρωπο και μεγαν τρισυπόστατον Θεόν μας, που, εν ταις εσχάταις ταύταις ημέρες, η μεγάλη αγάπη Του ευδόκησεν να χαρίσει εις ημάς ένθερμο προστάτη και άγιον ιαματικόν, τον υιόν σας.
Γεμάτος ευγνωμοσύνη ευχαριστώ τον Άγιον Δημήτριο, που δεν παρείδε την δέησίν μου, αλλά με την θείαν πρεσβείαν του έσπευσε και με εξήγαγε εκ φόβου και σκιάς θανάτου.Διατελώ με τον ύμνον "τις Θεός μέγας, ως ο Θεός ημών" και "θαυμαστός ο Θεός εν τοις Αγίοις Αυτού
Μετά σεβασμού και τιμής Αρχιμανδρίτης ΤΙΜΟΘΕΟΣ ΤΖΑΝΝΗΣ
Ιερόν Ησυχαστήριον "Οι Άγιοι Θεόδωροι" Ηρακλείου Κρήτης



121 ) Γύρω στις 3 τα μεσάνυχτα βλέπω ένα συγκλο­νιστικό όνειρο…

Ένα ζωντανό σημείο παραμέρισε τις επιφυλάξεις μου για τον πολυσυζητημένο άγιο Δημήτριο Λέκκα. Πολλές φο­ρές με διάφορα πνευματικά μου τέκνα, είχα επισκεφθεί την ευλαβέστατη μητέρα του αγίου Δημητρίου. Λόγω όμως των δημο­σιογραφικών σφυροκοπημάτων άρχισαν να διαμορφώνονται μέσα μου επιφυλάξεις και έτσι άρχισα να απομακρύνομαι από το σπίτι της ευσεβούς κ. Γεωργίας.Εν τούτοις δεν ησύχαζα. Μάλλον αισθανόμουν ενοχή ό­ταν έβλεπα ασεβείς δημοσιογράφους ακόμα και ρασοφό­ρους να πολεμούν ένα παλληκάρι που όπως αποδεικνύεται, έ­ζησε ζωή ενάρετη, Χριστιανική και με απέραντη αγάπη στον Θεό και στον πλησίον του.

Η συνείδηση μου με έλεγχε και κραύγαζε λέγουσα:«Γιατί αφήνεις ανυπεράσπιστη μια πολεμούμενη έρημη, χήρα, Χριστιανή μητέρα;».
Μία δύναμη μέ ωθούσε να επικοινωνήσω με τη μάνα αυτή, να την υποστηρίξω, και να την παρηγορήσω. Έτσι απεφάσι­σα, μετά από δύο χρόνια, να την επισκεφθώ.
Η κ. Γεωργία, ανεξίκακη, καταδεκτική με υποδέχθηκε λέγοντας μου:«Παι­δί μου, γιατί με εγκατέλειψες; Γιατί χάθηκες;»Ένοιωσα έ­λεγχο!

Αν και συζητήσαμε για πολλά, μου έδωσε επιστολές που γράφανε ζωντανά θαύματα. Μεταξύ αυτών μου έδωσε και την επιστολή της κ. Σταυριανής Τζαβέλλου, κατοίκου Α­θηνών.Πήρα αντίγραφο της επιστολής στο σπίτι μου και κα­τά τα μεσάνυχτα άρχισα να τη διαβάζω επισταμένως.

Αμέ­σως μετά —γύρω στις 3 τα μεσάνυχτα— βλέπω ένα συγκλο­νιστικό όνειρο. Κάποιο αόρατο χέρι μού έβαλε στο χέρι μου ένα κομμάτι λείψανο πού αισθανόμουν ότι ήταν τού Δημη­τρίου. Το λείψανο τον ήταν λευκό σαν το χιόνι. Ξεκίνησα να το διαμελίζω ( πάντα στο όνειρό μου ) κι ενώ το τεμάχιζα σε κομμάτια μικρά όσο εί­ναι το ρύζι, διαλύθηκε και έγινε όλο μια φούχτα σταριού. Ε­νώ θαύμαζα το ότι έγινε άπειρα σπυριά, ακούω φωνή να μού λέγει: «Διελύθη και έγινε σίτος, για τις αιώνιες αποθήκες!».
Η θέα και το σημείο ήσαν θαυμαστά. Μου δόθηκε η εξή­γηση της μυστηριώδους φωνής ώστε να πιστέψω: Το λείψανο του Δημητρίου είναι σιτάρι για να γεμίσουν μ' αυτό οι ευλογημένες αποθήκες του Παραδείσου.Έτσι μ' αυτόν τον θαυμαστό τρόπο έφυγαν οι αμφιβολίες μου.
Εύχομαι δε όπως ο Νεοφανής άγιος Δημήτριος ανακηρυ­χθεί άγιος και υπό της του Χριστού Εκκλησίας

Ιερεύς ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΑΛΙΚΑΚΟΣ -- Γλυκά Νερά Αττικής




11) « Ένοιωσα στό σημείο όπου ευρίσκεται ο νωτιαίος μυελός να μέ τρυπάει κάτι, σαν ακτίνες laser…» Εδώ και τρία χρόνια, αντιμετώπιζα σοβαρά προβλήματα υγείας. Για τον Αγιο έμαθα από μια φίλη μου. Έκτοτε καθημερινώς διάβαζα την Παράκληση του και τον επικαλούμην προς βοήθεια. Τη νύκτα της 4.9.1992 ένοιωσα να με πλημμυρίζει η ευωδία του, καθώς προσευχόμουν. Όμως εί­χα κάποιες αμφιβολίες ως προς την προέλευση της ευωδίας. Έτσι στίς 6.9.1992, ημέρα Κυριακή και ενώ τα παιδιά καθό­ντουσαν στο καθιστικό, με ρώτησαν; «Μαμά, τί μυρίζει τό­σο όμορφα;»
Εγώ από την κουζίνα, έσπευσα να τους πω ότι κάνουν κάποιο λάθος. Τότε η κουζίνα και όλο το σπίτι γέμι­σε με την ευωδία εκείνη που ήδη είχα αισθανθεί, πριν δύο ημέρες. Δεν είχα πλέον αμφιβολία. Την Τετάρτη το βράδυ, με τον άνδρα μου, ακούσαμε βήματα στο μπαλκόνι τα οποία έφθασαν μέχρι το μπαλκόνι όπου ήμασταν ξαπλωμένοι. Ό­λη τη νύχτα ακούγαμε στο δωμάτιο μικροθορύβους.Το πρωί, ώρα 8.30', ένοιωσα όλο το σώμα μου να το διαπερνά μια ζεστασιά. Επακολούθησε ένα βαθύ αίσθημα γαλήνης. Κατάλαβα ότι ο άγιος Δημήτριος μας επισκέφθηκε. Προσπάθησα τότε να γυρίσω το κεφάλι μου να κοιτάξω. Ήταν όμως ε­ντελώς αδύνατον, λες και κάποιο χέρι να μού το κρατούσε.Συγχρόνως ένοιωσα, στό σημείο όπου ευρίσκεται ο νωτιαίος μυελός να μέ τρυπάει κάτι, σαν ακτίνες laser και να κινεί­ται γύρω από το ίδιο σημείο σχηματίζοντας ένα μικρό τετρά­γωνο. Έκτοτε είμαι απολύτως καλά στην υγεία μου. Δοξάζω τον Θεό για την αγάπη Του και ευχαριστώ τον άγιο Δημή­τριο διότι με θεράπευσε από τους πόνους μου…Μ.Λ.( απόρρητο )--- Νέα Σμύρνη -- 199215 ) «Έπασχα από πέτρα χολής, μεγέθους ενός καρυδιού…»

Έπασχα από πέτρα χολής μεγέθους ενός καρυδιού. Μπήκα στο Νοσοκομείο «Ασκληπιός», για διάφορες εξετάσεις. Εκεί, κάποιος κύριος, μού έδωσε το βιβλίο του νεοφανούς αγίου Δημητρίου. Διαβάζοντας το, πίστεψα στον άγιο και τον επικαλέσθηκα να με βοηθήσει. Τη νύχτα, καθώς ήμουν ξαπλωμένη και προσευχόμουν στον άγιο, άκουσα μια φωνή πολύ λεπτή να με ρωτά:--«Με ζήτησες;»Έντρομη απάντησα:--«Ναι!»Τότε ένοιωσα τον άγιο να βάζει το χέρι τον επάνω στο μέρος όπου ευρίσκεται η χολή. Μετά ακούμπησε το χέρι τον στο στέρνο μου. Εντελώς αυθόρμητα έπιασα το ζεστό χέρι του, και το έφερα στον λαιμό μου, διότι με πονούσε εκεί πολύ.Ό­ταν αργότερα έκαμα νέα εξέταση της χολής μου, διαπιστώ­θηκε πως ήταν καθαρή. Έχω υποστεί εγχείριση μαστεκτο­μής και συνηθίζω το βιβλίο του αγίου να το τοποθετώ εκεί για προστασία. Καθώς το κρατούσα, αισθάνθηκα να με πε­ριτυλίγει εσωτερικά κι εξωτερικά ένα φως πολύ δυνατό και να με πλημμυρίζει απέραντη αγαλλίαση. Συχνά η ευωδία του γίνεται αισθητή στο σπίτι. Εύχομαι ο νεοφανής άγιος Δημήτριος να προστατεύει και να θεραπεύει όλους τους πά­σχοντες.ΔΗΜΗΤΡΑ ΝΤΑΦΛΗ – Σπάρτη 199216)




16) « Ήλθε στο Νοσοκομείο ένας γιατρός άγνωστος σε όλους, με πράσινα ρούχα χειρουργείου και μού είπε…».Ήμουν άρρωστη — εγχείριση μαστεκτομής— και με επεσκέφθη στο Νοσοκομείο ένας γιατρός άγνωστος σε μένα αλλά και στους άλλους, με πράσινα ρούχα χειρουργείου. Αφού με κοίταξε, μου είπε «να μη στενοχωριέμαι και πως θα γίνω 100% καλά».Μου έβγαλε τον επίδεσμο από το στήθος και με διαβεβαίωσε ότι θα ερχόταν και πάλι.Όταν επέστρεψα στο σπίτι μου, με επεσκέφθη μία γειτόνισσα, που κρατούσε κου­λουράκια και πάνω τους, είχε ακουμπήσει μία φωτογραφία του αγίου Δημητρίου. Μόλις την είδα άρχισα να φωνάζω:«Αυτός είναι ο γιατρός που ήλθε στο Νοσοκομείο και μου εί­πε πως θα γίνω καλά». Όταν μπήκα για δεύτερη φορά στο Νοσοκομείο, πάλι με επισκέφθηκε. Αυτή την φορά φορούσε μαύρο κοστούμι. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την γλυκιά του μορφή και την ουράνια βοήθειά του προς εμένα…ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ -- Αυστραλία 1992

17) «Παρακαλούσα τον άγιο, καί ξαφνικά ήλθε από ψηλά μια λάμψη σαν ανεμοστρόβιλος…»

Τα τελευταία τρία χρόνια υπέφερα πολύ, από διάφορες ασθένειες, όπως έλκος δωδεκαδάκτυλου, δυσπεψία, γαστρί­τιδα. Έπαιρνα διάφορα χάπια αλλά δεν θεραπευόμουν. Επί πλέον δε, μετά από μια αυστηρή δίαιτα, έχασα πολλά υγρά. Αρρώστησα τόσο βαριά ώστε δεν ήξερα τί μου συνέβαινε. Τότε η γυναίκα μου, μου έδωσε το βιβλίο του νεοφανούς α­γίου Δημητρίου.

Με όσες δυνάμεις μου έμεναν, διάβαζα το βιβλίο και σε κάθε κεφάλαιο βούρκωναν τα μάτια μου με τα θαύ­ματα που στις χαλεπές αυτές ημέρες ο Κύριος έστειλε την χάρη Του και ανέδειξε ανάργυρο ιατρό, τον άγιο Δημήτριο.Παρακα­λούσα όμως θερμά, να έλθει και σε μένα η χάρη του, να με θεραπεύσει. Ήταν Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου 1992. Έπεσα να κοιμηθώ και όπως όλα τα προηγούμενα βράδια όλο το σώμα μου ήταν μουδιασμένο και υπέφερα από δυνατούς πό­νους.

Γύρω στις 11.30', καθώς κοιμόμουν, βλέπω ό,τι δίπλα στο κρεβάτι μου, ήταν ένα μεγάλο τραπέζι με χαρτιά στη μέση. Δίπλα στο τραπέζι, στεκόντουσαν δύο άνθρωποι, με ιατρική ενδυμασία και κοίταζαν τα χαρτιά. Ξαφνικά έρχεται από ψηλά μια λάμψη σαν ανεμοστρόβιλος, κάθεται στο τρα­πέζι και αμέσως τυλίγει το κεφάλι μου και άρχισε να το κου­νά δυνατά.

Ένοιωσα ένα τρομερό τρεμούλιασμα και ψιθύρισα: «Θεέ μου, άγιε Δημήτριε»! Μετά ξύπνησα, σηκώθηκα, και ήμουν εντελώς καλά ! Τα μουδιάσματα και οι ανυπόφοροι πόνοι εξαφανίστηκαν. Ευγνωμονώ τον Θεό που έχω θερα­πευτή και προστάτη μου τον νεοφανή άγιο Δημήτριο.

ΚΩΣΤΑΣ ΜΠΑΡΜΠΑΠΑΝΝΗΣ – Μελβούρνη 1992

18) « Γιατί άγιε μου να μη σε δω και εγώ;».

Επιθυμώ να γράψω τη θαυμαστή εμπειρία που πρόσφατα είχα, σχετικά με το πρόσωπο του αγίου Δημητρίου. Καθώς διάβαζα το βιβλίο τον αγίου, σταμάτησα για λίγο και με πα­ράπονο είπα: « Γιατί άγιε μου να μη σε δω και εγώ;». Τότε η φωτογραφία τον αγίου, γέμισε με υγρές σταγόνες. Τον προ­σκυνώ ημέρα και νύκτα, που ήλθε η χάρη του και στο σπιτικό μου.

ΛΙΖΑ ΔΑΦΙΝΗ -- Μελβούρνη 1992

18b ) «Ήλθε στον ύπνο μου ντυ­μένος γιατρός και έπιασε το πόδι μου στο σημείο που πο­νούσε...»

Τον Νεοφανή άγιο Δημήτριο, τον έχουμε αγαπήσει όλοι ε­δώ στά ξένα. Τον επικαλούμεθα για κάθε μας πρόβλημα και πάντα τρέχει πρόθυμος να μας βοηθήσει. Τις πρώτες ημέρες που διάβαζα το βιβλίο του, άκουγα μέσα στο σπίτι μας, ανά­λαφρα τα βήματα του. Όπου πονάμε, σταυρωνόμαστε με το λαδάκι τον αγίου και ο πόνος φεύγει αμέσως. Το πόδι μου πάντα με πονούσε γιατί στο παρελθόν το είχα στραμπουλί­ξει.

Πριν από τέσσερεις εβδομάδες ήλθε στον ύπνο μου ντυ­μένος γιατρός και έπιασε το πόδι μου στο σημείο που πο­νούσε. Το κούνησε ελαφρά. Έκτοτε το πόδι μου είναι τε­λείως καλά. Τί να πω για την ευωδία εκείνη, που πολύ συ­χνά γεμίζει τους χώρους του σπιτιού!Η κόρη μου διακατε­χόταν από διάφορες φοβίες κι είχε ανήσυχο ύπνο.

Από τότε που τοποθέτησα το βιβλίο του αγίου κάτω από το μαξιλάρι της, ο ύπνος της επανήλθε, οι φόβοι της χάθηκαν. Επίσης ο άνδρας μου, που ήταν πολύ άρρωστος με θαύμα του αγίου θεραπεύτηκε. Ο άγγελος αυτός, αγάπησε τόσο πολύ τους συνανθρώπους του, που το έργο του συνεχίζει από τον ουρανό, δίδοντας παρηγοριά και χαρά σ' όσους τον επικαλούνται με πίστη.

ΖΩΗ ΜΠΑΡΜΠΑΓΙΑΝΝΗ · Μελβούρνη 1992

19) « Ήλθε σαν μία σκιά δίπλα μου και πλησίασε τον άρρωστο άνδρα μου…»

Είμαι κάτοικος Θεσσαλονίκης και φέτος πήγα στη Γερμα­νία όπου εργάζεται ο σύζυγος μου. Τον βρήκα πολύ αδύνατο, γιατί είχε πρόβλημα με το στομάχι του. Επισκεφθήκαμε τον γιατρό και μετά τις γενικές εξετάσεις περιμέναμε τ' α­ποτελέσματα. Ο σύζυγος μου είχε στο σπίτι το βιβλίο του α­γίου Δημητρίου Λέκκα και άρχισα να το διαβάζω.

Ένα βράδυ και ενώ ο σύζυγος μου κοιμόταν, εγώ διάβαζα το βι­βλίο. Ξαφνικά αισθάνθηκα μέσα από το βιβλίο, να βγαίνει μια ευωδία και στη συνέχεια μία σκιά ήλθε δίπλα μου. Βλέ­πω να πλησιάζει το κρεβάτι του συζύγου μου και να τον κοιτάζει γύρω γύρω στο κεφάλι. Τότε άρχισα να κλαίω με λυγμούς και ξύπνησε ο άνδρας μου που ένιωσε την ευωδιά που πλημμύριζε το δωμάτιο μας. Ο άγιος Δημήτριος βρισκό­ταν κοντά μας.

Μετά από δύο ημέρες πήραμε τ' αποτελέ­σματα. Το στομάχι του άνδρα μου, είχε μεν πληγή αλλ' ήταν στο στάδιο της θεραπείας. Χωρίς φάρμακα !Τώρα ο σύζυγος μου είναι εντελώς καλά. Ευχαριστώ τον Κύριο Ημών Ιησού Χριστό ο οποίος απέστειλε δώρο Ουράνιο τη χάριν του Α­γίου στους πονεμένους. Ελπίζω σύντομα η Εκκλησία μας να τον κατατάξει στις τάξεις των Αγίων της…

ΚΥΡΙΑΚΗ ΑΡΒΑΝΙΤΟΠΟΥΛΟΥ -- Θεσσαλονίκη 1992

20) «Τρείς μήνες ευωδίαζε το σπίτι μου…»

Όταν έλαβα το βιβλίο με τα θαύματα του αγίου Δημη­τρίου, η χαρά μου ήταν πολύ μεγάλη. Το πρωί της επομένης ημέρας, αφού προσευχήθηκα προσκύνησα την εικόνα του α­γίου. Τη στιγμή πού την ασπάστηκα, τα χείλη μου γέμισαν λάδι και από το στόμα μου, έβγαινε μια ευωδία, η οποία μο­σχοβολούσε όπως το άγιο μύρο.

Επί τρεις μήνες συνέ­χεια όπου να ευρισκόμουν, στο σπίτι, στη δουλειά, στον κή­πο, η ευωδία του αγίου ήταν δίπλα μου. Θέλω επίσης να πω, πως η ευλογία του Θεού ήλθε στο σπίτι μου από την ημέρα που με επισκέφθηκε ο άγιος. Δοξασμένο το όνομα του Θεού.

SURY PLITA -- Μελβούρνη 1992

26 ) «Θεραπεία όγκου λεμφαδένων σε παιδάκι 2,5 ετών…»

Τους τελευταίους 4 μήνες του 1992 διέμενα φιλοξενούμενος στην Αθήνα, γιατί η κορούλα μου 2,5 ετών παρουσίασε όγκο στους λεμφαδένες και έπρεπε να χειρουργηθεί με ελάχιστες πιθανότητες σωτηρίας.Πριν υποβληθεί στην εγχείρηση, επισκέφθηκα το σπίτι του αγίου, μαζί με το παιδί μου που ήταν σχεδόν πεθαμένο. Εκεί η μητέρα του αγίου, σταύρωσε το παιδί κι εγώ προσευ­χήθηκα ώστε και το δικό μου παιδί να θεραπεύσει.

Η εγχεί­ρηση έγινε στις 5 Σεπτεμβρίου στο νοσοκομείο "Αγία Σοφία" από τον χειρούργο Ιατρό κ. Σπίνιο. Η εγχείρηση διήρκεσε 5 ώρες. Το βράδυ, μετά την εγχείρηση, με πόνο ικέ­τευα τον άγιο Δημήτριο να μου δώσει πληροφορία, πως το παιδί μου θα γίνει καλά.

Βλέπω, λοιπόν στον ύπνο μου, το ί­διο εκείνο βράδυ το εξής όνειρο:Ένοιωσα κάποιο χέρι να τραβά τα ρούχα στον ώμο μου, σαν να ήθελε να με ξυπνήσει. Ανοίγοντας τα μάτια μου —πάντα σε όνειρο— βλέπω το πα­ράθυρο ανοικτό και τον Άγιο Δημήτριο Λέκκα να στέκεται με σταυρωμένα χέρια στην πόρτα.

Με κοίταζε έχοντας ε­μπρός του, τη βαλίτσα του ταξιδιού μας και κάποια πράγμα­τά μας. Όταν ξύπνησα, ήμουν βέβαιος πως το παιδί μου θα γινόταν καλά και γρήγορα θα φεύγαμε για τον τόπο μας.

Πράγματι: Το παιδί μου, παρά τη σοβαρότητα της κατάστα­σης του, έγινε τελείως καλά. Σε ένδειξη ευγνωμοσύνης, την ημέρα της εξόδου από το νοσοκομείο, πήγα με τη γυναίκα και το παιδί μου στο προσκύνημα του αγίου Δημητρίου. Εκεί ευχαρίστησα, εκ βαθέων τον άγιο.ΒΑΣΙΛΕΙΟΣ ΧΑΛΙΒΕΡΑΚΗΣ – Κρήτη 1992

27 ) «Βοήθεια σε θεραπεία ψύξης…»

Το παιδί μου, 10 χρονών, αρρώστησε από ψύξη στο λαι­μό. Θεώρησα, στην αρχή, ότι ήταν πολύ απλό. Βλέπω εν τω μεταξύ το εξής όνειρο: Ήμουν μέσα σ' ένα αυτοκίνητο. Βρέθηκα στη διαδρομή σ' ένα χιονισμένο βουνό κι έβλεπα μικρά παιδιά να σκάβουν στο χιόνι. Το αυτοκίνητο, ο οδη­γός, το έτρεχε συνεχώς μέσα σε στενούς δρόμους και φοβι­σμένη του έλεγα, "που με πάς;"

Ξαφνικά βλέπω τη μορφή του αγίου Δημητρίου να ξεπηδά μέσα από το χιόνι. Φορούσε το μαύρο κοστούμι του και μου είπε: "Μη φοβάσαι εκεί που θα πας, θα σε οδηγώ εγώ".Μετά από δύο ημέρες, η ψύξη του παιδιού μου παρουσίασε φλεγμονή που συνοδευόταν από υψηλό πυρετό. Με υπόδειξη του γιατρού, το παιδί έπρεπε ε­πειγόντως να χειρουργηθεί. Ξεκινάμε για την Αθήνα.

Ταξι­δεύοντας με μικρό καΐκι και με 8 μποφώρ. Εν τούτοις φθά­σαμε στον προορισμό μας. Την ώρα της εγχείρησης διάβαζα την Παράκληση του αγίου Δημητρίου. Τελειώνοντας η εγχεί­ρηση, ο γιατρός μου είπε: "Όλα πήγαν καλά, παρά τη σοβα­ρότητα της καταστάσεως". Το παιδί μου, μετά την εγχείρη­ση, ούτε πονούσε, ούτε υπέφερε. Ευχαριστώ τον άγιο Δημή­τριο, που με βοήθησε, όπως μου το υποσχέθηκε...

ΕΛΕΝΗ ΒΡΟΝΤΟΥ -- Κάλυμνος 1992

28) « Χειρούργησε τον καρκίνο ο άγιος λίγο πρίν από τους γιατρούς…»

Οι γιατροί διέγνωσαν πως το παιδί μου, ο Κωνσταντίνος, πάσχει από καρκίνο παχέως εντέρου. Αποφασίστηκε χει­ρουργική επέμβαση. Περιμένοντας την ημέρα της εγχείρη­σης, μία φίλη μου, που γνωρίζει τον άγιο Δημήτριο και πι­στεύει σ' αυτόν, ήλθε και σταύρωσε το πάσχον μέρος, με λαδάκι που είχε από το καντήλι του αγίου. Μετά το σταύρωμα, σε λίγες ημέρες, το παιδί μου πήγε να εγχειριστεί. Οι γιατροί —οι ίδιοι — αποφάσισαν να προχωρήσουν σε ορισμένες εξε­τάσεις πριν από την επέμβαση. Με έκπληξη, όμως, διαπίστω­σαν πως ο καρκίνος δεν υπήρχε και το παχύ έντερο του παι­διού μου ήταν τελείως καθαρό. Ευχαριστούμε και προσκυ­νούμε τη χάρη του αγίου Δημητρίου.

ΕΛΕΝΗ ΣΟΚΟΡΕΛΗ -- Γαργαλιάνοι 1992

29) «Είμαι ο Δημήτρης Λέκκας…».

Έχουν περάσει περίπου 5 χρόνια που άκουσα για πρώτη φορά, ένα συνάδελφο μου να μιλά για τον νεοφανή άγιο Δημήτριο. Με εντυπωσίασαν τα θαύματα και εν γένει η πνευματική παρουσία του αγίου, όμως δεν ασχολήθηκα έ­κτοτε ιδιαίτερα με το πρόσωπο του. Το έτος 1991 έχασα τη μητέρα μου και το 1992 τον αδελφό μου 51 ετών, τον οποίον υπεραγαπούσα. Τον Απρίλιο του έτους 1992 ανέβηκα στην Αθήνα για διάφορες δουλειές μου.

Καθώς βάδιζα στους δρόμους της Αθήνας, την οδό Γ' Σεπτεμβρίου πονεμένη, θλιμμένη, και ζαλισμένη από το νέφος και την κούραση, ένιωσα να με ακολουθεί κάποιος άνθρωπος. Για μια στιγμή σκέφθη­κα πως ήταν δημιούργημα της φαντασίας μου. Όμως γύρισα το κεφάλι μου και βεβαιώθηκα ότι πράγματι κάποιος με α­κολουθούσε.

Βλέπω λοιπόν, ένα νέο παλληκάρι με κοστούμι καρό να με κοιτάζει με βλέμμα γαλήνιο και γλυκό και να μου λέει: «Είμαι ο Δημήτρης Λέκκας».Σκέφθηκα πως θα ή­θελε βοήθεια και συνέχισα τον δρόμο μου. Πριν από λίγο καιρό μία φίλη μου, μου έδωσε να διαβάσω το βιβλίο με τα θαύματα του νεοφανούς αγίου Δημητρίου Λέκκα.

Τότε, προς μεγάλη μου έκπληξη, αναγνώρισα τον ευγενικό εκείνο νέο που με ακολουθούσε στη Γ' Σεπτεμβρίου.Επίσης, θυμή­θηκα τον συνάδελφο μου και τα λόγια του που αναφερόταν στο πρόσωπο του αγίου. Τώρα πιστεύω ότι θέλησε ο άγιος, να με ενδυναμώσει επειδή έβλεπε πόσο πολύ πονούσα για τον θάνατο των αγαπημένων μου προσώπων. Τώρα, πιστεύω ότι οι νεκροί μας ευρίσκονται "εις χείρας Θεού ζώντος" και ό,τι υπάρχει "η αιώνια ζωή".

ΣΟΦΙΑ ΚΟΛΟΒΟΥ · Τρίπολη 1992

30) «Με θεράπευσε από σοβαρής μορφής δισκοπάθεια…»

Είμαι κάτοικος Γαλλίας και η καταγωγή μου είναι από τη Λαμία. Έπασχα από σοβαρή μορφή δισκοπάθειας. Η κατά­σταση μου είχε επιδεινωθεί τόσο, ώστε μεταφέρθηκα στη Μασσαλία σε αναπηρική καρέκλα, προκειμένου να χει­ρουργηθώ. Πριν από την εγχείρηση διάβαζα συνεχώς την Παράκληση και το βιβλίο του αγίου Δημητρίου, παρακαλώντας τον να με θεραπεύσει. Πράγμα που ο άγιος έκαμε. Με θεράπευσε ! Ο θεράπων Ιατρός, μου είπε ότι: «Έγινε ένα πρωτο­φανές θαύμα». Τώρα χαίρω άκρας υγείας και ευχαριστώ τον άγιο Δημήτριο Λέκκα.

ΧΡΥΣΟΥΛΑ ΠΕΡΟΥ -- Γαλλία 1992

31) «Γύριζα 10 χρόνια σε γιατρούς από νεύρωση στομάχου…»

Ας είναι ευλογημένο το όνομα του Θεού, που στις δύσκο­λες ημέρες μας, μας χάρισε ένα νεοφανή άγιο. Παρεκάλεσα με πίστη τον άγιο κι εκείνος άκουσε τις προσευχές μου και με θεράπευσε. Λόγω μιας μεγάλης στενοχώριας έπαθα νεύ­ρωση του στομάχου. Επί 10 χρόνια γύριζα στους γιατρούς, που μου έδιναν διάφορα χάπια, αλλά δεν υπήρχε θετικό α­ποτέλεσμα. Με τη βοήθεια του αγίου Δημητρίου έγινα τε­λείως καλά και δεν χρειάστηκα πάλι χάπια.

ΚYΡΙΑΚΗ ΤΖΙΑΝΑΚΗ -- Χανιά 1992

32 ) «Θεραπεία μαθήτριας από οξεία λευχαιμία…»

Είμαι δάσκαλος και πατέρας τεσσάρων παιδιών. Η τρίτη μου κόρη, Κωνσταντίνα 15 χρονών, παρουσίασε μία μικρή ζάλη στο σχολείο. Μετά από μία σειρά εξετάσεων μας ανα­κοίνωσαν οι γιατροί ότι η Κωνσταντίνα έπασχε από οξεία λευχαιμία. Ήταν στο τελευταίο στάδιο. Άρχισε ένας μαρα­θώνιος από τους γιατρούς. Η κόρη μου, σιγά σιγά βελτιωνό­ταν. '

Οταν το πρώτο στάδιο της θεραπείας τελείωσε —κρά­τησε 40 ολόκληρες ημέρες— μάθαμε για τον νεοφανή άγιο Δημήτριο Λέκκα. Επισκεφθήκαμε το σπίτι του αγίου, πήρα­με το λαδάκι του και την εικόνα του.Η υγεία της κόρης μου βρισκόταν σε διαρκή εξέλιξη. Δυ­στυχώς κάποια ημέρα του Αυγούστου που βρισκόμασταν ό­λοι στο χωριό, η κόρη μου λιποθύμησε. Ο φόβος και η αγω­νία μας ήταν πολύ μεγάλη. Η μεγάλη μου κόρη Αλεξάνδρα, έφερε την εικόνα και το βιβλίο του αγίου Δημητρίου. Μόλις σταυρώσαμε το παιδί, αμέσως συνήλθε. Η ατονία πέρασε.

Στις 10 Δεκεμβρίου 1992, η κόρη μου παρουσίασε δυνατό πυρετό. Αμέσως φύγαμε από το χωριό και ήρθαμε στο Νοσο­κομείο. Οι γιατροί μας είπαν πως έχει υποτροπή. Ο πυρετός δυνάμωνε, η Κωνσταντίνα μου χανόταν.Οι γιατροί μας είπαν πως η ζωή της, ήταν ελάχιστη. Μας είπαν ακόμα πως αν καταφέρναμε να ρίξουμε τον πυρετό και να επανέλθουν τα λευκά αιμοσφαίρια στα φυ­σιολογικά πλαίσια, ίσως μπορούσαμε να στείλουμε την Κων­σταντίνα στο εξωτερικό για την τελευταία μας ελπίδα, τη με­ταμόσχευση μυελού.

Το δύσκολο όμως ήταν να βρεθεί μυε­λός ίδιας ομάδας από άτομα πρώτου βαθμού συγγενείας.Στις 5 Ιανουαρίου η Κωνσταντίνα βρισκόταν στα τελευ­ταία της.Οι γιατροί μας είπαν πως η ζωή της τελειώνει. Το βράδυ στον ύπνο της η Κωνσταντίνα, είδε τον άγιο Δημήτριο Λέκκα, με τη λευκή του στολή να τη σκεπάζει και να της λέει: «Κωνσταντίνα μου, θα γίνεις καλά. Μη στενοχωριέσαι».

Την σταύρωσε στο μέτωπο και είδε τα ποδαράκια της πρη­σμένα και της είπε ότι μέχρι αύριο θα έχουν ξεπρηστεί.

«Μην ανησυχείς. Ο πυρετός θα περάσει και θα πας στο εξωτερικό για μεταμόσχευση». Όσο για μυελό θα βρείς από την αδελφή σου Γεωργία. Η επέμβαση θα έχη απόλυτη επιτυχία. Την ώρα της επέμβασης θα είμαι κι εγώ δίπλα σου. Μη στενοχωριέσαι. Να έχεις πίστη. Όταν γίνεις καλά, θέλω να έρθεις σπίτι μου…».

Πράγματι, το πρωί η Κωνσταντίνα άρχισε να καλυτερεύει τόσο, ώστε απορούσαν όλοι οι γιατροί. Τα λευκά αιμοσφαί­ρια, χωρίς φάρμακα, έφτασαν αρκετά ψηλά· ο πυρετός έπε­σε· τα νεφρά λειτουργούσαν κανονικά.Υπήρξε αργότερα κάποια δυσκολία γιατί η Κωνσταντίνα έπαθε πνευμονία, αλλά τώρα είμαστε έτοιμοι για τη μεταμόσχευση. Ευχαριστούμε τον άγιο Δημήτριο και πιστεύουμε ότι όλα θα πάνε καλά...

ΠΑΝΤΑΖΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ -- Κάστρο Κυλλήνης 1993

33) «Ήμουν άπιστη, πήγαινα σε μέντιουμ, έβριζα τον Χριστό, ώσπου μια νύχτα…»

Εγώ που σας γράφω, πριν από λίγα χρόνια, δεν πίστευα στόν Χριστό και στην Παναγία μας. Ήμουν τόσο άπιστη που ο' ένα προσωπικό πρόβλημα υγείας, αρκετά σοβαρό, δεν έ­στρεψα το βλέμμα μου για βοήθεια στον Θεό... Τόσο άπιστη κι αντίχριστη ήμουν ώστε έβριζα χυδαία το Χριστό και την Παναγία μας, έκλεβα, πήγαινα σε καφετζούδες, σε μέντι­ουμ, σε μάγισσες…

Μέχρι και μάγια πήγα να κάνω...Θεέ μου! Πώς δεν έριξες κεραυνό να με κάψεις; Αλλά σε ευχαριστώ και σε αγαπώ πολύ, γιατί ως φιλεύσπλαχνος και λυτρωτής, σιγά σιγά μ' έφερες στο δρόμο που οδηγεί προς εσένα.Μία νύχτα είδα στον ύπνο μου τον ανεψιό μου, που τον α­γαπώ πολύ, να είναι τραυματισμένος γεμάτος αίματα.

Τότε εγώ η αμαρτωλή έπεσα στα γόνατα, ύψωσα το βλέμμα μου προς τον Ουρανό, αντίκρισα τον ήλιο τόσο φωτεινό και φώ­ναξα ( εναντίον του Θεού ; ) με φωνή δυνατή  : «Φονιά !» Αμέσως ξύπνησα συγκλονι­σμένη και είπα: «Θεέ μου συγχώρα με...»Πέρασε καιρός, είχα ένα πρόβλημα υγείας και μου είπαν, οι γιατροί, να πάω για αξονική τομογραφία. Έκλαψα πολύ.

Παρακάλεσα τον άγιο Δημήτριο. Του είπα: «Άγιε μου βοήθα με, δεν έχω πού αλλού να ζητήσω βοήθεια. Πατέρα δεν έχω. Έλα εσύ και γίνε ο Πατέρας μου και φρόντισε με και βοήθησε με...»

Στη δουλειά, όλο το πρωί, ένιωθα τη θεϊκή ευωδία. Ευ­χαριστούσα τον άγιο και δε φοβόμουν πια. Με τη μητέρα μου πήγαμε στον Κυανό Σταυρό για την αξονική τομογρα­φία. Όταν με φώναξαν στις πληροφορίες, σηκώθηκε και η μητέρα μου μαζί. Εκείνη την ώρα ήταν τόσο έντονη η ευω­δία, ώστε η μητέρα μου έσκυψε και μύρισε τα ψεύτικα λουλούδια που ήταν εκεί. Η μητέρα μου δεν είχε ακούσει ποτέ περί του αγίου.Μετά τις εξετάσεις της μίλησα για το πρό­σωπο του.

'Οταν βγήκαν τα αποτελέσματα των εξετάσεων, τα οποία ήσαν αρνητικά, τότε πήγαμε σπίτι του αγίου και προσκυνήσαμε...Την εικόνα του αγίου που έχω σπίτι μου, πήγα και την έ­κρυψα στη ραπτομηχανή, γιατί πίστεψα σε κακόπιστους αν­θρώπους ( πού λέγανε διάφορα για τον άγιο ). Το βράδυ βλέπω στον ύπνο μου, ότι όλες οι εικό­νες του σπιτιού μου ήταν κάτω στο πάτωμα.

Αναρωτιόμουν γιατί οι εικόνες είναι πεσμένες κάτω, και τότε ξύπνησα.Κατάλαβα πως με αυτόν τον τρόπο έπρεπε να συνειδητο­ποιήσω πως η πράξη μου να κρύψω την εικόνα του ευεργέτη μου αγίου ήταν πολύ αμαρτωλή. Όμως, σε θερμο-παρακαλώ άγιε του Θεού μην με εγκαταλείψεις και πρέ­σβευε "δια παντός υπέρ πάντων ημών προς τον Κύριον".

ΜΠΙΡΜΠΑΚΟΥ ΜΑΡΙΑ -- Αθήνα 1992

36) «Βρήκα εργασία από τον άγιο…»

Ομολογώ ό,τι είδα τον νεοφανή άγιο Δημήτριο, μέσα στο λεωφορείο σαν σπουδαστή. Μετά από Παράκληση για εύρε­ση εργασίας, εκπληρώθηκε η επιθυμία μου. Δοξάζω τον Θεό, που στέλνει σε όλες τις εποχές Αγίους να μας βοηθούν στις δύσκολες στιγμές…

ΙΩΑΝΝΑ ΚΑΤΣΑΜΠΙΡΗ -- Νέα Σμύρνη 1993

37) «Θεραπεία τύφλωσης και παραινέσεις του αγίου για ανάγνωση των βιβλίων του…»

Η μητέρα μου, εντελώς ξαφνικά, έχασε την όραση της, σε ηλικία 45 ετών. Ένα πρωί, καθώς σηκώθηκε, τα μάτια της θόλωσαν, είχε ζαλάδες. Όλα τα έβλεπε διπλά και πολύ θαμπά. Ο γιατρός δε διαπίστωσε καμία βλάβη στα μάτια και μάς προέτρεψε να πάμε σε νευρολογική κλινική. Όμως και εκεί, οι γιατροί δεν μπορούσαν να δώσουν καμία εξήγηση. Τέλος, μας υπέδειξαν να εισαχθεί, σε ερευνητικό ινστιτούτο νευρολογικής κλινικής.

Οι ημέρες περνούσαν και οι καθη­γητές γιατροί τίποτε το συγκεκριμένο δεν μπορούσαν να ε­ντοπίσουν.Ένα βράδυ ο πατέρας μου είδε το εξής όνειρο: Κάποιος ντυμένος στα άσπρα, σαν γιατρός, στάθηκε μπρο­στά του και του είπε:

«Μην ανησυχείς, η αρρώστια θα φύγει, θα γίνει καλά, αλλά θ' αργήσει λίγο. Τα βιβλία που παίρνετε να τα διαβάζετε, να μη τ' αφήνετε…».

Σκύβοντας κάτω σήκωσε μερικά βιβλία και είπε: «Εγώ είμαι γιατρός στην Αθήνα».

Όταν ο πατέρας μας διηγήθηκε, την επομένη, το όνειρο, όλοι πήραμε θάρρος και καταλάβαμε πως πρόκειται για το νεοφανή άγιο Δημήτριο Λέκκα τον Αθηναίο. Είχαμε στο σπίτι το βιβλίο του, αλλά δεν το είχαμε διαβάσει. Διαβάσα­με με πολύ συγκίνηση το βιβλίο με τα θαύματα. Πιστέψαμε. Ζητήσαμε, με δάκρυα, από τον άγιο να θεραπεύσει τη μητέ­ρα μου. Μετά από ενάμιση μήνα, η μητέρα μου έγινε καλά. Δόξα τω Θεώ.

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΣΠΑΧΟΣ -- Μόναχο, Γερμανία 1993

38) «Τώρα παίρνετε μια γεύση του μεγάλου διωγμού που θα υποστούν οι Χριστιανοί τις έσχατες ημέρες…».

Ο Τριαδικός Θεός, η Μάνα Παναγία και ο άγιος Δημή­τριος να σκορπούν το άπλετο φως της υπομονής και να κα­θοδηγούν τα διαβήματα σας στο θεάρεστο έργο που επιτε­λείτε!Ήταν δύσκολες στιγμές όπου η χάρις του αγίου Δημη­τρίου με ενδυνάμωσε και με κράτησε.

Όταν ξέσπασε ο διωγμός και η αμφισβήτηση κατά του αγίου Δημητρίου Λέκκα η θλίψη μου ήταν απέραντη αλλά πάλι ο άγιος μου είπε: «Μη πτοείσθε, Αλεξάνδρα, τώρα παίρνετε μια γεύση του μεγάλου διωγμού που θα υποστούν οι Χριστιανοί τις έσχατες ημέρες…».

Όταν ρώτησα με πόνο και συντριβή καρδιάς για τους εχθρούς της Ορθοδοξίας ένιωσα να μου λέει:

«Της Ορθοδοξίας οι εχθροί είναι οι Αιρε­τικοί αλλά και ο Σιωνισμός. Πούλησαν τον Θεό και σταύρω­σαν τον Κύριο, κυνηγούν όμως με μίσος τον Χριστιανισμό δη­λαδή την Ορθόδοξη Εκκλησία. Άνθρωποι όπως ο Χίτλερ, ο Λένιν, ο Στάλιν, Εβραίοι στην καταγωγή εστράφησαν με μα­νία κατά της πίστεως, γι' αυτό προκάλεσαν την οργή του Θεού. Με κάθε τρόπο τώρα στρέφονται κατά του Ελληνι­σμού και της μεγάλης και σωτήριας αποστολής του. Μήπως είναι τυχαίο που ο Ελληνικός λαός, 400 χρόνια, υποτάχθηκε στον Ισλαμικό ζυγό χωρίς να χάσει την Ορθοδοξία του;Και οι Παπικοί πολέμησαν κι αυτοί με τρόπο βρωμερό, στης Φε­ράρας τον καιρό, την αληθινή πίστη. Ο Κοσμάς ο Αιτωλός εί­πε προσέχετε τους Παπικούς και κάθε Αιρετικό. Τίποτα στη γη σχετικά με την ορθή πίστη, δεν είναι τυχαίο.

Αν μελετή­σεις τα πράγματα θα δεις ότι κάθε κακή αίρεση έχει ρίζα Σιωνιστική, είτε Χιλιασμός λέγεται είτε Μασονισμός. Αυτοί κα­ταπατούν τον Σταυρό, τον Τριαδικό Θεό, την αθανασία της ψυχής, την αιώνια ζωή. Πίσω από αυτούς κρύπτεται ο σατα­νάς.Με τις αιρέσεις των καταπιέζουν σωματικά τις ανθρώπι­νες ψυχές και τις καταστρέφουν σύμφωνα με τις σατανικές διαταγές. Αυτός που ακολουθεί τον Χριστό και πιστεύει σ' Αυτόν, δεν πολεμά τους αγίους.

Δές πως όσοι πολεμούν τους αγίους αποφεύγουν να θίξουν και να αποκαλύψουν τα έργα του Σιωνισμού. Μήπως μπήκαν στις Στοές για να αποκαλύ­ψουν τις τελετές και τα έργα της Μασονίας; Όχι ! Βρήκαν την ανυπεράσπιστη μητέρα μου να την πολεμήσουν. Θα πέ­σουν όμως μόνοι των στον λάκκο που για άλλους άνοιξαν ! »...

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ -- Αθήνα 1993

40) «Με θεράπευσε από καρδιακή ανεπάρκεια…»

Προ εξαμήνου κοιμήθηκε εν Κυρίω ο πατέρας μου. Ήταν ένας άνθρωπος της εν Χριστώ ζωής. Δύο μήνες πριν φύγει δεχόταν επισκέψεις αγίων. Κουβέντιαζε συνεχώς μαζί τους. Ανάμεσα στους επισκέπτες του ήταν και ο Δημήτριος με τον πατέρα του Κωνσταντίνο Λέκκα.Ο πατέρας μου είχε δια­βάσει το βιβλίο του Νεοφανούς αγίου Δημητρίου.

Εγώ έπα­σχα από καρδιακή ανεπάρκεια. Λέγω λοιπόν μια μέρα στον πατέρα μου: "Πατέρα, αφού σε επισκέπτεται καθημερινά ο άγιος Δημήτριος Λέκκας, που είναι και καρδιολόγος, παρα­κάλεσε τον και για το δικό μου πρόβλημα, να γίνω καλά".

Την άλλη μέρα, όταν πήγα, βράδυ, να τον δω, με περίμενε με μεγάλη συγκίνηση και χαρά: "Έλα παιδάκι μου και το θαύμα έγινε σήμερα.

Στις 3 ώρα το απόγευμα, ήμουν παρών, ο άγιος Δημήτριος σου έκαμε εγχείρηση και είσαι τώρα κα­λά. Παιδί μου πίστευε...!".Κάναμε τον σταυρό μας και κλαί­γαμε και οι δύο. Από τότε τελείωσε το μαρτύριο μου και εί­μαι εντελώς καλά.

Τρέχω, κινούμαι, δουλεύω. Ας είναι ευλο­γημένο το έργο και η αποστολή του Δημητρίου τις ημέρες αυτές της αποστασίας

ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΔΕΛΗΝΙΚΟΛΑΣ -- Σάμος 1993

42 ) «Βγήκε από τα εικονίσματα ο Άγιος και μού θεράπευσε 2 δίσκους σπασμένους στην μέση μου !»

Τον Μάϊο του έτους 1992 ο σύζυγος μου είχε έντονα προ­βλήματα υγείας.Πιάστηκε από τη μέση και κάτω. Οι εξετάσεις έδειξαν ότι είχε δύο δίσκους σπασμένους. Χρειαζόταν χειρουργική επέμβαση. Επειδή έχω μεγάλη αγάπη στον άγιο Δημήτριο πήγα στο σπίτι του, τον προσκύνησα, τον παρακάλεσα να θεραπεύσει το σύζυγο μου και πήρα λαδάκι με το οποίο σταύρωσα τον άνδρα μου, στη μέση του.

Πήρα και τη φωτογραφία του αγίου την οποία τοποθέτησα στα εικονί­σματα μας. Αφού πέρασαν τρεις ημέρες από το σταύρωμα, συνέβη στον άνδρα μου το εξής θαυμαστό γεγονός.

Επί δυο συνεχή βράδια, έβλεπε τη σκιά ενός άνδρα να βγαίνει από τα εικονίσματα. Προχωρούσε προς το μέρος του και τού έλε­γε: «Σήκω, πάμε ! ».

Πριν περάσει μία εβδομάδα, σηκώθηκε από το κρεβάτι και περπάτησε κανονικά. Οι γιατροί δε μπορούσαν να δώ­σουν εξήγηση, γιατί η κλινική του εικόνα διέφερε πολύ από την ένδειξη των εξετάσεων. Όμως στις 26.2.1993 πήγα με την κόρη μου. Αναστασία, μία λαμπάδα, τάμα στον άγιο. Προσκύνησα τον άγιο και κάθισα ακριβώς απέναντι από την εικόνα του. Η μητέρα του αγίου, μου είπε ότι θα άναβε τη λαμπάδα στο μοναστήρι, όπου ευρίσκονταν τα άγια λεί­ψανα του παιδιού της.

Εν τω μεταξύ ήλθε και μία κυρία από την Αμερική για να προσκυνήσει. Μόλις η κυρία γονάτισε, ε­μπρός στο προσκυνητάρι, βλέπω τη λαμπάδα να κινείται. Μετά βλέπω τη λαμπάδα να σηκώνεται κατακόρυφα, γύρω στα 20 εκατοστά από το πάτωμα, χωρίς να την πειράζει αν­θρώπινο χέρι.

Έπειτα τρεις φορές ανεβοκατέβηκε η λαμπά­δα και κτύπησε με δύναμη στο πάτωμα προκαλώντας σχετι­κό θόρυβο.

Η κυρία από την Αμερική κι η κόρη μου, προ­σπαθούσαν να εντοπίσουν και να ερμηνεύσουν το θόρυβο. Μετά τους εξήγησα. Ας είναι δοξασμένο τ' όνομα του Θεού.

ΧΡΙΣΤΙΝΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΟΠΟΥΛΟΥ – Υμηττός, 1993


ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ  ΕΔΩ, Πρός  Β΄ μέρος > 

• You are here:  
• Home
• Πρακτική Θεολογία
• Δημήτριος Λέκκας, ο ιατρός ! Τά 127 φοβερά θαύματα ενός Νεοφανούς Αγίου...